Jacques Le Brigant (1720–1804)
Jacques Le Brigant
Jacques Le Brigant , urodzony w Pontrieux w 1720 r. I zmarł w 1804 r. , Był prawnikiem w parlamencie Bretanii i Celticu .
Biografia
Nie błagał, woląc spędzać czas na studiowaniu historii Bretanii i języka bretońskiego, którego stał się jednym z najbardziej zagorzałych promotorów. Był jednym z pierwszych celtomanes , ruch, które wylęgają się pod koniec XVIII -go wieku do połowy XIX th wieku, zanim badania naukowe nie zastępują tego typu pracy.
Jacques Le Brigant wyobraża sobie, że bretoński jest językiem ojczystym wszystkich idiomów i twierdzi, że rozumie wiele języków. Jej motto, warte programu, brzmiało: „Celtica negatur, negatur orbis” („Kto zaprzecza Celtii, zaprzecza wszechświatowi”). Otrzymał przydomek „Książę Celtomanów” . Założył z Jacques Cambry , w Akademii Celtic30 marca 1804.
„Jego ekscesy i dziecinność utrudniają [jego] zadanie. Voltaire , którego poznał w Holandii, naśmiewa się z niego. W paryskich salonach ludzie się śmieją i zastawiają na niego pułapkę. Zaproponowano mu, że będzie tłumaczem młodego Tahitańczyka, który w rzeczywistości jest tylko chłopcem z ulicy krzyczącym gardłowymi dźwiękami bez żadnego znaczenia. Brygant mówi, że może to zrozumieć, wywołując śmiech zgromadzenia. "
Bibliografia
-
Elementy języka Celtów, Gomerytów lub Bretończyków. Wprowadzenie do tego języka, a za jego pośrednictwem do języków wszystkich znanych narodów , 64 strony, opublikowane w Strasburgu przez Lorenza i Schoulera w 1779 roku . Możliwość konsultacji w bibliotece cyfrowej Uniwersytetu w Rennes 2
-
Podstawowe spostrzeżenia dotyczące języków starożytnych i nowożytnych; lub praca zatytułowana: zachowany język pierwotny. Prospekt; Ostrzeżenie na notatkach; 1. języki orientalne; 2. Uwagi dotyczące tłumaczeń; 3. Różnice między pozornymi synonimami; 4. chiński; 5. sanskryt; 6. Galibi; 7. Język wyspy Tahiti; 8. Słowniki celtyckie . 1787 .W tym eseju przedstawionym jako " prospekt " wielkiego traktatu, który nigdy się nie ukazał, autor przedstawia większość badań, które zajmowały część jego życia i które doprowadziły go do rezygnacji z funkcji prawnika w parlamencie Bretanii : wykazać że celtycki jest językiem oryginalnym, matrycą wszystkich innych, a jego pochodnych szukaj w językach starożytnych, orientalnych, w szczególności w chińskim i sanskrycie , „karaibskim” czy tahitańskim . Tabele porównawcze, esej o tłumaczeniu i krytyczne analizy słowników celtyckich czynią go jednym z pierwszych esejów w lingwistyce porównawczej. W opracowaniu tej pracy brał udział inny poseł Bretanii , ekonomista fizjokratyczny Louis-Paul Abeille .
Źródło
- Marc Décimo, La celtomanie au XIX E siècle , Biuletyn Towarzystwa Lingwistycznego Paryża, t. XCIII (1998), str. 1, Paris-Louvain, Peeters, s. 1-40.
-
Marc Décimo , Sciences et pataphysique , Dijon, Les presses du réel , kolekcja Hétéroclites, tome 1: Recognized scholars, aberrant badars, literary madmen, heterogenous and celtomaniacs in search of hebrajski, trojański, galijski, frankijski, atlantydzkie przodkowie, zwierzęta, rośliny. .. , 2014, rozdział I: Jacques Le Brigant, s. 4-52. ( ISBN 978-2-84066-646-2 )
- V. Tourneur, Szkic historii studiów celtyckich , 1905
Uwagi i odniesienia
-
Erwan Chartrier-Le Floch, Journal Le Télégramme n ° 738 z 1 kwietnia 2012
Linki zewnętrzne