Werkorowie (pisarz)

Vercors Kluczowe dane
Imię urodzenia Jean Marcel Adolphe Brüller
Narodziny 26 lutego 1902
Paryż , Francja
Śmierć 10 czerwca 1991
Paryż , Francja
Podstawowa działalność Powieściopisarz , rytownik, ilustrator, dramaturg
Autor
Język pisania Francuski
Gatunki Powieści , opowiadania , różne,

Podstawowe prace

Jean Bruller , ur.26 lutego 1902w Paris XV th i zmarł10 czerwca 1991w Paryżu I st jest ilustratorem i pisarzem francuskim . Pseudonim literacki Vercors przyjął w 1941 roku podczas ruchu oporu . Następnie zachował swoje imię dla swojej pracy jako artysty i nazwisko Vercors jako nazwisko pisarza.

Jego najsłynniejszym dziełem jest Milczenie morza , które zostało potajemnie opublikowane w 1942 roku.

Biografia

Jean Bruller urodził się z francuskiej matki (Ernestine Bourbon, nauczycielka) i ojca pochodzenia żydowsko-węgierskiego (Louis Bruller). Stan cywilny wskazuje „Brüller” w akcie urodzenia, ale wszystkie opublikowane książki i użycie używają „Brüller”.

Historia jego ojca zainspirowała opowiadanie La Marche à l'Étoile opublikowane podczas okupacji . W swojej książce wywiadów mówiąc , Vercors kredytów swojego starszego ojca o pochodzeniu francuskim: „Rodzina miała Bruller des Vosges, w XVIII th  wieku. Wypędzona przez jednego ze swoich, nawróciła się i została biskupem, skrępowana obecnością tej żydowskiej rodziny, wyemigrowała na Węgry. „ Louis Bruller, jego ojciec powrócił do Paryża w 1880 roku, kierowany nienawiścią do „barbarzyństwa” panującego na Węgrzech i przyciągnięty do idei Francji jako kraju wolności i sztuki. Rozpoczął tam handel popularnymi książkami, głównie „niedzielnymi periodykami rozprowadzanymi zwłaszcza na prowincji, na wsi, których autorów sprzedawano w tym celu po obniżonej cenie: Balzaca, Hugo, Eugène'a Sue, ale także Paula Févala czy Jeana de. Wynajem. Albo ta popularna Historia Francji. „ Kilka lat później sprzedał firmę i „skromnie powiększył ten kapitał w nieruchomości” , otwierając ulicę w Paryżu, aby zbudować budynek.

Jean Bruller ukończył studia podstawowe i średnie w École Alsacienne w Paryżu. Po maturze chce zostać naukowcem; powinien był dołączyć do Supélec. Ale zmylony, zawodzi na uniwersytecie i wraca do szkoły Bregueta, która szkoli inżynierów elektryków ( ESIEE-Paris ). Choć ukończył studia inżynierskie w 1923 roku z brązowym medalem, nie chciał pracować w branży.

W 1921 został rysownikiem i ilustratorem w linii Gusa Bofy . Swoje pierwsze rysunki opublikował w przeglądzie Sans-Gêne dzięki Maxime'owi Ferencziemu, którego znał jego ojciec. Pisał swoje pierwsze kroniki Les Propos de Sam Howard w tygodniku Paris-flirt w 1923-1924 pod wpływem profitables Contes przez Anatole France . Swoje rysunki podpisuje pseudonimem Joë Mab. W 1923 brał udział w Salon des humoristes , aw czerwcu tego samego roku stworzył własną recenzję humorystyczną, którą nazwał L'Ingénu, w hołdzie Voltaire'owi. Tam rysuje i pisze felieton zatytułowany Les Propos d'un Huron. W 1924 położył kres doświadczeniu, by kontynuować szkolenie wojskowe w Saint-Cyr-Coëtquidan . Następnie odbył sześciomiesięczną służbę wojskową w Tunisie, do wiosny 1925 roku. W Paryżu projektant odpowiadał na liczne zlecenia reklamowe. Pracuje w szczególności w Fernand Nathan z ramienia Citroëna. Ilustruje w ten sposób album Frisemouche wykonany z samochodu opisującego przygody citroënnette, zredukowanego modelu stworzonego przez André Citroëna, aby uwieść rodziców poprzez ich dzieci.

Swój pierwszy album (rysunki i teksty) wyprodukował w 1926 roku: 21 praktycznych przepisów na gwałtowną śmierć . W 1930 roku zilustrował album dla dzieci Patapoufs et Filifers , bajkę André Maurois o występkach segregacji . W 1931 ożenił się z Jeanne Barrusseaud, parą rozstającą się w 1948 roku.

Pacyfista do 1938 roku został zmobilizowany podczas II wojny światowej w Mours-Saint-Eusèbe niedaleko Rzymian u podnóża masywu Vercors . Następnie wstąpił do ruchu oporu , zachęcony przez Pierre'a de Lescure . Jean Bruller następnie przyjmuje pseudonim z Vercors , nazwa wspomnianego pasma górskiego (nie wiedząc, że będzie ona następnie stać się sceną wydarzeń związanych z oddziału ruchu oporu ), zgodnie z procesem używanym przez wielu bojowników. Jesienią 1941 wraz z Pierrem de Lescure założył Éditions de Minuit , podziemne wydawnictwo i opublikował swoje opowiadanie Le Silence de la mer na20 lutego 1942. Jest projektantem logo gwiazdy dla Éditions de Minuit, które jest używane od 1945 roku. Uczestniczy także w Narodowym Komitecie Pisarzy (CNE) i Ruchu Pokoju . Swoje wspomnienia spisał w Bitwie o ciszę . On jest częścią Komisji do oczyszczania publikacji, ale zrezygnował ze względu na nierówne sankcji wobec pisarzy, współpracownicy z nazistowskimi Niemcami , a przed ich wydawców, nigdy karane. Jednocześnie odmawia udziału w tworzeniu „czarnej listy” i kieruje autorów na osąd sumienia.

W proteście przeciwko torturom praktykowane w Algierii , w 1957 powrócił Vercors jego Legię Honorową do Prezydenta Rzeczypospolitej . W 1960 roku wraz z Sartre'em należał do sygnatariuszy Manifestu 121 pisarzy i artystów, którzy zadeklarowali „prawo do buntu w wojnie algierskiej”. Jest członkiem redakcji podziemnej gazety Vérité-Liberté, która publikuje ten manifest.

Vercors dedykuje Ciszę morza „pamięci zamordowanego poety Saint-Pol-Roux ”; rzeczywiście Saint-Pol-Roux to także stary człowiek, który zmarł z żalu w 1940 roku, kiedy jego rezydencja zawierająca wszystkie jego niepublikowane teksty została splądrowana, wkrótce po tym, jak niemiecki żołnierz zgwałcił jego pokojówkę i zranił jego córkę, która została umieszczona między poetą a żołnierz. Tak jak Cisza morza chce wywołać cichy opór na granicy płaczu, tak ten człowiek, który umiera załamany, jest naładowany symbolami i właśnie z tego powodu poświęcony jest mu pierwszy tom Éditions de Minuit.

Vercors jest również znany z powieści filozoficznej Denatured Animals , z której zaczerpnięto sztukę Zoo lub filantropijny zabójca .

Zmarł w Paryżu , przy 58 quai des Orfèvres , w nocy z 9 na godz10 czerwca 1991. Jego druga żona, Rita Barisse (1917-2001), przetłumaczyła część jego dzieł na język angielski.

Zbiory archiwalne autora są zdeponowane w Bibliotece Literackiej Jacques-Doucet w Paryżu.

Tablica upamiętniająca Vercors i Éditions de Minuit została umieszczona w 1992 roku na Pont des Arts w Paryżu przez Sekretarza Stanu ds. Weteranów, ku pamięci tajnych kopii, które zostały wymienione na tym moście w ramach „ Okupacji ” .

W 2018 roku amerykański artysta Lutz Bacher zaprezentował Ciszę morza , nawiązując do opowiadania Vercorsa, na inaugurację paryskiego lokalu artystycznego Lafayette Anticipations zaprojektowanego przez Rema Koolhasa .

Pracuje

Albumy

Ilustracje wektorowe

Nowy

Powieści

Ta praca w rzeczywistości łączy w sobie dwie historie opublikowane w 1951 roku: Broń nocy i Potęga dnia . To przepisanie tej samej historii w różnych sceneriach.

Teatr

Różnorodny

Tłumaczenia

Zbiorowa praca bojowa

Na Vercors

Hołd

W setną rocznicę urodzin Vercors 26 lutego 2002tablica pamiątkowa została umieszczona na Pont des Arts . Wybór ten został dokonany głównie z dwóch powodów. To jest upamiętnienie historyczne. Pont des Arts to miejsce, w którym w 1943 roku Vercors spotkał Jacquesa Lecompte-Boineta , przywódcę Ruchu Oporu , aby przekazać mu kopie kilku książek z Éditions de Minuit (w tym pierwszą książkę wydaną przez wydawcę, Le Silence de la mer ) dla generała de Gaulle'a . Do tego dochodzi literacki hołd: w La Marche à l'Étoile Vercors opowiada o życiu Thomasa Muritza, młodego Węgiera żywiącego się francuską kulturą, który przemierza Europę w kierunku Francji, która jest dla niego krainą sprawiedliwości i wolności. Dokładniej, celem bohatera jest dotarcie do słynnego, unikalnego Pont des Arts, paryskiego cudu. Przybył, po miesiącu wędrówki po nękanym wojną kontynencie, przed Mostem, rozpala się dla tego Mostu, „punktu świata, w którym obejmuje się jednocześnie […] Instytut, Luwr, Miasto i nabrzeża z książkami, Tuileries, wzgórze łacińskie do Panteonu, Sekwana do Concorde ”.

