Handel białymi niewolnikami

Biały handel niewolnikami polega na kusząco lub skierowanie kobiet pochodzenia europejskiego lub innych ( „białe” kobiety ) w celu dostarczenia ich do przymusowej prostytucji . Ten system jest czasami określany jako niewolnictwo seksualne i jest częścią handlu kobietami .

W starożytnym Rzymie

Handel białymi niewolnikami w starożytnym Rzymie nie różni się od niewolnictwa pod rządami Cesarzy .

Na Bliskim i Środkowym Wschodzie

Handel białymi niewolnikami jest zasadniczo związany z kulturą haremu , w szczególności z epoki osmańskiej . W Imperium Osmańskim i Persji szczególnie poszukiwane były kobiety czerkieskie , czasami sprzedawane przez rodziców.

Niewolnicy europejscy pochodzą z łapanek podczas wypraw do Europy, głównie z krajów graniczących z Morzem Śródziemnym, terytoriów pod panowaniem osmańskim i krajów sąsiadujących z tymi terytoriami, ale także z Wielkiej Brytanii, a czasem z południa Europy. Były one następnie eksponowane na rynkach, akcyzowane , a następnie kupowane przez handlarzy w odległych krajach. Przez większość czasu byli to sułtani, którzy zaopatrywali swoje haremy w niewolników.

W X th  wieku, perski Ibn al-Faqih pisze: „Od morza zachodniego , przybyć na Wschodzie męskich niewolników, Roman (Włochy), franków, Lombard i kobiety rzymskie i andaluzyjskiej.” Orientalista ruch skierowany przez malarstwo XIX th  wieku tematykę zmniejszonym białej kobiety do niewolnictwa, reprezentujących białych kobiet w haremie.

We współczesnych sieciach stręczycielskich

Przed latami pięćdziesiątymi wyrażenie „handel białymi niewolnikami” odnosiło się do regularnych i zorganizowanych wysyłek europejskich prostytutek przez alfonsów do burdeli w Ameryce Łacińskiej, takich jak Marie Paoleschi . W Stanach Zjednoczonych alfonsi czekają na migrantki w portach, aby zmusić je do pracy na ulicach, co daje początek prawu Manna, które zabrania przenoszenia kobiet z jednego stanu do drugiego „w niemoralnym celu”. Zjawisko to zaczyna się około 1890 roku, jest transatlantyckie i złożone, ale porównywalne do tradycyjnego „remonte” ograniczonego do Francji . W ten sposób zbuntowane francuskie prostytutki zostały wysłane do lupanarów w Afryce Północnej . Oprócz Francuzek chodziło o Hiszpanki , Polaki , Rosjanki itp.

Po 1960 r. społeczność Marsylii wysyłała Francuzki do burdeli w Niemczech. W XXI -go  wieku, podobne sieci działają na miejsce rumuński ukraiński lub w Europie Zachodniej. Film Léo Jonannona Le Désert de Pigalle również przywołuje Liban.

Krytyka handlu białymi niewolnikami

Teza Jean-Michel Chaumont

Filozof Jean-Michel Chaumont , belgijski socjolog i autor , dołączony do Katolickiego Uniwersytetu w Louvain , wyjaśnia podczas wywiadzie udzielonym w 2009 roku magazyn Sciences Humaines że biały handel niewolnikami jest mitem na podstawie „o oszustwa intelektualnego” , który pochodzi z koniec XIX -tego  wieku, kiedy młodzi francuscy plotki dziewcząt porwań będzie zorganizowana przez pierścienie prostytucji że deportacji je do innych krajów. Fakty, które zostały potwierdzone raportem opublikowanym przez komisję ekspertów z Ligi Narodów w 1927 roku, okazują się bezpodstawne według Jean-Michela Chaumonta, który oskarża tych ekspertów o „manipulowanie wynikami śledztwa. rzeczywistość handlu ludźmi. "

Warszawa

Plotka z Orleanu

Tematem białym handel niewolnikami był analizowany w 1969 roku w pracy socjologicznej La rumeur d'Orleans autorstwa Edgar Morin . Wydaje się, że w istocie leży w sednie fantazyjnej plotki, którą studiował, według której młode dziewczyny korzystające z przebieralni sklepów w centrum Orleanu prowadzonych przez Żydów były odurzone narkotykami i porywane podziemnymi przejściami miasta w celu ich sprzedaży. jako niewolnicy gdzieś poza terytorium Francji.

Sprawa Epsteina

W kinie

Uwagi i referencje

  1. Kobiety publiczne, czyli życie prostytutek , TQN, Bruksela, 1854, s.  21 .
  2. Podróże po Europie Walsh , Paryż, 1855, s.  19 .
  3. Léon Lamouche , Historia Turcji: od początków do współczesności , Paryż: Payot, 1953, s.  172 .
  4. Georges Dorys, Turczynka , Paryż: Plon-Nourrit et Cie, 1902, s.  258 .
  5. Conrad Malte-Brun , Universal Geography of Malte-Brun: zrecenzowany, poprawiony i całkowicie zaktualizowany do aktualnego stanu wiedzy geograficznej E. Cortamberta , tom VIII, Paryż: Dufour, Mulat i Boulanger, 1860, s.  316 .
  6. (w) Francesco Cordasco i Thomas Monroe Pitkin, Handel białymi niewolnikami i imigranci , Blaine Ethridge BooksDziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 118  s.
  7. "Białe niewolnictwo, historia manipulacji" , humanistyczne , n o  207, sierpień-wrzesień 2009.

Zobacz również

Bibliografia

Stare pracePrace współczesne

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne