V. (powieść)

V.
Autor Tomasz Pynchon
Kraj Stany Zjednoczone
Dobry Powieść
Orginalna wersja
Język amerykański angielski
Tytuł V.
Redaktor JB Lippincott & Co.  (pl)
Data wydania 1963
Numer ISBN 0-397-00301-3
wersja francuska
Tłumacz Minnie tańczy
Redaktor Próg
Kolekcja Fikcja i Cie
Data wydania 1985
Typ mediów Papierowa książka
Numer stron 542
Numer ISBN 2-02-008926-2
Chronologia
Aukcja partii 49 Następny

V. to pierwsza powieść Thomasa Pynchona , wydana w 1963 roku . Opisuje udręk Benny profanum, byłego marynarza w US Navy , która zbiera się na końcu wędrówki, które prowadzą go do Nowego Jorku, grupa artystów pseudo Bohemians , nazywająca siebie dłonie trzecia ( Whole Chorych załogi ). Jeden z elementów krążących wokół tej mgławicy, nazwany Herbert Stencil, jest jednocześnie zaangażowany w poszukiwanie zidentyfikowania i zlokalizowania tajemniczej istoty, którą zna tylko pod niejasną nazwą „V.”. Po wydaniu książka otrzymała Nagrodę im. Williama Faulknera , nagradzającą młodych autorów.

Streszczenie

Fabuła przeplata się z dwoma rodzajami sekwencji. Pierwsza seria odcinków obejmuje Benny'ego Profane'a, Herberta Stencila i innych członków Tierce des Paumé (zwłaszcza towarzysza Stencila, Pig Bodine) w roku 1956 (czasami są to niektóre retrospekcje ). Reszta powieści składa się z rozległej fabuły, podczas której Stencil próbuje rozwikłać nierozerwalną wiązkę wskazówek rozsianych na przestrzeni kilku stuleci, które mogą doprowadzić go do „V.”. Rozdziały dotyczące poszukiwania Stencila rozgrywają się podczas różnych międzynarodowych kryzysów i przedstawiają różne rzekome wcielenia „V”. Czytając Stencil diary swojego ojca, dyplomaty (lub szpiega ) Brytyjczyka, tworzy pomost między rokiem 1956 a sekwencjami szablonowymi.

Dwie linie narracyjne zbiegają się, tworząc literę V, w ostatnich rozdziałach, gdy Stencilowi ​​udaje się przekonać Benny'ego Profane'a do podróży z nim na Maltę .

Rozdziały dotyczące poszukiwania Stencila to:

Zachodzących w brytyjskiej społeczności w Egipcie pod koniec XIX -go  wieku , rozdział składa się z serii ośmiu stosunkowo krótkich części, każdy napisany z perspektywy innej postaci. Fabuła, która obraca się wokół morderstwa , wprowadza postać Victorii Wren, pierwszego wcielenia V. Tytuł rozdziału informuje, jak należy go rozumieć: Stencil wyobraża sobie każdy z ośmiu punktów widzenia, bez tego wiedzieć, jaka część wyobraźni jest źródłem jego różnych historii.

Ten rozdział jest przerobioną wersją opowiadania Sous la rose , opublikowanego po raz pierwszy w 1961 roku i połączonego z innymi wczesnymi pismami Pynchona w The Man Who Learned Slowly (1984). W przedmowie do tej książki, Pynchon przyznaje natchnieniem nowy pochodzi z lektury przewodnik turystyczny z Karl Baedekera w Egipcie historia sięga roku 1899. W rozdziale działki jest bardzo podobny do tego z nowego, ale daje bardziej ważne miejsce do znaków egipskich.

Ten rozdział tylko częściowo należy do korpusu dotyczącego poszukiwania Stencila. Opowiada o przygodach Profane Benny'ego w kanałach Manhattanu po tym, jak ten ostatni zostaje wynajęty do polowania tam na aligatory . Długa dygresja opowiada o spotkaniu szalonego księdza - ojca Linusa Fairinga - który poszedł wygłosić kazanie w kanałach, aby nawrócić tam szczury, ze szczurem o imieniu "Veronica" (jedno z wcieleń V.?); część tego spotkania relacjonuje ksiądz Linus Fairing w formie pamiętnika .

Postać Victorii na krótko pojawia się ponownie. Po raz pierwszy wspomniano o terytorium „Vheissu”; może oznaczać (lub nie) Wezuwiusza , Wenezuelę , a nawet, według żartu jednego z bohaterów, boginię Wenus .

Kurt Mondaugen, który ponownie pojawi się w Tęczy grawitacji , jest główną postacią długiego epizodu , którego akcja rozgrywa się w południowo-zachodniej Afryce ( dzisiejsza Namibia ), częściowo podczas oblężenia ufortyfikowanej w 1922 r . farmy  ; Mondaugen spotyka tam między innymi postacie, możliwe nowe wcielenie V., Very Meroving. Długa dygresja opisuje życie niemieckiego oprawcy podczas Wojny Bohaterów , kiedy południowo-zachodnia Afryka była niemiecką kolonią  ; traktowanie Bohaterów przez kolonizatorów nieuchronnie nawiązuje do traktowania Żydów podczas holokaustu w latach 1943-45.

Ta część powieści jest wyzwaniem dla zachodniego kolonializmu , krytyką, która zostanie podjęta i zaakcentowana w L'Arc-en-ciel de la gravity . Pynchon został później zakwalifikowany jako „powierzchowny” związek między ludobójstwem Bohaterów a holokaustem. W liście do Thomasa F. Hirscha, zamieszczonym w książce The Fictional Labyrinths of Thomas Pynchon Davida Seeda , Pynchon pisze:

„Kiedy pisałem V. , myślałem o kampanii 1904 jako o pewnego rodzaju powtórce tego, co stało się później z Żydami w latach 30. i 40. Nie można powiedzieć, że jest głęboka; musi to być oczywiste dla każdego, kto interesuje się tym tematem, nawet tak powierzchownie, jak ja w tamtym czasie. Ale odkąd czytam McLuhana i dwie lub trzy rzeczy tu i ówdzie o religii porównawczej, mam wrażenie, że sprawy są głębsze [...] mam wrażenie, że to, co zrobili Hererosom przez Niemców, jest porównywalne z tym, co zostało zrobione rdzennym Amerykanom przez naszych kolonistów i temu, co robią dziś buddystom z Wietnamu chrześcijańska mniejszość Sajgonu i jej doradcy: narzucenie kultury, która ceni analizę i zróżnicowanie nad kulturą, która ceni jedność i integracja ”.

Fausto Maijstral jest Maltańczykiem, który cierpiał niemieckie bombardowania i pracował przy odgruzowywaniu podczas II wojny światowej . Do rąk Herberta Stencila dociera długi list, adresowany do jego córki Paoli, jednej z postaci krążących wokół Tierce des Paumé. Zawiera duże fragmenty pamiętnika Fausto. Możliwym wcielenie V. przybiera postać kobiety odkryta przez dzieci zmiażdżonych przez piargi z budynku .

W tym rozdziale V, jeśli ona jest, jest uwiedziony przez młoda baletnica , Mélanie l'Heuremaudit podczas przygotowania baletu , z pewnością inspirowane przez utworzenie Święto wiosny przez Igora Strawińskiego . Punktem kulminacyjnym baletu jest poświęcenie dziewicy na palu . Młoda baletnica zapomina założyć ochraniacz i umiera na scenie. Widzowie mylą się i uważają jego śmierć za niezwykle intensywny spektakl artystyczny.

Podczas gdy Royal Navy gromadzi się na Malcie we wczesnej fazie kryzysu w Kanale Sueskim , Stencil przybywa na wyspę w holowniku z Beny Profane. Idą na poszukiwanie Fausto Maijstrala. Jak zwykle Kilroy był tu przed ich przybyciem (Pynchon przekonuje przy tej okazji, że słynne graffiti mogło być pierwotnie schematem filtra pasmowego ).

Ostatni rozdział to retrospekcja osadzona w Valletcie, gdy ojciec Stencila wciąż żyje. Jest uwikłany w incydent z udziałem maltańskiej pary. W końcu opuszcza wyspę łodzią.

Uwagi i referencje

  1. W oczekiwaniu na zbliżający się podbój Nowego Jorku , dotkniętego społecznymi konsekwencjami Wielkiego Kryzysu z lat 30. XX wieku.
  2. Londyn, MacMillan, 1988, s. 240-3

Linki zewnętrzne