Królestwo Germania
Królestwo Germania10 listopada 911 - 6 sierpnia 1806
( 894 lat, 8 miesięcy i 27 dni )
 |
|
| Status | Królestwo de facto (w obrębie Świętego Cesarstwa Rzymskiego ) |
|---|---|
| Stolica | Ratyzbona i Frankfurt nad Menem (de facto) |
| Język | Niemiecki i łacina |
| Religia | katolicyzm |
| Zmiana | Fenig |
| 10 sierpnia 843 | Ludwik II zostaje królem Wschodniej Francji |
|---|---|
| 2 lutego 962 | Obrzęd Otto I er jako cesarza rzymskiego |
| ( 1 ul ), 911 - 918 | Conrad I st |
|---|---|
| 919 - 936 | Henry I st |
| 936 - 973 | Otto I st |
Poprzednie podmioty:
Następujące podmioty:
Królestwo Niemieckie jest anachroniczny termin, który odnosi się do Zjednoczonych do Świętego Cesarstwa Rzymskiego z East Francia w X th wieku . Wschodnia część Imperium Karolingów , królestwo utworzone w wyniku podziału Verdun w 843 roku , nigdy nie była całkowicie frankońska ; połączył starożytną Austrazję, a także „ etniczne księstwa ” Sasów , Bawarii , Turyngii i Alamanów . Kiedy wschodnia gałąź Karolingów zmarł w 911 , a korona przeszła w 919 do non-Franków dynastii Ottonians , określenie Germanie królestwo lub krzyżackiego królestwa ( łaciński : Regnum Teutonicorum lub Regnum Teutonicum ) użyto później do odróżnienia tej zmiany z okresu Franków. Tytuł pozostaje Rex Francorum orientalium , zanim został później królem Rzymian.
Terminologia
Termin „Królestwo Germania” (w instytucjonalnym znaczeniu tego terminu) nie jest jednak nigdy wymieniany w tekstach. Tytuł ten nigdy nie istniał w średniowiecznej Europie , pojawił się później. Jest to interpretacja później niemieckiej historiografii w XIX -tego wieku , w szczególności, aby legitymizować do Cesarstwa Niemieckiego , którego tożsamość narodowa była niedawno.
Ludwik II , król wschodniej Francji od 843 roku, w niektórych współczesnych źródłach nazywany był Rex Germaniae w odniesieniu do Germania ( Germania magna (de) ), terminu używanego w starożytności na historyczne terytorium Niemców na wschodzie Renu. . Epitet Germański jest wynalazkiem późniejszych pokoleń.
Po wymarciu Karolingów we Wschodniej Francji w 911 r. Książęta wybrali na króla jednego ze swoich, Konrada Frankonii . W maju 919 r. Jego następcą został książę Saksonii Henryk I st , wywodzący się z dynastii ottońskiej. Tytuł jego syna Ottona I koronowanego pierwszego króla7 sierpnia 936w Aix-la-Chapelle nadal był Rex Francorum orientalium . Koronowano go już na cesarza w 962 r. , Następnie jego syn Otton II objął dodatkowy tytuł Romanorum imperator augustus . Złoty Bull od 1356 stanach jak titulature króla Rzymian ( rex Romański ) przed koronacją (w uzupełnieniu do poprzedniego tytułu, w tym przypadku dla Karola IV , króla czeskiego potem cesarz Rzymian), a następnie po tym jednym Holy Roman Emperor .
Termin teutonicus , A latynizacji od staro-wysoko-niemiecki : diutisc ( tudesque , niemiecki : Deutsch ) pochodzi od Diot znaczących „ ludzi ”. W tym sensie, że jest ono wykorzystywane zarówno przez zwolenników Otto I st gromadzących plemiona Franków , Sasów, Alemanni (Szwabii) i Bawarczyków w walce Lechfeld w 955 ukształtować własną tożsamość odrębną od poprzedniego Francie, tylko przez różnych przeciwieństw cesarzom, aby zaprzeczyli ich prawowitości do zastąpienia imperium Karolingów. Jeśli później autorzy chcieli, aby wykryć w królestwie Franków ottońskiej do „królestwa Germanii”, wyrażenie Regnum Teutonicum , odnosząc się do części północy Imperium Alp odróżnieniu od królestwa Włoch , została potwierdzona od XI -tego wieku. Od koronacji Ottona na cesarza Rzymian Wschodnia Francia została ostatecznie włączona do Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Później, podczas sporu o inwestyturę , Kuria Rzymska , a zwłaszcza papież Grzegorz VII , użyła terminu rex Teutonicorum w poniżający sposób, aby wyrazić, że cesarz jest podwładnym papieża, ponieważ jest tylko „świeckim”.
W ramach Imperium Świętego, Regnum Teutonicum pod administrację księcia arcybiskupów Moguncji jako Arch-kanclerzy istniał do jej rozwiązania w 1806 roku .
Zobacz też
Uwagi i odniesienia
- Zobacz artykuł: (de) Heiliges Römisches Reich .
- (w) Złota Bulla Karola IV.