René II de Rohan
René II de Rohan| Narodziny |
1550 Krosta |
|---|---|
| Śmierć | 1586 |
| Czynność | Condottiere |
| Tata | René I z Rohanu |
| Matka | Isabeau d'Albret |
| Rodzeństwo |
Henri I z Rohan Françoise de Rohan |
| Małżonka | Catherine de Parthenay |
| Dzieci |
Henri II de Rohan Benjamin de Rohan Anne de Rohan |
René II de Rohan , urodzony w 1550 roku i zmarł w 1586 roku, pan Blain i Ploërmel , jest szlachcicem hugenotów, drugim mężem Catherine de Parthenay . Jest bratem nieszczęsnej Françoise de Rohan .
Dowódca armii Jeanne d'Albret w wieku 19 lat, kiedy Henryk IV był jeszcze niepełnoletni. Jest obrońcą François Viète , którego kieruje do parlamentu w Rennes, a następnie pod opiekę mistrza wniosków.
Biografia
Dzieciństwo
Jego matką jest Isabeau d'Albret , ciotka Joanny d'Albret , królowej Nawarry , co czyni go kuzynem Henryka III z Nawarry i pierwszym księciem krwi królestwa. Jego ojcem jest Rene I er de Rohan (1516-1551), książę Leon, hrabia Porhoët, lord Beauvoir i Garnache, kawaler Orderu Króla i kapitan zakonów kompanii.
Urodzony w 1550 roku syn ten jest przedostatnim z pary; jego starszy brat, Henryk I st Rohanu , (ur 1535) niesie zatem przed nim tytuł wicehrabiego Rohanu (ale brat z dną moczanową i żwiru, nie może brać udziału bojowe w trudnych czasach). Wraz ze swoim drugim bratem Jeanem i siostrą Franciszką wszyscy czterej wychowali się w nowej religii kalwińskiej. Ich rodzinny zamek to zamek Blaina w Bretanii. Jego ojciec zmarł, gdy miał dwa lata, a Henri był karmiony przez matkę, aby stać się, zgodnie z wyrażeniem Jacquesa Auguste de Thou , vir probus et candidis moribus .
Plik 15 lutego 1566jego starszy brat, wicehrabia Rohanu poślubia Françoise de Tournemine, córkę René de Tournemine, pana Hunandaye. Françoise de Tournemine jest katolikiem. Ich matka, Isabelle d'Albret, na próżno próbuje zapobiec temu małżeństwu, z Pontivy, gdzie przeszła na emeryturę, pisze do swojego syna Jeana, Lorda Frontenay:
W oczekiwaniu na środki, które pozwolą na wyrzuty sumienia Jego majestatowi, proszę, nie zaniedbujcie mnie, aby wejść do mojego domu Bleign, czekając, aż tam zamieszkają, i zapobiec temu, by meble nie były przez innych władców, i to wcześniej niż oni wpadną w inne ręce, proszę, abyś w moim imieniu je pochwycił i ograniczył ich do wzięcia ich pod uwagę przed królem, kiedy mu się to podoba.Jean przejmuje zamek swojego brata (ma dwadzieścia pięć lat) i dwudziestu zbrojnych, zanim nowożeńcy tam wrócą. Chwyta gobeliny, suknie ze złota, meble i wszystko przetransportował do kraju Saintonge i Poitou. Henri II de Rohan, bardzo niezadowolony z tej pomocnej dłoni, pozwał swojego brata.
Pierwsze wyczyny zbrojne
O René de Rohanie zaczęto mówić dopiero w bitwie pod Moncontour; ma zaledwie dziewiętnaście lat i jego imię pochodzi od jego ziemi Pontywy, ale udaje mu się zachować swoją siostrę Franciszkę w zamku Beauvoir-sur-Mer. Po dwunastu dniach zwrócił zamek wojskom katolickim na najbardziej honorowych warunkach. W 1570 roku Pontivy przeszedł na emeryturę do La Rochelle, gdzie znalazł swoją ciotkę, Jeanne d'Albret, przyjaciółki jego siostry, damę z Soubise, Antoinette d'Aubeterre i jej córkę, Catherine de Parthenay, a także jej męża, barona Charlesa de Quellenec, który właśnie uciekł przed ucieczką Jarnaca . Po wyparciu katolickich armii Marans, Pontivy zostaje mianowany szefem wszystkich oddziałów Angouinois przez Jeanne d'Albret (aż do osiągnięcia pełnoletności przyszłego Henryka IV). Po Tonnay-Charente i całym wybrzeżu Saintonge Saintes udaje się do niego (i do Quellenec); the8 sierpnia 1570w Saint-Germain-en-Laye zostaje podpisany pokój, który oznacza koniec drugiej wojny domowej.
W 1571 r. Kuria rzymska zdecydowała o losie swojej siostry i odmówiła uznania jej „ustnego” małżeństwa z księciem Nemours. Mamy wyrok wydany w Rzymie na korzyść Jacquesa de Savoie, księcia Nemours, przeciwko lady Françoise de Rohan w sprawie ich małżeństwa,5 marca 1571 Wkrótce potem, aby zapewnić opiekę tej nieszczęsnej siostrze, uwiedzionej, a następnie porzuconej przez najbardziej błyskotliwych młodych katolików na dworze Henryka II i jego następców, rodzina de Rohan dokonała transakcji w zakresie podziału między braćmi Henry, wicehrabią Rohan, René de Rohan, Lord of Pontivi, Louis, M. de Rohan, syn księcia René de Rohan, i ich siostra Françoise de Rohan, Lady of Nemours, z 19 czerwca 1571
René dziedziczy Pontivy i jego siostrę, którą protestanci uparcie nazywają Dame de Nemours, de la Garnache i Beauvoir sur Mer.
Podczas masakry w Saint-Barthélémy Jean de Rohan cudem uciekł z Paryża. Dzień wcześniej wyszedł na przedmieścia z grą wideo z Chartres, hrabią de Montgommery i kilkoma innymi osobami, o świcie pojawia się tylko u bram, aby uciec i dotrzeć do La Rochelle, ściganego przez wojska Guise do Montfort . Według niektórych relacji Henri również byłby tego ranka w Paryżu; uratowany anonimowym listem z Pałacu ...
Jean zmarł w 1574 roku, a René nosił wtedy imię Frontenay, drugiej krainy Rohanów. W następnym roku wspierał oblężenie Lusignanu. Książę Montpensier, przywódca wojsk katolickich, dotknięty heroizmem oblężonych, przyznał im najbardziej honorowe artykuły. Pozwala Frontenayowi i dżentelmenom wyjść z bronią i bagażem; co do żołnierzy, z arkebuzami zgaszonymi knotami i flagami złożonymi w skrzyniach. Ministrowie i ich rodziny mogli przenieść się na emeryturę do La Rochelle.
Catherine i René
Po śmierci Charlesa de Quellenec, z którym walczył Rohan, Catherine de Parthenay wróciła do La Rochelle. Catherine, obiecana synowi admirała Coligny'ego, była żoną barona de Quellenec w wieku 14 lat. Ale jej małżeństwo nie zostało skonsumowane. René prosi o uczciwe małżeństwo, ale Aubeterre odmawia, ponieważ nie ma wystarczającego tytułu. Wydaje się, że matematyk François Viète , ówczesny sekretarz Françoise de Rohan , będąc wychowawcą Catherine de Parthenay i sekretarzem Antoinette d'Aubeterre, odegrał rolę w zbliżeniu obu domów.
Los będzie im sprzyjał: podagrę Henri, po podpisaniu testamentu (data rejestracji 25 czerwca 1575) umiera 12 czerwca 1575, zaledwie czterdzieści lat, pozostawiając córkę Judith, która z kolei zmarła 12 dni po swoim ojcu. René zostaje w ten sposób wicehrabią Rohanu, hrabią Porhoët, i nic nie stoi w sprzeczności z jego życzeniami. Mówi się, że wdowa Soubise ułaskawiła jedną z jej ziemi (ziemię Ville-Jégu) służącemu, który przekazał jej tę wiadomość, zanim jeszcze René się zorientował.
Podpisanie umowy małżeńskiej między René Vicomte de Rohan i Catherine de Parthenay 15 sierpnia 1575 a wkrótce potem transakcja między Françoise de Tournemine, damą wdową Rohana i René vicomte de Rohan, dotycząca posag tej damy i następstwa Judith de Rohan, jej córki, od 26 sierpnia 1575 dostarcza zamek Blaina młodej parze.
Catherine de Parthenay wnosi do Vicomte de Rohan: Soubise en Saintonge, Parc-Mouchamps w Bas-Poitou, Fresnay w Bretanii, Garnache, Beauvoir-sur-Mer ... Ma dwadzieścia jeden lat i przewyższa ją wykształcenie wszystkich kobiet swoich czasów. Posługuje się greką, łaciną i hebrajskim, pasjonuje się astronomią, zna też trochę matematyki. To ona zainspirowała pasję swojej byłej wychowawczyni. Grała w La Rochelle, która oblegała tragedię, Holofernes i przekonany kalwinista, myśli tylko o przyniesieniu Blainowi nowej doktryny.
Dzięki wpływowi Rohana na Karola IX, miała swojego byłego wychowawcę powołanego do parlamentu Rennes, ówczesnego mistrza wniosków, za Henryka III. Dobrze im odpłaci, ponieważ w 1579 r., W czasie pokoju Flers, François Viète uzyskuje ustanowienie księstwa ziemi Loudun i przekazanie jej w formie darowizny dla Lady Françoise de Rohan, listami royaulx od16 listopada 1579.
Tragiczny koniec bohatera
Wojna domowa zaczyna się ponownie za Wrzesień 1585. Takie są początki nadużyć księcia Mercœur w Bretanii. Żołnierze Condé, złapani w szczypce między Joyeuse, Mayenne i Biron, są zgubieni: Condé wygrywa Saint-Malo i wyrusza do Guernsey, Rohan znajduje schronienie w La Rochelle. Zmarł tam wyczerpany po roku. Ma trzydzieści sześć lat i wyjeżdża na swoje ziemie Blaina, zagrożone przez wojska katolickie, wdowę i pięcioro dzieci poniżej dziesiątego roku życia. Henriette, urodzona w 1577 r., Katarzyna, urodzona w 1578 r., Która została księżną Deux-Ponts (to ona odpowiedziałaby tak dumnie Henri IV, zakochanemu w jej pięknie: „ Panie, jestem zbyt biedna, by być twoją żoną, ale ze zbyt dobrego rodowodu, aby być twoją kochanką ”); Henri , urodzony dnia21 sierpnia 1579w Château de Blain, który został pierwszym księciem Rohanu; Benjamin , urodzony w 1583 r., Znany, podobnie jak jego dziadek, Jean V de Parthenay , pod imieniem Soubise; i Anne, urodzona w 1584 r., znana ze swoich wierszy i biegła w całej ówczesnej wiedzy.
Był 20 th Viscount Rohanu. Mówi się, że był człowiekiem surowym i sprawiedliwym, uważanym przez wrogów, kochanym przez siebie.
Blain po jego śmierci
Katarzyna po śmierci męża opuściła Blaina i przybyła do miejsca jego urodzenia. Mercœur , widząc opuszczony zamek, umieścił tam mały garnizon składający się z 25 ludzi. Ale w 1589 roku dżentelmen z pogranicza Cordemais i Malville , nazwiskiem Du Goust , przejął go jako przedstawiciela strony królewskiej . Pewnego ranka wpadł w zasadzkę przy wejściu do zamku z siedmioma ludźmi. Widzi most opuszczający się, by przepuścić kilka wozów ze słomą. Szybko chowa się za sobą, wchodzi do ogrodzenia i rozbraja garnizon. Natychmiast namawia 45 mężczyzn wziętych w pobliże. Wraz z nimi stanął do 600 piechurów i 2 kompanii jeźdźców, którzy stawili się tego samego wieczoru, a następnego dnia przeciwko silnemu oddziałowi dowodzonemu przez François Le Felle de Guébriant . De Guébriant niecierpliwił się; siła, która go nie zastąpiła, wykorzystuje przebiegłość. Wprowadza do garnizonu młodą dziewczynę pod pretekstem wizyty u brata, ale w rzeczywistości po to, aby w nocy powiesić linę, dzięki której jego ludzie mogliby dotrzeć na szczyt murów. De Goust podsyca pułapkę; rozkazuje młodej dziewczynie rzucić linę żołnierzom i w ten sposób zrywa ich 67… Oblężenie trwa tygodniami, miesiącami, aż do dnia, w którym Mercœur przedstawia się ze swoją armią i kilkoma tysiącami Hiszpanów w październiku 1591 roku . De Goust jest zobowiązany do kapitulacji.
Kiedy Catherine de Rohan wróciła do swojego zamku w 1598 roku, zastała go splądrowany, częściowo spalony. Dokonała najpotrzebniejszych napraw i została tam ze swoimi dziećmi przez kilka lat. Ale nie mogła pozostać nieaktywna. Zostawiła Blaina i przeniosła się do jej domu w Bas-Poitou, gdzie była bliżej centrum reformacji , La Rochelle . To ona w 1627 roku była duszą buntu w tym mieście. Pokonana, więźniarka zamku Niort , z godnością poniosła konsekwencje swego buntu. Po jego śmierci ( 1631 ) jego ciało, zgodnie z jego wolą, zostało przewiezione do Blaina, gdzie zostało złożone w pobliżu ciała jej męża René.
Pochodzenie
Przodkowie René II de RohanaPotomków
René II i jego żona Catherine de Parthenay mieli kilkoro dzieci, w tym:
- Henriette de Rohan (1577–1629), niezamężna;
- Catherine de Rohan (1578-1607), poślubiła w 1604 roku Jana II z Palatinat-Deux-Ponts (1584-1635), którego potomstwo;
- Henri II de Rohan (1579-1638), ożenił się w 1605 z Marguerite de Béthune (1595-1660), której potomstwo;
- Benjamin de Rohan (1583–1642), stanu wolnego;
- Anne de Rohan (1584-1646), niezamężna.
Herb
|
Blazon : Od przystawek do dziewięciu złotych bliźniaków , umieść 3, 3, 3 . |