witaj harlan

Ten artykuł jest szkicem dla niemieckiego reżysera .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z konwencjami filmograficznymi . Aby uzyskać więcej informacji, zobacz projekt Kino .

witaj harlan Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Veit Harlan podczas procesu w Hamburgu w 1949 roku . Kluczowe dane
Narodziny 22 września 1899
Berlin , Cesarstwo Niemieckie
Narodowość Niemiecki
Śmierć 13 kwietnia 1964 r.
Capri , Włochy
Zawód dyrektor

Veit Harlan , urodzony dnia22 września 1899w Berlinie i zmarł dnia13 kwietnia 1964 r.w Capri ( Włochy ), jest niemieckim reżyserem .

Biografia

Geneza i kariera aktorska

Veit Harlan urodził się w rodzinie artystów (ojciec pisarza, dwóch braci muzyków). Odwiedza inteligencję berlińską: Friedricha Kaysslera , Maxa Reinhardta , Erwina Piscatora . Debiutował jako aktor w Volkstheater w Berlinie . Po raz pierwszy pojawił się w kinie w małej roli w 1927 roku i pojawił się w około dwudziestu filmach do 1935 roku .

Dyrektor

Pod Trzecią Rzeszą

W 1933 podpisał z Käthe von Nagy swoją pierwszą produkcję: Die Pompadour , po czym stał się jednym z najbardziej aktywnych reżyserów III Rzeszy . Po raz pierwszy widzi Hitlera1 st May 1933, podczas przemówienia.

Specjalizuje się w romantycznej sielance La Sonata à Kreutzer ( Die Kreutzersonate , 1937 , wg Tołstoja ); Le Voyage à Tylży  (in) ( Die Reise nach Tylża , w 1939 roku , o Remake of L'Aurore de Murnau ). W 1942 wyreżyserował "Złote miasto" ( Die goldene Stadt ), swój wspaniały kolorowy film, a następnie dwa inne, "Jezioro chimer"  (w) ( Immensee w 1943 , za Theodorem Stormem ) i Ofiarowanie ukochanemu ( Opfergang w 1944 , po Rudolfa Bindinga ), dwa rozczochrane melodramaty. Jednak jego najbardziej znanym filmem jest Żyd Süss ( Jud Süß w 1940 ), czarno-biały antysemicki film propagandowy , który był wyświetlany we wszystkich krajach okupowanych przez nazistowskie Niemcy, gdzie odniósł wielki europejski sukces komercyjny w latach II wojna światowa (łącznie 40 mln biletów). Wreszcie w latach 1943 i 1944 wraz z Wolfgangiem Liebeneinerem sfilmowali Kolberga (wydany wStyczeń 1945), kolorowy film propagandowy zamówiony przez Goebbelsa i mający na celu podniesienie morale Niemców w ostatniej fazie konfliktu, a dzięki masowemu powstaniu ludu odparcie w ten sposób inwazji aliantów.

Po II wojnie światowej

W 1948 r. został oskarżony o współudział w zbrodni przeciwko ludzkości przez czterech niemieckich prawników, byłych deportowanych pochodzenia żydowskiego, zgorszonych decyzją komisji denazyfikacyjnej, która oczyściła z winy Veita Harlana. Proces kończy się zaKwiecień 1949przez uniewinnienie. Po wniesieniu apelacji przez rzecznika generalnego w kwietniu 1950 r. odbył się w Hamburgu nowy proces  : uniewinnienie zostało orzeczone na korzyść „okoliczności łagodzących”.

Veit Harlan może więc wznowić karierę jako filmowiec, realizując dziewięć filmów w latach 50. Następnie pisze kino niemieckie według Goebbelsa , w którym wyjaśnia swoje zachowanie w okresie narodowosocjalistycznym, pozostawiając margines autobiograficzny, od swoich początków w teatrze do jego ostatnich osiągnięć. W książce tej odrzuca wszelkie pronazistowskie zaangażowanie, ujawniając ponadto silną wrogość istniejącą między światem artystycznym a III Rzeszą, ale mimo niechęci do Ministra Propagandy, trudno mu ukryć fascynację, jaką wzbudził w nim Józef Goebbelsa . Pisze na przykład: „Poeta Hans Hömberg określił w ten sposób nieszczęście, które spotkało moje imię: „Löser i Wolf są nierozłączni, tak jak Królewna Śnieżka i Książę Czarujący, Tünnes i Schäl, Charybda i Scylla, Veit Harlan i Żyd Süss”” .

Protestant, na krótko przed śmiercią nawrócił się na katolicyzm. Zmarł na Capri na zapalenie płuc w 1964 roku.

Życie osobiste

Ożeni się trzy razy:

  • jego pierwsze małżeństwo, w 1922 r. , z piosenkarką pochodzenia żydowskiego Dorą Gerson , z którą rozwiódł się dwa lata później, ponieważ rodzina Gersonów odmówiła jej bycia żoną nie-Żydówki. W 1936 ponownie wyszła za mąż za Maxa Sluizera, z którym miała dwoje dzieci. Zostanie deportowana i zabita w Auschwitz w 1943 roku;
  • w 1929 z aktorką Hilde Körber, od której ma troje dzieci:
  • wreszcie w 1939 roku z aktorką Kristiną Söderbaum, która dała mu dwóch synów:
    • Chrześcijanin (ur. 1939 ),
    • Kacper (ur. 1946 ).

Jego siostrzenica Christiane Susanne Harlan poślubiła reżysera Stanleya Kubricka w 1957 roku .

Filmografia

Aktor

Nieme kino Mówiące kino

Dyrektor

  • 1935  : La Pompadour (Die Pompadour)
  • 1935  : Krach im Hinterhaus  (de)
  • 1936  : Kater Lampe
  • 1936  : Theo śpi (Der müde Theodor)
  • 1936  : Mademoiselle Véronique  (en) (Fräulein Veronika)
  • 1936  : Maria umiera Magd  (w)
  • 1937  : Sonata Kreutzer  (en) ( Die Kreutzersonate )
  • 1937  : Zmierzch ( Der Herrscher )
  • 1937  : Mój syn, Pan Minister  (of) ( Mein Sohn, der Herr Minister )
  • 1938  : Młodzież ( Jugend )
  • 1938  : Bez pozostawiania śladu ( Verwehte Spuren )
  • 1939  : Nieśmiertelne Serce ( Das unsterbliche Herz )
  • 1939  : Le Voyage à Tilsitt  (en) ( Die Reise nach Tilsit )
  • 1940  : Żyd Süss ( Jud Süß )
  • 1941  : Pedro musi zostać powieszony  (w) (Pedro soll hängen)
  • 1942  : Wielki Król ( Der große König )
  • 1942  : Złote Miasto ( Die goldene Stadt )
  • 1943  : Chimery jeziora  (w) ( Immensee )
  • 1944  : Ofiarowanie ukochanemu ( Opfergang )
  • 1945  : Kolberg
  • 1951  : Wieczny kochanek  (en) ( Unsterbliche Geliebte )
  • 1951  : Hanna Amon  (en)
  • 1953  : Niebieska godzina  (en) (Die blaue Stunde)
  • 1953  : Tygrys z Kolombo  (en) (Sterne über Colombo) (pierwsza część; druga część: Die Gefangene des Maharadscha )
  • 1954  : Więzień Maharadży  (w) (Die Gefangene des Maharadscha) (druga część)
  • 1955  : Szpieg Tokio  (z) ( Verrat an Deutschland )
  • 1957  : Trzecia płeć ( Das dritte Geschlecht lub Anders als du und ich (§ 175) )
  • 1958  : Bezwstyd  (de) ( Liebe kann wie Gift sein )
  • 1958  : To była pierwsza miłość (Es war die erste Liebe)
  • 1958  : Ich werde dich auf Händen tragen  (en)

Scenariusze

Główne role kobiece w tych scenariuszach były przeznaczone dla Kristiny Söderbaum , żony Veita Harlana.

Filmy o Veicie Harlanie

  • Brückenallee nr 3 (1967) (TV), grana przez Kurta Heintela
  • Jud Süß - Ein Film als Verbrechen? (2001) (TV), grany przez Axela Milberg
  • Harlan, w cieniu Żyda Süss (2008), dokument Felix Moeller
  • Jud Süß - Film ohne Gewissen (2010), grany przez Justusa von Dohnányi

Uwagi i referencje

  1. Veit Harlan, niemieckie kino według Goebbelsa , France-Empire, 1974, strony 31 i 32.
  2. Lionel Richard , Nazizm i barbarzyństwo , Éditions Complexe, 2066, s.  114
  3. Przystosowany do prawego konformizmu epoki Adenauera, Harlan nie starał się wymigać od procesów, które dobrze ugruntował: żałosnego patosu na tle gleby , pisze Lionel Richard ( Nazisme et barbarie , s.  114 ).
  4. Veit Harlan, niemieckie kino według Goebbelsa , Francja-Empire, 1974.
  5. Veit Harlan, niemieckie kino według Goebbelsa , France-Empire, 1974, strona 11.
  6. Veit Harlan, kino niemieckie według Goebbelsa , Imperium Francji,1974, s.  8
  7. Veit Harlan, kino niemieckie według Goebbelsa , Imperium Francji,1974, s.  29
  8. Capricci, 2013; — Uniewinniony po wojnie Veit Harlan nigdy nie przyzna się do winy ani nie poczuje wyrzutów sumienia. To wstyd, nigdy nie chciał się przyznać, Thomas Harlan jest zatwierdzony w tym bolesny liście do ojca powstał z martwych „( Nicolas Azalbert , Cahiers du Cinema , n o  695, grudzień 2013 , str.  59 )
  9. Veit Harlan, niemieckie kino według Goebbelsa , France-Empire, 1974, strony 367-373.
  10. Veit Harlan, niemieckie kino według Goebbelsa , France-Empire, 1974, strona 373.

Zobacz również

Bibliografia

  • World of21 października 2010, sekcja "Śmierć"

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne