Informacje te mogą mieć charakter spekulacyjny i mogą ulegać znacznym zmianom w miarę zbliżania się wydarzeń.
Przeczytaj wiadomości na ten temat na Wikinews.
Trzecie połączenie między Quebec i Lévis | ||
Mapa pokazująca możliwą lokalizację projektu | ||
Geografia | ||
---|---|---|
Kraj | Kanada | |
Trasa | Między Quebec a Lévis | |
Przejście | Rzeka św. Wawrzyńca | |
Informacje kontaktowe | 46°50′47″ północ, 71°08′40″ zachód | |
Operacja | ||
Myto |
![]() |
|
Charakterystyka techniczna | ||
Długość tunelu | 9 km | |
Budowa | ||
Rozpoczęcie robót drogowych | Październik 2022 | |
Geolokalizacja na mapie: Quebec City
| ||
Trzeci związek między Quebec i Lévis lub tunelu Quebec-Levis jest tunel drogowy projekt celu łączenia brzegów St Lawrence River między miastami Quebec i Lévis . Po jego większościowym zwycięstwa w wyborach 2018 The rząd Legault jest zobowiązana do rozpoczęcia budowy tej nowej osi od 2022 roku.
Projekt jest przedmiotem kontrowersji wśród społeczeństwa i budzi zarówno entuzjastyczne poparcie, jak i silny sprzeciw. Eksperci w dziedzinie transportu, urbanistyki i gospodarki są zgodni co do tego, że dodanie tej osi drogowej nie rozwiąże problemów zatorów drogowych w perspektywie średnio- i długoterminowej.
Ponieważ populacja jest rozmieszczona po obu stronach brzegów rzeki Świętego Wawrzyńca w Quebec City , przekraczanie rzeki zawsze było koniecznością. Najpierw zimą zapewnia go most lodowy, a przez resztę roku promy .
Pod koniec 1917 roku most Quebec , zbudowany z pewnym trudem, stał się pierwszym stałym połączeniem między Quebec i Lévis oraz najdłuższym mostem wspornikowym na świecie. Po raz pierwszy używany tylko przez pociągi , będzie również używany przez samochody od 1929 roku.
Po II wojnie światowej wzrost ruchu drogowego sugerował, że most Quebec nie był w stanie zaspokoić popytu. Od końca lat czterdziestych proponowano budowę nowego połączenia drogowego, czy to mostu, czy tunelu. Jesienią 1961 roku Departament Autostrad podjął decyzję o budowie drugiej przeprawy przez rzekę. Pomysł tunelu między sektorem Limoilou a centrum Lévis bronił w 1963 r. Bureau de industrie et du commerce du Québec métropolitain, ale ze względów ekonomicznych preferowany jest most wiszący bardziej na zachodzie. W listopadzie 1970 roku, po czterech latach pracy, bezpośrednio na zachód od mostu Quebec zainaugurowano most Pierre-Laporte , gdzie odległość między brzegami była najkrótsza.
W tym samym czasie Ministerstwo Transportu Quebecu pracowało nad wieloma projektami autostradowymi. Wśród nich Plan decircuit et de transport de la région métropolitaine de Québec , czyli pierwszy raport Vandry-Jobin (1968), zaleca budowę nowych autostrad i trzeciego połączenia (mostu lub tunelu) wzdłuż proponowanej trasy. Plan opiera się na prognozach wzrostu populacji, które ostatecznie okazały się nieskuteczne. Niektóre projekty autostradowe są nadal realizowane, a przynajmniej rozpoczęte, tak że region Quebec City znajduje się obecnie na drugim miejscu pod względem liczby kilometrów autostrad na mieszkańca w Kanadzie. Ministerstwo Transportu rezerwuje nawet trasę numer 520 w oczekiwaniu na budowę mostu między Baie Beauport a Lévis.
W latach 1973 i 1974 dwa badania zlecone przez rząd Quebecu wykazały, że lokalna geologia nie była przeszkodą w budowie tunelu pod rzeką. W 1979 r. w drugim raporcie Vandry-Jobin zaproponowano kilka scenariuszy, z których wszystkie przechodzą przez Île d'Orléans, aby ominąć centrum miasta. Z projektów tych zrezygnowano ze względu na ograniczenia budżetowe lat 80. i osłabienie demograficznych perspektyw wyżu demograficznego . Jednak idea trzeciego ogniwa nie znika. W latach 1999 i 2001 Komitet ds. połączenia podrzecznego na wschód od Lévis-Québec zlecił inżynieryjnej firmie konsultingowej Tecsult przeprowadzenie studiów wykonalności tunelu przechodzącego pod zachodnim krańcem wyspy Orlean. Debata na temat ukończenia pasa peryferyjnego pojawiła się ponownie na początku 2010 roku, kiedy ogłoszono odbudowę mostu Île-d'Orléans .
W marcu 2017 r. rząd Quebecu utworzył biuro projektowe (20,5 mln USD) i potwierdził, że „trzecie ogniwo” zostanie uruchomione, nie podając szczegółów dotyczących formy, jaką przyjmie. W sierpniu 2018 r. minister transportu, Véronyque Tremblay , ogłosiła, że analizowanych jest pięć korytarzy rozwojowych, a budowa może rozpocząć się w 2026 r. Badany obszar instalacji obejmuje obszar rozciągający się od Saint-Augustin na wschodnim krańcu wyspy Île d' Orlean . Burmistrz Régis Labeaume , opierając się na statystykach oceniających częstsze podróże między zachodnią częścią Lévis a zachodnią częścią Quebecu , potwierdza, że woli trzecie połączenie po zachodniej stronie stolicy.
W 2014 roku Izba Handlowa Lévis ożywiła ideę tunelu pod rzeką między dwoma brzegami, przechodzącego w pobliżu Île d'Orléans . Następnie oszacowała koszt projektu na 500 milionów dolarów. We wrześniu 2015 r. Ministerstwo Transportu zleciło wykonanie nowych badań geologicznych. Ten ostatni ujawnia w następnym roku, że projekt jest technicznie wykonalny i że wina Logana nie stanowi przeszkody. Następnie rząd Quebecu opublikował badanie École polytechnique de Montréal, które oszacowało koszt budowy tunelu na około cztery miliardy dolarów. Jest to obecnie najczęściej cytowane źródło.
Burmistrz Quebec , Régis Labeaume , odmawia przeprowadzenia projektu, wierząc, że finansowanie takiej struktury idzie do rządu Quebecu. Po konsultacjach szacuje, że koszt projektu może sięgnąć 10 miliardów dolarów. Podczas wyborów samorządowych w 2017 r. Régis Labeaume został przeniesiony do ratusza, przeciwko swojemu przeciwnikowi, Jean-François Gosselinowi , promotorowi trzeciego ogniwa.
W październiku 2018 r . wybory parlamentarne wygrała Koalicja Avenir Québec , partia polityczna zaangażowana w budowę autostrady na wschodzie miasta . Nowo wybrany rząd zobowiązał się do przyspieszenia rozpoczęcia prac do 2022 roku. Jako pierwszy minister transportu François Bonnardel odrzuca pięć różnych badanych korytarzy i decyduje się na najbardziej centralną oś. Zostaje powołany nowy kierownik biura. Sprawa dotycząca odbudowy mostu Île-d'Orléans , dotychczas prowadzona całkowicie niezależnie przez Ministerstwo Transportu, jest obecnie prowadzona zgodnie z postępowaniem trzeciego ogniwa. Burmistrz Régis Labeaume popiera wybór rządu w listopadzie 2018 roku.
28 czerwca 2019 r.Ministerstwo Transportu przedstawia przyjęte rozwiązania. Rzekę miałby przecinać tunel drogowy rozciągający się od autostrady 40 do południowego brzegu rzeki. Główna droga łączyłaby się z autostradą 20 w obecnej lokalizacji zjazdu 330 (Route Lallemand). Żadna rampa nie umożliwiłaby dostępu do Île d'Orléans w celu zachowania dziedzictwa rozwojowego. Prace budowlane przy nowym moście na wyspie Île d'Orléans miałyby odbywać się jednocześnie.
29 stycznia 2020, Ministère des Transports przedstawia nową centralną trasę łączącą centra miast Quebec i Lévis omijającą Île d'Orléans. Oś drogi przedłużyłaby Autoroute 973 do Autoroute 20 , przechodząc pod wzgórzem Quebec , następnie rzeką i wreszcie Lévis. To mniej skomplikowane technicznie rozwiązanie zostało entuzjastycznie przyjęte przez burmistrzów obu miast. Miasto Quebec znajduje tam wsparcie dla swojego projektu strukturyzowania sieci transportowej; planowane jest zintegrowanie siedmiu stacji komunikacji miejskiej w tunelu drogowym.
W maj 2021, rząd Quebecu podaje szczegółowe informacje na temat projektu. Tunel biegnie od Centrum Videotron do Lévis . Kosztujący 10 miliardów tunel miałby mieć 6 pasów na dwóch piętrach i miałby długość 8,3 km.
Rząd Quebecu zamierza rozpocząć pracę około 2022 roku.
Demonstracja odbywa się w dniu 10 listopada 2018 r.w Parc de la Francophonie . Trasa pod Île d'Orléans jest kwestionowana, głównie przez grupy zajmujące się ochroną środowiska.
Wielu interesariuszy, w tym osiem grup ekologicznych, sprzeciwia się temu projektowi. Oprócz przywoływania celów zrównoważonego rozwoju , badania w tej dziedzinie wskazują, że taka konstrukcja nie rozwiąże problemów związanych z zatłoczeniem ruchu . Zaawansowane jest ryzyko ruchu indukowanego , tj. wielkość dodatkowego ruchu generowanego przez utworzenie lub ulepszenie infrastruktury transportowej. Zjawisko to wyjaśnia, dlaczego zwiększenie przepustowości sieci transportowej nie zmniejsza jej zatłoczenia, ponieważ przyciąga nowych użytkowników lub zwiększa pokonywane odległości, co wynika z terytorialnej zmiany miejsca pochodzenia i przeznaczenia. Rozwiązaniem do przyjęcia byłby wówczas rozwój transportu publicznego .
W październiku 2018 r. Minister Transportu potwierdził, że trzecie połączenie będzie wykorzystywane do połączenia transportu publicznego między Quebec i Lévis.
Organizacja Accès Transports Viable potwierdza, że badanie "miejsce pochodzenia/docelowe" przeprowadzone przez Ministerstwo Transportu dowodzi, że większość obywateli pracuje na zachód od osi autostrady Laurentian . Trzecie połączenie powinno znajdować się raczej na zachodzie miasta, gdzie obecnie znajduje się most Quebec City i Pierre-Laporte lub bardziej bezpośrednio między dwoma obszarami śródmiejskimi.
Trasa pod Île d'Orléans może spowodować rozrost miast. Aby połączyć się z Autoroute 20 (na południe), oś drogi nieuchronnie przecinałaby rozległą strefę rolniczą przylegającą do obszaru miejskiego Lévis . Prawdopodobną konsekwencją jest zabudowa mieszkaniowa i komercyjna wzdłuż osi. To rozrastanie się miast nie przyczyniłoby się do zagęszczenia śródmieścia Lévis i Quebec City, co jest warunkiem koniecznym do ustanowienia systemu ciężkiego transportu publicznego, który umożliwiłby redukcję emisji gazów cieplarnianych .