Tydzień barykady

Tydzień barykady Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Barykady przy rue Michelet d'Alger, z transparentem powstańców z napisem „VIVE MASSU  ”. Ogólne informacje
Przestarzały 24 stycznia 1960 - 1 st luty 1.960
Lokalizacja Plateau des Glières, Algier , Departament Algierii
Wojujący
władze francuskie Zwolennicy utrzymania francuskiej Algierii
Dowódcy
Charles de Gaulle
Paul Delouvrier
Maurice Challe 		Pierre Lagaillarde
Facet Forzy
Joseph Ortiz
Zaangażowane siły
Żandarmerii telefony
Spadochroniarze z 10 th DP
Spadochroniarzy z 25 th DP
powołany z kontyngentu 		Jednostki terytorialne
Milicja Francuskiego Frontu Narodowego
Straty
14 mobilnych żandarmów zabitych 6 zabitych

Wojna algierska

Bitwy

Od 1 st listopada 1954 do 19 marca 1962 Rouge Toussaint  - Operacja Eckhmül  - Operacja Aloes  - Operacja Véronique  - Operacja Violet  - Masakry sierpnia 1955 w Konstantynie  - Operacja Timgad  - Bitwa pod El Djorf  - Operacja Massu  - Zasadzka pod Palestro  - Bitwa pod Algierem  - Bitwa pod Bouzegza  - Bitwa pod Timimoun  - Operacja Lornetka  - Bitwa o granice  - Zamach stanu 13 maja 1958  - Operacja Wskrzeszenie  - Operacja Couronne  - Operacja Brumaire  - Tydzień barykad  - Demonstracje grudnia 1960  - Bleuite  - Pucz generałów  - Walka Fedja Zezouy  - Plan Challe  - Operacja Niebieski Ptak
Od 19 marca 1962 do 5 lipca 1962 Bitwa pod Bab El Oued  - Strzelanie na rue d'Isly  - Masakra w Oranie

Nazwa tygodnia barykad oznacza dni powstania, które miały miejsce od 24 stycznia do1 st luty 1.960w Algierze podczas wojny algierskiej (1954-1962). Jej inicjator Pierre Lagaillarde (28), zastępca ds. Algieru (i były spadochroniarz), a także Guy Forzy (35), oficer wywiadu Drugiego Biura , Joseph Ortiz (47), właściciel Bar Forum Algier i Robert Martel (42), rolnik z Mitidja , organizuje demonstrację, podczas której część Francuzów w Algierii wyraża niezadowolenie z przeniesienia do Francji metropolitalnej generała Massu ,19 stycznia 1960decyzją prezydenta Charles'a de Gaulle'a . Na rue Michelet i rue Charles Péguy wzniesiono barykady .

W tym tygodniu, który oznacza eskalację zwolenników francuskiej Algierii, zginęło kilka osób wśród tłumu i sił policyjnych.

Przywódcy zostają aresztowani i osądzeni przez sąd wojskowy we Francji metropolitalnej. Tak zwany proces „barykad” odbywa się w Paryżu w miesiącuListopad 1960. Oskarżeni Pierre Lagaillarde i Joseph Ortiz, tymczasowo zwolnieni na czas procesu, uciekli do Madrytu w Hiszpanii, gdzie w grudniu założyli OAS .

Kontekst

Odrzucenie samostanowienia

Podczas jego przemówienia na 16 września 1959Generał de Gaulle przywołuje „prawo Algierczyków do samostanowienia” i proponuje trzy rozwiązania: secesja, franczyza lub stowarzyszenie. Rozważenie innego niż francuskie rozwiązania trwającego od 5 lat konfliktu jest uważane za niedopuszczalne zarówno przez francuską ludność Algierii, jak i przez wielu żołnierzy.

Najbardziej zajadli zwolennicy utrzymania francuskiej Algierii, tacy jak Joseph Ortiz , Jean-Jacques Susini , czy zastępca Pierre Lagaillarde przygotowują organizację nowego dnia w celu zajęcia z pomocą żołnierzy budynków użyteczności publicznej i stworzenia nowy ruch powstańczy. Nie odpuszczamy de Gaulle, aby wrócili na swoją korzyść wydarzenia z 13 maja 1958 roku , które doprowadziły do upadku IV th Rzeczypospolitej .

Jean-Jacques Susini , prezes Generalnego Stowarzyszenia Studentów Algierii, chce zorganizować nową demonstrację protestu, na zakończenie której chce, by wojsko zabrało głos między prezydentem a francuską Algierią, ponieważ mówi: „W ich umysłach Chcą, jak sądzę, albo zmiany w polityce generała de Gaulle'a, który go bardzo źle zna, albo rezygnacji z jego strony, która też go zna bardzo źle. "

Sprawa Massu

18 stycznia 1960w rozmowie z Hansem Ulrichem Kempskim, dziennikarzem zachodnioniemieckiego dziennika Süddeutsche Zeitung , spadochroniarz generał Massu , „lokalny bohater” bitwy o Algier (1957) i puczu w Algierze (1958) popełnił obrazę obowiązku poufność związana z wykonywanym zawodem, dzięki której wyjechał z Algierii.

Okoliczności tej zmiany są bezpośrednio związane z dwuznacznym fragmentem opublikowanym w niemieckiej gazecie, w którym oficer wyraża swój sceptycyzm co do prowadzenia spraw algierskich przez Elizejczyków: „De Gaulle był jedynym człowiekiem, jakim dysponowaliśmy. Może armia popełniła błąd ”. Chociaż Massu zawsze zaprzeczał, że czynił takie komentarze, artykuł ukazał się w prasie międzynarodowej, a Paryż zakwestionował jego lojalność, co doprowadziło do jego natychmiastowej repatriacji do Francji.

Pod wieloma względami ta polityczno-medialna afera przypomina tę, która miała miejsce kilka lat wcześniej podczas wojny indochińskiej , reportażu Reversa czy afery generałów , a tym razem z niedyskrecjami generała Reversa w czasopiśmie L'Express .

Chronologia dni powstańczych

24 stycznia

Demonstracja rozpoczyna się w Algierze dnia 24 stycznia, ale okazuje się, że członkowie armii francuskiej nie przyłączą się do ruchu powstańczego. Generał Challe ostrzega powstańców, że zwolni, jeśli Generalna Delegatura (była Generalna Gubernatorstwo) zostanie zainwestowana. Joseph Ortiz następnie postanawia wycofać się do budynku Kompanii Algierskiej, na balkonie którego wygłasza przemówienie do ludności „Algieria musi wybrać, być Francuzem albo umrzeć”. Wokół wzniesiono barykady, strzeżone przez uzbrojonych ludzi, członków jego ruchu, francuskiego Frontu Narodowego, a nawet jednostek terytorialnych , rezerwistów biorących udział w utrzymaniu porządku. Pierre Lagaillarde robi to samo na uniwersytecie, w dystrykcie wydziałów, gdzie wraz z Guyem Forzym założyli swoje stanowisko dowodzenia o pseudonimie „  Alcazar  ” (patrz Commando Alcazar ).

Około 17:00 generał Coste wydaje rozkaz pułkownikowi Debrosse, aby udał się na pocztę i oczyścił płaskowyż Glières. Żandarmi w hełmach i uzbrojeni w niedostarczoną broń, gdy przybyli na rue Pasteur, zostali zaatakowani przez demonstrantów z nabijanymi deskami, granat eksplodował, ao 18:12 wybuchł strzał i rozpoczął strzelaninę. Strzelamy wszędzie, w żandarmów rzuca się oponami z ładunkami wybuchowymi. Debrosse nakazał zawieszenie broni pięć razy bez powodzenia. Głos krzyczy z budynku „Zatrzymaj ogień!” strzelamy do siebie ”. Strzelanina ustały wraz z nadejściem spadochroniarzy pułkownika Dufour za 1 st REP, dopingowali przez tłum. Żandarmi są z trudem ewakuowani, część z nich zostaje zlinczowana. Strzelanina trwa dwadzieścia minut, ale żniwo jest ogromne: ginie 14 żandarmów i 8 demonstrantów, a rannych jest około 150.

25 stycznia

25 stycznia, delegat generał Paul Delouvrier i szef armii w Algierii generał Challe są w trudnej sytuacji. Jeśli armia nie zmobilizowała się do powstańców, Challe wie, że duża część jego podwładnych jest na ich korzyść i że nie może wydać rozkazu strzelania.

Premier Michel Debré i Minister Sił Zbrojnych Pierre Guillaumat udają się do Algieru i uświadamiają sobie powagę sytuacji. Pułkownik Antoine Argoud ogłasza im, że jeśli de Gaulle nie chce zrezygnować z samostanowienia, „pułkownicy zajmą się zmuszeniem go do tego”. Presja Argouda na Delouvrier trwała do dnia26 stycznia. Paul Delouvrier postanawia uciec z Algieru. Przekonuje generała Challe'a, by się z nim wycofał. Wcześniej Delouvrier nagrał przemówienie wzywające ludność do rozsądku. Oferuje także przebaczenie Ortizowi i Lagaillarde, za co będzie mu wyrzucał Paryż.

Lagaillarde i Forzy okopali demonstrantów w okręgu wydziałowym. Wspiera ich kilka uzbrojonych jednostek terytorialnych. Challe prosi Michela Debré, aby interweniował u De Gaulle'a, aby wycofał swój projekt samostanowienia. Odmawia i każe Delouvrierowi użyć siły, jeśli to konieczne, aby położyć kres zamieszkom w Algierze. Rada Ministrów25 styczniajest podzielony: André Malraux , Robert Buron i Pierre Sudreau są za represjami. Raymond Triboulet i Valéry Giscard d'Estaing są do niego wrogo nastawieni. Ze swojej strony Jacques Soustelle prosi o negocjacje. Michel Debré udaje się do Algieru, gdzie potwierdza politykę samostanowienia i „zabrania armii dyktowania swojego postępowania” rządowi. Potwierdza Delouvrierowi, że „władza się nie podda”, ale jednocześnie spadochroniarze bratają się z tłumem.

28 stycznia

Delouvrier i Challe przekazana na 28 stycznia w bazie lotniczej w Reghaïa i zainstalować swoje nowe siedziby.

29 stycznia

Prezydent Charles de Gaulle (w mundurze generała) wygłasza przemówienie w telewizji. Wzywa armię, by nie przyłączała się do powstańców, co potępia.

30 stycznia

Przemówienie prezydenta i Delouvriera zaowocowało zarówno żołnierzami, jak i członkami Jednostek Terytorialnych, z których większość stopniowo opuszczała barykady. Tylko najbardziej zdeterminowani kontynuują ruch.

31 stycznia

Przez cały dzień 31. prowadzono negocjacje w celu uzyskania kapitulacji powstańców. Józef Ortiz uciekł w nocy z 31 na 1 ul .

1 st lutego

1 st lutego Pierre Lagaillarde i jego zwolennicy organizowane w kolumnach, należy przejść do spadochroniarzy z 1 st REP , które czynią ich honory wojskowe.

Konsekwencje

Straty ludzkie

Bilans pokazuje 22 zabitych i 147 rannych: ośmiu zabitych wśród demonstrantów, czternastu zabitych wśród żandarmów, dwudziestu czterech rannych cywilów i stu dwudziestu trzech rannych wśród policji.

Rozwiązanie UT, powstanie Commando Alcazar

W tym tygodniu następuje eskalacja zwolenników francuskiej Algierii. Rozpoczyna się ona od dnia 13 maja 1958 roku i zapowiada próbę zamachu stanu z 22 kwietnia 1961 roku . Do jednostek terytorialnych utworzone w 1955 rozpuszcza się pod koniec rebelii i 5 th  biurach. Ochotnicy mogą dołączyć do Komando Alkazar od 1 st REP który został specjalnie stworzony i prowadzony przez Guy Forzy , ale tylko sto ludzie będą robić z powstańców 2000.

Wzmocnienie podziału między metropolią a Algierią

Jest to także symbol rozłamu między Francuzami: z jednej strony Francuzami z Francji metropolitalnej zmęczonymi tą wojną i popierającymi propozycję samostanowienia prezydenta De Gaulle'a, a z drugiej Francuzami z Algierii, którzy czują się zdradzeni i porzuceni.

Wzmocnienie nieładu w wojsku

Pokazuje również zamieszanie w armii, które dzieli się na wierność legalnemu rządowi Paryża i wsparcie dla francuskiej ludności Algierii. Generał Challe, który właśnie odniósł zwycięstwo na ziemi, został zwolniony.

Próba barykad

Przywódcy zostają aresztowani, uwięzieni i osądzeni przez sąd wojskowy we Francji metropolitalnej. Tak zwany proces „barykad” odbywa się w Paryżu w miesiącuListopad 1960. Oskarżeni Pierre Lagaillarde i Joseph Ortiz, tymczasowo zwolnieni na czas procesu, uciekli do Madrytu w Hiszpanii, gdzie w grudniu założyli OAS .

Obaj zostali osądzeni zaocznie, ale w 1968 r. skorzystali z amnestii prezydenckiej.

Filmografia

film dokumentalny

Bibliografia

  1. Dni barykad w Algierze. Pogrzeb żandarmów mobilnych zabitych 24 stycznia 1960 r. Ministerstwo Obrony ECPAD.
  2. Tydzień barykady (24 stycznia - 1 st lutego 1960) , Ministerstwo Obrony archiwów - ECPAD.
  3. (en-US) „  FRANCJA: Test na de Gaulle  ” , Czas ,1 st lutego 1960( ISSN  0040-781X , przeczytany online , dostęp 8 września 2019 )
  4. Film dokumentalny „Wojna algierska” , Yves Courrière i Philippe Monnier, Reggane Films, 1972.
  5. Bernard Droz, Évelyne Lever, op. cyt. , s. 237-238.
  6. „Algier: ostatnie godziny na powstanie” w Historia magazynu „Guerre d'Algérie”, s. 240 N O  301, kwiecień 1971 r. W
  7. Bernard Droz, Évelyne Lever, Historia wojny algierskiej , Punkty / Historia, s. 238, wyd. Próg, 1982 ( ISBN  2-02-006100-7 ) .
  8. Żołnierze i partyzanci w wojnie algierskiej , tom 863 Éditions Complexe, Jean-Charles Jauffret, Maurice Vaïsse, Charles Robert Ageron, Éditions Complexe, 2001, s. 517.
  9. Poprawka Salana .

Zobacz również

Archiwum wideo INA

Linki zewnętrzne