Rozdział

Rozdział jest dokumentem legislacyjne z okresu Karolingów . Jest podzielony na małe rozdziały zwane capitula , stąd nazwa kapitularza.

Historia

Kapitulne są aktami ustawodawczymi pochodzącymi od królów Franków . Pod rządami Merowingów akty te nazywane są decretio, ediclum, proeceplio; przyjmują nazwę kapitulnych pod Karolingów. Karol Wielki wyznaczył około dwudziestu podstawowych członków Kapituły (por. Chronologia). W 827 roku, pierwszy zbiór kapitulnych został opublikowany przez Ansegise , opata z Fontenelle . Ta niekompletna kolekcja odniosła wielki sukces; przyjęta jako oficjalna kolekcja przez Louisa le Pieux , syna Karola Wielkiego.

Klasyfikacja

Można je sklasyfikować według dwóch kryteriów: z punktu widzenia ich autorytetu oraz z punktu widzenia przedmiotu:

Z punktu widzenia ich autorytetu

1 ° kapituły, które zmieniają lub uzupełniają leges (prawa pochodzenia rzymskiego; capitula legibus addenda lub pro lege tenenda) i są z nimi integralne. Domagają się poparcia popularnych zgromadzeń

2 ° Głowice, które nie są przymocowane do nóg (per se scribenda), mające swoją własną i niezależną wartość. Wykonuje je sam król, bez pomocy jakiegokolwiek zgromadzenia publicznego. Trwają tylko za panowania tego, który je ustanowił.

3 ° Capitula missorum to instrukcje kierowane przez króla do missi dominici w celu przeprowadzenia inspekcji.

Michel Parisse stwierdza, że ​​rozróżnienie między kapitularzami, które są wystarczające same w sobie, a kapitulnymi, które dodają coś do istniejących praw, nie zawsze jest istotne, ponieważ teksty te są często złożone.

Z punktu widzenia ich przedmiotu

1 ° Kapituła kościelna zawiera przepisy dotyczące religii i duchowieństwa; często są one jedynie wierną reprodukcją kanonów soborów.

2 ° świeccy kapitulni w dużej mierze przyjmują środki administracyjne i policyjne; prawo karne i prywatne są w niewielkim stopniu uwzględnione.

Ponadto istniały kapituły o ogólnej wartości terytorialnej i inne o ograniczonej wartości terytorialnej.

Przepisy te podtrzymał decyzje podjęte podczas Champ de Mai , zgromadzenie wolnych ludzi zwany również zarzut .

Chronologia członków Kapituły

Istnieje ponad sto kapitulnych, którzy stanowią ważne źródło informacji o instytucjach Imperium Karolingów , oto niektóre z najważniejszych:

Niewolnictwo w kapitularzach Karolingów

Przenoszenie

Kapituła Karolingów jest nam mało znana z oryginałów; Jednak wiele zawdzięcza zbiory IX th  wieku, zwłaszcza zbieranie Gerbald (v. 809) oraz zbiór Ansegiz z Fontenelle (v.826). Z drugiej strony są też zbiory fałszywych kapitulnych z tego samego okresu, jak np. Dzieło diakona Benedykta.

Uwagi i odniesienia

  1. Foignet, René "Podstawowy podręcznik historii prawa francuskiego, do użytku studentów pierwszego roku prawa, 7. wydanie, poprawione, poprawione i uzupełnione. 1915. (dostępny na Gallica)
  2. Michel Parise, Capitulaire in Dictionary of the Middle Ages reż. Gauvart z Libera, Zink , PUF ,2004, 1546,  str. , s. 219
  3. Isambert Taillandier Decrusy, Ogólny zbiór starożytnych francuskich praw, od roku 420 do rewolucji 1789: zawierający wzmiankę o głównych pomnikach Merowingów, Carlowingów i Kapetyngów oraz tekst obrzędów, .... ,: Belin-Leprieur (Paryż), 1821-1833., 558  str. ( czytaj online )
  4. Frédéric Bouvillois, The collector of impostures , Flammarion, za Bernhardem Simsonem, Die Entstehung der Pseudo-Isidorischen Fälschungen w Le Mans , Dunker et Humblot, Lipsk 1886

Załączniki

Bibliografia

W porządku chronologicznym publikacji:

Linki zewnętrzne