Ugo perone

Ugo perone Biografia

Narodziny	1945 Turyn
Narodowość	Włoski
Trening	Uniwersytet w Turynie
Zajęcia	Filozof , profesor uniwersytetu

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Turyński , Uniwersytet Rzymski „Tor Vergata” , Uniwersytet Humboldta w Berlinie
Obszary	Filozofia teoretyczna ( w ) , etyka
Mistrz	Luigi Pareyson

Ugo Perone , urodzony dnia16 kwietnia 1945 r w Turynie jest włoskim filozofem .

Biografia

Uczeń Luigiego Pareysona , który ukończył filozofię w Turynie w 1967 r., Wykonując pracę „Filozofia wolności” u Charlesa Secrétana , zdobył nagrodę im. Luizy Guzzo za najlepszą rozprawę z filozofii omawianą w roku szkolnym 1967.

Był profesorem filozofii teoretycznej i filozofii moralnej na uniwersytetach w Turynie , Rzymie „Tor Vergata” i Wschodnim Piemoncie , gdzie zajmował również stanowisko Dyrektora Wydziału Nauk Humanistycznych i Prorektora ds. Stosunków Międzynarodowych.

Od 2012 roku zajmuje stanowisko w Guardini Professur für Religionsphilosophie und Katholische Weltanschauung na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie .

W latach 1993-2001 był zastępcą radnego ds. Kultury miasta Turyn, a od 2009 do 2013 r. Zastępcą radnego ds. Kultury prowincji Turyn . W latach 2001-2003 kierował Włoskim Instytutem Kultury w Berlinie.

Senior Fellow of Collegium Budapest (de) , jest prezesem Włoskiego Towarzystwa Studiów Filozoficzno-Teologicznych oraz członkiem Rady Dyrektorów czasopisma Filosofia e Teologia . Jest członkiem komitetu naukowego czasopism Giornale di Metafisica i Spazio Filosofico oraz ośrodka studiów filozofii religii „Luigi Pareyson”. Założył również i kieruje Wyższą Szkołą Formacji Filozoficznej (Scuola di Alta Formazione Filosofica - SDAFF), prowadzoną we współpracy z Towarzystwem S. Paolo i ośrodkiem studiów filozofii religijnej „Luigi Pareyson. "

Perone odbył liczne konferencje na najważniejszych włoskich uniwersytetach, a także w Chicago , Waszyngtonie , Albany , Rochester , Frankfurcie , Berlinie, Monachium , Erlangen , Essen , Kolonii , Fryburgu , Budapeszcie , Strasburgu , Paryżu , Brukseli , Meksyku , Kanadzie i Senegalu .

Myśl

Metafora, która zainspirowała ścieżkę myśli Perone, zaczyna się od walki Jakuba z Aniołem , opisanej w Księdze Rodzaju . W noc pustyni nieznajomy przerywa samotność Jakuba i walczy z nim w bitwie, która nie będzie miała ani zwycięzców, ani przegranych. Dopiero o świcie Jakub dowie się, że został zraniony przez Anioła. Ale jednocześnie ta rana oznacza błogosławieństwo nowego imienia: Jakub, który walczył z Bogiem i nie zginął, będzie odtąd nazywany Izraelem.

Historia przedstawia skrajne napięcie, które, według Perone'a, pozostaje między skończonym a nieskończonym , między przedostatnim a ostatnim, między indywidualnymi znaczeniami a znaczeniem globalnym. Filozofia ma moralny obowiązek wierności skończonemu, co prowadzi do tego, by nigdy nie zaprzeczać historycznym warunkom myśli, ale także nie rezygnować z powołania do przekraczania ich poprzez słuchanie tego, co bezpośrednie, nie bezpośrednie, pracy i wysiłku.

Kiedy nowoczesność zostanie uznana za warunek, myśl nie może się oszukać, że jest w stanie osiąść w bycie lub w sensie, tak jakby między skończonym a nieskończonym nie było żadnego podziału. A jednak równie niewłaściwe byłoby spłaszczanie prostych znaczeń historycznych, które zapomina o atrakcyjności bycia.

