René Loyon
René Loyon
Loyon Rene , urodzony w 1948 roku , jest francuskim aktorem i reżyserem .
Biografia
Odkrył teatr na początku lat 60. jako uczeń liceum w Lyonie dzięki występom Rogera Planchona i Théâtre de la Cité w Villeurbanne . Ten pierwszy kontakt jest decydujący. To objawienie, że możliwy jest inny teatr niż zwykła rozrywka: teatr oparty jednocześnie na wielkich wymaganiach artystycznych i obywatelskiej koncepcji sztuki dramatycznej otwartej na realia świata i skierowanej do jak największej liczby osób. . Te zasady, jakimi są decentralizacja, w sposób oczywisty przyczyniły się do ukształtowania w sposób decydujący idei teatru i jego społecznej odpowiedzialności René Loyona.
Edukacja: w latach 1967 i 1968 uczeń szkoły Comédie de Saint-Étienne kierowanej przez Jeana Dasté , jednego z historycznych twórców decentralizacji, oraz centrum kształcenia teatrów zachodniego Paryża .
Aktor od 1969 roku, René Loyon grał z wieloma reżyserami: m.in. Jacques Kraemer, Bernard Sobel , Bruno Bayen , Gabriel Garran , Anne-Marie Lazarini , Claude Yersin , Antoine Vitez , Gildas Bourdet , Charles Tordjman , Alain Françon .
Od 1969 do 1975 roku René Loyon współorganizował Théâtre populaire de Lorraine z Jacquesem Kraemerem i Charlesem Tordjmanem . Uczestniczy jako aktor lub reżyser we wszystkich ważnych kreacjach tej firmy, uznanej w kraju za jakość i oryginalność swojej pracy, głęboko zakorzenionej w społecznej rzeczywistości Lotaryngii.
1976: stworzenie wraz z Yannisem Kokkosem Teatru Je / Ils, nazwa szczególna ze względu na podziw obu założycieli dla twórczości Artura Adamowa , autora książki pod tym tytułem; nazwa, w której kryje się projekt artystyczny Spółki: nierozerwalnie łączyć życie indywidualne i zbiorowe, intymność i historię.
Aktor
-
1972 : Les Immigrés przez Jacques Kraemer , kierowane przez Jacques Kraemer René Loyon, Théâtre komunalnych Metz
-
1977 : Les Paysans przez Yvon Davis i Michèle Raoul-Davis po Honore Balzaka kierowanego przez Bernard Sobel , Théâtre de l'Est Parisien
-
1977 : Coriolan przez Williama Szekspira w reżyserii Gabriela Garran , Festival d'Avignon , Théâtre de la Commune
-
1980 : Bérénice de Racine , reżyseria Antoine Vitez , Théâtre Nanterre-Amandiers , Nowy teatr w Nicei
-
1980 : Flaminal Valaire przez Maurice Regnaut , kierowane przez Jacques Kraemer , Festival Awinionie
-
1994 : Goście w Botho Strauss , reżyseria Michel Didym i René Loyon, Théâtre de la Ville
-
2016 : Lekcja Eugène'a Ionesco , reżyseria Christian Schiaretti , w asyście Joséphine Chaffin , Théâtre de l'Epée de Bois
Inscenizacja (z teatrem Je / Ils lub bez)
- 1980: Podróże przed 40 rokiem życia lub Dziennik mojego dziadka , z dziennika dziadka ( Théâtre de la Commune w Aubervilliers). Jest to pierwszy - emblematyczny - pokaz Spółki. Dziadek Rene Loyon kolonialne sędzia gazety w okresie międzywojennym, jest okazją do kwestii zarówno osobowość pojedynczej człowieka i ideologii kolonialnej, typowym dla III e Rzeczypospolitej, gdzie był przedstawicielem. Ten okres naszej historii, kapitał dla tych, którzy starają się zrozumieć naszą teraźniejszość, stanie się później ważną linią tematyczną dla René Loyona. Spektakle oparte na tekstach Gide'a, Feydeau, Georges'a Ancey'a zrodziły się z chęci eksploracji pamięci narodowej.
- 1981: List do Ojca , Franz Kafka - Teatr 18
- 1982: Paludes po André Gide'a , we współpracy z Charles Tordjman ( Comédie de Caen ) - L'inwazji et Tous contre tous przez Arthur Adamov (École du Théâtre national de Strasbourg ).
- 1983: Antygona przez Sophocle (Théâtre de la Nouvelle Soif w Fort-de-France ) - Léonie wyprzedza i Gibier de gallence przez Georges Feydeau we współpracy z Charles Tordjman (Théâtre Populaire de Lorraine).
- 1984: Bons Offices , wg Pierre'a Mertensa ( Théâtre national de l'Odéon ) - Paludes , w nowej wersji René Loyon w roli pisarza (Théâtre populaire de Lorraine, Théâtre 71 de Malakoff).
- 1985: Nagroda za tysiąc franków od Victora Hugo ( Théâtre national de Chaillot ). To pierwszy krok we współpracy z Antoine Vitezem, którego promienna osobowość odegrała tak dużą rolę we współczesnym teatrze.
- 1986: La Dupe przez Georges Ancey ( Artistic Athévains teatralne ).
- 1987: La Princesse blanche przez Rainer Maria Rilke , współpraca z inscenizacji Yannis Kokkos Théâtre de la Ville - Oresteja po Eschyle , muzyka przez Yannis Xenakis , we współpracy z Yannis Kokkos dla Gibellina Festival ( Sycylia ) i Strasburgu Musica Festival - odziać tych, którzy są nadzy przez Luigi Pirandello ( Théâtre de Chaillot krajowej ).
- 1988: Tous contre tous przez Arthura Adamova w Pekinie z chińskim zespołem. Chęć lepszego poznania „chińskiej” twórczości Victora Segalena prowadzi René Loyona do Pekinu, gdzie prowadzi niezwykłe doświadczenie: wystawić z chińskimi aktorami tekst Adamowa, którego baśń przypomina tragiczne wydarzenia „rewolucji kulturalnej” - Fils du ciel czyli Kronika dni suwerennych według Victora Segalena , adaptacja Gilles Manceron (Comédie de Caen).
- 1989 Plaża uwolnienia od Roland Fichet (Festiwal Saarbrücken ).
- 1990: Lato (Lato) przez Edwarda Bonda (Théâtre du 8 e de Lyon, ożywienie Théâtre National de la Colline ).
Od 1991 do 1996: dyrektor Centre dramatique national de Franche-Comté w Besançon .
Wystawia :
Stworzenie kilku „małych form”: serce pod sutannę przez
Arthura Rimbauda , Le silence de Moliera przez
Giovanni Macchia ,
Kandyd po
Woltera .
Stworzenie kilku "małych form": Abel i Bela przez
Robert Pinget , MIRAD bośniacki chłopca przez Ad de Bont, Pour un oui ou pour un non przez
Nathalie Sarraute , Paria oraz La Plus Forte przez
Augusta Strindberga , La Terrasse des désoires przez Tsing Pann Yang (
Yves Gandon ).
- 1997: powstanie Compagnie RL
- 1997: Tour de France przez Gillesa Costaz w Théâtre Artystycznych Athévains jako część L'Éloge du Cycle Alain Pierremont, Gilles Costaz i Joël Jouanneau we współpracy z Gilles Bouillon i Anne-Marie Lazarini ( Théâtre artystyczne Athévains ) - Odrodzenia Kandyd w Théâtre du Chêne Noir (Avignon Festival) oraz na trasie.
- 1998: ożywienie La Querelle L'École des femmes w Théâtre de la Tempête i na wycieczkę - savantes Les Femmes przez Moliera w Théâtre de l'Atalante i 170 występów na trasie. Pokaz, pierwotnie pomyślany jako ćwiczenie, odniósł spory sukces. Jest odtwarzany ponad 200 razy, zwłaszcza w kilku krajach Afryki Zachodniej (gdzie Compagnie RL powróci kilkakrotnie). Jest to istotny krok w pracy badawczej, którą René Loyon prowadzi od kilku lat nad twórczością Moliera .
- 1999: Rola-play z Luigi Pirandello w Teatrze 13 - Szkoła mężów przez Moliera w Rencontres Internationales de Haute Corse (ARIA). Spotkania te, pożądane i organizowane przez Robina Renucciego , są bliskie duchem ideałów Jacquesa Copeau i celom wychowania ludowego. Każdego roku, od 1998 roku, zrzeszają około stu stażystów, amatorów i profesjonalistów, którzy w szczególnie ciepłej atmosferze prezentują coraz liczniejszej publiczności owoce swojej pięciotygodniowej pracy prób.
-
2000 : Le Misanthrope przez Moliera w Rencontres Internationales de Haute-Corse
-
2000 : Isma lub co nazywa się nic przez Nathalie Sarraute , Théâtre de la Tempête
-
2001 : Milczenie Moliera przez Giovanni Macchia na Atalante
-
2001 : Elle est la przez Nathalie Sarraute w Théâtre de l'Opprimé
-
2002 : Yerma przez Federico Garcia Lorca w Maison de la Poesie / Théâtre Moliera
-
2002 : Penthesilée przez Heinricha von Kleista w Rencontres Internationales de Haute-Corse
-
2003 : La Double Inconstance de Marivaux , Théâtre de la Manufacture w Nancy
-
2003 : reżyseruje do The Words of Actors of Adami , na Festival d'Avignon , montaż tekstów Harolda Pintera , który nie zostanie wykonany z powodu odwołania Festiwalu .
-
2004 : TV Show z Vinaver , Teatr Wschód Paryż
-
2004 : La Mouette przez Antona Tchekhov na Rencontres Internationales de Haute-Corse
-
2005 , 2006 : Dziewczyna z niebieskimi wstążkami przez Yedwart Ingey , Théâtre des Abbesses
-
2006 : Tartuffe przez Moliera w Théâtre 95 w Cergy-Pontoise i na wycieczkę
-
2007 : Rêve d'automne autorstwa Jona Fosse (kreacja francuska) w Théâtre l'Étoile du Nord
-
2008 : Antygona przez Sofoklesa (tłumaczenie przez Florence Dupont ) na Atalante
-
2009 : Nagle zeszłego lata , Tennessee Williams , Tempest Theatre
Działania szkoleniowe
- 1983: animacja warsztatów w Narodowej Szkole Strasburga wokół teatru Artura Adamowa.
- 1984: animacja warsztatów w École du Théâtre National de Chaillot na temat komedii i komedii.
- 1984-1989: kierowanie sześcioma stażami, w ramach kształcenia ustawicznego w Warsztatach Badawczych Comédie de Caen , wokół teatru Strindberga, Adamowa, Czechowa i innych autorów.
- 1987-1988: profesor w École du Théâtre National de Chaillot.
- 1989: profesor nadzwyczajny w Institut d'Etudes Théâtrales Université Paris III .
- 1991-1996: w ramach kierownictwa Centre Dramatique National de Franche-Comté, animacja różnych kursów kształcenia ustawicznego wokół teatru Moliera, Botho Straussa, Sophocle'a i współczesnego teatru angielskiego.
- 1997: animacja warsztatów w Szkole Komedii Saint Etienne, wokół teatru Moliera. Animacja stażu AFDAS Wokół teatru Moliera.
- 1999: animacja dwóch staży AFDAS wokół teatru Federico Garcii Lorki i Nathalie Sarraute.
- 2000: profesor w ENSATT w Lyonie (ostatnia kadencja).
- 2001: Warsztaty AFDAS – Granie postaci Czechowa w realu
- 2003: Staż AFDAS - Granie w Marivaux
- 2005: Warsztaty AFDAS - Gra zespołowa w Les Trois Sœurs de Tchékhov
- 2005-2006: animacja warsztatów komediowych i wodewilowych w EPSAD w Lille.
- 2007: Staż AFDAS - Granie w grecką tragedię dzisiaj
- 2008-2009: interwencje w EDT 91
Filmografia
Kino
Telewizja
Nagrody i nominacje
Linki zewnętrzne