Suzuya (鈴 谷) | |
Suzuya , w testach, w 1937 | |
Rodzaj | Ciężki krążownik |
---|---|
Klasa | Mogami |
Historia | |
Służył | Cesarska Marynarka Wojenna Japonii |
Sponsor | Cesarstwo Japonii |
Stocznia | Yokosuka Arsenal |
Leżał kil | 11 grudnia 1933 |
Uruchomić | 20 listopada 1934 |
Uzbrojony | 31 października 1937 |
Status | Zatopiony 25 października 1944 |
Załoga | |
Załoga | 850 |
Charakterystyka techniczna | |
Długość | 200,6 m |
Mistrz | 20,2 m |
Wersja robocza | 5,90 m |
Przesunięcie | 11200 t 13881 t przy pełnym obciążeniu |
Napęd | 8 kotłów Turbin Kampon ze śmigłami Kampon 4 |
Moc | 152000 KM |
Prędkość | 34,75 węzłów (64 km / h) |
Funkcje wojskowe | |
Uzbrojenie | (5 × 3) Działa 15,5 cm Po 1938 r. (5 × 2) Działa 203 cm 2 Gô Mark II (4 × 2) 127 mm działa przeciwlotnicze / przeciwlotnicze Typ 89 (4 × 2) Działa przeciwlotnicze 25 mm Typ 96 (2 × 2) ) Vickers 13,2 mm (4x3) TLT 610 mm karabiny maszynowe |
Zakres działania | 8150 mil morskich (15100 km) przy 14 węzłach (26 km / h) |
Samolot | 3 wodnosamoloty |
Flaga | Cesarstwo Japonii |
Suzuya (鈴谷 ) Jest trzecim krążownik ciężki z klasy Mogami , zbudowany dla Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej od 1934 do 1937 roku prowadzone, kiedy to została oddana do użytku, dlatego piętnaście 155 mm pistolety sklasyfikowanych jako lekki krążownik , pod warunki traktatu londyńskiego (1930). Ale po uwolnieniu Cesarstwa Japonii w 1936 r. Od wszystkich reguł narzuconych przez traktaty o rozbrojeniu morskim, wylądowano pięć potrójnych wież 155 mm i zastąpiono je podwójnymi wieżami 203 mm . Ten remont głównego uzbrojenia uczynił ten okręt odpowiednikiem najpotężniejszych ciężkich krążowników . Był aktywny podczas wojny na Pacyfiku , najczęściej operując z innymi okrętami klasy Mogami , zwłaszcza z Kumano z lata 1942 r. Zatopiony podczas bitwy u wybrzeży Samar ,25 października 1944.
Imperial Japanese Navy zbudowała od 1931 do 1935 roku, dwa krążowniki, Mogami i Mikuma , powinno się przestrzegać postanowień morskiej traktatu Londyn 1930, w które mieli głównej artylerii o kalibrze 155 mm. Ten kaliber był maksymalnym limitem dozwolonym dla krążowników (zwanych „lekkimi” ), jedynymi, dla których nowa konstrukcja została zatwierdzona przez nowy traktat. Ale inne cechy tych budynków, w szczególności pancerz, prędkość i przemieszczenie, były porównywalne z cechami krążowników określanych odtąd jako „ciężkie” krążowniki , zgodnie z postanowieniami Traktatu Waszyngtońskiego z 1922 r., To znaczy bez innych ograniczeń. (z wyjątkiem kalibru artylerii głównej) niż „standardowe” przemieszczenie, które miało nie przekraczać 10 000 ton angielskich 1016 kg .
Uruchomione w 1935 roku, ale niezupełnie zadowalające, Mogami i Mikuma musiały zostać zmodyfikowane w 1936 roku, aby poprawić ich stateczność i wzmocnić kadłub, co nieznacznie zmniejszyło ich prędkość. Zamówiono dwa inne krążowniki, Suzuya i Kumano , o takich samych parametrach jak te z dwóch pierwszych jednostek klasy Mogami , wymiary kadłuba (długość 201,60 m , szerokość 19,20 m , zanurzenie 5,90 m na wodzie ), artyleria główna (15 Działa 155 mm w 5 wieżach, trzy z przodu i dwie z tyłu) oraz artyleria dodatkowa (osiem dział Typ 89 kal. 127 mm w czterech wieżach), platformy torpedowe 610 mm, instalacje lotnicze i opancerzenie. Jedyną zauważalną różnicą był napęd, z ośmioma kotłami Kampon zamiast dziesięciu, zasilającymi cztery grupy turbin, ale rozwijającymi taką samą moc 152 000 KM.
Położył się 11 grudnia 1933do arsenału Yokosuka , wystartował20 listopada 1934, ukończone w Styczeń 1936, Suzuya został natychmiast przeprojektowany, tak aby modyfikacje były identyczne z tymi, które zostały wprowadzone na kadłubach dwóch pierwszych jednostek klasy Mogami . Był oficjalnie uzbrojony31 października 1937Wciąż jednak przeszedł natychmiastowy remont, otrzymując podwójne wieże 203 mm zamiast potrójnych 155 mm i wzmocnił swoją obronę przed samolotami w pobliżu, wymieniając jego działa 40 mm na cztery podwójne wózki 25 mm Typ 96 automatyczne. Został przyjęty do czynnej służby w Kure dnia30 września 1939 ri była częścią 7 th Cruisers Division, w 2 -go Fleet.
Na początku 1941 r. We francuskich Indochinach Suzuya wzięła udział w japońskich demonstracjach siły po bitwie pod Ko-Czang , aby narzucić „porozumienie o nieagresji” między władzami francuskimi, które pozostały lojalne wobec rządu Vichy. i wojska japońskie, które w związku z tym korzystają z parkingów w północnych Indochinach. WLipiec 1941, bierze udział z Hainan w operacji, która pozwala siłom japońskim zająć Indochiny i operować z Cochinchina .
Relacjonując operacje desantowe w Malezji brał udział w poszukiwaniach HMS Prince of Wales i Repulse , następnie obejmował odGrudzień 1941 w Marzec 1942, od Cam Ranh , do wyładunków na północ od Borneo, na Wyspy Anambas , na południe od Sumatry ( Palembang ), do Jawy, następnie z Singapuru, do wyładunków na północ od Sumatry ( Sabang ), na Andamany , u wybrzeży Birmy .
Plik 1 st April 1.9427 th podział krążowników, który był na wyspie Mergui , w Chokai , który nosił znamię wiceadmirała Ozawa weźmie udział w nalocie w Zatoce Bengalskiej . Wypędzić ruch handlowy z Indii, Mikuma The Mogami i niszczyciel Amagiri utworzyli „Grupa Południe”, to Suzuya a kumano (kontradmirał Kurita za flagowy ), tworzą „Grupa Północ”, to Chokai i 20 th Destroyer Flotylla z lekkim krążownikiem Yura , lotniskowcem Ryūjō i niszczycielami Ayanami , Yugiri , Asagiri i Shiokaze mogła wzmocnić każdą grupę. Podczas operacji "Grupa Północ" twierdził zniszczenie czterech statków handlowych, jeden amerykańskich The Exmoor (4,986 ton), a trzy Brytyjskiego, Malda (9,066 ton), Autocyclus ( 7,621 ton) i Shinkuang. (2,441 ton) .
Po powrocie do Japonii Suzuya w maju trafił do suchego doku w Kure, w związku z czym nie wziął udziału w bitwie na Morzu Koralowym . Plik26 maja7 e Cruiser Division, pod dowództwem wiceadmirała Kurita, promowanych do tej rangi 1 st maja, przyszedł do Guam zapewnienie ścisłej wsparcie grupy transportowej, rozkazy Minusy-Admiral Tanaka , było przekazanie wojska oskarżony o inwazję na Midway .
Katastrofalny wynik dla japońskiego lotnictwa lotniskowego w walce z 4 czerwca 1942pozbawił japońską flotę osłony powietrznej. Lądowanie na Midway zostało wówczas odwołane. Ale bliskie wsparcie wiceadmirała Kurity znalazło się w5 czerwca, w pobliżu amerykańskiej łodzi podwodnej, którą zauważył obserwator Kumano . Admirał zarządził manewr unikowy, podczas którego Mikuma odciął trasę zbliżającemu się do niego Mogami . Bardzo spowolniony, oba statki następnie ustawiły kurs z małą prędkością na wyspę Wake . Zaatakowany następnego dnia6 czerwca, dwukrotnie amerykańskie siły powietrzne stacjonujące w Midway, bez rezultatu, a następnie przez bombowce nurkujące „Dauntless” z USS Enterprise i Hornet , oba krążowniki zostały trafione kilkakrotnie w każdy, a Mikuma został zatopiony, podczas gdy Mogami udało się powrócić do Truk , a następnie do Japonii.
Choć Mogami wszedł napraw przez jedenaście miesięcy 7 th Krążowniki Division zredukowanych do Kumano , teraz markowe Minusy-Admiral Nishimura i Suzuya , został wysłany na Oceanie Indyjskim. Przybywszy do Mergui pod koniec lipca, został odwołany na początku amerykańskiej ofensywy na Wyspach Salomona i lądowaniu na Guadalcanal na początku sierpnia.
Dołączone do 3 -go Floty wiceadmirała z Nagumo The Suzuya udział w walkach z Salomona Wschodniej i Wyspy Santa Cruz . Główną rolę odgrywają tam lotniskowce, aw każdym razie Suzuya nie doznaje znaczących uszkodzeń. Ale jeśli chodzi bezpośredniego wsparcia dla ataków na Guadalcanal i szczególnie marynarki bombardowania przeciwko lotnisku Henderson , to do połowy października, budynki z 8 th floty japońskiej zlecone przez Vice -Admiral Mikawa , którzy byli za nim. Zniszczono tam dwa japońskie ciężkie krążowniki. Po bitwie przylądka Esperance , szybkie pancerniki Kongo i Haruna gwałtownie bombardowani Henderson Field i krążowników Maya i Myoko pożyczył rękę do krążowników z 8 th floty. Wreszcie3 listopadaOba krążowniki Suzuya i Maya zostały dołączone do 8 th Fleet i zgromadził wysp Shortland . Dzień po pierwszej bitwie morskiej pod Guadalcanal (noc z 12 na13 listopada 1942), Gdzie wiceadmirał Abe została przesunięta i jego ciężko uszkodzony przewodniej Hiei , została zakończona przez US Air Force, wiceadmirał Mikawa, na Chokai powrócił przeszłość Guadalcanal, z Kinugasa , z Maya i Suzuya łożyska Znak kontradmirała Nishimury i Henderson Field otrzymał kolejne tysiąc pocisków wystrzelonych przez te dwa ostatnie krążowniki. Po powrocie z tej misji rano14 listopada, Kinugasa , został zatopiony przez lotnictwo lotniskowca USS Enterprise, a Maya została poważnie uszkodzona przez „Dauntless”, który uderzył w jej nadbudówkę na lewej burcie, ale „ Suzuya” powrócił bez szwanku.
Po drugiej bitwie pod Guadalcanal, podczas której w nocy z 14 na 15 listopadaThe Kirishima został zatopiony, wielkie japońskie okręty nawodne nie są bezpośrednio zaangażowane ale krążowniki z 7 th Division pozostał w wodach południowego Pacyfiku pomiędzy wyspami Shortland, Rabaul , Kavieng i Truk , nie wracają w Japonii tylko do odbierania posiłków dla ich bliskiego zasięgu Defence Against Aircraft, z dodatkiem potrójnych stanowisk 25 mm , w styczniu, a następnie wKwiecień 1943, zainstalowano radary obserwacji powietrznej typu 21 i usunięto okna z dolnych pokładów na każdym z dwóch krążowników. WMaj 1943Mogami dołączył do nich na końcu jego przeprojektowania w nośniku krążownik samolotów i 7 th Wydziału uczestniczyli w czerwcu, z dwóch szybkich pancerników, trzy lotniskowca i kilka niszczycieli do transportu wojsk Japonii do Rabaul. W lipcu, lekko uszkodzony podczas ataku powietrznego, Kumano został wysłany do naprawy do Japonii. W połowie października Suzuya i Mogami wzięli udział w wypadu sześciu pancerników, trzech lotniskowców i dziesięciu krążowników z Połączonej Floty, która bezskutecznie próbowała przechwycić siły amerykańskie, które podejrzewali Japończycy. Wake Island.
Na początku listopada wysłano Truk do Rabaul z siedmioma ciężkimi krążownikami w celu zaatakowania wojsk amerykańskich, które wylądowały na wyspie Bougainville , gdzie Cesarska Marynarka Japońska właśnie poniosła klęskę w bitwie nad zatoką cesarzowej. Augusta poprowadziła admirała Halseya do wystrzelenia na Rabaul, pomimo potężnej obrony powietrznej bazy, masowego nalotu powietrznego. Plik5 listopada97 samolotów z grupy zadaniowej 50.4 kontradmirała Shermana uszkodziło kilka krążowników klasy Takao , zwłaszcza Maya i ponownie Mogami . Suzuya ze swej strony nie został trafiony podczas tego bombardowania. Jednak japońskie statki porzuciły następnie Rabaul i Kavieng na dobre i wróciły na Truk. W grudniu wiceadmirała Nishimura, promowany do rangi tej 1 st listopada, transfer na Kumano marki dowodzenia 7 th Cruisers Division, które zostały znaczeniu,1 st styczeń 1944, dwa krążowniki klasy Tone , 8 Dywizja zostaje rozwiązana. Podczas gdy Amerykanie atakują Wyspy Marshalla pod koniec stycznia, admirał Koga , dowódca Połączonej Floty, który obawia się ataku na Wyspy Karoliny, ustawia swoje duże statki z Truk do Palau , a następnie na wyspy Lingga. na południe od Singapuru.
1 st marca reorganizacja japońskich sił morskich zaangażowany. 1 st Komórka Fleet zastępuje flotę jako jednostki operacyjnej. Wiceadmirał Ozawa zostaje mianowany głównodowodzącym. 1 st Komórka Fleet została zorganizowana w trzech siłach, całkiem podobnych do zadania sił amerykańskich, przynosząc lotniskowce i dużych statków armaty, siła „A”, dowodzona przez wiceadmirała Ozawa osobiście z 1 st lotniskowca Division, dwa ciężkie okrętów ( Myoko i Haguro ) światła Krąćownik sześć niszczycielami force „B” na zamówienie Wady kontradmirał Joshima, o 2 e nośnej samolotu Division pancernik Nagato i krążownik ciężki Mogami dziesięć niszczyciel i siła " C”dowódca wiceadmirała Kurita , o 3 e nośnej samolotu podziału, 1 ul i 11 tH Dywizje okręty ( Yamato i Musashi , Kongo i HARUNA ) cztery ciężkie okrętów Takao klasy cztery okrętów z 7 th Cruisers rozdzielającej ( Suzuya , Kumano i dwa krążowniki klasy Tone ), lekki krążownik i siedem niszczycieli.
Pod koniec marca i początku kwietnia Suzuya otrzyma w Singapurze osiem dodatkowych pojedynczych dział przeciwlotniczych kal. 25 mm. W połowie maja, jest on oparty na Tawi-Tawi , południowo-zachodnim krańcu Filipiny, który następnie koncentruje 1 st Telefony floty. 19 i20 czerwcawziął udział w bitwie na Morzu Filipińskim , która zakończyła się miażdżącą klęską japońskiego lotnictwa lotniskowca. Po powrocie do Japonii Suzuya otrzymuje w Kure wzmocnienie swojego systemu obrony przed samolotami, z czterema potrójnymi stanowiskami i dziesięcioma pojedynczymi stanowiskami 25 mm Typ 96 , co wyposaża go w 50 wyrzutni tego kalibru. Pod koniec lipca dołączył do wysp Lingga. W ramach planu Sho-Go, 7 th Krążowniki Division jest przypisany do siły ataku Diversion n o 1 do rozkazu wiceadmirała Kurita, który obejmuje siedem pancerników i krążowników ciężkich jedenaście.
Plik 18 październikaSiła ataku przekierowania n o 1 par Wyspy Lingga, bombardować amerykańskich sił desantowych, które wylądowały na wyspie Leyte , z20 października. Suzuya nie była kierowana przez atakiem dwóch amerykańskich okrętów podwodnych, który zatonął dwa ciężkie krążowniki, w tym Atago , flagowego wiceadmirał Kurita jest na zachodnim wybrzeżu Palawan świcie.23 października. On też ucieka w Morzu Sibuyan ,24 października, Na ataki rozpoczęły lotnictwa amerykańskiego III rd Fleet, który posłał na dno gigantycznego pancernika Musashi . Plik25 październikarano, brał udział w ataku na jednostkę 77.4.3 towarzyskie przewoźnika z VII -go USA Fleet, Jeden, USS Gambier Bay , odlewa się w kanon przez ciężki krążownik Chikuma . Ale obrona tych małych amerykańskich lotniskowców i ich okrętów eskortowych jest zaciekła, pomimo przytłaczającej przewagi Japonii, czterech pancerników uzbrojonych w działa kal. 356–460 mm i sześć krążowników ustawionych w 56 działach 203 mm, w porównaniu z siedmioma niszczycielami uzbrojonymi w co najwyżej sześć dział 127 mm. mm oraz lotniskowce, których samoloty nie posiadają bomb nadających się do ataku na ciężkie okręty. Storpedowany przez niszczyciel USS Johnston The Kumano musi opuścić pole bitwy i wiceadmirał Shiraishi kontrolowanie 7 th Krążowniki Division musi przenieść swoje piętno na Suzuya . Zaatakowany przez „Avengersów” , trafiony w platformę torpedową, której eksplozja uszkodziła jego maszyny, Suzuya również musi zostać porzucony, niszczyciel Okinami odzyskuje około 400 marynarzy, a wiceadmirał Shiraishi tym razem przenosi swój ślad na Tone .