Narodziny |
27 lipca 1848 r Attigny |
---|---|
Śmierć |
10 stycznia 1870 r(w wieku 21 lat) Paryż |
Pogrzeb | Cmentarz Père-Lachaise (od25 maja 1891 r.) , stary cmentarz Neuilly-sur-Seine (12 stycznia 1870 r -25 maja 1891 r.) , grób Victora Noira |
Imię i nazwisko | Yvan Łosoś |
Pseudonim | Victor Noir |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Dziennikarz |
Rodzeństwo | Louis Noir |
Pracował dla | Marsylia |
---|
Victor Noir , pseudonim Yvan Salmon , urodzony dnia27 lipca 1848 rw Attigny ( Wogezy ) i zmarł w Paryżu dnia10 stycznia 1870 r, to francuski dziennikarz zabity w wieku 21 lat przez księcia Pierre-Napoléona Bonaparte , zhańbionego krewnego cesarza Francji, Napoleona III .
Jego morderstwo wywołało silne oburzenie społeczne i wzmocniło wrogość wobec Drugiego Cesarstwa .
Victor Noir jest synem Josepha Jacquesa Salmona, zegarmistrza, a następnie młynarza, z siedzibą w Attigny, i Josephine Élisabeth Noir. Jego starszym bratem jest Louis Salmon, znany jako Louis Noir , bojownik w wojnie krymskiej , korespondent gazety La Patrie , następnie redaktor naczelny gazety Le Peuple .
W maj 1868, Victor Noir jest redaktorem naczelnym Pilori , efemerycznego tygodnika , który ma oryginalność druku czerwonymi literami , a do którego w szczególności przyczyniają się Arthur Arnould , Alexis Bouvier , Louis Combes , Édouard Lockroy , Eugène Razoua i Jules Vallès .
Książę Piotr Napoleon Bonaparte był syn Lucien , brat Napoleona I er , a zatem krewnym Napoleona III, panującego. Zagorzały liberał i korsykański członkiem od skrajnej lewicy w 1848 roku przeniósł się z dala od życia politycznego po zamachu stanu z dnia 2 grudnia 1851 roku przez jego kuzyna Napoleon III . Na początku roku 1870, jednak opuścił rezerwy reagować ze zjadliwym artykule opublikowanym w gazecie L'Avenir de la Corse , aby przeciwnym bonapartystowskiej ataku przez Bastia gazety La Revanche , wyznaczającej Republikanie Spośród wyspę jako „zdrajców i żebraków” , przeznaczoną do masakry i pisząc „ le stenine per le porette ” , innymi słowy: „ bebechy na słońcu” .
Kontrowersje narastają między gazetami na wyspie. Gazeta Marsylianka , przez Henri Rochefort , systematyczny przeciwnikiem reżimu, a następnie prowadził kampanię przeciwko Imperium . Błędem Marsylianki jest wtrącanie się w „sprawę korsykańską” . Pierre Bonaparte nie przyznaje się do osobistej zniewagi wobec swojej rodziny z powodu niejasnego „manewru Rocheforta” . Słynny i ognisty dziennikarz otrzymuje więc od księcia prowokacyjny „kartel”. Rochefort, o żywym temperamencie, od dawna zna się na pojedynkach. Kiedyś otarł się o samego księcia Murata . Wysyła więc księciu Bonaparte swoich dwóch świadków zatrudnionych w gazecie: Jean-Baptiste Millière i Arnoulda, którzy przybędą za późno na miejsce spotkania.
Tymczasem Paschal Grousset z Neuilly , zagorzały patriota korsykański i paryski korespondent La Revanche , również odczuwa zniewagę. Grousset wcześniej pracował w czasopiśmie dynastycznym L'Époque jako współpracownik naukowy oraz w czasopiśmie Le Recall . Aby uzyskać od księcia Bonaparte wycofanie jego obraźliwego artykułu lub, w przypadku jego braku, zadośćuczynienie z bronią w ręku, wysłał dwóch przyjaznych świadków, Ulryka de Fonvielle i Victora Noira. Przybywają na jednej godzinie (Bibl.) W domu n ° 59 Rue d'Auteuil i są odbierane przez księcia, podczas gdy na zewnątrz czeka w samochodzie Grousset wynikiem rozmowy w towarzystwie kolegi dziennikarza i pisarza , Georges Sauton .
Książę jest zdenerwowany. To świadkowie Rocheforta, do którego czuje zaciekłą nienawiść, której oczekuje. Mówi, że nie ma nic do powiedzenia Groussetowi, ale pyta świadków, czy uważają się za solidarnych z „padrą” Rocheforta i jego zespołu. Fonvielle i Victor Noir odpowiadają, że są „solidarni ze swoimi przyjaciółmi” . Spotkanie źle się kończy, książę wyciąga z kieszeni naładowany i odbezpieczony rewolwer, strzela sześć razy i śmiertelnie rani Victora Noira.
Fonvielle donosi, że Noir otrzymałby cios, podczas gdy książę oświadcza na piśmie, że poczuł się zagrożony po uderzeniu w twarz przez „wielkiego” (Victor Noir). Według Bonapartego Fonvielle miałby w kieszeni rewolwer. Próbowałby go użyć, ale w pośpiechu nie udałoby mu się go uzbroić.
Z sześciu strzałów z rewolweru Bonaparte wystrzelił tylko jedną śmiertelną kulę. Fonvielle ucieka przed kulami, ale Noir, trafiony w klatkę piersiową, uciekł po schodach i upadł pod werandą.
Według aktu zgonu, zmarł w 16 th dzielnicy Paryża w n o 27 Rue d'Auteuil, w ciągu 14 godzin.
Émile Ollivier , szef rządu, kazał aresztować Pierre'a Bonaparte i roztropnie zorganizował pogrzeb Noira w Neuilly-sur-Seine , na starym cmentarzu , w obecności ogromnego tłumu i zgodnie z wolą rodziny, pozwalając w ten sposób ograniczyć przelewy, z dala od popularnych dzielnic Paryża.
Mimo to około dwustu tysięcy ludzi przeniosło się i zainicjowało agitację antybonapartystyczną, która była preludium do upadku II Cesarstwa . Pogrzeb12 styczniasą szalone. Paryżanie przycinali rysy koni, aby w ich miejsce wciągnąć rydwan pogrzebowy. W tym tłumie republikanów spotykamy komunalistów i internacjonalistów Eugène Varlin , Louise Michel (która opłakuje pogrzeb), Jean-Baptiste Millière … Dla niektórych, takich jak Gustave Flourens , pogrzeb jest okazją do wywołania obalenia Imperium, oni żądają przewiezienia ciała do Paryża, aby wezwać tłum do powstania. Ale ze swej strony zwolennicy Międzynarodówki uważają, że rewolucja jest nieunikniona i że nierozsądne byłoby skompromitowanie jej przez zbytnie pośpiech. Charles Delescluze , redaktor Réveil , wzywa do spokoju, a Rochefort, Vallès i Grousset proponują udanie się na Zgromadzenie , gdzie nawet nie są przyjmowani.
Ta wiadomość z udziałem wybitnej postaci wywołała poruszenie. Napoleon III , już politycznie nadużywany, znalazł się w kłopotach z powodu tego wydarzenia. Pierre Bonaparte został aresztowany tego samego wieczoru. Został szybko uniewinniony, cesarz poniósł koszty związane z przybyciem świadków obrony na proces, ale został skazany na odszkodowanie przez Wysoki Trybunał Sprawiedliwości , podczas gdy Rochefort, Fonvielle i Grousset zostali skazani. Nieznana redakcja w ciągu godziny staje się bohaterem narodowym. Imperium, które już się chwieje, jest przedmiotem bezprecedensowej powszechnej rewindykacji, rozdętej przez katylinarzy z Rochefort:
„Miałam słabość, by uwierzyć, że Bonaparte może być kimś innym niż zabójcą…”
Drugie Cesarstwo, po Sedanie , nie mogło przetrwać długo Victora Noira.
W przesłuchaniach uczestniczyli w szczególności: Paul de Cassagnac , Edgar Demange i Charles Floquet .
25 maja 1891 rSkórki futerkowej się republikaninem symbol przenosi do Paris Pere Lachaise ( 92 th podziału). Jules Dalou , zagorzały obrońca Republiki, wykonuje swój leżący posąg z brązu, gdzie Black pojawia się w stanie, w którym zostałby znaleziony po strzale. Praca jest pomyślana w realizmie, który skłania niektórych przesądnych ludzi do dotykania przez lata postaci leżącej, stąd utlenienie patyny i erozja brązu, który dziś przedstawia rzeźba na płaskorzeźbie twarzy, kuli uderzeniowej, męskiej część i buty. Według folkloru kobiety potrzebujące dzieci dotykają leżącego ciała, a nawet siadają na nim, aby uzyskać płodność.