| Inna nazwa | Miękka Głowa / p ( 1978 - 1988 ),Wyroby miękkie ( 1999 - 2002 ),Prace miękkie ( 2002 - 2004 ),Miękka Góra ( 2003 ),Wiązania miękkie ( 2004 ),Dziedzictwo maszyn miękkich ( 2004 - 2015 ) |
|---|---|
| Ojczyźnie | Wielka Brytania |
| Gatunek muzyczny | Rock progresywny , psychodeliczny , jazz fusion |
| aktywne lata |
1966 - 1968 , 1969 - 1978 , 1980 - 1984 , Od 2015 1978 - 1988 (Soft Heap / Soft Head), 1999 - 2002 (Soft Ware), 2002 - 2004 (Soft Works), 2003 (Soft Mountain), 2004 (Soft Wiązania), 2004 - 2015 (Miękka spuścizna maszyn) |
| Etykiety | ABC , Probe, Columbia , Harvest , EMI , Major League Productions (MLP) |
| Członkowie |
John Marshall Roy Babbington John Etheridge (pl) Theo Travis (pl) |
|---|
Soft Machine to zespół brytyjski z fuzją jazzu , z Canterbury w Anglii . Jest pionierem fali psychodelicznej . Jej nazwa jest inspirowana książką Williama Burroughsa : The Soft Machine (Olympia Press-1961).
Założony w 1966 roku w Canterbury , Anglii , przez Robert Wyatt ( perkusja i wokal), Mike Ratledge ( organy , fortepian ), Daevid Allen ( gitara ) i Kevin Ayers ( gitara , bass i wokal), Miękkie Maszyna stała grupa flagowy psychodeliczny rock i to, co później zostanie nazwane szkołą Canterbury .
Grupa znana jest z dwudziestu czterech formacji i wywodzi się z brytyjskiej grupy The Wilde Flowers w 1964 roku , która przez krótki okres istnienia miała kilku muzyków. Robert Wyatt na perkusji i wokalu, Hugh Hopper na basie, jego brat Brian Hopper na gitarze prowadzącej, saksofon altowy i wokal, Kevin Ayers na wokalu, Richard Sinclair na gitarze, David Sinclair na klawiszach, Richard Coughlan na perkusji i Graham Flight na wokalu. Richard i David Sinclair oraz Richard Coughlan połączyli się ponownie w 1968 roku, tworząc grupę Caravan z Pye Hastings na gitarze i wokalu.
Ale jeszcze przed Wilde Flowers rodzice Roberta Wyatta gościli australijskiego beatnika Daevida Allena, który wraz z Wyattem i Hugh Hopperem stworzył w 1961 roku Daevid Allen Trio , którego styl był mieszanką free jazzu i poezji beatowej. Z powodu niepowodzenia tria, rozdzielili się, co doprowadziło Wyatta i Hugh Hoppera do utworzenia Wilde Flowers. Następnie Wyatt i Ayers wraz z powracającym z Paryża Daevidem Allenem tworzą nową grupę z czwartym członkiem przyprowadzonym przez Allena, gitarzystą Larrym Nowlinem, który zostanie na bardzo krótko. Początkowo grupa nazywała się Mister Head, ale kiedy Mike Ratledge dołączył do nich na organach, zmienili nazwę na Soft Machine, a Allen udał się na spotkanie z Williamem Burroughsem w celu uzyskania oficjalnego upoważnienia do używania tytułu jego powieści. ich grupa.
W Londynie grupa występowała w tych samych studiach co Pink Floyd i nagrała singiel Feelin ', Reelin' Squeelin '/ Love Makes Sweet Music , wyprodukowany wówczas przez Kim Fowley , wKwiecień 1967, album Jet Propelled Photographs, który ukaże się dopiero w 1972 roku. Ten sam album zostanie wznowiony dwa lata później pod tytułem At the Beginning w kolekcji Les Génies du rock . W tym okresie grupa była nazywana The Soft Machine w latach 1969-1970.
W 1967 roku , grupa spotkała się w Saint-Tropez , gdzie wzięli udział w wydarzeniach na podstawie Picassa zaawansowania , Le Désir złapać za ogon , przerwane przez żandarmerię. To początek wielkiej renomy, jaką grupa będzie się cieszyła we Francji. Wyjeżdżając do Anglii, Allen nie otrzymuje wizy i pozostaje we Francji. Wgrudzień 1967robią niezwykłą wizytę w Studio des Champs Élysées, na pokaz zatytułowany „Ste Geneviève sur le toboggan”. Zredukowany do tria, Ratledge, Wyatt i Ayers zrealizowali w 1968 roku pierwszą część trasy Jimiego Hendrixa w Stanach Zjednoczonych; biorą nawet pewnego Andy'ego Summersa na gitarę, w czasie trasy koncertowej. Grupa nagrała swój pierwszy „oficjalny” album, wyprodukowany przez Toma Wilsona w kwietniu 1968 roku w Nowym Jorku , bez pozostającego we Francji Daevida Allena, który dwa lata później stworzył grupę Gong . Jednak rozczarowani i wyczerpani drugą amerykańską trasą, grupa rozpadła się.
W Listopad 1968Probe wydaje płytę i zmusza Wyatta do zreformowania Soft Machine, po podpisaniu kontraktu z wytwórnią na dwa albumy. Ayers, który osiadł na Majorce, jest nieosiągalny. Na jego miejsce zostaje zatrudniony Hugh Hopper, przyjaciel, roadie grupy i były Wilde Flowers. Zstyczeń 1969, grupa wznowiła koncerty w celu promowania minimum wydania swojego pierwszego albumu i zobowiązała się do nagrania dem tytułów na drugą płytę. W ten sposób grupa w końcu nagrywa swój drugi album w lutym iMarzec 1969na podstawie dem z 1969 roku (spowoduje powstanie strony Ether's Nose Job ) i utworów nagranych przez Wyatta wPaździernik 1968w Stanach Zjednoczonych (częściowo oddając twarz Rivmic Melodies ).
Grupa występuje w Anglii z towarzyszeniem saksofonisty altowego Eltona Deana , trąbki Marca Chariga , puzonu Nicka Evansa oraz saksofonu sopranowego i flet Lyn Dobson. Formacja ta jest powszechnie uważana za najlepszą w grupie, ale niestety nie mogą sobie pozwolić na zatrzymanie tylko Eltona Deana do nagrania Third , w pierwszych miesiącach roku ( 1970 ). Ten album zawiera długą kontynuację Moon in June , skomponowaną przez Roberta Wyatta, który gra na wszystkich instrumentach, a na którym Ratledge odmówił gry z nieznanych powodów.
To właśnie z formacjami Wyatt, Ratledge, Hopper i Dean powstanie Fourth , czwarty album. Po tej płycie Wyatt czuje się pominięty, żałuje, że grupa coraz bardziej zwraca się w stronę jazzu. Opuścił grupę w lipcu 1971 roku, by stworzyć Matching Mole (lub „krótkowzroczny kret”, kret w okularach pojawia się na okładkach czterech dostępnych albumów), angielską wymowę Machine molle , dosłowne tłumaczenie Soft Machine w języku francuskim . Wyatt zostaje następnie na krótki okres zastąpiony przez Phila Howarda, a następnie przez Johna Marshalla , byłego Nucleusa .
Na albumie Six in ( 1973 ) Eltona Deana zastępuje eks-Nucleus Karl Jenkins , po czym Hugh Hopper ustępuje miejsca Royowi Babbingtonowi .
Soft Machine, co potwierdza Seven , stał się wtedy grupą jazzową , w której psychodeliczny rock i humor, które charakteryzowały ich pierwsze nagrania, zniknęły wraz z odejściem Roberta Wyatta. W lutym 1974 przybył gitarzysta Allan Holdsworth, którego rok później zastąpił John Etheridge. Ratledge, ostatni członek oryginalnej grupy, również odszedł po albumie Bundles w 1975 roku . Karl Jenkins zastępuje go na klawiszach, a saksofonista Alan Wakeman , kuzyn Ricka , kończy szkolenie. Grupa prawie poszła własnymi drogami, ale wróciła w 1981 roku na ostatni album, Land of Cockayne , w którego skład wchodzili John Marshall, Karl Jenkins, Allan Holdsworth, Jack Bruce i inni mniej znani muzycy.
Grupa wyrusza w ostatnią trasę z Marshallem, Jenkinsem, Etheridge'em, a nawet Dave'm McRae, absolwentem Matching Mole. Następnie Karl Jenkins odniesie sukces ze swoim zestawem albumów i koncepcji znanych pod szyldem Adiemus z 1995 roku. Sześć oryginalnych albumów i dwa albumy koncertowe zostały wydane przez Jenkinsa dla jego projektu Adiemus , oprócz dwóch kompilacji.
W 2018 roku basista Soft Machine Roy Babbington, gitarzysta John Etheridge i perkusista John Marshall zreformowali zespół z pomocą Theo Travisa na pianinie elektrycznym, saksofonie i flecie Fender Rhodes. Wyprodukowali album powrotny Hidden Details w wytwórni Moonjune, wydany w 2018 roku. Nick Utteridge gra dzwonki wietrzne w utworze.
Wśród muzyków grupy kilku odniosło później ogromne sukcesy solowe, ale większość pozostała w podziemiu . Po Matching Mole Robert Wyatt próbuje stworzyć nową grupę, ale po poważnym wypadku, w którym paraliżuje go obie nogi - upadek z czwartego piętra, musi teraz poruszać się na wózku inwalidzkim - prowadzi udaną karierę solową. Na jego albumie Rock Bottom, wyprodukowanym przez Nicka Masona z Pink Floyd , znajdziemy muzyków takich jak Hugh Hopper , Richard Sinclair i Mike Oldfield .
Andy Summers zyskał międzynarodową sławę dzięki The Police . Daevid Allen pozostał w „środkowym” Gongu, ale ostatecznie utworzył grupę University of Errors, z którą w 2004 r. ponownie przeczytał debiutancki album „ Jet Propelled Photographs” Soft Machine. Phil Howard dołączył do grupy Eltona Deana, Just Us, po jego odejściu, ale przerwał muzykę po rozpadzie tego ostatniego. Roy Babbington stał się bardzo cenionym muzykiem sesyjnym i pojawił się na wielu albumach w różnych stylach. Holdsworth kontynuuje grę, dołączając do wielu jazz-rockowych i progresywnych grup, takich jak UK, a także solo Billa Bruforda. Karl Jenkins i Mike Ratledge to muzyczny duet dla niskobudżetowych seriali telewizyjnych. Jenkins odniósł niesamowity sukces tworząc projekt Adiemus , do którego Ratledge dołączył w składzie perkusyjnym tylko na pierwszym albumie. W rezultacie Ratledge będzie pracował dla wielu kanałów seriali dokumentalnych.
Hugh Hopper spotka się z wieloma byłymi współpracownikami i weźmie udział w wielu ich projektach. Założy również Hugh Hopper Band oraz Soft Heap. Elton Dean zostanie najbardziej utytułowanym muzykiem w świecie jazzu. Bardzo często będzie brał udział w projektach Keitha Tippetta . John Marshall trzymał się z dala od muzyki aż do swojego powrotu w 2000 roku . John Etheridge miał solidną karierę, a następnie dołączył do Soft Machine Legacy. Rick Wakeman za kuzyna , Alan Wakeman, zagra również z Soft Machine jako saksofonista na albumie nietrwałe w 1976 roku będziemy również z muzyków sesyjnych grupa takich jak Marc Charig i Nick Evans, którzy również przyczynili się do niektórych króla albumów. Crimson takich Wyspy i czerwony . Lyn Dobson współtworzyła w 1977 roku płytę Before Landing bretońskiego piosenkarza i muzyka Alana Stivella .
W 2002 roku Elton Dean, John Marshall, Allan Holdsworth i Hugh Hopper utworzyli grupę Soft Ware, która przekształciła się w Soft Works, a następnie Soft Machine Legacy. Wydają album Abracadabra , jedyny wydany pod nazwą Soft Works. Jednak gdy zespół zmieni nazwy, Allana zastąpi na gitarze John Etheridge. Pod nazwą Soft Machine Legacy wyprodukowali pięć albumów, Live In Zaandam w 2005 roku , Soft Machine Legacy w 2006 roku , Steam w 2007 roku , Live Adventures w 2011 roku i wreszcie Burden of Proof w 2013 roku . DVD był również produkowany, New Morning - Koncert Paryskiej w 2006 r.
W 2006 roku Elton Dean zmarł na raka cancer8 lutegozostaje zastąpiony przez Theo Travisa. W czerwcu 2008 roku Hugh Hopper, cierpiący na białaczkę, został tymczasowo zastąpiony przez Roya Babbingtona. W grudniu 2008 Hopper wydawał się być w naprawie, ale7 czerwca 2009, choroba dominuje. Przyszłość zespołu wydaje się być zagrożona tą nową śmiercią, ale John Etheridge, Theo Travis, Roy Babbington i John Marshall nadal występują. Ich koncertypaździernik 2009, w Austrii i Niemczech, są tematem płyty CD Live Adventures , wydanej w 2011 roku przez nowojorską wytwórnię Monjune Records.
18 lutego 2013 r.Kevin Ayers umiera w wieku 68 lat; 13 marca 2015, to Daevid Allen opuszcza nas w wieku 77 lat.
W 2018 roku został wyprodukowany nowy album Soft Machine, Hidden Details , z Theo Travisem, Royem Babbingtonem, Johnem Etheridge i Johnem Marshallem, a także Nickiem Utteridge.
Dzięki swoim rewolucyjnym strukturom i harmoniom, ich improwizacji free jazz/rock, Soft Machine wywarł ogromny wpływ na europejskie grupy.
Pod względem artystycznym Soft Machine znajduje się na skrzyżowaniu kilku gatunków: pionierzy psychodelii szybko zwrócili się w stronę jazzu; coraz bardziej zorientowani na skomplikowane rytmy, ocierają się o jazz-rock . Grupa jest czasami uważana za bardzo bliską rockowi progresywnemu. Wpływ patafizyki i dadaizmu na ich pierwsze produkcje (tom drugi to zlepek odniesień dadaistycznych, do których dochodzą hołdy dla twórców muzyki serialnej ) pozostawia coraz więcej miejsca na muzyczną rozmaitość, czasem źle odbieraną. Tę ewolucję odczuwa się wraz z odejściem oryginalnych muzyków: Daevida Allena, potem Kevina Ayersa i wreszcie Roberta Wyatta , ostatniego przedstawiciela gałęzi psychodelicznej , który odchodzi po Czwartym albumie . Moon in June on Third jest ostatnim autorskim wkładem i testamentem Roberta Wyatta w Soft Machine. Grupa dalej istniała w różnych formach po odejściu jej założycieli, w szczególności pod kierownictwem Karla Jenkinsa , który jako drugi zastąpił Mike'a Ratledge'a na stanowisku klawiszowca.
To jedyne studyjne nagranie oryginalnego składu zespołu, w skład którego wchodzi czterech oryginalnych członków: Mike Ratledge (organy i fortepian), Robert Wyatt (perkusja i wokal), Kevin Ayers (bas i wokal) oraz Daevid Allen (gitara). Oferuje dema nagrane w studio w latach 1967-1971.
Wznowiono go (co najmniej) 23 razy, oto kilka egzemplarzy:
Albumy studyjne:
Albumy na żywo: