Sylvano Bussotti

Biografia

Narodziny	1 st październik 1931 Florence
Narodowość	Włoski
Zajęcia	Kompozytor , artysta , malarz , scenograf , poeta , kostiumograf

Inne informacje

Pracował dla	Akademia Narodowa Sainte-Cécile
Instrument	Fortepian
Etykieta	Ricordi ( d )
Mistrzowie	Roberto Lupi ( en ) , Pierre Boulez , Max Deutsch , Luigi Dallapiccola
Gatunek artystyczny	Opera
Stronie internetowej	(it) www.sylvanobussotti.org/home.html

Sylvano Bussotti to kompozytor , performer , malarz , pisarz , reżyser , projektant kostiumów i aktor Włoch urodzony we Florencji dnia1 st październik 1931.

Biografia

Urodzony w rodzinie artystów (jego brat Renzo i jego wujek Tono Zancanaro są malarzami figuratywnymi), zaczął naukę gry na skrzypcach w bardzo młodym wieku i zapisał się na kurs kompozycji w Konserwatorium Muzycznym Luigi-Cherubini we Florencji, gdzie ma Roberto. Lupi i Luigi Dallapiccola jako profesorowie , ale jest zmuszony przerwać studia z powodu wojny .

Pogłębiał studia kompozytorskie jako samouk, a od 1956 roku został uczniem w Paryżu u Maxa Deutscha ; W Paryżu poznał Pierre'a Bouleza , który wraz z muzykologiem Klausem Metzgerem zaprosił go na swoje słynne letnie kursy w Darmstadt .

Pierwsze publiczne wykonanie jego muzyki odbyło się w 1958 roku w Niemczech , za sprawą amerykańskiego pianisty Davida Tudora , przyjaciela i wiernego wykonawcy dzieła Johna Cage'a. Wkrótce potem Cathy Berberian i Pierre Boulez zaprezentowali swoje prace we Francji .

W latach 1964-65 przebywał w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Fundacji Rockefellera do Buffalo i Nowego Jorku . W 1967 roku otrzymał nagrodę „all'Amelia” na Biennale w Wenecji . W 1972 roku mieszkał przez rok w Berlinie . Obecnie mieszka w Mediolanie , Paryżu i Florencji.

Wraz z pracą kompozytorską Bussotti nieustannie zajmuje się innymi dziedzinami zainteresowań. Jego prace malarskie są wystawiane w kilku krajach (m.in. w Musée d'Orsay , reżyseruje kilka oper (dbając o reżyserię, inscenizację i kostiumy) w operach i wydarzeniach takich jak Maggio Musical Fiorentino , Teatro Regio w Turynie , Fenice w Wenecji , Arena w Weronie , Liceu w Barcelonie , Zarzuela w Madrycie , Teatro alla Scala w Mediolanie .Lipiec 1986, wzywa do budowy modułowej hali w Opéra Bastille . Publikuje także zbiór poezji Letterati ignoranti , esej literacki I miei Teatri , zbiór Disordine alfabetico oraz tom ilustrowany Moda e Musica .

Jest Komandorem Francuskiego Orderu Sztuki i Literatury .

Styl muzyczny

Jego muzyka interpretuje Erosa jako wyzwalającą dionizyjską siłę obecną w człowieku. Osmoza między różnymi językami skłoniła go do przyjęcia swobodnego systemu notacji graficznej, dzięki czemu jego autografy muzyczne są prawdziwymi dziełami sztuki. Mówimy w tym przypadku o grafice muzycznej, jak choćby Calendario Giapponese na dwanaście instrumentów z 1992 roku , czy Autotondo Tondodono , nieokreślony rysunek dźwiękowy, hołd dla Tono Zancanaro, wydany w 1991 roku .

W przeciwieństwie do modnej orientacji strukturalistycznej w Darmstadt pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku , zbliża się ona do muzyki i filozofii Johna Cage'a , którego poznał podczas letniej szkoły w niemieckim mieście. Przyjął bardzo swobodny język, związany z przypadkiem i nieokreślonością, nawet jeśli w jego stylu zdecydowanie nowoczesnym i oryginalnym mogą pojawić się echa późnoromantycznych doświadczeń jego ulubionych kompozytorów, od Gustava Mahlera po Giacomo Pucciniego i Albana. Berg .

Po raz pierwszy opublikowany przez Universal Edition , od 1956 roku został powiązany z casa Ricordi (domem Ricordi).

Pracuje

Dzieła teatralne i balety

Pasja według Sade'a (mistero da camera, 1965 )
Rzadko (mistero coreografico, 1971 )
Lorenzaccio ( 1968 - 72 )
Bergkristall ( balet , 1973 )
Nottetempo (dramma lirico, 1976 )
Rzadkość. Potente ( 1979 )
Phaidra / Heliogabalus ( balet , 1980 )
Le Racine, pianobar for Phèdre ( opera kameralna, 1980 )
Le Bal Mirò ( balet pantomima , 1981 )
Nympheo (Scartafaccio per opera video e / o lettura da concerto, 1984 )
Fedra (tragedia lirica, 1988 )
Ispirazione ( melodramma in tre atti, 1988 )
Bozzetto siciliano (opera in un atto, 1988 - 1989 )
Tieste (La Tragedia, 1993 )
Silvano Sylvano. Rappresentazione della vita , opera da camera in a tempo su testi Sylvano Bussottiego na sopran , tenor , bas , narratora, baletnice i zespół instrumentalny ( 2002 - 2007 , praca w toku ). Utworzenie: Rzym , Auditorium Parco della Musica , Sala Petrassi,4 lipca 2007.

Inne kompozycje

Due voci na sopran , Ondesa Martenota i orkiestrę ( 1958 )
Pięć utworów na fortepian dla Davida Tudora na fortepian ( 1959 )
lettura di braibanti na głos solowy ( 1959 )
Sette fogli na fortepian ( 1959 )
Pieces de flesh II na fortepian , baryton , głos żeński i instrumenty ( 1960 )
Żywe obrazy na dwa fortepiany ( 1964 )
Solo per numerosi strumenti a tastiera e un solo esecutore ( 1966 )
ancora odono i colli per sestetto vocal misto ( 1967 )
Marmur per archi e spinetta obbligata ( 1967 )
Rara-Requiem dla głos solo , chór i duży zespół instrumentalny ( 1969 - 70 )
I pół di Gramsci symfoniczny wiersz za Quartetto d Archi e orkiestra ( 1967 r - 70 )
Musica per Amici na fortepian ( 1971 )
AUTOTONO pittografie per un numero indefinito di strumenti e interpreti ( 1977 )
Dai, dimmi su! na 11 strumentów ( 1978 )
Danza di bufera na orkiestrę ( 1980 )
È il catalogo Questo , ciclo di quattro lavori sinfonici ( +1.981 - 1988 )
Rosso na orkiestrę ( 1983 )
In memoriam Cathy Berberian dla aktora , flet , viol i fortepian ( 1984 )
La Fiorentinata na orkiestrę ( 1984 )
Ciało oszpecone na altówkę , obój , fagotto , puzon i perkusję ( 1986 )
Noc Fauna „Concerto per orchestra con poemi e figure” ( 1990 - 91 )
Calendario Giapponese na 12 instrumentów ( 1992 )
Madrelingua per coro maschile , harfa obbligata i orkiestra ( 1994 )
Quarto Quartetto na kwartet smyczkowy ( 1995 )
La cellula di Luigi na klarnet basowy , trombę , skrzypce i fortepian na cztery ręce ( 1997 )
L'INFINITO per alto , due bass , flet , klarnet , skrzypce , wiolonczela , perkusje i pianoforte a 4 mani ( 1999 )
Wiersze w Maldororze na wiolonczelę ( 2000 )
Signore non son degno per piccolo coro maschile ( 2003 )
Te Deum per coro e orchestra ( 2004 )
Mozartiane orchestra I "nel Nome" na orkiestrę ( 2005 )
Orkiestra Mozartiane II "REBUS BENE GESTIS" per orchestra con tromba in Re concertante ( 2006 )

Prace graficzne, prozą i wierszem

I miei teatri , Il Novecento editore, Palermo , 1982 .
Letterati Ignoranti, poesie per musica , Quaderni di Barbablù, Siena , 1986.
Sylvano Bussotti, nudi ritratti e disegnini , con testi di Romani Brizzi, Trucchi e Bussotti, Il polittico editore, Rzym , 1991.
Non fare il minimo rumore , Edizioni del Girasole, Ravenna , 1997 .
Disordine alfabetico , Spirali edizioni, Mediolan, 2002 .
La calligrafia di un romanzo uno e due , racconto in Peccati veniali , a cura di A. Veneziani, Coniglio editore, Rzym, 2004.
L'acuto , postfazione a Angelo d'Edimburgo di Fabio Casadei Turroni , edizioni Le Mondine, Molinella, 2006.
I Mozart vanno vanno , interludio in La notte delle dissonanze , a cura di Sandro Cappelletto , EDT , Turyn , 2007 .

Bibliografia

Paul Attinello: Signifying Chaos: A Semiotic Analysis of Sylvano Bussotti's »Siciliano« , w: repercussions 1/1992, s. 84-110.
Mario Bortolotto: Fase seconda. Studi sulla Nuova Musica , Einaudi, Torino 1969, zwłaszcza rozdział „Le cinque tentazioni di Bussotti”, s. 201-226.
Mario Bortolotto (red.): "Sognato dalla storia": materiali per un "Lorenzaccio" , w: Lo Spettatore musical , wydanie specjalne, Bolonia 1972 [z udziałem Mario Bortolotto, Giorgio Manganelli, Salvatore Sciarrino].
Moreno Bucci (red.): L'opera di Sylvano Bussotti. Musica, segno, immagine, progetto. Il teatro, le scene, i costumi, gli attrezzi ed i capricci dagli anni Quaranta al BUSSOTTIOPERABALLET , Electa editrice, Milano 1988.
Francesco Degrada (red.): Bussottioperaballet: Sylvano Bussotti e il suo teatro: Oggetto amato ─ Nottetempo , Ricordi, Milano 1976; [zawiera: Bussotti: Cinque fralementi autobiografici , s. 13, broszura „Nottetempo”, wywiady i artykuły].
Michele Girardi: Colloquio con Sylvano Bussotti , w: L'opera negli anni Ottanta , atti del convegno internazionale di studi (Roma, 16-21 listopada 1995), s. 122-132, „Quaderni dell 'IRTeM, seria 3, n. 10 ”, © 1996, s. 132-145.
Giuseppina La Face: Teatro, eros e segno nell'opera di Sylvano Bussotti , w: Rivista Italiana di Musicologia 9/1974, s. 250-268.
Alessandra Lucioli: Sylvano Bussotti , Targa Italiana Editrice, Milano 1988.
Jürgen Maehder / Sylvano Bussotti: Turandot , Pisa (Giardini) 1983.
Jürgen Maehder : BUSSOTTIOPERABALLET ─ Sviluppi della musical drammaturgia bussottiana , w: Nuova Rivista Musicale Italiana 18/1984, s. 441-468.
Jürgen Maehder : BUSSOTTIOPERABALLET ─ Zur Entwicklung der musikalischen Dramaturgie im Werk Sylvano Bussottis , w: Otto Kolleritsch (red.), Oper heute. Formen der Wirklichkeit im zeitgenössischen Musiktheater , ”Studien zur Wertungsforschung“, vol. 16, wydanie uniwersalne, Graz / Wien 1985, s. 188-216.
Jürgen Maehder : „Odo un Sylvano” ─ Zur Rolle des Komponisten, Regisseurs, Bühnen-und Kostümbildners Sylvano Bussotti im zeitgenössischen Musiktheater , Programmheft der Frankfurter Feste, Alte Oper, Frankfurt 1991, s. 16-63.
Jürgen Maehder : Bussotti, Sylvano , w: The New Grove Dictionary of Opera , 4 tomy, red. Stanley Sadie . Londyn: Macmillan Publishers, 1992.
Jürgen Maehder : Zitat, Collage, Palimpsest ─ Zur Textbasis des Musiktheaters bei Luciano Berio und Sylvano Bussotti , w: Hermann Danuser / Matthias Kassel (red.), Musiktheater heute. Internationales Symposion der Paul Sacher Stiftung Basel 2001 , Schott, Mainz 2003, s. 97-133.
Luciano Morini: Moda e musica nei costumi di Sylvano Bussotti , Idealibri, Mediolan 1984; Wydanie niemieckie: Aldo Premoli / Luciano Morini: Träume in Samt und Seide. Mystik und Realität in den Opernkostümen des Sylvano Bussotti , wydanie Wissenschaft & Literatur, Marketing-und-Wirtschaft Verlagsgesellschaft Flade, München 1985, ( ISBN 3-922804-09-8 ) .
David Osmond-Smith: „Bussotti, Sylvano”. The New Grove Dictionary of Music and Musicians , drugie wydanie, pod redakcją Stanleya Sadie i Johna Tyrrella . Londyn: Macmillan Publishers, 2001.
Leonardo Pinzauti: A colloquio con Sylvano Bussotti , w: Nuova Rivista Musicale Italiana 4/1970, s. 898-909.
Ivanka Stoïanova: Gesture ─ text ─ music , Éditions 10/18, Paris 1978.
Ivanka Stoïanova: Mythos und Gedächtnis. Bemerkungen über das Italienische Musiktheater: Luciano Berio ─ "Outis" und Sylvano Bussotti ─ "Tieste" , w: Otto Kolleritsch (red.), Das Musiktheater ─ Exempel der Kunst , "Studien zur Wertungsforschung", vol. 38, wydanie uniwersalne, Wien / Graz 2001, s. 161-191.
Ivanka Stoïanova: Między determinacją a przygodą. Testy na muzyce drugiej połowy XX -tego wieku , L'Harmattan, Paris 2004.
Ivanka Stoïanova: Sylvano Bussotti: Zwycięzca Rasy - Bussottioperaballet / Rozpraszające strategie w „Questo fauno” i „Tieste” . W muzyce wokalnej we Włoszech od 1945 roku , pod redakcją Pierre'a Michela i Gianmario Borio, s. 29–60. Research Collection, wyd. przez Sophie Stevance. Notre Dame de Bliquetuit: Millénaire III Éditions, 2005. ( ISBN 2-911906-11-X ) .

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Brockhaus Enzyklopädie • Deutsche Biography • Encyclopædia Universalis • Gran Enciclopèdia Catalana • Hrvatska Enciklopedija • Swedish Nationalencyklopedin • Store norske leksikon
Zasoby związane z muzyką :
- BRAHMS
- Discogs
- (w) Carnegie Hall
- (en) MusicBrainz
Wyciągi z archiwów dźwiękowych dzieł Sylvano Bussottiego na ContemporaryMusicOnline (portal muzyki współczesnej).
(it) Oficjalna strona