Niezbędna ochrona skończoności (ochrona skończoności także przed bytem, co w pewnym sensie musimy kwestionować, bo silnym musimy być silni) nie oznacza przede wszystkim eliminacji jednego z dwóch pretendentów. Na progu między skończonością a nieskończonością, między historią a ontologią, zachodzi mediacja, która nie oznacza przekroczenia dystansu, ale jego zachowanie. Aby zachować podwójny nadmiar skończoności nad nieskończonością, jednego nad drugim, niewłaściwe jest zacieranie między nimi dystansu, albo przez przekształcenie go w tożsamość, albo przez osłabienie do punktowej obojętności.

Dlatego prawdą jest na przykład, że pamięć zachowuje tylko fragmenty, nie może twierdzić, że pamięta bezpośrednio całość; ale prawdą jest też, że tych fragmentów nie należy pozostawiać nihilistycznemu dryfowi , bo we fragmencie - o którym wspomina - nie jest to zwykła chwila, ale właśnie istota (życia, `` opowieści ...) o tym należy pamiętać. Filozofia ma obsesję na punkcie całości, ale ta całość „nie ma rozszerzenia całości, ale intensywność fragmentu, w który całość jest zaangażowana” .

Dlatego rozumiemy, dlaczego pierwsze książki Perone mają zduplikowane tytuły: nowoczesność i pamięć, historia i ontologia. Chodzi o to, aby zawsze mówić razem dwie rzeczy, zgodnie z dialektyką i-i, opóźnienia i antycypacji.

Jeśli natomiast jego kolejne książki utożsamiane są z tytułu z jednym tematem ( Namiętności skończonego , Pomimo podmiotu , Możliwa teraźniejszość , Prawda uczucia ), to oznacza, że skończony podmiot , teraźniejszość, uczucie są analizowane jako progi, jako miejsca, których nie można nawet pojąć ani doświadczyć, bez pamięci o innym. Podobnie jak w przypadku Jakuba, są to miejsca, w których rana zadana im przez drugiego jest błogosławieństwem.

Metoda pracy

Perone rozwija własną filozofię hermeneutyczną, wychodząc od dogłębnego studium - często odbywającego się wbrew aktualnym modom kulturowym - historii filozofii oraz autorów klasycznych i współczesnych, takich jak Kartezjusz , Schiller , Feuerbach , Secrétan, Benjamin i inni. filozofowie (w szczególności Platon , Arystoteles , Hegel , Schelling , Kierkegaard , Husserl , Heidegger , Merleau-Ponty i Levinas ), których nazwy określają jego liczne dzieła.

Nieodłączną częścią filozoficznych badań Perone jest także nieustanna konfrontacja z teologią, zwłaszcza Bartha , Bonhoeffera , Bultmanna i Guardiniego , która w ostatnich latach rozszerzyła się na poezję (zwłaszcza Paula Celana ), opowiadanie historii i teatr, jako obszary które oferują istotny wkład filozoficzny.

Publikacje

Książki

Teologia ed esperienza religiosa w Feuerbach , Mursia, Mediolan 1972
Storia e ontologia. Saggi sulla teologia di Bonhoeffer , Studium, Rzym 1976
Schiller: la totalità interrotta , Mursia, Mediolan 1982
Modernità e memoria , Sei, Turyn 1987
In lotta con l'angelo. La filosofia degli ultimi due secoli di fronte al Cristianesimo , SEI, Turyn 1989 (we współpracy z G. Ferretti, A. Pastore Perone, C. Ciancio, Maurizio Pagano)
Invito al pensiero di Feuerbach , Mursia, Mediolan 1992
Le passioni del finito , EDB, Bolonia 1994
Cartesio czy Pascal? Un dialogo sulla modernità , Rosenberg & Sellier, Turyn 1995 (wspólnie z C. Ciancio)
Nonostante il soggetto , Rosenberg & Sellier, Turin 1995 (tłum. Ted. Trotz / dem Subjekt, Peeters Verlag, Leuven 1998)
On przedstawia możliwość , Guida, Neapol 2005 (tłumaczenie angielskie: Silvia Benso i Brian Schröder, The Possible Present, SUNY Press, Albany, NY 2011)
La verità del sentimento , Neapol, Guida, 2008
Filosofia e spazio pubblico , Il Mulino, Bolonia 2012
Ripensare il sentimento , redaktor Cittadella, Asyż 2014.
Bild als Prozess. Neue Perspektiven einer Phänomenologie des Sehens , herausgegeben von A. Fabris, A. Lossi, U. Perone, Königshausen & Neumann, Würzburg 2011.
Das aufgehobene Gefühl , w Neue Zeitschrift für systematische Theologie und Religionsphilosophie, De Gruyter, 2012, Band 54, Heft 3, s. 229-239.
Lob der Philosophie , w „Trigon”, Berliner Wissenschafts-Verlag, Berlin 2014. s. 13-24.
Der moralische Wert der Ausnahme , w „Trigon“, Berliner Wissenschafts-Verlag, Berlin 2014, s. 25-34.
Gegenwart und Gegenwärtigkeit als politische Ideen. Elemente für eine Neueorientierung unter den Bedingungen der Zeit , in Italienische Politikphilosophie, Roland Benedikter (Hr.), Springer VS, Wiesbaden, 2016, s. 117-146.
„Wiadomości od Romano Guardiniego” , „Transversalités” 2016/2 (nr 137), s. 71-81.
Zasada pamięci u Jeana Greischa, trzy epoki rozumu. Metafizyka, fenomenologia, hermeneutyka , pod kierunkiem S. Bancalari, J. de Gramont, J. Leclerque, Hermann éditeurs, Paryż 2016, s. 61-75.
Die Irritation der Religion, Zum Spannungsverhältnis von Philosophie und Theologie , Vandenhoeck und Ruprecht, (Hg. C. Danani, U. Perone, S. Richter), Göttingen 2017, s. 1-178
Rozmowy z włoskimi filozofami , a cura di S. Benso, Albany 2017, Beeing, Memory and Presence , s. 223-232.

Inne publikacje

Wśród wielu artykułów warto wymienić te, które poświęcone są myśli Benjamina:

Benjamin e il tempo della memoria , w „Annuario Filosofico”, I (1985), Mursia, Mediolan 1986, s. 241-272
Memoria, tempo e storia w: Walter Benjamin , w: G. Ferretti, Il tempo della memoria , Marietti, Genes 1987, s. 253-284
Walter Benjamin , w Enciclopedia Filosofica , Centro Studi Filosofici di Gallarate, vol. II, Bompiani, Mediolan 2006, s. 1175-1178
Il rischio del presente: Benjamin, Bonhoeffer, Celan , in L'acuto del presente. Poesia e poetiche a metà del Novecento - C. Sandrin, Edizioni dell'Orso, Alessandria 2009, s. 1-15 (w języku angielskim. Ryzyko związane z Niniejszy Benjamin Bonhoeffer i celan , w Symposium , Tom 14, jesień 2010 r N o, 2, str. 19-34 ).
S. Givone, I pathi della filosofia, Rosenberg & Sellier, Torino 2015

Dla Encyklopedii Filosofica (Bompiani, Mediolan 2006) redagował: Ateismo, Benjamin, Futuro, Memoria, Passato, Pensiero, Presente, Riflessione, Secrétan, Silenzio, Tempo.

Zredagował i przedstawił Rosenberg & Sellier wydanie tekstów autorów Ecole de Haute Formation Philosophique: J.-L. Marion, Dialogo con amore , 2007; D. Henrich, Metafisica e modernità , 2008; C. Larmore, Dare ragioni , 2008; J. Searle, Coscienza , linguaggio, società , 2009; A. Heller, Per un'antropologia della modernità , 2009; E. Severino, Volontà, destino, linguaggio. Filosofia e storia dell'Occidente , 2010; B. Waldenfels, Estraneo, straniero, straordinario. Saggi di fenomenologia responsiva , 2011; Intorno a Jean-Luc Nancy , 2012; H. Joas, Valori, società, religione , 2014.

Pisma na temat myśli Ugo Perone

(en) S. Benso, Walcząc z aniołem: Finitude, Time, and Metaphysical Sentiment , w: U. Perone, Możliwa teraźniejszość , SUNY Press, Albany, NY 2011, s. IX-XVIII.
(it) E. Guglielminetti, red., Interruzioni. Note sulla filosofia di Ugo Perone , il melangolo, Genes 2006, 235 s.
v. „Annuario filosofico 2015”, Mursia Milano 2016, s. 361–444, articoli di C. Ciancio, G. Ferretti, N. Sclenczka, W. Gräb.

Uwagi i odniesienia

(it) „ Ugo Perone ” w Treccani
The Truth of Sentiment , s. 174 .