Termin pociąg pancerny obejmuje różne zastosowania kolei w czasie wojny.
Kolej została tradycyjnie stosowane od 1850 do logistycznych powodów , w celu przyspieszenia transportu żołnierzy i zaopatrzenia.
Początkowo (połowa XIX w.) Pociąg pancerny był tylko moździerzem podtrzymywanym rzemieniem na jednym wagonie . Jedynym problemem z tym urządzeniem była jego odporność, ponieważ w zaledwie 5 trafieniach można je było zniszczyć. Jednak pomysł został zaakceptowany i postanowiono umieścić moździerz na opancerzonym samochodzie. Prawdziwe pociągi pancerne pojawiły się jednak dopiero pół wieku podczas I wojny światowej .
Armie świata dostarczyły różnych rozwiązań, aby wyposażyć się w środki ataku zainstalowane na kolei.
Pociągi radzieckieAustro-Węgry i ZSRR ogranicza się do ich procentowych opancerzone pociągi, całkowicie lekceważąc artylerii na kolejach.
Czołgi austriackie miały na ogół lekkie działa artyleryjskie zamontowane w kazamatach o ograniczonym zasięgu ognia. Były samochody pancerne dla personelu eskortującego (strzelców i strzelców maszynowych) oraz lokomotywy z wyszukanymi zabezpieczeniami, które zostały umieszczone pośrodku konwoju, aby umożliwić rozmieszczenie dział (zwykle 70 mm) z przodu jak najszerszy zasięg. Generalnie pociąg był poprzedzony płaskim wagonem, zwanym „wagonem kontrolnym”, podczepionym przed pierwszym wagonem i służącym do wysadzania wszelkich min ustawionych na torze.
Pociągi Armii Czerwonej można podzielić na dwie kategorie: lekkie i ciężkie, w zależności od tego, czy obracające się o 360° działka pancerne były armatami 75 mm czy 150 mm. Pociągi te składały się z wielu wagonów o ciężkim uzbrojeniu i działały w złożonej organizacji. Zostały one w większości uzbrojone 152mm armaty, a załoga mogła wystrzelić przez luk .
Pociągi francuskie i brytyjskieZ kolei Francja i Wielka Brytania szeroko wykorzystywały artylerię kolejową.
W szczególności Francja ustawiła w szeregu większą liczbę dział niż wszystkich walczących razem wziętych. Aby umieścić większe kalibry takie jak 340 mm, wynalazł widokowa na wózkach „Batignolles”, kołyski, z elastycznymi więzi wchłonąć odrzut .
Możemy również wspomnieć o brytyjskiej armacie 18 cali (457 mm), która, przyjęta w 1917 roku, nie mogła być dostarczona dopiero po zakończeniu I wojny światowej, oraz prestiżowej amerykańskiej 14-calowej (355 mm) armacie, która zdołała wziąć udział. ostatnie operacje na froncie zachodnim. Chociaż niewiele różni się od klasycznego typu wózka, amerykańskiego modu do broni. 1918 reprezentował szczególną cechę, w której tylna część lufy była osłonięta wewnątrz karetki.
Pociągi francusko-włoskieTe włoskie siły lądowe wziął późne zainteresowanie artylerii kolejowej, i to tylko wtedy, gdy francuski pożyczył niektórych swoich potężnych 340/45 pistoletów do włoskich wojsk zaangażowanych w Isonzo że „zdecydowaliśmy się, na wózku specjalnie zaprojektowanym przez firma Ansaldo , część z 10 dział 381/40, które ta sama firma wyprodukowała w 1915 roku, aby uzbroić słynny pancernik Caracciolo .
Kawałek 381/40 na kolei został zorganizowany w następujący sposób:
Kawałek ważył około 212 ton. Każdemu działowi towarzyszyły dwa wagony z amunicją, każdy z 32 pociskami. Każdemu 381 na VF towarzyszył kolejny wagon z dwiema sztukami 76/45 DCA i liczbą samochodów potrzebnych do zakwaterowania i usług; holowała go lokomotywa Gr.835 lub 851 FS. Działo 381/40 mogło wystrzelić wybuchowy pocisk miotający złożony z prochu C2, z którego zrobiliśmy trzy ładunki. Przy maksymalnym obciążeniu pocisk o masie 875 kg osiągał prędkość 700 m/s i zasięg około 30 km. Podczas ostrzału środkowa część karetki spoczywała na ziemi dzięki dębowym rozpórkom, poruszanym dźwignikami.
Najpotężniejsze włoskie działo kolejowe wystrzelone na początku 1917 roku przeciwko celom w rejonie Triestu.
Podsumowując, przytoczymy uzbrojonych pociągów Royal włoskiej marynarki wojennej, te pociągi przypisane do obrony Adriatyckiego wybrzeża , istniał w dwóch wersjach: jedna uzbrojona w 4 kawałkach 152/40 i dwa DCA pistoletów (DCA = armaty albo 76 /40 naziemny przeciwlotniczy karabin maszynowy), druga armia tylko 8 sztuk 76/40 DCA.
Każdy pociąg składał się z 3 do 5 uzbrojonych wagonów; od 2 do 4 wagonów PC Za nim jechał pociąg logistyczny składający się z trzech wagonów do zakwaterowania personelu, jednego do transportu materiałów.
UsposobienieTypowy skład pociągu pancernego Marynarki Wojennej Włoch to dwie lokomotywy czołowo-ogonowe, wagon obserwacyjny, wagon przeciwlotniczy z dwoma kawałkami 76 mm i cztery wagony z kawałkiem 152 mm, co stanowi skuteczną obronę Wybrzeże Adriatyku.
Wagon obserwacyjny do pociągu pancernego, wyprodukowany przez Arsenał marynarki wojennej La Spesia, zwieńczony platformą Kolei Państwowych. Wewnątrz samochodu znajduje się stacja kontroli baterii z urządzeniem radiotelegraficznym i instrumentem telegraficznym.
Dwuczęściowe wozy przeciwlotnicze z kłonicami 76 mm oparte na modelu Kolei Państwowych „P” zostały wyposażone w boczne stabilizatory.
ArmatyArmata 381/40 na wagonie kolejowym Regia Navy, produkowana w zakładach Ansaldo w siedmiu modelach. Broń tego typu pozostawała w służbie do końca II wojny światowej.
Działka kolejowe 152/40 włoskiej marynarki wojennej, zwieńczone platformą POZ Kolei Państwowych. Działa tego typu będą używane również podczas II wojny światowej.
Francuskie elementy kolejowe 340 mm, model 1912 na wagonie, firmy Batignolles. Działa tego typu będą używane w baterii mieszanej na froncie włoskim.
Fabryki Kruppa w Essen zaprojektowały części szynowe 400 mm, pojedyncze działo ważące 121 ton.
Podczas rewolucji rosyjskiej używano rodzajów „forteczek”, które pierwotnie zostały zbudowane na potrzeby pierwszej wojny światowej, ale były używane głównie podczas rewolucji rosyjskiej. Byli uzbrojeni w dwa pociski 150 mm umieszczone w ruchomej wieży.
Replika pociągu pancernego na Słowacji .
Niemiecki pociąg pancerny Panzertriebwagen 16, eksponowany w warszawskim Muzeum Kolejnictwa (Polska).
Polski tracker TKS , używane w wagonie na rekonesans; sposób na przezwyciężenie ograniczenia mobilności pociągów pancernych.
Pociąg pancerny ma różne formy w zależności od przeznaczenia: