Werkorowie (pisarz)
Vercors
Podstawowe prace
Jean Bruller , ur.26 lutego 1902w Paris XV th i zmarł10 czerwca 1991w Paryżu I st jest ilustratorem i pisarzem francuskim . Pseudonim literacki Vercors przyjął w 1941 roku podczas ruchu oporu . Następnie zachował swoje imię dla swojej pracy jako artysty i nazwisko Vercors jako nazwisko pisarza.
Jego najsłynniejszym dziełem jest Milczenie morza , które zostało potajemnie opublikowane w 1942 roku.
Biografia
Jean Bruller urodził się z francuskiej matki (Ernestine Bourbon, nauczycielka) i ojca pochodzenia żydowsko-węgierskiego (Louis Bruller). Stan cywilny wskazuje „Brüller” w akcie urodzenia, ale wszystkie opublikowane książki i użycie używają „Brüller”.
Historia jego ojca zainspirowała opowiadanie La Marche à l'Étoile opublikowane podczas okupacji . W swojej książce wywiadów mówiąc , Vercors kredytów swojego starszego ojca o pochodzeniu francuskim: „Rodzina miała Bruller des Vosges, w XVIII th wieku. Wypędzona przez jednego ze swoich, nawróciła się i została biskupem, skrępowana obecnością tej żydowskiej rodziny, wyemigrowała na Węgry. „ Louis Bruller, jego ojciec powrócił do Paryża w 1880 roku, kierowany nienawiścią do „barbarzyństwa” panującego na Węgrzech i przyciągnięty do idei Francji jako kraju wolności i sztuki. Rozpoczął tam handel popularnymi książkami, głównie „niedzielnymi periodykami rozprowadzanymi zwłaszcza na prowincji, na wsi, których autorów sprzedawano w tym celu po obniżonej cenie: Balzaca, Hugo, Eugène'a Sue, ale także Paula Févala czy Jeana de. Wynajem. Albo ta popularna Historia Francji. „ Kilka lat później sprzedał firmę i „skromnie powiększył ten kapitał w nieruchomości” , otwierając ulicę w Paryżu, aby zbudować budynek.
Jean Bruller ukończył studia podstawowe i średnie w École Alsacienne w Paryżu. Po maturze chce zostać naukowcem; powinien był dołączyć do Supélec. Ale zmylony, zawodzi na uniwersytecie i wraca do szkoły Bregueta, która szkoli inżynierów elektryków ( ESIEE-Paris ). Choć ukończył studia inżynierskie w 1923 roku z brązowym medalem, nie chciał pracować w branży.
W 1921 został rysownikiem i ilustratorem w linii Gusa Bofy . Swoje pierwsze rysunki opublikował w przeglądzie Sans-Gêne dzięki Maxime'owi Ferencziemu, którego znał jego ojciec. Pisał swoje pierwsze kroniki Les Propos de Sam Howard w tygodniku Paris-flirt w 1923-1924 pod wpływem profitables Contes przez Anatole France . Swoje rysunki podpisuje pseudonimem Joë Mab. W 1923 brał udział w Salon des humoristes , aw czerwcu tego samego roku stworzył własną recenzję humorystyczną, którą nazwał L'Ingénu, w hołdzie Voltaire'owi. Tam rysuje i pisze felieton zatytułowany Les Propos d'un Huron. W 1924 położył kres doświadczeniu, by kontynuować szkolenie wojskowe w Saint-Cyr-Coëtquidan . Następnie odbył sześciomiesięczną służbę wojskową w Tunisie, do wiosny 1925 roku. W Paryżu projektant odpowiadał na liczne zlecenia reklamowe. Pracuje w szczególności w Fernand Nathan z ramienia Citroëna. Ilustruje w ten sposób album Frisemouche wykonany z samochodu opisującego przygody citroënnette, zredukowanego modelu stworzonego przez André Citroëna, aby uwieść rodziców poprzez ich dzieci.
Swój pierwszy album (rysunki i teksty) wyprodukował w 1926 roku: 21 praktycznych przepisów na gwałtowną śmierć . W 1930 roku zilustrował album dla dzieci Patapoufs et Filifers , bajkę André Maurois o występkach segregacji . W 1931 ożenił się z Jeanne Barrusseaud, parą rozstającą się w 1948 roku.
Pacyfista do 1938 roku został zmobilizowany podczas II wojny światowej w Mours-Saint-Eusèbe niedaleko Rzymian u podnóża masywu Vercors . Następnie wstąpił do ruchu oporu , zachęcony przez Pierre'a de Lescure . Jean Bruller następnie przyjmuje pseudonim z Vercors , nazwa wspomnianego pasma górskiego (nie wiedząc, że będzie ona następnie stać się sceną wydarzeń związanych z oddziału ruchu oporu ), zgodnie z procesem używanym przez wielu bojowników. Jesienią 1941 wraz z Pierrem de Lescure założył Éditions de Minuit , podziemne wydawnictwo i opublikował swoje opowiadanie Le Silence de la mer na20 lutego 1942. Jest projektantem logo gwiazdy dla Éditions de Minuit, które jest używane od 1945 roku. Uczestniczy także w Narodowym Komitecie Pisarzy (CNE) i Ruchu Pokoju . Swoje wspomnienia spisał w Bitwie o ciszę . On jest częścią Komisji do oczyszczania publikacji, ale zrezygnował ze względu na nierówne sankcji wobec pisarzy, współpracownicy z nazistowskimi Niemcami , a przed ich wydawców, nigdy karane. Jednocześnie odmawia udziału w tworzeniu „czarnej listy” i kieruje autorów na osąd sumienia.
W proteście przeciwko torturom praktykowane w Algierii , w 1957 powrócił Vercors jego Legię Honorową do Prezydenta Rzeczypospolitej . W 1960 roku wraz z Sartre'em należał do sygnatariuszy Manifestu 121 pisarzy i artystów, którzy zadeklarowali „prawo do buntu w wojnie algierskiej”. Jest członkiem redakcji podziemnej gazety Vérité-Liberté, która publikuje ten manifest.
Vercors dedykuje Ciszę morza „pamięci zamordowanego poety Saint-Pol-Roux ”; rzeczywiście Saint-Pol-Roux to także stary człowiek, który zmarł z żalu w 1940 roku, kiedy jego rezydencja zawierająca wszystkie jego niepublikowane teksty została splądrowana, wkrótce po tym, jak niemiecki żołnierz zgwałcił jego pokojówkę i zranił jego córkę, która została umieszczona między poetą a żołnierz. Tak jak Cisza morza chce wywołać cichy opór na granicy płaczu, tak ten człowiek, który umiera załamany, jest naładowany symbolami i właśnie z tego powodu poświęcony jest mu pierwszy tom Éditions de Minuit.
Vercors jest również znany z powieści filozoficznej Denatured Animals , z której zaczerpnięto sztukę Zoo lub filantropijny zabójca .
Zmarł w Paryżu , przy 58 quai des Orfèvres , w nocy z 9 na godz10 czerwca 1991. Jego druga żona, Rita Barisse (1917-2001), przetłumaczyła część jego dzieł na język angielski.
Zbiory archiwalne autora są zdeponowane w Bibliotece Literackiej Jacques-Doucet w Paryżu.
Tablica upamiętniająca Vercors i Éditions de Minuit została umieszczona w 1992 roku na Pont des Arts w Paryżu przez Sekretarza Stanu ds. Weteranów, ku pamięci tajnych kopii, które zostały wymienione na tym moście w ramach „ Okupacji ” .
W 2018 roku amerykański artysta Lutz Bacher zaprezentował Ciszę morza , nawiązując do opowiadania Vercorsa, na inaugurację paryskiego lokalu artystycznego Lafayette Anticipations zaprojektowanego przez Rema Koolhasa .
Pracuje
Albumy
-
21 praktycznych recept na gwałtowną śmierć poprzedzonych Małym podręcznikiem doskonałego samobójcy , u artysty, 1926. Reedycja: Rzym, Portaparole, 2010.
-
Hipotezy o miłośnikach malarstwa , 16 litografii, u artysty, 1927.
-
Człowiek pocięty na plastry , Paryż, Paul Hartmann, 1929.
-
Ślub pana Lakonika , Paryż, Paul Hartmann, 1930.
-
Nowy klucz do snów , z dwudziestoma akwarelami autora przedstawiającymi typowe sny, Paryż, Creuzevault , 1934.
-
Piekło , 27 akwarel, Paryż, Aux Nourritres Terrestres, 1935.
-
Intymne i uspokajające wizje wojny , Paryż, Aux Nourritures Terrestres, 1936.
-
Cisza , osiem ręcznie rysowanych, grawerowanych, drukowanych i kolorowych odbitek, Paryż, Aux Nourritures Terrestres, 1937.
-
Taniec żywych (1932-1938):
-
The Quarters Records , 12 broszur, 120 rysunków, Paryż, Aux Nourritures Terrestres, 1932, 1933 i 1934.
-
Pierwsza kontynuacja Przeglądów kwartalnych , 20 rysunków, Aux Nourritures Terrestres, 1935.
-
Sprawozdania kwartalne n O 15 i 16, 2 broszury, 20 rysunków, 1938.
-
Taniec żywych , zbiór 160 rysunków z Przeglądów Kwartalnych , wydanie krytyczne opracowane przez Alaina Riffauda, Création et Recherche, Le Mans, 2000.
Ilustracje wektorowe
- Rysunki w Sans Gêne, Paris-Flirt, L'ingénu , Les Échos Parisiens , Le Rire , Fantasio , Allô Paris , Les Annales , Marianne , piątek (lata 20. i 30. XX wieku).
-
Alphonse Croziere , Frisemouche produkuje samochód , Citroën edycje dla dzieci, 1926.
-
Hermin Dubus , Pif i Paf, dwaj dranie, Paryż, Fernand Nathan, 1927.
- Hermin Dubus, Pif i paf nawiguj, Paryż, Fernand Nathan, 1928.
- Hermin Dubus, Pif et Paf chez les cannibales, Paryż, Fernand Nathan, 1929.
- Alphonse Croziere, Loulou chez les nègres, Paryż, Fernan Nathan, 1929.
-
André Maurois , Dwa fragmenty historii uniwersalnej, 1992 , Paryż, Paul Hartmann, 1929.
-
Edgar Allan Poe , Le Corbeau , w domu artysty, 1929.
- André Chamson, Towarzysz Chmury, Paryż, Paul Hartmann, 1929.
-
Rudyard Kipling , Komedia na marginesie świata , Paryż, Paul Hartmann, 1930.
-
André Maurois , Patapoufs and Filifers , Paryż, Paul Hartmann, 1930.
-
Rudyard Kipling , Puck de la Colline , Paryż, Paul Hartmann, 1931.
-
10 legend na marginesie księgi , S. Sylvestre de Sacy, Creuzevault, 1931.
-
Toulon petanque , 1932.
-
Les Plaideurs , Jean Racine , Les Bibliophiles du Palais, 1933.
- Paul Silva-Coronel, Kolory Egiptu , 1935.
-
Baba Diène i Morceau-de-Sucre , Claude Aveline (NRF, 1937), zilustrowane 30 rysunkami Jeana Brullera. Książka naiwna przeznaczona do nauki języka francuskiego przez Japończyków.
-
Cisza, a następnie Cienie i L'île de la fée Edgara Poe, 1941 (tłumaczenie Charles Baudelaire).
-
Postawy starego marynarza , Samuel Coleridge, 1942 (tłumaczenie Jean Bruller).
- Reprodukcje mistrzowskich obrazów w procesie „Callichromy” (Léger, Braque, Monet, Renoir, Van Gogh, Picasso, Degas, Pissarro, Sisley…) (1952-1958).
-
Les Silences de Vercors, skupiający Silences, Shadows, The Stances of the Old Sailor , wydanie krytyczne przygotowane przez Alaina Riffauda, Le Mans, Création et Recherche, 2002.
Nowy
-
Milczenie morza , 1942.
-
Marsz do gwiazdy , 1943 (włączony do zbioru opowiadań Le Silence de la mer ).
-
Tego dnia 1943 (zawarte w zbiorze opowiadań Milczenie morza ).
-
Le Songe , 1943 (zawarte w zbiorze opowiadań Le Silence de la mer ).
-
impotencja ,lipiec 1944(zawarte w zbiorze opowiadań Le Silence de la mer ).
-
Koń i śmierć , 1944 (zawarte w zbiorze opowiadań Milczenie morza ).
-
Imprimerie de Verdun , 1945 (włączony do zbioru opowiadań Le Silence de la mer ).
-
Broń Nocy , 1946.
-
Oczy i światło , Albin Michel, 1948.
-
Moc dnia , Albin Michel, 1951.
-
Na tym brzegu I - III, Albin Michel, 1958-1960.
-
Klementyna , 1959.
-
Siedem pustynnych szlaków , Presses de la Cité, 1972.
-
Pułapka na wilki , 1979.
Powieści
-
Zwierzęta denaturowane , Albin Michel, 1952.
-
Gniew , Albin Michel, 1956.
-
Sylva , Grasset, 1961.
-
Quota or the Plethorians z Paulem Silvą-Coronelem, Stock, 1966.
-
Tratwa Meduzy , Presses de la Cité, 1969.
-
Silaski , Presses de la Cité, 1972.
-
Jak brat , Plon, 1973.
-
Tender Shipwreck , Plon, 1974.
-
Konie czasu , Tchou, 1977.
-
Tygrys z Antwerpii , Plon, 1986.
Ta praca w rzeczywistości łączy w sobie dwie historie opublikowane w 1951 roku: Broń nocy i Potęga dnia . To przepisanie tej samej historii w różnych sceneriach.
-
Le Grenier d'Armor , Michalon, 1997 (pośmiertnie).
Teatr
Różnorodny
-
Słowa Sama Howarda, zebrane przez Joë Maba (1923-1924). Wznowienie: Rzym, Portaparole, 2011.
- Kroniki bibliofilskie, La Quinzaine Critique (koniec lat 20.), Grafika i rzemiosło (1930).
-
Le Sable du temps , esej, Emile Paul, 1945.
-
Les Mots , 1944., esej, Emile Paul, wznowiony przez Actes-Sud, 1994.
-
Cierpienie w moim kraju , esej, Emile Paul, 1945.
-
Portret przyjaźni , esej, Albin Michel, 1946.
-
Mniej więcej człowiek , esej, Albin Michel, 1948.
-
Les Pas dans le sable , esej, Albin Michel, 1954.
-
Les Divagations d'un Français en Chine , esej, Albin Michel, 1956.
-
PPC Na urlop , esej, Albin Michel, 1957.
-
Goetz (pismo o sztuce) , esej, The Pocket Museum , 1958.
-
Drogi bytu , esej (wymiana listów z Paulem Misraki ), Albin Michel, 1965.
-
Bitwa o ciszę , wspomnienia, Presses de la Cité, 1967.
-
Les Contes des cataplasmes , opowiadania dla dzieci, Rouge et Or, 1971.
-
Pytania o życie MM. biolodzy , esej, Stock, 1973.
-
Przetarg wrak statku , 1974.
-
W co wierzę , esej, Grasset, 1975.
-
Sens i nonsens historii , esej, Galileo, 1978.
-
Gotuję jak szef kuchni , Seghers, 1976.
-
Camille or the Double Child , dla dzieci, Rouge et Or, 1978.
-
Dosyć kłamstwa! , esej, Ramsay, 1979.
-
Me Aristide Briand: Autoportret , esej, Plon, 1981.
-
Sto lat historii: I. Ja, Aristide Briand , 1981, II. Utracone szanse , 1984, III. Nowe dni , 1985, Presses de la Cité.
-
Ann Boleyn , Perrin, 1985.
- Kostiumy i dekoracje China Orphan of Voltaire , reżyseria Jean Mercure , Komedia francuska , Paryż, 1965.
Tłumaczenia
-
Hamlet , William Shakespeare , ilustracja Jean Bruller, Vialletay, 1965.
-
Edyp , Sofokles , Perrin, 1970.
-
Kot! , I. Orkeny, Gallimard, 1974.
-
Makbet , William Shakespeare, Galileo, 1978.
-
Ach! Hollywood… , Christopher Hampton , Actes Sud, 1985.
-
Dlaczego zjadłem mojego ojca , Roy Lewis , Actes Sud, 1990.
Zbiorowa praca bojowa
-
Hervé Bazin , Marc Beigbeder , Jean-Marie Domenach , Francis Jeanson , Michel Leiris , Jacques Madaule , Marcel Mer, Jean Painlevé , Roger Pinto, Jacques Prévert , Roland de Pury , JH Roy, Vercors i Louis de Villefosse ( pref. Jean-Paul Sartre ), The Henri Martin Affair : Komentarz Jean-Paul Sartre (Kolektyw), Paryż, Gallimard , coll. "Nrf / Wiedza specjalistyczna",29 października 1953, 296 s. ( ISBN 2-07-024836-4 , prezentacja online ).
Na Vercors
- Anne Simonin, Les Éditions de Minuit, 1942-1955, Obowiązek niesubordynacji , Paryż, wydania IMEC , 1994 ( ISBN 9782908295207 ) .
- Alain Riffaud (red.), Vercors, Le Silence de la mer i inne prace , Paryż, Omnibus, 2002 ( ISBN 9782258058521 ) .
- Alain Riffaud, Vercors . Człowiek milczenia , Roma, Portaparole, 2014 ( ISBN 9788897539353 ) .
- Alain Riffaud, Le Petit Louis. Wspomnienia z dzieciństwa , Arles, Portaparole, 2017, ( ISBN 978-88-97539-60-5 ) .
- Eva Raynal, Aktualizacja mitycznych postaci z podróży w obie strony z Alfredem Döblinem, Jorge Semprúnem i Vercorsem . Praca doktorska obroniona na Uniwersytecie w Aix-Marseille, reż. Alexis Nuselovici, listopad 2019.
- Nathalie Gibert, Vercors - Podróż intelektualna , Paryż, L'Harmattan, 2021 ( ISBN 978-2-343-22281-3 ) .
- O artyście Jean Bruller:
- Katalog Jean Bruller, edycje Arts-Plus, 1990.
Hołd
W setną rocznicę urodzin Vercors 26 lutego 2002tablica pamiątkowa została umieszczona na Pont des Arts . Wybór ten został dokonany głównie z dwóch powodów. To jest upamiętnienie historyczne. Pont des Arts to miejsce, w którym w 1943 roku Vercors spotkał Jacquesa Lecompte-Boineta , przywódcę Ruchu Oporu , aby przekazać mu kopie kilku książek z Éditions de Minuit (w tym pierwszą książkę wydaną przez wydawcę, Le Silence de la mer ) dla generała de Gaulle'a . Do tego dochodzi literacki hołd: w La Marche à l'Étoile Vercors opowiada o życiu Thomasa Muritza, młodego Węgiera żywiącego się francuską kulturą, który przemierza Europę w kierunku Francji, która jest dla niego krainą sprawiedliwości i wolności. Dokładniej, celem bohatera jest dotarcie do słynnego, unikalnego Pont des Arts, paryskiego cudu. Przybył, po miesiącu wędrówki po nękanym wojną kontynencie, przed Mostem, rozpala się dla tego Mostu, „punktu świata, w którym obejmuje się jednocześnie […] Instytut, Luwr, Miasto i nabrzeża z książkami, Tuileries, wzgórze łacińskie do Panteonu, Sekwana do Concorde ”.
Uwagi i referencje
-
Archiwum Paryż .
-
Katalog ogólny BnF .
-
Prawdę mówiąc: Wywiady z Vercors z Gillesem Plazy , Paryż: F. Bourin, 1991.
-
René Édouard-Joseph, Słownik biograficzny współczesnych artystów , tom 1, AE, Art & Édition, 1930, s. 213 .
-
Tytuł oryginalny: 21 Praktycznych przepisów na gwałtowną śmierć, na użytek ludzi zniechęconych lub zniesmaczonych życiem z powodów, w skrócie nas nie dotyczących, poprzedzony Małym podręcznikiem Doskonałego samobójstwa J. Brullera, użytkownika Państwa Koleje , album 21 kolorowych rysunków szablonowych, 1928.
-
„ Vercors zwraca Legię Honorową Prezydentowi Republiki ”, Le Monde ,29 marca 1957
-
Hervé Hamon i Patrick Rotman , Tragarze walizek: francuski ruch oporu wobec wojny algierskiej , Paryż, Éditions du Seuil ,1982, 440 pkt. ( ISBN 2-02-006096-5 i 9782020060967 , OCLC 461675909 ) , s. 240.
-
Chociaż istnieje kilka wersji ataku, w tym sama Boska Saint-Pol-Roux w 1944 roku w Le Figaro littéraire (czytaj online: http://www.lavieb-aile.com/article-sur-la-piste-de -saint-pol-roux-un-temoignage-et-some-images-114950176.html ), Vercors dowiedział się o tym w 1942 roku (patrz: http://vercorsecrivain.pagesperso-orange.fr/regardscroises/S.html ).
-
Nathalie Gibert-Joly. Przeczytaj online: http://vercorsecrivain.pagesperso-orange.fr/silencemer.html#V .
-
Według Nathalie Gibert-Joly ( http://vercorsecrivain.pagesperso-orange.fr/regardscroises/S.htm ) lub Le Petit Littéraire, przypis s. 2 ( http://www.lepetitlitteraire.fr/telechargement/preview/2335 ).
-
„ Lafayette Anticipations: Gone with Lutz Bacher ”, Le Monde.fr ,9 marca 2018 r.( czytaj online , konsultacja 8 grudnia 2018 r. ).
-
Christian Marmonnier " Le silence de Lakonik " BoDoï , n O 30,maj 2000, s. 10.
-
przeglądach Pierre Mornand w Le bibliophile n O 1, 5, 6, 1932-1934. Pierwsze zdjęcia są publikowane przez artystę w Paryżu, 20, rue Le Verrier i sprzedawane w Librairie Champion.
-
Vercors (posłowie Yves Beigbeder), Cisza morza: i inne historie , Paryż, Librairie générale française , coll. „ Kieszonkowa Księga ”,2011( repr. 2013, 2014), 187 s. ( ISBN 978-2-253-00310-6 i 2-253-00310-7 , OCLC 819142356 ) - Okładka brzmi: "po Marszu do Gwiazdy", bez wzmianki o innych historiach.
-
Vercors, Cisza morza i inne historie , Paryż, Albin Michel ,1951, 192 pkt. ( BNF Ogłoszenie n o FRBNF31557451 , czytać on-line ) , s. 189 - Z "jako przedmową": Rozpacz jest martwa . Pozostałe rachunki to: Ten dzień ; Sen ; impotencja ; Koń i śmierć ; Prasa drukarska Verdun .
-
Recenzja książki autorstwa Andre Wurmser w The French Letters n o 238 z dnia 16 grudnia 1948 roku p. 3 .
-
Narodowe Muzeum Ruchu Oporu we współpracy z regionalnym centrum dokumentacji edukacyjnej Akademii Créteil, „ Opór: roczny biuletyn edukacyjny ” [ archiwum ] [PDF] , 2012-2013 (dostęp 10 lipca 2019 r. ) , s. 18.
-
Marsz do Gwiazdy .
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne