Narodziny |
Między 1405 a 1406 Siena ( Toskania ) |
---|---|
Śmierć |
1481 Jego |
Imię i nazwisko | Ansano di Pietro di Mencio |
Narodowość | Włoski |
Zajęcia | Malarz , iluminator |
Ruch | Szkoła sieneńska |
---|---|
Mistrz | Sassetta |
Głoszenie św. Bernardyna na Campo de Siena. Anioł Zwiastowania |
Ansano di Pietro di Mencio dit Sano di Pietro ( Siena , 1405 lub 1406 - Siena, 1481 ) jest włoski malarz i reflektorem o sieneńskiego szkoły z Quattrocenta wciąż nasycony z gotycki malowania oraz porównywalne we włoskim wstępnego Renaissance. Działał przez około pół wieku w okresie Quattrocento .
Z innych mistrzów XV -go wieku Sieny ( Giovanni di Paolo , Sassetta , etc.) na początku XX th wieku, był jednym z najbardziej pożądanych artystów i ocenione na pracach światowym rynku sztuki. Dziś jego postawa wydaje się znacznie zmniejszona, ale pozostaje ważnym artystą w panoramie szkoły sieneńskiej swoich czasów.
Sano urodził się w 1406 roku. Jego nazwisko zostało wpisane na listę malarzy w 1428 roku, gdzie pozostał aż do śmierci w 1481 roku. Udokumentowanych dzieł Sano di Pietro di Mencius nie ma aż do 1443 roku, od którego pobierana jest opłata za wykonanie Fryderyka Barbarossa w Sala della Balia z Palazzo Pubblico w Sienie. Później, w jego płodnej pracy malarskiej, znajduje się wiele prac sygnowanych i datowanych. Obecnie wiadomo, że młody Sano to nikt inny jak Mistrz Spostrzegawczości , wytwórca dzieł lepszej jakości przed swoją dojrzałą, słabszą i powtarzalną fazą.
Wygląda na to, że Sano trenował z Sassettą i Giovannim di Paolo . Prace z jego początkowego okresu produkcji pozostają trudne do zidentyfikowania. Po szkoleniu otworzył własny warsztat, w którym rozkwitł i wykonał wiele ołtarzy Matki Boskiej. Jeszcze przypisane do stylistycznych cech początku XV -go wieku, poświęcił się także po 1450 roku, w miniaturze , w którą najlepiej wyraża „jego narracyjne i opisowe żyły.”
Wśród jego najważniejszych obrazów jest San Bernardino (olej na desce) przechowywany w Pinacoteca San Francisco, mieszczący się w krużganku kościoła o tej samej nazwie w Muzeum Cywilnym w Acquapendente . Dawniej dzieło znajdowało się na ołtarzu rodziny Taurelli w kościele San Francesco.
Jest przyzwyczajony do podpisywania "SANIS PETRI DE SENI".
Oprócz działalności malarskiej oraz opieki nad uczniami i asystentami w swojej pracowni, Sano pełnił także funkcje obywatelskie w Sienie: w 1431 i 1442 był naczelnikiem okręgu San Donato. Był również zatrudniony jako arbiter; w 1475 został wezwany do rozstrzygnięcia sporu między innymi malarzami Neroccio di Bartolommeo i Francesco di Giorgio Martini .
Jednak na życie zarabia jako malarz. Prowadzony przez niego warsztat wytwarza dużą liczbę dzieł sztuki. Jest nie tylko malarzem ołtarzy, ale także tworzy freski, miniatury i oprawy książek. W ostatnich dziesięcioleciach jego życia kanał obrazkowy stracił doskonałe poziomy jakościowe, często popadając w „naiwną, a czasem zewnętrzną religijność”.
Sano zmarł w 1481 roku. Jego nekrolog to:
Pictor famosus i homo all deditus Deo Słynny malarz i człowiek całkowicie oddany BoguW XV -go wieku w Sienie, jak wszędzie we Włoszech iw Europie, sukcesy malarz ma swój własny warsztat, gdzie nadzoruje asystentów i studentów, którzy pomagają zakończyć zlecenia, które otrzymał. O sukcesie Sano świadczy fakt, że zachowało się ponad 270 jego dzieł. To jeden z paradoksów: ze względu na jego sukces jest często pomijany; wielu krytyków twierdzi, że zbyt wiele jego obrazów jest podobnych. Należy pamiętać, że malarz produkuje to, o co prosi klient, a nie to, co mógłby namalować dla siebie, i że wiele prac nie zostało wyprodukowanych wyłącznie przez Sano. W swojej Historii malarstwa sieneńskiego George Edgall pisze: „Należy jednak zauważyć, że monotonię, jaką odczuwa się patrząc na obrazy z napisem „Sano di Pietro”, zawdzięczają asystentom warsztatu. "
W swojej książce Sienese Quatrocento Painting , John Pope-Hennessey pogłębia argumenty na rzecz jakości obrazów Sano wykonywanych przez niego samego. Mówi, że patrząc na obraz, który przypisywany jest wyłącznie di Pietro, widać jego wrażliwość i styl.
Jego mistrzostwo w kolorze nie podlega dyskusji. W szkole malarskiej słynącej z używania koloru wyróżniał się jako jeden z najlepszych. Nie tylko liczba kolorów, których używa, ale subtelna gra między nimi czyni go mistrzem. Dwa z jego obrazów pokazują nie tylko mistrzostwo koloru, ale także różnorodność artystyczną.
Pierwszym z nich jest poliptyk wykonany dla kościoła Gesuati (dziś w Galerii Narodowej w Sienie ). Ten obraz jest uważany przez wielu za arcydzieło di Pietro. Jest to również pierwszy utwór, który można tylko jemu przypisać. To „wojna” kolorów. Centralna postać Maryi ubrana jest w niebieską suknię, której fałdy zdają się błyszczeć intensywnie. Ta intensywność promieniuje przez postacie po obu jej stronach. Szczególnie imponujący jest sposób, w jaki kolory grają i uzupełniają się, będąc znakiem rozpoznawczym Mistrza.
Drugi obraz to kazanie św. Bernardyna w Campo de Siena. W 1425 r. św. Bernardyn wygłaszał siedem kazań dziennie przez siedem tygodni na rynku miejskim ( Campo ) w Sienie. Sano upamiętnia to wydarzenie na obrazie, który przedstawia ogromny tłum w centrum miasta, tak duży, że wydaje się wychodzić z krawędzi samego obrazu. Czerwień ubrań publiczności zdaje się zbliżać do różu budynku. Zamiast się zderzać, te dwa kolory uzupełniają się. Ciepłe kolory równoważą błękity nieba i szklany dach, które przecinają obraz na pół, delikatny balansowanie perfekcyjnie wykonane.
Dziewica z Dzieciątkiem, ze świętymi Jerome, Bernardynem, Jean-Baptiste, Antoine de Padoue i dwoma aniołami (ok. 1465-1470)
Narodziny i chrzest św. Jana Chrzciciela (ok. 1450-1460)
Masakra niewinnych (1470)
Virgin and Child (w połowie XV th century)
Św. Bernardyn (ok. 1460-1470)