Racing Club de Roubaix

W 1964 roku stadion Stade Roubaix Maertens , inny klub w mieście, znajdujący się przy tej samej ulicy co Parc Jean-Dubrulle w RC Roubaix, był w trakcie remontu i nie nadawał się do użytku. Struktura sportowa RC Roubaix zaproponowała następnie przyjęcie drużyny piłkarskiej Stade Roubaix i wtedy pojawił się pomysł połączenia obu klubów. 24 czerwca 1964Roubaix stadionu zmieniła nazwę na stadionie Racing Roubaix, który ma rozróżnienie będąc w kwietniu 1919 roku pierwszy klub związany z FFFA a więc posiadają prestiżową n o,  1. Przez zmieszanie nazwy dwóch klubach, klub staje Race Stadion Roubaix i postanowił zachować n o  1 Stade Roubaix od FFF. Nieodzowny Georges Verriest z Racingu zostaje prezesem nowego RS Roubaix, z ambicją wspięcia się w szeregi francuskiego futbolu, aby umieścić klub z powrotem wśród najlepszych we Francji. Pomimo tej fuzji RS Roubaix nigdy nie dołączy do Honorowej Dywizji Północy i pozostanie w niższych dywizjach Ligi Północnej i Dystryktu Flandrii , wracając w najlepszym razie tylko do Promotion d'Honneur, drugiego szczebla regionalnego. sezon 1969-1970.

W tym samym czasie Roubaix-Tourcoing CO definitywnie zakończył swoją dyslokację i w 1970 roku przejął nazwę Excelsior AC Roubaix . W 1977 wchłonął inny klub w mieście, Sporting Club de Roubaix, który skorzystał z solidnej infrastruktury Union Roubaix Omnisports, której był członkiem założycielem, i stał się Roubaix Football. Klubowi udało się osiągnąć przyzwoite wyniki , grając regularnie w Division 4 i Division 3 , zawieszając nawet sezon w Division 2 w sezonie 1983-1984 . W celu stworzenia silniejszego klubu Roubaix, podobnie jak w czasie tworzenia CO Roubaix-Tourcoing, Roubaix Football, który wówczas grał w 4. lidze, wchłonął RS Roubaix w 1990 roku i stał się Stade Club olympique Roubaix. Racing Club de Roubaix, który w międzyczasie stał się Racing Stade de Roubaix, został w ten sposób zlikwidowany na dobre. W tym samym czasie, prestiżowych n O  1 RS Roubaix znajduje się usunąć z FFF. Ale w 1996 roku , kiedy SCO Roubaix grał w National 1 na trzecim poziomie narodowym, burmistrz Roubaix René Vandierendonck nie odnowił swojej pomocy finansowej dla klubu. Z braku pieniędzy zmuszony jest ogłosić upadłość. Klub został ponownie założony pod nazwą SCO Roubaix 59 i powrócił do Ligue du Nord-Pas-de-Calais. SCO Roubaix 59, potomek RC Roubaix, historycznego klubu i pioniera francuskiego futbolu , teraz gra na szczeblu regionalnym w Lidze Północnej.

Struktury klubowe i kultura popularna

Wizerunek i tożsamość

Klub został założony jako klub omnisportowy w 1895 roku pod nazwą Racing Club de Roubaix, przy czym sekcja piłkarska była główną sekcją klubu. Następnie wstąpił do USFSA , a następnie do FFFA w 1919 roku . Otrzymuje wówczas numer afiliacyjny 140 . W 1945 roku zawodowa sekcja RC Roubaix połączyła się z sekcjami Excelsior Roubaix i US Tourcoing , z US Roubaix jako bazą amatorską, tworząc Klub Olimpijski Roubaix-Tourcoing , który otrzymał numer 17078 . W 1947 r. , po przeformatowaniu numerów afiliacyjnych, RC Roubaix odzyskał 62 . W 1948 roku amatorskie zespoły RC Roubaix i Excelsior Roubaix zostały ostatecznie włączone do CO Roubaix-Tourcoing. RC Roubaix ( 62 ) połączył się następnie z Excelsior Roubaix ( 867 ) i CO Roubaix-Tourcoing ( 17078 ) pod nazwą CO Roubaix-Tourcoing z numerem afiliacyjnym RC Roubaix, 62 . Profesjonalny zespół CO Roubaix-Tourcoing został rozwiązany w 1963 roku . Pod koniec sezonu 1963-1964 przywódcy byłego RC Roubaix weszli w kontakt z tymi ze Stade Roubaix, aby utworzyć nowy podmiot, Stade Roubaix został wywłaszczony ze swojej ziemi. Stadium Roubaix ( 1 ), założona w 1896 roku , został przemianowany na Racing Stade de Roubaix w czerwcu 1964 r . Przeniósł się do byłego pola RC Roubaix z Georges Verriest z Racing jako prezesem . Technicznie rzecz biorąc, nie ma połączenia RC Roubaix i Stade Roubaix. Jest to prosta zmiana nazwy stadionu Roubaix, chociaż omnisports RC Roubaix twierdzi, że jest ojcostwem drużyny piłkarskiej Racing Stade de Roubaix. Klub zniknął w 1990 roku przez połączenie. Paradoksalnie, poprzez wzajemne oddziaływanie wielu fuzji klubów Roubaix, RC Roubaix, poprzez RS Roubaix, łączy się z własnym numerem afiliacyjnym 62 , który następnie należy do Roubaix Football, z Excelsior AC Roubaix i Roubaix-Tourcoing CO. Fuzja doprowadziła do powstania Stade Club olympique Roubaix, który odszedł z nowym numerem afiliacyjnym.

Historia fuzji RC Roubaix i zmian nazw

Kolory RC Roubaix to błękit nieba i czerń . W swojej historii klub bawi się różnymi motywami. W pierwszych meczach stawia na szeroki ukośny pasek, a potem koszulkę szybko zdobią pionowe paski, strój, który klub trzymał do lat 20. XX wieku . Roubaisiens rozegrali dwa finały Coupe de France w 1932 i 1933 roku w stroju z dwoma szerokimi poziomymi paskami, zanim pod koniec lat 30. przyjęli cienkie poziome paski na swoich koszulkach.

Jedyne znane logo klubu pochodzi z końca lat 30. XX wieku . Jest inspirowany herbem Roubaix , na którym umieszczona jest niebieska opaska zawierająca wzmiankę RCR.

Stadiony

RC Roubaix szybko osiedlił się na terenie toru wyścigowego Roubaix , otwartego w czerwcu 1895 roku, krótko po utworzeniu klubu. Chociaż nosi tę nazwę, welodrom znajduje się w miejscowości Croix . Otrzymał przybycie Paryż-Roubaix kolarskiego wyścigu między 1896 a 1914 r . Drewno torowe zostało rozebrane i wykorzystane podczas I wojny światowej , co doprowadziło do porzucenia welodromu i jego rozbiórki w 1924 roku . W międzyczasie RC Roubaix gra w Barbieux Park i na boisku przy rue de Beaumont. W 1919 roku zbudował własny stadion Parc Jean-Dubrulle w dzielnicy Chemin-Neuf na południu miasta. Stadion zajmuje tę nazwę w hołdzie Jean DUBRULLE, odtwarzacz ówczesnego prezesa klubu w 1914 roku, który umarł dla Francji na30 kwietnia 1917obrażenia wojenne po katastrofie lotniczej. Obok stadionu wzniesiono pomnik wojenny , upamiętniający członków klubu, którzy zginęli podczas konfliktu. Klub nie będzie już wtedy opuszczał tego stadionu. W latach 1920 i 1921 do Parc Jean-Dubrulle przybył także Paris-Roubaix.

W 1945 roku , kiedy powstał CO Roubaix-Tourcoing , klub naprzemiennie wykorzystywał stadion trzech połączonych klubów, w tym Parc Jean-Dubrulle RC Roubaix, przed osiedleniem się na stadionie Amédée-Prouvost w Excelsior AC Roubaix . Po odzyskaniu niepodległości w 1963 roku , RC Roubaix ponownie wykorzystuje swój stadion, a Racing Stade de Roubaix, powstałe z połączenia RC Roubaix i Stade Roubaix , używało go od 1964 roku . Stadion nadal istnieje, teraz nosi nazwę Dubrulle-Verriest w hołdzie Georgesowi Verriestowi , ważnej postaci w Roubaix. Jest gospodarzem meczów SCO Roubaix 59, potomka RC Roubaix i Excelsior AC Roubaix.

Rywalizacja

Lille - Roubaix - Tourcoing konurbacja był ostoją francuskiej piłki nożnej od 1900 roku . Rzeczywiście, RC Roubaix, Olympique Lille i US Tourcoing wszystko zdobył mistrzostwo francuski USFSA między 1902 i 1914 , co doprowadziło do rywalizacji między tymi trzema klubami w kontek? Cie supremacji przemysłowej, która rozgrywa się między trzema miastami.. Rywalizacja silnie rozwinięte od 1911 roku po „promocyjnych i propagandowej pracy” z Henri Jooris , prezes klubu Lille, by przyciągnąć publiczność na stadionie swojego klubu.

W latach 1919 i 1932 te derby były kontynuowane w Division d'Honneur du Nord, gdzie tytuł mistrza Północy był rozgrywany za każdym razem pomiędzy RC Roubaix, Olympique Lille, US Tourcoing, ale także Picards de l' Amiens AC . Popularność tych derbów jest wzmocniona różnymi zwycięstwami selekcji Północy, nazywanej Lwami Flandrii , która skupia najlepszych graczy z Lille, Roubaix, Tourquennois i Amiens i która regularnie mierzy się z innymi selekcjami regionalnymi.

W 1928 roku do Division d'Honneur przybył nowy klub Roubaix. Excelsior de Tourcoing, należący wówczas do Wydziału Honorowego, został pozbawiony stadionu i przeniósł się na teren Football Club de Roubaix, a następnie do Promotion d'Honneur, z którym połączył się. Tak narodził się Excelsior AC Roubaix i derby Roubaix pomiędzy czernią i błękitem Racing Club, a zielono-białym Excelsior. Rywalizacja osiągnęła punkt kulminacyjny podczas Coupe de France 1932-1933, gdzie oba kluby spotkały się w finale, który zakończył się zwycięstwem Excelsiora.

Niegdyś zawodowiec w 1933 r. RC Roubaix zmierzył się ze swoimi rywalami w profesjonalnych mistrzostwach Francji. Przez dwa sezony w latach 1933-1935 był przeciwnikiem w 2. lidze US Tourcoing, a następnie Olympique Lille i Excelsior AC Roubaix w 1. lidze przez trzy sezony w latach 1936-1939. RC Roubaix ma na swoim koncie rekordowe dwa zwycięstwa, jeden remis i trzy straty z Excelsiorem i dwa zwycięstwa, dwa remisy i dwie porażki z Olympique Lille w 1. lidze.

Inne sporty

RC Roubaix powstał jako klub omnisportowy . Poza sekcją piłkarską, najważniejszą w klubie, klub posiadał w swojej historii różne sekcje.

Od początku istnienia klub posiadał sekcję lekkoatletyczną , która osiągała dobre wyniki w kraju. Salomon Hohr w 1898 roku usunął francuski rekord w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą , następnie Jean Catteau poprawił w 1903 roku francuski rekord w skoku w dal skokiem na 6,90  m . Kompletny sportowiec, zdobył również medale na mistrzostwach Francji w lekkiej atletyce w rzucie dyskiem i 110 m przez płotki . Alphonse Scrépel zdobył również kilka medali w dyskotece i pchnięciu kulą w latach 1900-1903 na mistrzostwach Francji, podobnie jak międzynarodowy piłkarz Émile Sartorius , wicemistrz Francji w skoku wzwyż w 1903 i trzeci w 1905 roku . Najlepszym zawodnikiem sekcji lekkoatletycznej RC Roubaix pozostaje Georges Malfait , mistrz Francji na 100 m w 1904 i 1905, a także mistrz Francji na 400 m w 1905 i wielokrotny wicemistrz. Tym występem reprezentował Francję na Igrzyskach Olimpijskich przeplatanych 1906 , Igrzyskach 1908 i Igrzyskach 1912 , ale nie zdobył medalu. Ostatecznie mistrzami Francji zostali inni zawodnicy klubu, jak Alfred Motte w skoku wzwyż bez rozpędu w 1907 i 1908 oraz w skoku w dal bez rozpędu w 1909 , 1911 i 1912 , czy Emilien Duflo w rzucie młotem w 1930 roku. . Sekcja lekkoatletyczna RC Roubaix już nie istnieje.

Drugą ważną sekcją RC Roubaix jest tenis , założony na8 kwietnia 1897. Szybko stał się wraz z piłką nożną flagową sekcją klubu, do tego stopnia, że ​​w 1970 roku sekcja tenisa RC Roubaix była tą, która miała najwięcej członków w klubie. Sekcja tenisowa jest jedyną sekcją RC Roubaix, która nadal istnieje pod nazwą Racing Tennis Club de Roubaix. Nadal ma siedzibę na stadionie Dubrulle-Verriest i ma osiem kortów tenisowych.

W swojej historii RC Roubaix znało wiele sekcji, o mniej lub bardziej efemerycznym istnieniu, m.in. sekcje wioślarstwa , koszykówki , szermierki , przygotowania wojskowego , piłki wodnej , piłki ręcznej , hokeja na trawie , siatkówki , boksu , savate, a nawet przeciągania liny .

Wyniki sportowe

Nagrody

RC Roubaix ustanowił solidny rekord toru przed I wojną światową . Zdobył mistrzostwo Northern siedem razy w latach 1902 i 1908 , a następnie francuski USFSA Mistrzostwa pięć razy w ciągu tego okresu. Z utworzeniem Ligi Północnej , klub zdobył tytuł mistrza z północy cztery razy między 1923 a 1930 r . Ostatecznie Roubaisiens dotarli do finału Coupe de France dwa razy z rzędu w 1932 i 1933 roku , ale za każdym razem się kłaniali.

Przegląd sezon po sezonie

Poniższa tabela przedstawia wyniki RC Roubaix sezon po sezonie od 1897-1898, czyli od daty pierwszego udziału w mistrzostwach, do sezonu 1989-1990, ostatniego sezonu klubu.

Rekord i rekordy sportowe

Po ustanowieniu profesjonalnych mistrzostw Francji w 1932 roku , RC Roubaix grał trzy sezony w Dywizji 1 i trzy sezony w Dywizji 2. W ramach fuzji CO Roubaix-Tourcoing , klub grał ponad dziesięć sezonów w Dywizji 1 i osiem sezonów w Dywizji 2.

Największe sukcesy RC Roubaix w Division 1 były wygrane przez trzy gole (cztery cele do jednego przeciwko FC Mulhouse i trzy cele do zera przeciwko FC Roubaix w tym sezonie 1936-1937 , a cztery gole w jednym). Przeciwko AS Cannes oraz trzy cele do zera przeciwko Olympique Lille w sezonie 1937-1938 ). Z drugiej strony największą porażką klubu była siedmiobramkowa porażka na Red Star Olympic w sezonie 1937-1938.

RC Roubaix nigdy nie wygrał Coupe de France, przegrywając dwa razy z rzędu w finale w 1932 i 1933 , najpierw z AS Cannes, a następnie z Excelsior AC Roubaix . Doszedł także do półfinału w 1934 roku , pokonując Olympique de Marseille . Roubaisiens są regularne w konkursie uczestniczy przynajmniej w finale 32nd między 1920 a 1939 r .

Osobowości

Prezydenci

Pierwszym prezesem struktury sportowej RC Roubaix, mianowanym przy założeniu klubu w kwietniu 1895 roku , jest Henri Lesur. Jednocześnie sekcja piłkarska zostaje powierzona Albertowi Waelesowi. Następnie Jean Dubrulle, którego imię zostanie nazwane klubowym stadionem, Henri Lemaire i Lucien Monnet następują po sobie jako prezes klubu sportowego. Kiedy w 1945 roku połączyła się sekcja piłkarska RC Roubaix , Robert Motte był prezesem klubu omnisports i wiceprezesem Georges Verriest . Ten ostatni zostaje również wiceprezesem CO Roubaix-Tourcoing . Kiedy RC Roubaix odzyskało niepodległość w 1963 roku, a następnie połączyło się ze Stade Roubaix , Georges Verriest przejął kierownictwo sekcji piłkarskiej, przynajmniej do 1975 roku .

Trenerzy

Anglik Thomas Griffiths prowadzi zespół na początku 1920 roku i tak pozostało aż do 1931 roku . Zastąpił go wtedy César Truffaut, który był trenerem przez dwa sezony. Trenował więc zespół podczas dwóch finałów Coupe de France , w których klub brał udział w 1932 i 1933 roku . Na jego debiut w zawodowej lidze Division 2 podczas sezonu latach 1933-1934 , RC Roubaix zatrudniony węgierski Franz Platko . Przybył jako piłkarz-trener, stanowisko, które zajmował w poprzednim sezonie w 1. lidze w FC Mulhouse , z którą zajął ostatnie miejsce w grupie A. Został tylko jeden sezon, a potem trenował w FC Barcelona . Thomas Griffiths następnie przejął zespół w trakcie sezonu latach 1935-1936 , kiedy klub wzrosła do Division 1. W latach 1936 i 1939 , Franz Platko wrócił do pociągu RC Roubaix. Przyjechał w połowie sezonu 1936-1937 z KS Cracovia, a następnie wyjechał w połowie sezonu 1938-1939, aby trenować argentyński klub Arsenal.

Gracze

Pierwsi gracze RC Roubaix to głównie młodzi ludzie z Roubaix , Tourcoing i Lille . Na początku zespół niewiele się zmienił. Są więc tylko dwadzieścia sześć różnych graczy do wzięcia udziału w finałach mistrzostw francuski USFSA że klub gra za każdym razem, między 1902 a 1908 r . George Scott, Brytyjczyk mieszkający w Roubaix z powodów zawodowych, jest jedynym zawodnikiem, który bierze udział we wszystkich finałach na prawej obronie. André Renaux posiadała goli w finale od 1903 do 1908 roku siedem razy , podczas gdy jego brat Charles Renaux grał cztery finały, w tym trzy jako ośrodek połowę. Bracia Dubly, których rodzeństwo składa się z dziewięciu braci, wszyscy są sportowcami, są również w pełni częścią kręgosłupa zespołu. Albert Dubly i André Dubly rozegrali między sobą siedem finałów, przeciwko czterem meczom i trzem bramkom dla Léona Dubly'ego na pozycji połowy, trzech dla Maurice'a Dubly'ego i dwóch dla Jeana Dubly'ego na pozycji lewego obrońcy w 1907 i 1908 roku. Émile Sartorius gra również w siedmiu finałach na trzy strzelone bramki, głównie jako prawy skrzydłowy, ale także jako środkowy napastnik, który zastąpił regularnego na słupku André François , który na tym słupku gra cztery finały, mając tyle samo strzelonych bramek. Wreszcie kręgosłup zespołu uzupełnia lewy skrzydłowy Hargrave, sześć finałów na trzy gole, między innymi Albert Jenicot i połowa Dubrulle, po pięć finałów każdy i lewa połowa Smeets z czterema finałami. Inni finaliści to międzynarodowy Maurice Vandendriessche . Wszystkie te dobre występy są warte siedmiu zawodników klubu, którzy zostali wybrani w tym okresie do reprezentacji Francji : J. Dubly, François, Jenicot, dwóch braci Renaux, Sartorius i Vandendriessche. W 1908 roku , oni i za każdym razem czterech zawodników klubu wchodzili w skład drużyny , która zmierzyła się z odpowiednią Szwajcarią , Anglią i Danią .8 marca, 23 marca i 22 października 1908.

Po tym okresie dominacji RC Roubaix we francuskiej piłce nożnej, Émile Dusart został również wybrany do francuskiej drużyny w 1914 roku . Ale to jest szczególnie Raymond Dubly , najmłodszy z braci, którzy będą Dubly zapewnienia przejścia do okresu dominacji klubu w Lidze Północnej między 1919 i 1932 , data profesjonalizacji francuskiego futbolu. Zaczął w klubie swoich wielkich braci w 1911 roku w wieku 17 lat i pozostał tam do 1931, uczestnicząc w czterech tytułach mistrza Północy, które klub odebrał w 1923, 1925, 1926 i 1930 roku. już wybrany w drużynie francuskiej i nazwał kapitan, przynosząc rekord wyboru na trzydzieści jeden rekord, który został ostatecznie złamane przez Jules Dewaquez11 marca 1928. W tym okresie w sukcesie RC Roubaix podczas gry dla francuskiej drużyny uczestniczyło czterech innych graczy: Gérard Isbecque , Edmond Leveugle , Raymond Wattine i Marcel Vanco , który dołączył do klubu w 1923 roku z CA Paris .

Następnie RC Roubaix dwukrotnie udaje się w finale Coupe de France w 1932 i 1933 roku z takimi graczami jak bramkarz François Encontre, przybyły w 1924 z FC This , pół prawy Lechanteux William Hewitt czy międzynarodowi Jules Cottenier , Edmond Leveugle i Georges Verriest . Verriest jest bez wątpienia najbardziej charakterystycznym graczem RC Roubaix. Urodzony w Roubaix , całą karierę spędził w klubie, zaczynając w minimum, a następnie w pierwszej drużynie w 1928 roku w wieku 19 lat. Pozostaje amatorem pomimo profesjonalizacji klubu w 1933 roku . Pod koniec lat 40. został menedżerem klubu , a następnie wiceprezesem CO Roubaix-Tourcoing . W ciągu sześciu sezonów zawodowych klubu, między sezonami 1933-1934 i 1938-1939, siła robocza zbudowana jest wokół takich graczy jak Verriest, André Van Vooren, Robert Van Vooren, Jean Florin, który bierze udział w tych sześciu sezonach lub Anglik William Barrett, przybył w 1933 z igrzysk olimpijskich w Lille, z którymi był właśnie jednym z wielkich architektów tytułu mistrza Francji . Skład w Dywizji 1 jest budowany z takimi graczami jak Maxime Dessertot, Willy Collat, Camille Cottin , Charles Hummel, Jean Cholle, Bela Nagy, Marcel Tomazover , Joseph Allen, Robert Allison, Georges Janin , André Renard, reprezentant Francji Edmond Delfour , Stanislas Laczny , który zostanie mistrzem Francji z CO Roubaix-Tourcoing , czy Ali Benouna .

Uwagi i referencje

Uwagi

1. powodu wielu fuzji pomiędzy klubami Roubaix całej historii, te dwa terminy mogą być wykorzystywane do zniknięcia klubu. Przeczytaj artykuł, aby uzyskać więcej informacji.
2. Tutaj pokazane są tylko główne tytuły w oficjalnych konkursach.
3. Rue de la Gare nosi teraz nazwę alei Jean-Baptiste Lebas.
4. RC France oficjalnie nabyła sekcję piłki nożnej w 1896 roku, ale pierwsze ślady uprawiania tego sportu przez Racingmenów sięgają 1891 roku.
5. Zasada rzutów karnych nie istniała w tym czasie, a remis musiał zostać powtórzony.
6. Ten klub nie ma żadnego związku ze Stade de Reims .
7. Żadne zawody krajowe inne niż Coupe de France nie mogą być organizowane na mocy porozumienia między Francuskim Komitetem Międzyfederacyjnym (przodkiem FFFA) a Hachette , sponsorem zawodów.
8. Dotyczy to innych klubów na północy. Rzeczywiście, tylko UR Dunkerque-Malo i Amiens AC dotarły do ​​półfinału w tym okresie, odpowiednio w 1929 i 1930 roku .
9. Strona internetowa FFF błędnie wymienia Pierre'a Fachino jako decydującego przechodnia.
10. Zdarzyło się to już trzy razy w klubach w Paryżu, w 1919, 1921 i 1928 roku.
11. Pory roku 1939-1940 do 1944-1945 nie są uznawane przez FFF i dlatego nie są uwzględniane w statystykach.
12. Nie ma wtedy spadków i awansów pomiędzy dywizją 2, ostatnim poziomem zawodowym, a CFA, pierwszym poziomem amatorskim. Sytuacja zmieniła się w 1970 roku wraz z utworzeniem Dywizji 3.
13. Rzeczywisty numer afiliacji to 500001, gdzie 5 to kategoria, a 00001 to numer. Numeracja FFF nie ma nic wspólnego ze stażem klubów.
14. Roubaix Omnisports Union (URO) została utworzona 28 maja 1970 roku z inicjatywy Vélo-Club de Roubaix w celu połączenia sił różnych stowarzyszeń sportowych w mieście, zwłaszcza od strony organizacyjnej i eventowej oraz do „Unikaj rozproszenia w celu lepszego wykorzystania budżetów” .
15. Autorzy artykułu nie byli w stanie znaleźć wszystkich wyników klubu w tym okresie.
16. Do 8 th finał zajmowanej powierzchni jest uważana za 32 th ostateczna i ćwierćfinał obszar zajmowany jako 16 th rundzie.
17. Autorom artykułu nie udało się znaleźć wszystkich prezesów klubowej sekcji piłkarskiej.
18. Tego Thomasa Griffithsa nie należy mylić z Charlesem Griffithsem , trenerem Excelsiora AC Roubaix w sezonie 1932-1933 i amerykańskiego Valenciennes-Anzin w sezonie 1935-1936. Strona Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation wydaje się błędnie wskazywać na trenera Excelsiora Thomasa Griffithsa zamiast Charlesa Griffithsa.
19. Autorzy artykułu nie udało się znaleźć innych trenerów klubu.
20. Dwaj bracia Albert i André Dubly między nimi grać w sumie siedem finałów, ale wykorzystywanych źródeł wspomnieć nazwę A. Dubly liczba meczów każdy nie może być nadana przez autorów „artykułu. Możliwe jednak, że jeden rozegrał pięć gier na pozycji ataku, a pozostałe dwie na lewej obronie i lewej połowie. Według IFFHS , Albert grał w pierwszych czterech zwycięskich finałach klubu – a także w pierwszym finale w 1903 roku – podczas gdy André był tylko „rezerwistą” w 1904 roku.
21. Wyświetlani są tylko gracze, którzy zostali wybrani podczas gry w RC Roubaix. Podane daty odpowiadają okresowi selekcji, kiedy zawodnicy grali w klubie. Zawodnicy są klasyfikowani według daty pierwszej selekcji w RC Roubaix.
22. Tabela ta została wyprodukowana z arkuszy gier dostępnych na każdym artykule poświęconym sezonach mistrzostw francuski USFSA . W latach 1902-1908 rozegrano osiem finałów, powtórzono ten z 1903 roku.

Prace bibliograficzne

• Collective, 75 th rocznica Racing Club de Roubaix ,1970

1. Zbiorcze , str.  8
2. Zbiorcze , str.  28
3. Zbiorcze , str.  12
4. Zbiorcze , str.  36
5. Zbiorowe , s.  44
6. Zbiorowe , s.  46
7. Zbiorowe , s.  32
8. Zbiorowe , s.  16
9. Zbiorowe , s.  18
10. Zbiorowe , s.  52
11. Zbiorowe , s.  54
12. Zbiorowe , s.  20
13. Zbiorowe , s.  22
14. Zbiorowe , s.  26
15. Zbiorowe , s.  48
16. Zbiorowe , s.  50
17. Zbiorowe , s.  10
18. Zbiorowe , s.  42
19. Zbiorowe , s.  30
20. Zbiorowe , s.  34
21. Zbiorcze , str.  38
22. Zbiorowe , s.  40

• Kolektyw (pod kierunkiem Thierry'ego Berthou), Słownik historyczny francuskich klubów piłkarskich ,1999, „CO Roubaix-Tourcoing, Excelsior Roubaix i RC Roubaix”

1. Zbiorowe , rozdz. „Klub wyścigowy Francji”
2. Zbiorowe , s.  364
3. Zbiorcze , str.  362
4. Zbiorowe , s.  366
5. Zbiorcze , str.  361
6. Zbiorowe , s.  365

Inne zajęcia

1. Jean-Philippe Bouchard i Alain Constant, Stulecie futbolu , Paryż, Calmann-Lévy ,2005, 143  s. ( ISBN  2-7021-3616-8 ) , „Święta Północ”, s.  16
2. Jean-Philippe Bouchard i Alain Constant, Stulecie futbolu , Paryż, Calmann-Lévy ,2005, 143  s. ( ISBN  2-7021-3616-8 ) , "Ostateczny stuprocentowy Roubaix", s.  51
3. Éric Lemaire, Francuski i międzynarodowy przewodnik po piłce nożnej , Paryż, Éditions de Vecchi,2004, 639  s. ( ISBN  2-7328-6810-8 ) , „Przeszłość mistrzostw – sezon 1941-42”, s.  145
4. Olympic Club Roubaix-Tourcoing, Golden Book of the Olympic Club Roubaix-Tourcoing: Champion francuskiej 1946-1947 ,1947( czytaj online ) , s.  23
5. Marion Fontaine , Le RC Lens i „Gueules Noires” , Les Indes savantes,2010
6. Audrey Ferraro, Le Vélo-Club de Roubaix  : W sercu legendy , Publibook ,Marzec 2004, 254  s. ( ISBN  2-7483-0357-1 , czytaj online ) , s.  49-50
7. Klub Olimpijski Roubaix-Tourcoing, Księga Gości Klubu Olimpijskiego Roubaix-Tourcoing: Mistrz Francji 1946-1947 ,1947( czytaj online ) , s.  41
8. Oliver Chovaux, wielkie postacie sportowe Nord-Pas-de-Calais , Villeneuve-d'Ascq, Christian Dorvillé,2010, 172  pkt. ( ISBN  978-2-7574-0152-1 , czytaj online ) , „Henri Jooris (1879/1940), czyli wcielenie cezaryzmu sportowego w okresie międzywojennym? », P.  79
9. Éric Lemaire, Francuski i międzynarodowy przewodnik po piłce nożnej , Paryż, Éditions de Vecchi,2004, 639  s. ( ISBN  2-7328-6810-8 ) , "Przeszłość mistrzostw - przedwojenna", s.  140-142
10. Marc Barreaud , Słownik zagranicznych piłkarzy profesjonalnych mistrzostw Francji: 1932-1997 , Paryż/Montreal (Quebec), L'Harmattan ,1998, 319  s. ( ISBN  2-7384-6608-7 , czytaj online ) , s.  45
11. Éric Lemaire, Francuski i międzynarodowy przewodnik po piłce nożnej , Paryż, Éditions de Vecchi,2004, 639  s. ( ISBN  2-7328-6810-8 ) , „Zespół francuski – wyniki, zapisy”, s.  411
12. Pierre Delaunay , Jacques De Ryswick , Jean Cornu i Dominique Vermand , 100 lat futbolu we Francji , Atlas ,1982, 320  pkt. ( ISBN  2-7312-0108-8 , informacja BNF n O  FRBNF34871354 ) , str.  134-135
13. Paul Hurseau i Jacques Verhaeghe , Olympique Lillois. Klub sportowy Fivois. Lille OSC , Joué-lès-Tours, Alan Sutton, kol.  „Pamięć futbolowa”,1997, 128  pkt. ( ISBN  2-84253-080-2 ) , s.  21

