Rodzaj | Sala operowa |
---|---|
Lokalizacja | Paryż 12 th Francji |
Informacje kontaktowe | 48°51′07″ północ, 2°22′14″ wschód′ |
Architekt | Carlos Ott |
Inauguracja | 13 lipca 1989 |
Pojemność | 4 282 |
Status prawny | Publiczny zakład przemysłowy i handlowy |
Kierunek | Stephane Lissner |
Stronie internetowej | http://www.operadeparis.fr/ |
Rezydencja
Opera Paryska , Orkiestra Opery ParyskiejBastille Opera jest opera nowoczesna usytuowany na Place de la Bastille w Paryżu . Został zaprojektowany przez Carlosa Otta i zainaugurowany w 1989 roku z okazji obchodów dwusetnej rocznicy Rewolucji jako część najważniejszych dzieł dla Paryża . Wraz z operą Garnier jest jedną z dwóch sal tworzących Operę Paryską , francuską instytucję publiczną, której misją jest organizowanie pokazów lirycznych lub baletowych o wysokim poziomie artystycznym.
Z 2745 miejscami, duża sala opery Bastille jest jedną z największych na świecie pod względem pojemności. Dla porównania, Sala Koncertowa w Sydney Opera House może pomieścić 2,679 osób w pozycji siedzącej i Teatr Bolszoj z Moskwy może pomieścić 1 720. Odpowiada to również więcej niż dwie trzecie Metropolitan Opera w Nowym Jorku, posiada 3 800 miejsc.
Prezydent Francois Mitterrand postanowił w 1982 roku, na wniosek Ministra Kultury Jack Lang , budowę nowej opery w Paryżu, biorąc pod uwagę Opera Garnier zbyt mała w tonażu i przekroczyła w sprawach technicznych. Chce „nowoczesnej i popularnej” opery . Na potrzeby tamtych czasów w 1983 r. utworzono publiczny establishment Opéra-Bastille (EPOB).
Wybrano lokalizację stacji Paris-Bastille , znajdującej się pomiędzy rue de Lyon i rue de Charenton, na poziomie Place de la Bastille. Prace rozpoczęły się w 1984 r. wyburzeniem stacji Paris-Bastille , otwartej w 1859 r. i zamkniętej14 grudnia 1969.
W 1983 roku ogłoszono konkurs na architekta nowej opery . Uczestniczy 1700 firm architektonicznych z całego świata. To Carlos Ott , architekt z Kanady i Urugwaju, który wygrał konkurs17 listopada 1983.
Opera Bastille zostaje otwarta w dniu 13 lipca 1989na uroczystości dwustulecia szturmu na Bastylię , z serialu w reżyserii Boba Wilsona , la nuit avant le jour . W reprezentacji wzięło udział ponad trzydziestu szefów państw i rządów, w tym prezydent Stanów Zjednoczonych George HW Bush , premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher , Kanadyjczyk Brian Mulroney i Hindus Rajiv Gandhi .
Regularne występy rozpoczynają się dopiero 17 marca 1990, z Les Troyens de Berlioz .
W 1993 roku rozwiązano Public Establishment Opéra-Bastille (EPOB). W następnym roku Opéra Bastille stała się Operą Paryską i publicznym zakładem przemysłowo-handlowym (EPIC). Pierwsze lata funkcjonowania teatru naznaczone były uporczywymi trudnościami w zautomatyzowanym zarządzaniu machiną sceniczną, częstym defektem w nowych teatrach, który jednak wywołał kilka skandali w Paryżu. Prace prowadzone bez zamykania sali pozwoliły na osiągnięcie zadowalającej pracy całego sprzętu.
Państwo wszczęło również proces sądowy o złe wykonanie w 1991 roku przeciwko wykonawcom z powodu bardzo szybkiego niszczenia elewacji budynku. Płyta spadła w 1990 roku i wymagała zainstalowania 5 000 m 2 siatek bezpieczeństwa za 530 000 euro. Kontrowersje, liczne audyty i opracowania sprawią, że ustalenie krzywd, części ubezpieczycieli i kwot finansowych potrwa wiele lat, zwłaszcza że badania ujawnią nowe problemy. Jednak jedyny kamień, który spadł, utknął i nie był przywiązany. Pilna potrzeba przygotowania dostawy na dwusetną rocznicę rewolucji doprowadziła do kosztownych skrótów w sequelu. W 2007 r. państwo ostatecznie wygra ten długi proces: budowniczym nakazano zapłacić dziewięć milionów euro za wymianę 36 000 płyt wapiennych o wymiarach 90 cm × 90 cm . Badania prowadzone w latach 2005-2006 mogły rozpocząć się latem 2007 roku i trwały 2 lata.
Zgodnie z senatorskim raportem informacyjnym, biorąc pod uwagę, że z czasem niszczeje, potrzeby budynku na modernizację, w szczególności pożar, szacuje się na 12 milionów euro w ciągu pięciu lat do 2011 roku.
W 2016 roku Opera Paryska uzyskała 60 mln euro na budowę modułowej sali prób, która również może pomieścić 800 widzów. Teren o powierzchni 1400 m 2 istnieje od samego początku, ale prace są ciągle odkładane. Ponadto, na „ziemi opuszczonych”, czyli odłogiem między operą a wiaduktem artystycznym, powstanie nowe miejsce do przechowywania i budowania scenografii. Prace powinny zakończyć się do 2022-2023 roku.
Zwolniona z tej okazji przestrzeń w warsztatach Berthier , gdzie Opera posiadała salę prób, pracownię malarstwa wielkoformatowego, magazyn na kostiumy i akcesoria oraz strefę naprawy scenografii, pozwoli na stworzenie Cité du théâtre, jak Cité de la musique w Parc de la Villette .
Od północy główne wejście do Opery wychodzi na Place de la Bastille, a w jego centrum znajduje się Colonne de Juillet .
Natomiast południowa ściana stanowi ciągłość ze szpitalem okulistycznym Quinze-Vingts .
Na zachodzie opera wychodzi na rue de Lyon , która stopniowo odchodzi od Bassin de l'Arsenal na południu.
Wreszcie od wschodu budynek przylega do rue de Charenton , tutaj jednokierunkowo.
Dostępna działka o powierzchni 2,5 ha ma kształt czworoboku, zorientowanego w osi południowy wschód-północ-zachód.
Przed budową opery zajmowały ją 3 budynki:
Z trzech konstrukcji zachowała się tylko druga. Obecnie mieści się tu studio operowe i restauracja Les Grandes Marches.
Budynek o łącznej powierzchni 160 000 m 2 ma 80 metrów wysokości, z czego 50 metrów nad ziemią i 30 metrów pod ziemią.
Główna sala opery ma 2745 miejsc. Ma 20 m wysokości, 32 m głębokości i 40 m szerokości. Wśród materiałów znajduje się niebieski granit z Lannelin w Bretanii i drewno gruszy z Chin. Lekki sufit wykonany jest ze szkła. Orkiestra może pomieścić do 130 muzyków. Można go również zakryć.
Jej scena, jedna z najnowocześniejszych na świecie, mierzy 45 metrów wysokości, 30 metrów szerokości i 25 metrów głębokości. Posiada 9 wind, które tworzą kilka poziomów. Znajduje się na 3 głównych windach, które pozwalają mu zjechać do niższej tylnej sceny na 6 tac e piwnicy.
Za sceną znajdują się dwa zestawy za kulisami:
Te dwa poziomy połączone są dużym windy towarowej i malowniczym płaskowyżu, który może poruszać się w górę iw dół między 1 st podłodze i 6 th poniżej. Na każdym poziomie system szyn i zmotoryzowanych wózków umożliwia przesuwanie scenerii.
Przestrzeń pod sceną
Widok z dołu sceny
Sala prób (za kulisami I piętro)
Scena tylna (I piętro)
Scena tylna (I piętro)
Tylna scena na 6 piętrze
Wózki i szyny do obsługi zestawów
Plan szóstego poniżej
Opera ma dwie sąsiadujące ze sobą sale:
Powierzchnia 1400 m 2 została zarezerwowana na budowę sali modułowej zwanej salą Liebermanna. Przestrzeń ta została wykorzystana jako sala prób dla orkiestry, a następnie udostępniona Comédie-Française w 2013 roku. W 2016 roku podjęto decyzję o budowie sali mogącej pomieścić 800 widzów, która powinna zostać otwarta w latach 2022-2023.
Organizacja pracy platformy technicznej ma charakter „projektowy”, innymi słowy jest zorganizowana według bardzo konkretnych celów wydajnościowych. Zespoły techniczne są zorganizowane według pokazów, od tworzenia po przechowywanie scenografii i kostiumów.
Kompleksowość zawodów reprezentowanych w operze przyczynia się do dużej liczby zespołów, a co za tym idzie pracowników, czyli około 50 ciał reprezentowanych w jednej strukturze.
Koszt operacyjny opery Bastille wyniósł w 2015 roku 122 mln euro, z czego 48% sfinansowano z dotacji publicznych, reszta pochodziła z biletów na spektakle, wynajmu sal i sponsoringu.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.