Titulus ( łaciński słowo ) jest napis umieszczony na każdym rodzaju wsparcie podczas starożytności.
Titulus jest kartel lub plakat wisiał na końcu długiego kija prowadzone przez rzymskich legionów podczas triumfu ceremonii , aby wskazać tłumie, nazwa legionów, liczba więźniów, ilość łupów, nazwy zgłoszonych miast i krajów. Informacja została napisana dużym drukiem.
Titulus był również mały znak, który stwierdził przestępstwa ofiary podczas starożytności. Zwykle mocowany na patyku, noszony był na czele procesji przyszłości torturowanej opuszczając więzienie lub zawieszonej na szyi. Żaden starożytny tekst, z wyjątkiem Ewangelii, nie wspomina o praktyce tytulusa przybitego do krzyża lub pala męki nad głową.
W Ewangelie wskazują, że krzyż Jezusa był sedno immissa ponieważ wspomnieć, że znak został umieszczony nad głową Jezusa, co oznacza, że belka pionowa przekroczyła poziomą patibulum tak że titulus mogła być ustalona na nim.
Niektórzy krytycy i komentatorzy uważają, że krzyż Jezusa miałby kształt tau i że przez pomyłkę tradycja chrześcijańska zachowałaby Crux immissa . Dla nich ta wzmianka o titulus byłoby u podstaw błędu reprezentacji krzyża z Chrystusem . Kościół wolałby od V th wieku charakterystyczną formę krzyża łacińskiego, podczas gdy w rzeczywistości Chrystus prawdopodobnie zostałby ukrzyżowany na krzyżu, T, podobnie jak większość crucifixions Roman. Jednak niewielu czołowych historyków wypowiada się na ten temat. Rzeczywiście, trzeźwość i symbolika relacji z Ewangelii o ukrzyżowaniu, a także różnorodność starożytnych metod ukrzyżowania (zawieszenie za pomocą lin i / lub przybicie gwoździami dłoni i stóp) pozostawiają miejsce na wiele spekulatywnych interpretacji.
Zgodnie z trzema Ewangeliami synoptycznymi , napis brzmiał: „Król Żydów” lub „Jezus Król Żydów”. Jedynie Ewangelia przypisywana Janowi wskazuje, że Poncjusz Piłat umieściłby na tytule tekst w trzech językach: hebrajskim , łacińskim i greckim :
„ Jezus Nazorean , Król Żydowski”
Kwalifikacja Jezusa jako „Nazorejczyka” w tej sytuacji tak ważnej dla jego zwolenników jest dla historyków dowodem, że to pejoratywne imię nadane Jezusowi przez jego żydowskich przeciwników jest teraz w pełni akceptowane w czasie pisania Ewangelii według Jana w latach 90 - tych - 100-tych , podczas gdy w Ewangelii według Marka - pierwszej, która została napisana około 70-75 lat - tego imienia nie ma, redaktorzy używają jedynie określenia „Jezus Nazarejczyk”.
Tekst łaciński wymieniony w Ewangelii według Jana, wywodzący się z języka greckiego, to I esus N azarenus R ex I udaeorum , który kilka wieków później dał początek akronimowi INRI w kontekście Kościoła łacińskiego, którego centralnym biegunem jest Kościół z Rzymu . Następnie reprezentacje chrześcijańskie przekształciły tekst, ograniczając się do inicjałów INRI (po łacinie I i J to ta sama litera).
Arcykapłani poprosili rzymskiego prefekta o zastąpienie wyrażeniem „ten człowiek powiedział:„ Jestem królem Żydów ””. Piłat odpowiedział: „co napisałem, napisałem” (Ewangelia przypisywana Janowi, rozdział 19, werset 22).
Titulus jest również napis o charakterze komercyjnym (na przykład pochodzenie produktu, odbiorcy, treści, etc.) jest określona. Można go przeprowadzić na obiekcie (na przykład amforach) i jest powszechny na pojemnikach z czasów rzymskich. Podobnie praktykę tę stwierdzono w domach. Titulus może być również, w czasie starożytności , plakat lub znak, który wisiał na jednym domu, aby wskazać, że do wynajęcia lub na sprzedaż; stąd wyrażenie mittere Lares sub titulum , które oznacza „pokazać, że dom jest na sprzedaż” (słowo w słowo: „umieścić bożków domowych Lares pod znakiem”). Zawierał następujące informacje: cenę lub szczegóły umowy najmu. Formuła składała się z tych dwóch słów: EST LOCANDA i jest nadal używana w Rzymie.
W Rzymie , titulus określa nazwę nadaną budynkach prywatnych przekształcono miejscach wczesnego chrześcijańskiego kultu - zwane również Domus Ecclesiae - od nazwiska właściciela działki lub budynku przypisanych do tego zastosowania, nazwę, która będzie stopniowo zastępowane imionami rzymskich świętych lub biskupów. Te miejsca kultu krajowym wynikają z IV -go wieku, związanego z końcem prześladowań , pierwszych kościołów i bazylik chrześcijańskich . Akty Synodu Rzymskiego z 499 r. Wspominają o 25 tituli odpowiadających dzielnicom Rzymu, ustanawiając w ten sposób podział administracyjny Kościoła rzymskiego. Słowo tytuł jest nadal używane w nadawaniu imion niektórym rzymskim kardynałom.
Listę dwudziestu pięciu tituli ustalił Louis Duchesne na podstawie aktów dwóch rzymskich synodów:1 st marca 499, za pontyfikatu Symmaque i pontyfikatu5 lipca 595za pontyfikatu Grzegorza .
Generalnie jest to również epigraf lub inny rodzaj napisów na pomnikach, budynkach, wazach, różnych przedmiotach ...