Théophile-Malo Corret de Kerbeauffret Théophile de La Tour d'Auvergne | ||
Théophile Malo z La Tour d'Auvergne-Corret ( Muzeum Rewolucji Francuskiej ) | ||
Przezwisko | Pierwszy Grenadier Republiki | |
---|---|---|
Narodziny |
23 listopada 1743 Carhaix ( Królestwo Francji ) |
|
Śmierć |
27 czerwca 1800 Oberhausen ( elektorat Bawarii ) Zabity w akcji |
|
Pochodzenie | Prowincja Bretania | |
Wierność |
Królestwo Francji Republika Francuska |
|
Uzbrojony | Piechota | |
Stopień | Żołnierz | |
Lata służby | 1765 - 1800 | |
Konflikty | Wojny rewolucyjne | |
Daniny |
Pochowany w Panteonie (1889) (Body Panteon, serce Invalides) nazwy wygrawerowanym pod łukiem triumfalnym Gwiazdy ( 18 th kolumnie) „ARG Dauvergne” stela w miejscu jego śmierci |
|
Rodzina | Dom La Tour d'Auvergne | |
Théophile Malo z La Tour d'Auvergne-Corret , urodzony dnia23 listopada 1743w Carhaix w Bretanii i zmarł27 czerwca 1800 w Oberhausen w Bawarii , jest francuskim żołnierzem. Napoleon nadał mu tytuł „pierwszego grenadiera Republiki”. Napisał również kilka książek o historii Bretanii i języków celtyckich .
Syn prawnika Oliviera Correta i Jeanne Lucrèce Salaün, urodził się w Saint-Hernin (gdzie jego ojciec był zarządcą zamku Kergoët) i został ochrzczony w Carhaix . Historycy policzyli jednak nie mniej niż dziewięć możliwych miejsc urodzenia, w tym osiem możliwych do zidentyfikowania: Pontivy, Laniscat, Carnoët, Maël-Carhaix, Trébrivan, Trémargat, Saint-Hernin i Carhaix.
Opuszczając kolegium jezuickie w Quimper , wybrał wojsko (około 1765 r.), Gdy jego ojciec chciał, aby został prawnikiem, a matka dostojnikiem Kościoła.
W 1767 r. Wstąpił jako żołnierz do Drugiej Kompanii Muszkieterów . Urodzony jako Théophile-Malo Corret, dodał do swojego nazwiska rodowego imię Kerbauffret poprzedzone cząstką, nie będąc w stanie twierdzić, że jest szlacheckim.
Twierdząc, że pochodzi od naturalnego syna Turenne i Adèle Corret, imieniem Henri Corret, dodał do swojego nazwiska imię La Tour d'Auvergne w 1777 roku, po otrzymaniu od potomka księcia Bouillon list potwierdzający wspólny szczep , the23 październikatego samego roku. Plik20 maja 1785, dyplom upoważniał Malo Correta do poprzedzenia jego nazwiska rodowego nazwiskiem La Tour d'Auvergne.
Następnie przeszedł do służby w Hiszpanii , gdzie wykazał się wojskowym męstwem. Podczas morderczej akcji uratował życie rannemu hiszpańskiemu oficerowi, niosąc go z powrotem do obozu na ramionach; potem wrócił do bitwy. Król Hiszpanii przyznał mu odznaczenie, które przyjął, ale odmówił przyjęcia dołączonej do niego pensji.
Zebrał wojska Rzeczypospolitej i został awansowany na kapitana grenadierów w 1792 roku . Lazare Carnot , minister wojny, powiedział o nim, że był „najodważniejszym z odważnych”. Zaangażowany w starym pułku Brytanii The 46 th pułk piechoty , służył w Revolutionary Armed Savoie iw armii Pireneje Wschodnie , gdzie dowodził wszystkie spółki tworzące grenadierów awangardę i nazwał kolumny piekielne . Prawie zawsze ta falanga decydowała o zwycięstwie, kiedy ten korpus armii pojawiał się na polu bitwy.
Swój wolny czas poświęcał na medytacje lub prace literackie i był proszony o radę wszystkim radom wojennym .
Chory opuścił wojsko. Wyruszywszy po pokoju z Hiszpanią, aby udać się do swojej prowincji, w 1794 roku został zabrany przez brytyjskiego korsarza: żaglówka, na której zaokrętował się w Bayonne, zmierzająca do Brestu, została rozbita u wybrzeży Camaret , a La Tour d'Auvergne został wzięty do niewoli przez Brytyjska eskadra wraz z załogą. Chcieli zmusić go do opuszczenia kokardy; Podając go do miecza do rękojeści, oświadczył, że wolałby raczej zginąć w jego obronie.
Był internowany na pontonach w południowo-zachodniej Anglii . Podczas internowania poświęcił się pisaniu słownika francusko-celtyckiego. Został zwolniony w 1797 roku.
Po powrocie do Francji udał się do Paryża , gdzie dowiedział się, że jego przyjaciel o nazwisku Le Brigant , oktogenarianin, został właśnie oddzielony od jego młodego syna, jedynego jeszcze żyjącego, przez rekwizycję; natychmiast zgłosił się do Dyrektorium , uzyskał zastępstwo młodego poborowego i zwrócił go rodzinie, wstąpił do wojska jako zwykły żołnierz. Zasłynął z odwagi i skromności.
Jako ochotnik wyjechał do Armii Renu . Prowadził kampanię w Szwajcarii w 1799 r., Został wybrany na członka ciała ustawodawczego po 18 Brumaire , ale odmówił zasiadania: „Nie wiem, jak tworzyć prawa, wiem tylko, jak ich bronić, wyślij mnie do wojska. Ponieważ odmówił kilku awansów, znaleziono dla niego tylko tytuł „pierwszego grenadiera Republiki”, który nadał mu Napoleon .
Plik 27 czerwca 1800Na wieczór bitwy Oberhausen , w Bawarii , został uderzony w sercu przez uderzenie lancy natomiast 46 th Półbrygada armii Renu został zaatakowany przez przeciwnika kawalerii.
Zapisał swoją bibliotekę Éloi Johanneau .
„... Ponieważ konieczne jest, aby w Bretanii nic nie było takie jak wszędzie, to granat nazwany La Tour d'Auvergne odkrył piękno języka bretońskiego w 1780 roku, jego literaturę i maniery…” Max Jacob .
La Tour d'Auvergne był także celtyckim (zawdzięczamy mu słowa menhir i dolmen ), miłośnikiem galijskich starożytności i uczniem języków celtyckich (głównie bretońskich ), w szczególności prawnika Le Briganta (w wolnym czasie archeolog). W XX -go wieku, Christian-Joseph Guyonvarc'h i Françoise Le Roux zakwalifikować zarówno dla mężczyzn celtomanes .
Śmierć uniemożliwiła La Tour d'Auvergne-Corret opublikowanie wielojęzycznego słownika, w którym porównał 45 języków z bas-bretońskim . Wyjaśnił to przed ostatnim wyjazdem do Armii Renu. W swoim Gallic Origins , opublikowanym w 1792 roku, przedstawia język bretoński jako najstarszy na świecie.
Ballada Williama McGonagalla twierdzi, że La Tour d'Auvergne w pojedynkę bronił wieży przed Austriakami, ale nie zostało to udowodnione.
Cała armia żałowała tego starego odważnego, którego lubiła nazywać swoim wzorem. Jego ciało, owinięte w liście dębu i lauru, zostało złożone w tym samym miejscu, w którym został zabity. Postawiono mu pomnik, na którym wyryto to epitafium: LA TOUR D'AUVERGNE . Wiemy, że jego zabalsamowane serce zostało starannie zachowane przez jego kompanię i że na wezwanie swojego pułku do 1814 roku najstarszy sierżant odpowiedział na imię La Tour d'Auvergne: Śmierć na honorowym polu . Następnie został, poprzez Madame Guillart de Kersauzie, spadkobierczynią La Tour d'Auvergne, której córka poślubiła przodka rodziny Pontavice de Heussey, należącej do tej rodziny, która była właścicielem zamku La Haye w Locmaria-Berrien .
Jego kariera wojskowa doprowadziła do jego istoty notowanej na Łuku Triumfalnego jako „L” Tr Dauvergne na 18 th kolumny.
Jego szczątki, pochodzące z Bawarii, zostały złożone w Panteonie w Paryżu dnia4 sierpnia 1889 podczas uroczystości stulecia rewolucji francuskiej.
Posąg z brązu wyrzeźbiony przez barona Carlo Marochettiego został wzniesiony w Carhaix-Plouguer na27 czerwca 1841. Z tej okazji zabalsamowane serce La Tour d'Auvergne zostało podczas wielkiej ceremonii przetransportowane z Paryża do Carhaix przez Rennes. W gazecie La Presse piszeMarzec 1841 : " Poniedziałek 8 marcaPan Du Pontavice de Heussey udał się do Rennes , niosąc urnę zawierającą serce La Tour d'Auvergne, pierwszego drzewa granatu we Francji. Urna jest w kolorze srebrnym i ma trzydzieści centymetrów wysokości, łącznie z granatem vermeil, który ją pokrywa. W środku jest serce zwieńczone włócznią. […] W dolnej części urny wygrawerowany dwuwiersz:
La Tour d'Auvergne nie żyje, ale to sprawa honoru. Zazdrośmy jego śmierci i strzeżmy jego serca. "Z tej samej okazji Auguste Lallour, nauczyciel Quimper, skomponował na jego cześć długą gwerz w języku bretońskim (68 wersów, z francuską wersją bardzo odbiegającą od oryginału, autorstwa samego autora).
W Carhaix w 1900 r. Obchody stulecia jego śmierci trwały cztery dni w obecności ogromnego tłumu, a przewodniczył im minister wojny generał André . W 1904 r. Srebrna urna z jego sercem została podarowana podczas uroczystości wojskowo-patriotycznej w Invalides przez rodzinę Pontavice de Heussey.
Pomnik La Tour d'Auvergne, prawdopodobnie autorstwa Éliasa Roberta , znajduje się na jednej z fasad Luwru , w pobliżu wejścia do Carrousel, rue de Rivoli w Paryżu.
Walka z Oberhausen, podczas którego zmarł ostatecznie wygrał 46 th półbrygady. Moreau , szef Armia Renu, następnie postanowił kupić we Francji działka. Podpisuje z proboszczem akt sprzedaży działki12 września 1800. Kazał postawić tam pomnik ku czci „pierwszego granatu”. Pomnik, wzniesiony wkrótce potem, został zainaugurowany przez generała Moreau dnia30 września. Szybko ucierpiał z powodu upływu czasu i musiał zostać odnowiony przez Eugeniusza de Beauharnais , syna Napoleona I er . Pomnik został ponownie odnowiony w 1837 roku, na wniosek Ludwika I st Bawarii . Następnie uzyskuje swoją obecną formę. Dziś pomnik nadal jest własnością francuską.
Pomnik w Carhaix-Plouguer
Pomnik w Oberhausen.
Nazwy grawerowane pod łukiem triumfalnym Gwiazdy: słupowej Wschodzie , 17 th i 18 th kolumny.