Uwagi i referencje

  1. Archiwum Paryż .
  2. Katalog ogólny BnF .
  3. Prawdę mówiąc: Wywiady z Vercors z Gillesem Plazy , Paryż: F. Bourin, 1991.
  4. René Édouard-Joseph, Słownik biograficzny współczesnych artystów , tom 1, AE, Art & Édition, 1930, s.  213 .
  5. Tytuł oryginalny: 21 Praktycznych przepisów na gwałtowną śmierć, na użytek ludzi zniechęconych lub zniesmaczonych życiem z powodów, w skrócie nas nie dotyczących, poprzedzony Małym podręcznikiem Doskonałego samobójstwa J. Brullera, użytkownika Państwa Koleje , album 21 kolorowych rysunków szablonowych, 1928.
  6. „  Vercors zwraca Legię Honorową Prezydentowi Republiki  ”, Le Monde ,29 marca 1957
  7. Hervé Hamon i Patrick Rotman , Tragarze walizek: francuski ruch oporu wobec wojny algierskiej , Paryż, Éditions du Seuil ,1982, 440  pkt. ( ISBN  2-02-006096-5 i 9782020060967 , OCLC  461675909 ) , s.  240.
  8. Chociaż istnieje kilka wersji ataku, w tym sama Boska Saint-Pol-Roux w 1944 roku w Le Figaro littéraire (czytaj online: http://www.lavieb-aile.com/article-sur-la-piste-de -saint-pol-roux-un-temoignage-et-some-images-114950176.html ), Vercors dowiedział się o tym w 1942 roku (patrz: http://vercorsecrivain.pagesperso-orange.fr/regardscroises/S.html ).
  9. Nathalie Gibert-Joly. Przeczytaj online: http://vercorsecrivain.pagesperso-orange.fr/silencemer.html#V .
  10. Według Nathalie Gibert-Joly ( http://vercorsecrivain.pagesperso-orange.fr/regardscroises/S.htm ) lub Le Petit Littéraire, przypis s. 2 ( http://www.lepetitlitteraire.fr/telechargement/preview/2335 ).
  11. „  Lafayette Anticipations: Gone with Lutz Bacher  ”, Le Monde.fr ,9 marca 2018 r.( czytaj online , konsultacja 8 grudnia 2018 r. ).
  12. Christian Marmonnier "  Le silence de Lakonik  " BoDoï , n O  30,maj 2000, s.  10.
  13. przeglądach Pierre Mornand w Le bibliophile n O  1, 5, 6, 1932-1934. Pierwsze zdjęcia są publikowane przez artystę w Paryżu, 20, rue Le Verrier i sprzedawane w Librairie Champion.
  14. Vercors (posłowie Yves Beigbeder), Cisza morza: i inne historie , Paryż, Librairie générale française , coll.  „  Kieszonkowa Księga  ”,2011( repr.  2013, 2014), 187  s. ( ISBN  978-2-253-00310-6 i 2-253-00310-7 , OCLC  819142356 ) - Okładka brzmi: "po Marszu do Gwiazdy", bez wzmianki o innych historiach.
  15. Vercors, Cisza morza i inne historie , Paryż, Albin Michel ,1951, 192  pkt. ( BNF Ogłoszenie n o  FRBNF31557451 , czytać on-line ) , s.  189 - Z "jako przedmową": Rozpacz jest martwa . Pozostałe rachunki to: Ten dzień  ; Sen  ; impotencja  ; Koń i śmierć  ; Prasa drukarska Verdun .
  16. Recenzja książki autorstwa Andre Wurmser w The French Letters n o  238 z dnia 16 grudnia 1948 roku p.  3 .
  17. Narodowe Muzeum Ruchu Oporu we współpracy z regionalnym centrum dokumentacji edukacyjnej Akademii Créteil, „  Opór: roczny biuletyn edukacyjny  ” [ archiwum ] [PDF] , 2012-2013 (dostęp 10 lipca 2019 r. ) , s.  18.
  18. Marsz do Gwiazdy .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne