Robert Lamoureux

Robert Lamoureux Obraz w Infoboksie. Roberta Lamoureux w 1950 roku. Biografia
Narodziny 4 stycznia 1920
Paryż ( Sekwana )
Śmierć 29 października 2011(przy 91)
Boulogne-Billancourt ( Hauts-de-Seine )
Pogrzeb Neauphle-le-Vieux
Imię i nazwisko Robert Marcel Adolphe Lamoureux
Narodowość  Francuski
Zajęcia Aktor , reżyser , pisarz , dramaturg , scenarzysta , piosenkarz
Okres działalności Od 1950
Małżonka Magali Vendeuil (z1964 w 2009)
Inne informacje
Różnica Oficer Legii Honorowej
Wybitne filmy Tato, mama, pokojówka i ja , ale gdzie podziała się siódma kompania?

Robert Lamoureux , ur.4 stycznia 1920w 11 th  dzielnicy Paryża , zmarł29 października 2011w Boulogne-Billancourt , jest aktorem , komikiem , dramatopisarzem , reżyserem , poetą , autorem tekstów i scenarzystą francuskim .

Biografia

Urodzony w skromnym środowisku Robert Lamoureux zakończył edukację pod koniec szkoły podstawowej, a następnie wykonywał dorywcze prace w wieku 19 lat. W 1940 roku został zmobilizowany w Issoire , a następnie w Chantiers de jeunesse , zanim wznowił życie cywilne w okupowanym Paryżu. Po zakończeniu wojny został księgowym w Société des Houillères du Sud-Oranais w Kenadsa , około trzydziestu kilometrów na północny zachód od Colomb-Béchar , w Algierii . Debiutował jako szczekacz na scenie wiejskiego ratusza Houillères de Kenadsa. Następnie wrócił do Paryża , aby wykonywać zawód przedstawiciela handlowego maszyn do pisania.

Robert Lamoureux rozpoczął karierę w Théâtre des Trois Baudets, gdzie producent Jacques Canetti zadebiutował w 1949 roku w serialu 39,5 °, recenzji zredagowanej przez Pierre'a Daca i wyreżyserowanej przez Yvesa Roberta. Lamoureux zaczyna swój występ, siedząc w holu, a następnie wchodzi na scenę, aby wykonać własne piosenki i recytować zabawne monologi. Już w 1950 roku wpłynął na wszystkie aspekty spektaklu: salę muzyczną , płytę, radio, teatr itp. Jest autorem czternastu przyjemnych, zabawnych, nie pozbawionych pewnej krytyki społecznej sztuk, z których niektóre pokazywane były od kilku lat i były wielokrotnie okładkami, jak La Soupière w 1971 roku czy L'Amour foot in 1993.

W 1950 roku nagrał swoją pierwszą płytę, która zdobyła Grand Prix du Disc Akademii Charles-Cros za piosenkę Papa, Maman, la Bonne et moi, zanim zainteresowało się nim kino. Z tego roku datuje się napisany i wykonany przez niego szkic „Polowanie na kaczki” , w którym znajduje się słynne zdanie: „A kaczka jeszcze żyła…”, szybko stał się wyrażeniem, które teraz oznacza: „Problem jest zawsze obecny”.

Wielki sukces odniósł w latach 50., komediami teatru bulwarowego , w których narzucił szczupłą, atrakcyjną i zabawną postać. Z tego okresu pamiętamy także filmy Papa, Maman, la Bonne et moi (1954) Jean-Paula Le Chanois , inspirowane jednym z jego aktów kabaretowych, oraz Papa, Maman, ma Femme et moi (1955) z ten sam reżyser. W 1955 grał z Betsy Blair w Rencontre à Paris . Gra dwukrotnie Arsène'a Lupina pełnego przekomarzania się ( Przygody Arsène'a Lupina , 1956, Jacques Becker  ; Podpisany Arsène Lupin , 1959, Yves Robert ).

W 1960 roku udał się za kamerę, by nakręcić filmy adaptowane ze sztuk bulwarowych, których był autorem ( Raviante i La Brune que voila ), które odniosły teatralne sukcesy, ale odrzuciły krytykę. Po długim zaćmieniu w kinie Robert Lamoureux na nowo wymyśla wojskowy wodewil, w szczególności z serią Siódma Kompania , której wyczyny wypełniają sale kinowe: Ale gdzie podziała się siódma kompania? (1973), Założyliśmy siódmą firmę (1975), La Septième Compagnie au clair de lune (1977). Znajdujemy go w L'Apprenti salaud (1977) Michela Deville'a . Ale Robert Lamoureux przyznaje, że kino go nudzi: woli teatr, któremu poświęca większość swojej kariery.

Robert Lamoureux pisze piosenki jak Papa, Bonne Maman et moi la lub Histoire de róż , a także niektórych wierszach takich jak L ' Éloge de la zmęczenie , napisany po obejrzeniu Cyrano de Bergerac w teatrze. W 1972 roku pokłócił się z Claudem François  : Robert Lamoureux napisał tekst piosenki Viens à la maison, a Claude François wykonał piosenkę o tym samym tytule (teksty: Frank Thomas, Jean-Michel Rivat, muzyka: Jean - Pierre Bourtayre, Claude François, Jean-Michel Rivat). Robert Lamoureux i kompozytor (Henri Bourtayre, ojciec Jean-Pierre Bourtayre) złożyli skargę na plagiat i odnieśli sukces, Claude François otrzyma wreszcie tytuł Y'a le Printemps qui chante (Viens à la maison) Od swojej pierwszej żony, przyjaciel z dzieciństwa, ożenił się w wieku 22 lat, miał troje dzieci. Robert Lamoureux żeni się, w drugim małżeństwie, Magali Vendeuil , mieszkanka Comédie-Française , zmarła12 stycznia 2009 i od którego miał córkę.

Zmarły 29 października 2011 po śpiączce został pochowany w dniu 4 listopada 2011z żoną Magali Vendeuil w Neauphle-le-Vieux (Yvelines), po pogrzebie religijnym w kościele Boulogne-Billancourt . Ma czworo dzieci.

Kino

Dyrektor

Aktor

Kino Telewizja
  • 1970 - 1971  : Dziś wieczorem w teatrze (serial telewizyjny): Frédéric / Germain Vignon / kurator Pellizari
  • 1975  : Nie tnij moich drzew (film telewizyjny): Sir William Belmont
  • 1981  : Szarlatan (film telewizyjny): Albert Montagneux
  • 1983  : Zabierz mnie do teatru: Waza na zupę (film telewizyjny): wujek Alphonse
  • 1984  : Diabeł człowieka! (film telewizyjny): Lauret-Bayoux
  • 1986  : Maguy (serial telewizyjny): Albert
  • 1986  : Turcja (film telewizyjny): Pontagnac
  • 1989  : La Taupe (film telewizyjny): pułkownik Archambault
  • 1992 i 1994  : Wojna prywatna (serial telewizyjny): De Lambrolle
  • 1994  : L'Amour foot (film telewizyjny): burmistrz

Teatr

Autor

Aktor

Wiersze, krótkie monologi lub piosenki

  • CD Papa, Maman, la Bonne et moi: Robert Lamoureux , Believe / Rym Musique, 2000, 19 utworów:
    • O czym mówisz? (piosenka)
    • Papa, Maman, la Bonne et moi (piosenka; tekst i muzyka: Robert Lamoureux)
    • Większość czasu
    • Uśmiechnij się do życia (piosenka)
    • Ostatni z klasy
    • Wróć do domu (piosenka)
    • Co myślisz ? (piosenka)
    • W chwale zmęczenia
    • Polowanie na kaczki
    • Przedmieście (piosenka)
    • Wolność Java (piosenka)
    • Histoire de roses (piosenka; tekst i muzyka: Robert Lamoureux) - inni wykonawcy: Patachou (1950), Renée Lamy , Lucette Raillat
    • Na cześć mojego imienia
    • List do Dede
    • Chciałbym wiedzieć jak śpiewać (piosenka)
    • Saint-Mandé
    • Podróż do Włoch
    • Dziecinada
    • Prosta przeszłość
  • Album mam wysokie morale  :
    • Jestem w złym nastroju
    • Nie przychodź za późno
    • Używany samochód
    • Wiosna
    • Metro (piosenka; tekst: Robert Lamoureux - muzyka: Henri Bourtayre ) - inny wykonawca: Yves Montand
    • Fanfan Tulipan
    • Foire du Trône (piosenka; słowa: Robert Lamoureux - muzyka: René Delauney)
    • W ruchu
    • Niech latają - Geneviève Guitry
    • Pięć do siedmiu - Harry Séguéla
    • Trema
  • Album […]  :
    • Zator
    • Powrót z wakacji
    • Tour de France / Polowanie

Nagrody

  • 1950  : grand prix du disc dla Papa, Maman, la Bonne et moi
  • 1986  : “Robert-Lamoureux Conservatory” to nazwa nadana odtąd Miejskiemu Konserwatorium w Saint-Mandé ( Val-de-Marne ), zajmującemu się nauczaniem muzyki i tańca
  • 2000  : oficer Legii Honorowej
  • 2009  : Medal Grand Vermeil, od miasta Paryż

Robert Lamoureux jest wymienione w 82 th 480 wspomnienia cytowanych przez Georges Perec w pamiętam .

Uwagi i referencje

  1. Anons Roberta Lamoureux na stronie lesgensducinema.com .
  2. „  Kino: dyrektor 7. kompanii Robert Lamoureux nie żyje  ”, Le Matin ,29 października 2011( przeczytaj online ).
  3. Rejestr Kadr Kopalni Węgla Kamiennego Południowego Oranu
  4. „  Papa, Maman la bonne et moi (R. Lamoureux) Robert Lamoureux J. Breux, fortepian  ” , o specjalnych bibliotekach miasta Paryża (dostęp 2 grudnia 2017 r. )
  5. purepeople.com
  6. Le Figaro , wydanie 16 stycznia 2009.
  7. Thomas Padilla , „  Śmierć Roberta Lamoureux, autora, aktora i popularnego autora piosenek  ”, L'Express ,29 października 2011( przeczytaj online ).
  8. Julien, „  Śmierć Roberta Lamoureux  ” ,2011(dostęp 11 listopada 2011 ) .
  9. Paris-Presse, L'Intransigeant , 3 października 1969, s.14
  10. „  Robert Lamoureux  ”, Śmiech i piosenki ,2009( przeczytaj online ).

Linki zewnętrzne