Salut 5

Салют-5
(Salut 5) Ogólne dane
Organizacja związek Radziecki
Program Salyut / Almaz
Pole Stacja kosmiczna na orbicie
Uruchomić 22 czerwca 1976 o 18:04 UTC
Wyrzutnia Proton
Trwanie 412 dni (w tym 67 dni okupacji)
Deorbitowanie 8 sierpnia 1977
Identyfikator COSPAR 1976-057A
Charakterystyka techniczna
Msza przy starcie 19 000 kg
Orbita
Orbita Niska orbita okołoziemska
Perycentrum 223 km
Apoapsis 260 km
Kropka 89 min
Nachylenie 81,4 °
Orbity 6 666,

Salut 5 to radziecka stacja kosmiczna wystrzelona22 czerwca 1976.

Jest to trzecia i ostatnia wojskowa stacja kosmiczna typu Almaz , włączona do programu Salut, aby ukryć swój prawdziwy cel.

Strukturalnie podobna do Salut 3 stacja miała łączną masę około 18 - 19  ton . Miał dwa panele słoneczne zamontowane z boku na środku stacji i moduł zwrotny dla danych i materiałów badawczych.

Moduł wyszukiwania został wyrzucony i przywrócony 26 lutego 1977. Salut 5 był konsumowany w atmosferze dnia8 sierpnia 1977, gdy wyczerpią się jego rezerwy paliwa.

Prowadzenie misji

Salyut 5 zostaje uruchomiony 22 czerwca 1976od Bajkonur przez Proton rakieta 8K82K.

Jego pierwsza załoga, w składzie Borysa Wołynowa i Witalija Jołobowa , dołączyła do6 lipcana pokładzie Sojuz 21 . Załoga przeprowadziła kilka eksperymentów, ale wydawało się, że ich głównym zadaniem była obserwacja wielkoskalowych ćwiczeń wojskowych rozpoczętych w tym samym czasie na Syberii . Radzieckie radio ogłasza19 sierpniaże poziom aktywności słonecznej jest szczególnie niski, co powinno pozwolić załodze na dłuższy pobyt. Ale pięć dni później załoga ponownie wchodzi na statek i wraca na Ziemię. Kiedy wychodzą z kapsuły, dwaj mężczyźni są widocznie obciążeni pobytem w kosmosie, co wydaje się świadczyć o tym, że nie mieli czasu na wykonanie ćwiczeń przygotowujących ich do powrotu na ziemię. Władze radzieckie nie wyjaśniły tego, co wygląda na przedwczesne zakończenie misji, a po stronie zachodniej istnieje wiele spekulacji: problemy ze zdrowiem fizycznym lub psychicznym, choroba kosmiczna. Wygląda na to, że misja została przerwana w wyniku konfliktu między dwoma członkami załogi.

Następna misja, Sojuz 23 , w której załogi byli Wiaczesław Zudow i Walerij Rozhdestvensky , została uruchomiona dopiero14 październikabo w międzyczasie Sojuz 22 (niezwiązany z programem Salut) ma zostać wystrzelony na początku września. Tak jak to miało miejsce wcześniej na Sojuzie 15 , automatyczny system spotkań Igla nie zbliża statku do stacji iz niewyjaśnionych powodów spotkanie nie jest wykonywane ręcznie. Załoga jest zmuszona wrócić na Ziemię. Kapsuła ląduje nocą w na wpół zamarzniętym jeziorze Tengiz , 2  km od brzegu w środku burzy. Ratownikom zajmuje prawie dziesięć godzin, aby przenieść kapsułę z powrotem na twardy grunt i uwolnić kosmonautów.

Załoga Sojuza 24 , Wiktor Gorbatko i Yuri Glazkov jest uruchomiona7 lutego 1977na zlecenie krótkoterminowe. Załoga zabiera sprzęt do odnowienia atmosfery stacji, która nie była okupowana od 6 miesięcy. Kilka dni później obaj kosmonauci wracają na Ziemię.

Żadna inna załoga nie pozostanie na pokładzie stacji, gdy zbliża się ona do końca jej życia, aw wyniku poprzednich incydentów żadne statki Sojuz nie są dostępne. Po wyczerpaniu całego paliwa Salut 5 jest dalej spalany w atmosferze8 sierpnia 1977.

Charakterystyka techniczna

Podobnie jak Salut 3 , Salut 5 różni się od cywilnych stacji Salut 1 i 4 , dzieląc z nimi tylko centralny kadłub. Port dokowania znajduje się na końcu małego kulistego modułu z włazem używanym do spacerów kosmicznych. W tym samym module znajduje się kapsuła o cylindrycznym kształcie o średnicy nieco poniżej jednego metra, umożliwiająca powrót na Ziemię ponad 100  kg zdjęć filmowych.

Napęd główny składa się z dwóch silników osadzonych w module centralnym, których dysze otaczają moduł kulisty. Po obu stronach sferycznego modułu są zamocowane dwa szczególnie duże i orientowalne panele słoneczne. Uzupełniają je dwa panele słoneczne zamontowane w centralnej części stacji. Razem zapewniają 5  kW energii.

Planuje się, że stacja zostanie umieszczona na orbicie z małym statkiem powrotnym podłączonym do portu dokowania o nazwie Merkur . Jednak ani Saliut 3, ani Saliut 5 nie wdrożyły tej konfiguracji: w obu przypadkach kosmonauci zostali zwodowani na statku Sojuz.

Wystrój stacji Almaz jest również inny. W najwęższej części znajduje się strefa wypoczynkowa, bez której załoga śpi, je i odpoczywa. Jest oddzielony od reszty stacji rzędem dwunastu butli z tlenem. Najszerszą część stacji zajmuje w dużej mierze stożkowa obudowa kamery wyposażonej w obiektyw pozwalający na wykonywanie zdjęć powierzchni z rozdzielczością 30  cm .

W przeciwieństwie do Salut 1, stacje Ałmaz są utrzymywane przez system kontroli orientacji poziomej względem powierzchni Ziemi, aby móc wypełniać misję rozpoznawczą. W tym celu stacje wykorzystują zestaw żyroskopów podobny do tego, jaki po raz pierwszy wykorzystał Skylab. Stacje Almaz mają system, który przetwarza wodę z atmosfery wytwarzaną przez wydech i pot kosmonautów. To urządzenie oszczędza jeden litr wody dziennie. Wreszcie załoga ma zdejmowany prysznic.

Statki i załogi

Misje Salut 5

Misja Załoga Data wydania Statek płynie Data powrotu Statek zwrotny Czas trwania (dni)
Sojuz 21 Boris Volynov ,
Vitali Zholobov 		6 czerwca 1976
12:08 45 " UTC 		Sojuz 21 24 sierpnia 1976
18:32 17 " UTC 		Sojuz 21 49,27
Sojuz 24 Viktor Gorbatko ,
Yuri Glazkov 		7 lutego 1977
16 godz. 11 00 " UTC 		Sojuz 24 25 lutego 1977
09:38 00 " UTC 		Sojuz 24 17,73

Uwagi i odniesienia

  1. Baker 2007 , s.  58-60
  2. Zimmerman 2003 , s.  86-88

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne