Ojczyźnie | Wielka Brytania |
---|---|
Gatunek muzyczny | Rock progresywny , Canterbury School , psychodeliczny rock , jazz rock , pop progresywny |
aktywne lata | 1968 - 1978 , 1980 - 1985 , 1990 - 1992 , od 1995 |
Oficjalna strona |
Oficjalna strona w Wielkiej Brytanii Oficjalna strona Continental |
Członkowie |
Pye Hastings Geoffrey Richardson Jan Schelhaas Jim Leverton Mark Walker |
---|---|
Byli członkowie |
Richard Coughlan Richard Sinclair Dave Sinclair Steve Miller Derek Austin Stuart Evans John G. Perry Mike Wedgwood Dek Messecar Doug Boyle Simon Bentall Jimmy Hastings |
Pole to grupa brytyjska od skały , pochodzi z regionu Canterbury w Anglii . Został założony przez byłych członków The Wilde Flowers , klawiszowca Davida Sinclaira i jego kuzyna basistę Richarda Sinclaira , z gitarzystą Pye Hastingsem i perkusistą Richardem Coughlanem w 1968 roku . Zespół nigdy nie osiągnął wielkiego sukcesu komercyjnego, który był powszechnie przewidywany na początku ich kariery, ale mimo to uważany jest za kluczową część sceny Canterbury, mieszając psychodeliczny rock, jazz i wpływy klasyczne, aby stworzyć charakterystyczne brzmienie rocka progresywnego.
Zespół początkowo miał siedzibę w Whitstable w hrabstwie Kent, niedaleko Canterbury, ale później przeniósł się do Londynu, kiedy na krótko podpisał kontrakt z Verve Records, wydając swój debiutancki album. Po opuszczeniu przez Verve, zespół podpisał kontrakt z Decca Records, gdzie wydał swój najbardziej przyjęty przez krytykę album, In the Land of Grey and Pink w 1971. Dave Sinclair odszedł po wydaniu albumu, a zespół rozstał się w następnym roku. Hastings i Coughlan dodają nowych członków, w szczególności skrzypka Geoffreya Richardsona, zanim rozstali się w 1978 roku.
Grupa zreformowana kilkakrotnie w ciągu następnych dziesięcioleci, a pole pozostaje aktywny jako grupa do XXI -go wieku, mimo śmierci Richarda Coughlan w grudniu 2013 r .
Członkowie Original Caravan, David Sinclair, Richard Sinclair, Pye Hastings i Richard Coughlan, wszyscy występowali z The Wilde Flowers w Canterbury, ale nie w tym samym czasie. Richard Sinclair był jednym z pierwszych członków, ale odszedł we wrześniu 1965, aby studiować na uniwersytecie. Hastings zastępuje Roberta Wyatta jako piosenkarza i Coughlana jako perkusistę, gdy Wyatt trenuje Soft Machine . David Sinclair dołączył do The Wilde Flowers pod koniec 1966 roku , ale po tym, jak przyszły członek Soft Machine Hugh Hopper odszedł w czerwcu następnego roku, zaczęli tracić rozpęd i rozeszły się w październiku 1967 roku.
Coughlan, Hastings i dwaj Sinclairowie założyli Caravan w 1968 roku. „Wszyscy mieliśmy ten sam cel”, wspomina Richard Sinclair, „tworzyć naszą muzykę, pisać ją sami i zarabiać na tym. Czterech muzyków wynajmuje na pół roku dom w Whitstable w hrabstwie Kent, gdzie zaczynają pisać i ćwiczyć nowy materiał. Wypożyczyli także system dźwiękowy Soft Machine na próby, podczas gdy zespół był w trasie z Jimim Hendrixem w Stanach Zjednoczonych, ponieważ Caravan nie miał wystarczających funduszy na własny sprzęt. Zmuszeni są wyjechać w czerwcu i kończą w namiotach i próbach w miejscowym kościele. W październiku przyciągnęli uwagę publicysty muzycznego Iana Ralfiniego, który podpisał z nimi kontrakt z amerykańską wytwórnią płytową Verve Records i stał się pierwszym podpisanym przez nich zespołem w Wielkiej Brytanii. Verve wydał następnie pierwszy album grupy, Caravan w 1968 roku, ale kilka miesięcy później wytwórnia płytowa zaprzestała działalności w Anglii i grupa ponownie znalazła się bez kontraktu płytowego.
Po serii koncertów w Londynie, w tym w Speakeasy Club, grupa została przedstawiona Terry'emu Kingowi, który miał zostać pierwszym agentem Caravan. David Hitchcock, który pracował w dziale artystycznym Decca Records, prosi prezesa firmy Hugh Mendla o podpisanie kontraktu z zespołem. Potem zaczął nagrywać swój drugi album, jeśli mógłby zrobić to jeszcze raz, ja zrobiłbym It All Over You , we wrześniu 1969 roku, kontynuując jednocześnie grać w obwodzie uniwersyteckiej, a pojawiające się na festiwalach obok różu. Floyd , Yes , Miła i miękka maszyna. Nagrywanie albumu kontynuowano w lutym 1970 roku 14-minutowym utworem For Richard , odbiegającym od typowego dla zespołu stylu, inspirowanego jazz rockiem . Album został wydany w sierpniu 1970 roku, a jego wsparciem był występ na festiwalu w Plumpton obok Van Der Graaf Generator , Yes i Colosseum . Poniższy singiel Hello Hello pomaga im pojawić się na Top of the Pops , gdzie wykonują tytułowy utwór z albumu.
W połowie 1970 roku , pole zaczyna robić koncertów, w tym Kralingen Pop Festival, Holandii , zanim 250.000 osób w 10 -tego Festiwalu Plumpton. Jesienią 1970 roku Caravan rozpoczął pracę nad jednym z najbardziej cenionych przez krytyków albumów, In the Land of Grey i Pink . Reszta pisania piosenek zmieniła się w stosunku do poprzednich dwóch albumów, z Richardem Sinclairem odgrywającym bardziej znaczącą rolę. Jego piosenka Golf Girl jest napisana o jego dziewczynie (i przyszłej żonie), ale tekst został przepisany w ostatecznej wersji. Grupa decyduje się na kontynuację For Richard z serią krótkich fragmentów piosenek napisanych przez Davida Sinclaira, nad którymi pracuje reszta grupy i które łączą razem, tworząc długi utwór, Nine Feet Underground . Chociaż utwór został nagrany na pięciu oddzielnych i zmontowanych scenach, grupa wykonała na żywo kontynuację, która ostatecznie znalazła się na albumie i pozostanie popularna w swojej dyskografii. Album został wydany w kwietniu 1971 roku i chociaż nie pojawił się na listach przebojów, od tego czasu pozostał edytowany i był kilkakrotnie remasterowany w formacie CD, w szczególności cyfrowo w 2011 roku przez Stevena Wilsona z Porcupine Tree . Nine Feet Underground było regularnie nadawane w radiu FM późną nocą na początku lat 70.
Pomimo krytycznego sukcesu W krainie szarości i różu , grupa jest rozczarowana brakiem sukcesu komercyjnego, wierząc, że Decca nie promowała wystarczająco grupy ani nie inwestowała wystarczająco dużo pieniędzy. W sierpniu 1971 David Sinclair przyjął pracę w Matching Mole , nowej grupie perkusistów Soft Machine, Roberta Wyatta. Zastanawiając się nad decyzją o odejściu, Sinclair powiedział później: „Czułem, że wszystko jest w stagnacji… Chciałem grać z innymi ludźmi, ale musiałem zaakceptować, że z Caravan to wszystko albo nic. Hastings wspomina, że „odejście Dave'a było ogromnym ciosem. "
Pozostali członkowie kontynuują współpracę, a Richard Sinclair zaprasza do zespołu brytyjskiego klawiszowca Steve'a Millera. Jednak od razu widać, że styl zespołu będzie inny. Sinclair i Miller chcieli zagrać więcej jazz rocka , podczas gdy Hastings był sfrustrowany, że ich zwyczajowy styl został przeoczony i że Millerowi było „prawie niemożliwe” wykonanie stylu Davida Sinclaira. Zespół rozpoczął nagrywanie nowego albumu, Waterloo Lily pod koniec 1971 roku , który był pierwszym użyciem instrumentacji orkiestrowej, zaaranżowanej przez Hastingsa i jego brata Jimmy'ego, który gościł na poprzednich albumach. Album ukazał się w maju 1972 roku , ale wtedy muzyczne różnice się osiągnęły i po lipcowym koncercie z Genesis zespół poszedł własnymi drogami. Richard Sinclair wyjaśni później: „Tak naprawdę nie wyszło to Steve'owi w zespole, ponieważ muzyka zaczęła być trochę zbyt luźna dla sposobu, w jaki grali Pye i Richard Coughlan. "
Hastings i Coughlan postanawiają kontynuować działalność jako Caravan, a duet zwerbował altowiolisty Geoffreya Richardsona, basistę Stu Evansa i klawiszowca Dereka Austina i intensywnie koncertował. Formacja ta nie dokonała żadnych nagrań, zanim Evansa zastąpił John G. Perry, a Dave Sinclair dołączył do grupy w 1973 roku .
Powstały album For Girls Who Grow Plump in the Night (1973) został bardzo dobrze przyjęty przez prasę branżową i pokazuje, że grupa mogła przetrwać utratę Richarda Sinclaira. Jimmy Hastings ponownie wciela się w rolę orkiestratora z Martynem Fordem i Johnem Bellem, podczas gdy Mike Ratledge z Soft Machine wnosi utwór instrumentalny Backwards jako część składanki. Następnie grupa wydała koncertowy album, Caravan and the New Symphonia (1974), zawierający orkiestrowe aranżacje Martyna Forda i reżyserię Simona Jeffesa.
Perry odchodzi po Nowej Symfonii i zostaje zastąpiony przez Mike'a Wedgwooda za album Cunning Stunts (1975), który dotarł do pierwszej 50-tki w Wielkiej Brytanii i był małym hitem w USA , osiągając numer 124. Jest ostatnim wydanym albumem na Decca, który poprzedził szereg innych wydań w zespole. David Sinclair odszedł po nagraniu albumu i został zastąpiony przez Jana Schelhaasa, a brzmienie zespołu stało się bardziej mainstreamowe. Zespół podpisał kontrakt z BTM Records dla Milesa Copelanda - brata Stewarta Copelanda , byłego perkusisty Curved Air and the Police - i nagrał Blind Dog in St. Dunstans (1976), który był kolejnym pomniejszym recenzowanym albumem, ale w tym czasie. w chwili, gdy grupa była w sprzeczności z dominującymi tendencjami muzycznymi, a po ostatnim albumie Better by Far (1977) wydanym przez Arista Records, nastąpił podział grupy.
Grupa znalazła się w dużej mierze w stanie uśpienia w latach 80., aż do zjazdu w 1990 r., zaplanowanego jako jednorazowy program telewizyjny, ożywiło ich kariery. Grupa kontynuowała swoją trasę na początku lat 90. , przed odejściem Richarda Sinclaira. Zastępuje go Jim Leverton, a do grupy dołącza Geoffrey Richardson. Ta wersja grupy wydała album The Battle of Hastings w 1995 roku .
Grupa w dalszym ciągu odgrywa XXI th wieku. Osiągają również stałą sprzedaż i fanów dzięki wsparciu Strefy Freak Stuarta Maconie w BBC 6 Music . Po występie na NEARFest w 2002 roku wydali album The Unauthorized Breakfast Item w 2003 roku, w którym David Sinclair został zastąpiony przez Jana Schelhaasa. W 2007 roku ukazał się zbiór archiwalny sesji BBC z lat 1968-1975 The Show of our Lives .
W 2010 roku Pye Hastings ogłosił, że grupa wznowiła działalność w oczekiwaniu na jednorazowe nagranie w Metropolis Studios dla ITV, które miało miejsce w grudniu 2010 roku. Nowy materiał jest pisany na pierwszy występ, a do grupy dołącza Mark Walker na perkusji i perkusji, od czasów Richarda Coughlana, który wciąż był członkiem zespołu, ale był zbyt chory, by wyruszyć w trasę. DVD z tego koncertu zostało wydane w maju 2011 roku, a nagranie zostało wyemitowane przez ITV w ramach serii Legends .
W styczniu 2013 roku Grupa pomyślnie zakończy objazd w Wielkiej Brytanii z okazji 40 th anniversary albumu dla dziewczynek, które rosną Plump w nocy . W dalszej części roku pojawiła się zapowiedź nowego albumu Paradise Filter . Album jest finansowany z kampanii PledgeMusic, Hastings mówi: „Teraz możesz być częścią procesu, zobowiązując się do wspierania tego projektu”. " 1 st grudnia 2013 r członek założyciel Richard Coughlan zmarł, będąc w złym stanie zdrowia od kilku lat. Jego pogrzeb odbywa się w Canterbury 20 grudnia. Oświadczenie grupy brzmiało następująco: „Bardzo będzie nam brakowało jego wyjątkowego stylu gry i dobrego humoru. "
Caravan prowadzi festiwal RoSfest w Pensylwanii , USA, 2-4 maja 2014.
Caravan jest uważany za kluczowy przykład gatunku scenicznego Canterbury . Ich nagrania generalnie wskazują na wpływy jazzowe , a teksty zespołu zostały opisane jako kapryśne i bardzo "brytyjskie" , szczególnie w czasie, gdy w zespole był Richard Sinclair. Po odejściu tego ostatniego kierunek muzyczny przewodzi głównie Pye Hastings, który preferował łagodniejsze podejście do pop rocka . Choć zespół ma wspólną historię z Soft Machine , są uważani za bardziej melodyjnych i bliższych muzyce folkowej i często wykazując poczucie humoru. Grupa była głównie zorientowana na albumy, ale Hastings uważa, że nagrywa wystarczająco prostego popu, który mógłby zostać wyprodukowany jako single, gdyby wytwórnia była wystarczająco zainteresowana.
Instrumentalnie brzmienie organów Hammonda Davida Sinclaira jest kluczowym składnikiem wczesnych albumów Caravana, a jego gra jest na nich dominującym instrumentem. Jego muzyczna paleta została następnie rozszerzona na syntezatory. Gra na instrumenty dęte drewniane i orkiestrowe aranżacje Jimmy'ego Hastingsa były również stałym elementem muzyki zespołu od samego początku.