We Francji, za Ancien Regime , wielkość była podatkiem bezpośrednim , bardzo niepopularnym, ponieważ uwolniono od niego burżuazję wielkich miast, duchowieństwo i szlachtę . Podatek ten może obciążać osoby fizyczne (wielkość osobista) lub grunt (wielkość rzeczywista), w zależności od regionu. Stało się roczne i stałe w 1439, pod koniec wojny stuletniej . Stan Próbowałem kilka razy, XVII th wieku, Opodatkowanie reform w celu ograniczenia zwolnień i przywilejów, które wynikną w stworzeniu ankiety , w dziesiątym i dwudziestym , które pochodzą oprócz wielkości i prowadzą do rosnącego niezadowolenia ludności z francuskim systemem podatkowym.
Pierwotnie termin ten odnosił się do kija do przycinania . Jest to drewniany kij dzielony, pozwalający na zachowanie śladu policzalnych wartości na poziomie nacięć, które są dowodem tych wartości. Jest to system księgowy dostępny dla osób, które nie potrafią czytać ani pisać. Jest używany najpierw do spłaty kredytu, a następnie jest stosowany do opodatkowania.
Okazały wielkości pojawia się w drugiej połowie XI -tego wieku . Jego celem jest zmuszenie gmin wiejskich do wnoszenia wkładu w opłaty panowania, w ramach rekompensaty za udzieloną przez pana ochronę. Jest to znak jej władzy nad ludźmi, w ogólności siadania na „ogniu” (domach lub rodzinach), jej wysokość jest ustalana „na łasce” (arbitralnie) lub definitywnie. Bardzo szybko jednak traci wszelkie uzasadnienie, co powoduje szereg sporów między panami a odpowiedzialnymi za wielkość.
W XII -tego wieku , ze względu na ruch wzrostu rolnej, ogólna tendencja do przyznawania czarterów franczyzowych przez Pana wobec osadników i pionierów. Te czartery często przekształcają wielkość w podatek abonamentowy, to znaczy czarter roczny i stały. Zwykle jest to opłata licencyjna za sztukę żywego inwentarza lub upraw, płacona głównie w gotówce.
2 listopada 1439The Stanów Generalnych , spotkanie od października w Orleanie , decyzję w sprawie utrzymania stałej armii, aby móc wymusić angielsku z Francji definitywnie . Ta decyzja wywołuje bunt szlachty: Praharii (1440). Aby sfinansować wysiłek wojenny, Stany Generalne ustanowiły nowy podatek królewski (wielkość państwowa w dużej mierze zanikła pod koniec średniowiecza), który będzie nakładany na każdą rodzinę w królestwie, z wyjątkiem szlachty i duchownych: rozmiar ”. Delegaci co roku udzielają Karolowi VII pozwolenia na podnoszenie „wielkości włóczni”, co pozwala mu być zwolnionym z zaciągania się do armii królewskiej.
Rozmiar zostanie zniesiony podczas rewolucji w 1791 roku.
Rozmiar królewski może przybierać dwie formy: rzeczywisty rozmiar siedzący na ziemi i osobisty rozmiar uderzający w dochód. W krajach „państwowych” to stany rozdzielały wielkość między parafie w prowincji; w „wybranych” krajach był to steward .
Wzrost osobisty jest najczęściej spotykany w większości krajów wyborczych . Dotyczy to głów pospolitych rodzin , rozdzielanych przez kolekcjonerów według uprawnień . Rozdzielany arbitralnie według widocznych oznak bogactwa i według sieci wpływów, jest to najczęstsza formuła.
Opodatkowanie osób fizycznych opiera się na ogniu , czyli palenisku, wokół którego gromadzi się głowa rodziny i jego dzieci. W rejestrach widnieje tylko nazwisko głowy rodziny. Jego wysokość ustalana jest arbitralnie, w zależności od potrzeb panowania i możliwości ludności, stąd skarga poddanych, aby być „ciętym i podporządkowanym na łasce”.
Rzeczywisty rozmiar jest bardziej powszechny w krajach stanowych . Dotyczy nieruchomości. Określa się ją na podstawie katastru (z kompozytów w Langwedocji), który wskazuje powierzchnię i wartość gruntów każdej społeczności. Szlachcic będą opodatkowane na jego dóbr wspólnych, z ludu będą zwolnione na jego dóbr szlacheckich.
Ożywienie dostrzegają mężczyźni wyznaczeni spośród ludności parafii. Osoby te są odpowiedzialne za swoją własność. Pobory, rozdzielone pomiędzy podatników według ich domniemanych dochodów, pobierali poborcy wyznaczeni przez Sejmik Chłopski. Aby zapewnić pobór podatków, wszyscy zamożni mieszkańcy wsi byli solidarni ze Skarbem Państwa.
Wiele miast jest wolnych, jak Dieppe od 1463 roku. Bretania jest całkowicie wolna od wielkości. Są to na ogół przywileje lokalne, których król nie może odwołać.
Wielkość za Henryka IV stanowi około 60% zasobów królestwa, 25% pod koniec panowania Ludwika XIV . Państwo następnie dużo finansuje się z pożyczek i podatków pośrednich.
Rozmiary w liczbie mnogiej obejmowały:
Głównymi akcesoriami do talii były: