Trisagion to seria trzech wezwań w liturgii bizantyjskiej używanego przez prawosławia , w Kościołach Rad Trzy i katolickich Kościołów wschodnich , używane rzadziej w rytu rzymskiego . Termin pochodzi od greckiego τρίς ( tris ) oznaczającego trzykrotność oraz ἅγιος ( hagios ), czyli świętego . Składa się ona z powtarzania frazy: Hagios o Theos, Hagios Ischyrós, Hagios Athánatos, eleison himás (w starożytny grecki : Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθηναμσ ), środki Saintενλ θηνατος, λιος Αθηνατος, co oznacza νλ środki θηνατος , co oznacza νλ oznacza Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.
Ta trynitarna modlitwa ma swoje źródło w pieśni aniołów, którą objawił prorok Izajasz , a także apostoł Jan w swoim Objawieniu . W Konstantynopolu ludzie modlili się o ustąpienie trzęsień ziemi, które spustoszyły miasto w 447 r., Śpiewając ten hymn; ale relacja, która łączy pochodzenie Trisagionu z cudownym objawieniem w czasie tego trzęsienia ziemi, jest legendarna i pochodzi z apokryficznego listu patriarchy Acace z Konstantynopola . Ta suplikacja szybko została włączona do liturgii bizantyjskiej, w której od tamtej pory jest wszechobecna. Można wymienić jego zastosowanie w trzech rodzajach.
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami (powtórz trzykrotnie).
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.
Podczas celebracji pontyfikalnych Trisagion powtarza się na początku nie trzy razy, ale siedem razy, chór na przemian z celebrującymi duchowieństwami, a biskup odmawia specjalną modlitwę za tego typu ordo, zgodnie z ustaleniami, które różnią się w zależności od miejscowego zwyczaju. .
Święty Boże, Święty Fort, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami (3 razy)
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, teraz i zawsze, na wieki wieków, amen
Trójco Przenajświętsza Trójco, zmiłuj się nad nami. Panie, oczyść nas z naszych grzechów. Nauczycielu, przebacz nam nasze winy. Święty, odwiedź nas i ulecz nasze słabości z powodu Twojego Imienia.
Kyrie eleison (3 razy)
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, teraz i zawsze, na wieki wieków, amen.
Nasz Ojciec...
Pieśń aklamacji powtarza się trzykrotnie przed czytaniami tekstów Pisma Świętego ; podczas śpiewu Trisagion sam kapłan odmawia modlitwę noszącą to samo imię.
Było to używane w rycie galijskim , dopóki Karol Wielki nie nakazał zastąpienia tego rytu rzymskim w 789 r., Z kapitulnym Admonitio generalis . Rzeczywiście, ewangelizacji Galii dokonali greccy kapłani, tacy jak Ireneusz z Lyonu , a nie Rzym. Ponieważ neum jeszcze nie istniało, zaginęła melodia Gallican Trisagion .
Badając rękopisy dominikańskich antyfon na Wielki Post , Dom Jean Claire de Solesmes odkrył około 1995 roku trop, z którego tekst został przyjęty do Trisagionu . Ostatecznie ta ostatnia została częściowo zachowana w gregoriańskiej antyfonie Media vita in morte sumus , po zniknięciu po zarządzeniu Karola Wielkiego.
Jeśli chodzi o obrządek rzymski, w ciągu pierwszych trzech wieków Kościół odprawiał Mszę św., Zawsze w języku greckim. W IV -go wieku, tłumaczenie tekstu został całkowicie zrobione, z wyjątkiem Kyrie . Ale również podczas obchodów Wielkiego Piątku w Niewłaściwym pozostaje kilka tekstów greckich , które są śpiewane po grecku i na przemian po łacinie lub w języku miejscowym, zwykle w podwójnym chórze, co było starożytną tradycją. obrządku bizantyjskiego . Rzeczywiście, Improperia są szczytem obchodów Wielkiego Piątku [ tekst online (patrz Improperia ) ] :
1. Hágios o Theós.
2. Sanctus Deus.
1. Hágios Ischyrós.
2. Sanctus Fortis,
1. Hágios Athánatos, eléison himás.
2. Sanctus Immortalis, miserere nobis.
Należy zauważyć, że użycie w rycie rzymskim jest tak stare w tym konkretnym tekście, że rękopisy starorzymskiej pieśni zawierają Trisagion. Są to łaciński rękopis 5319 Watykańskiej Biblioteki Apostolskiej , folio 80r [1] oraz rękopis Cappella Sistina F22, folio 51r [2] . Pod wpływem obrządku bizantyjskim, ta piosenka została skomponowana przed VII XX wieku. Stolica Apostolska zawsze zachowywała tę tradycję. Missale romanum peroptime , opublikowane w 1507 roku przed dnia Trent zawierał również Improperia [3] . W tych rękopisach greckie słowa zostały użyte bez litery h , podobnie jak cicha francuska litera h .