Inne referencje

1. "  Le Racing Club de Roubaix  " na stronie histoirederoubaix.com , Société d'Émulation de Roubaix
2. Médiathèque de Roubaix „  Roubaix: avant / apres  ” Fonds de kieszeń , N O  184maj-czerwiec 2014( ISSN  2262-2721 , przeczytany online [PDF] , dostęp 11 kwietnia 2015 ) - Broszura z wystawą prezentowaną przez mediatekę Roubaix z okazji cyklu dwumiesięczników wystaw pt. „Fundusze kieszonkowe”.
3. "  Vélodrome  " , na lesamisdeparisroubaix.com , Les Amis de Paris-Roubaix
4. (w) Peter Kungler Frederick PAURON, Javier Garcia i Andrea Veronese, „  Challenge International du Nord  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
5. (en) Peter Kungler, Frédéric Pauron, Javier García i Andrea Veronese, „  Challenge International du Nord 1898  ” , na stronie rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
6. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1897-1898  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
7. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1898-1899  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
8. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1900-1901  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
9. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1899-1800  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
10. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1901-1902  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
11. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1902-1903  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
12. (w) Peter Kungler Frederick PAURON, Javier Garcia i Andrea Veronese, „  International Challenge North 1903  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
13. (w) Peter Kungler Frederick PAURON, Javier Garcia i Andrea Veronese, „  International Challenge North 1902  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
14. (w) Peter Kungler Frederick PAURON, Javier Garcia i Andrea Veronese, „  International Challenge North 1904  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
15. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1903-1904  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
16. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1904-1905  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
17. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1905-1906  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
18. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1906-1907  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
19. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1907-1908  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
20. (en) Frédéric Pauron, “  France 1892-1919  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
21. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1909-1910  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
22. (w) Frederic PAURON, „  Francja 1913-1914  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,24 kwietnia 2004
23. (w) Peter Kungler Frederick PAURON, Javier Garcia i Andrea Veronese, „  International Challenge North 1908  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
24. (w) Peter Kungler Frederick PAURON, Javier Garcia i Andrea Veronese, „  International Challenge North 1914  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
25. (w) Peter Kungler Frederick PAURON, Javier Garcia i Andrea Veronese, „  International Challenge North 1909  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,19 czerwca 2009
26. (w) Javier Garcia, „  Kluby brytyjskie i irlandzkie – Overseas Tours 1890-1939  ” na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,28 sierpnia 2014
27. Peter Kungler, „  Francja - Division d'Honneur - Nord 1919-1932  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,9 maja 2004
28. „  Związek Piłki Nożnej  ”, Les Sports du Nord ,30 maja 1926, s.  2 ( przeczytaj online )
29. "  Coupe de France / Sezon 1931 - 1932  " , na fff.fr , Francuski Związek Piłki Nożnej
30. René Lehmann i Marcel Rossini "  Cannes pokazał Roubaix i zdobył Puchar Francji 1932 przed 45.000 widzów  ", Mecz , n o  294,26 kwietnia 1932, s.  9 ( przeczytaj online )
31. "  Coupe de France / Sezon 1932 - 1933  " , na fff.fr , Francuski Związek Piłki Nożnej
32. Marcel Rossini, Mario Brun i Pierre Junqua "  Excelsior Roubaix znakomicie wygrał French Football Cup przed 45.000 widzów  ", Mecz , n o  348,6 maja 1933, s.  8-9 ( czytaj online )
33. (en) Dinant Abbink, „  Francja – lista stołów finałowych drugiego poziomu  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation ,9 maja 2004
34. Marcel Rossini, "  Piłka nożna: francuski mistrzostwa zawodowców  ", Mecz , n o  516,2 czerwca 1936, s.  6 ( przeczytaj online )
35. Mario Brun, "  We wszystkich sportów - Piłka nożna  ", Mecz , n o  533,1 st wrzesień 1936, s.  14 ( przeczytaj online )
36. Marcel Rossini Emmanuel Gambardella "  Tydzień Boże męskopłodności w serialu  " równej , N O  55029 grudnia 1936, s.  5 ( przeczytaj online )
37. "  Wyniki - Sezon 1936-1937 - 26 th dzień  " na lfp.fr , zawodowa liga piłki nożnej
38. "  Kalendarz - Sezon 1936-1937  " , na lfp.fr , Profesjonalna liga piłkarska
39. "  Wyniki - Sezon 1937-1938 - 11 th dzień  " na lfp.fr , zawodowa liga piłki nożnej
40. "  Wyniki - Sezon 1937-1938 - 26 th dzień  " na lfp.fr , zawodowa liga piłki nożnej
41. "  Ranking - Sezon 1937-1938 - 30 th dzień  " , na lfp.fr , liga zawodowa piłka nożna
42. (w) Francois Mazet i Frederic PAURON, „  Początki ligi francuskiej  ” na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation
43. "  Coupe de France - Sezon 1944-1945  " , na fff.fr , Francuski Związek Piłki Nożnej
44. „  Historia Roubaix-Tourcoing CO  ” , na cortfree.fr
45. "  DH Nord - 1946  " , na footballenfrance.fr
46. "  Division d'Honneur - Ligue Nord  " , na footballenfrance.fr
47. "  Historia futbolu Roubaix  " , na cortfree.fr
48. „  R. ST. Roubaix  ” , na fff.fr , Francuska Federacja Piłki Nożnej
49. "  Stade Club Olympique Roubaix 59  " , na histoire.maillots.free.fr
50. Médiathèque de Roubaix "  od stóp do  " zbiór kieszeni , N O  1632 listopada 2010( przeczytaj online [PDF] , dostęp 16 listopada 2014 ) - Broszura z wystawą prezentowaną przez mediatekę Roubaix z okazji cyklu dwumiesięczników wystaw pt. „Fundusze kieszonkowe”.
51. "  Stade Club Olympique Roubaix 59  " , na footballenfrance.fr
52. "  Roubaix ST.CO 59 - Informacje praktyczne  " , na fff.fr , Francuski Związek Piłki Nożnej
53. "  Biuro 07/02/1945  " France Football Officiel , n o  5,15 lipca 1945, s.  3
54. "  Nowe numery przynależność  ", Nord Football Officiel , n o  974,7 czerwca 1947
55. "  Bureau du 16/07/1948  " France Football Officiel , n o  126,18 sierpnia 1948, s.  4
56. "  Bureau du 20/06/1964  ", France Football Officiel , n o  955,20 czerwca 1964
57. Thierry Delattre, „  Herb Roubaix  ” , na stronie histoirederoubaix.com , Société d'Émulation de Roubaix
58. "  Roubaix  " , na stronie armorialdefrance.fr , herbarz miast i wsi Francji
59. "  Stadion Dubrulle-Verriest, mekka sportu Roubaix  " , na ateliers-memoire-roubaix.com , Ateliers Memoire de Roubaix,18 marca 2010
60. "  Jean Dubrulle  " , na memoiredeshommes.sga.defense.gouv.fr , Ministerstwo Obrony
61. "  FRBNSA-083 Jean Dubrulle, pilot podporucznik  " , na europeana1914-1918.eu
62. "  Pomniki zmarłych - Roubaix  " , na monumentsmorts.univ-lille3.fr , Uniwersytet Lille III
63. Jean Devis, „  Przemówienie Jeana Devisa, wiceprezesa przyjaciół Paris-Roubaix  ” , na lesamisdeparisroubaix.com ,17 września 2005 r.
64. "  Roubaix ST.CO 59 - Tereny  " , na fff.fr , Francuski Związek Piłki Nożnej
65. Regionalne Muzeum Etnologiczne Béthune , Ludzie trybun: Kibice piłki nożnej w Nord-Pas-de-Calais ,1998
66. Gérard Dupuy, „  Finaliści mistrzostw Francji – 1888 do 1969  ” , na stronie cdm.athle.com , Commission de la Documentation et de l'Histoire, Francuska Federacja Lekkoatletyki ,1 st lipca 2014
67. "  Słowo od prezydenta  " , na club.fft.fr , Racing Tennis Club de Roubaix
68. "  Racing Tennis Club de Roubaix - Instalacje  " , na rechercheeclub.applipub-fft.fr , Francuska Federacja Tenisowa
69. "  France - Division d'Honneur - Nord 1919-1932  " , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation
70. "  Przegląd klubu  " , na lfp.fr , Profesjonalna liga piłkarska
71. "  Coupe de France / Historique  " , na fff.fr , Francuski Związek Piłki Nożnej
72. „  Francja – lista stołów finałowych drugiego poziomu  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation
73. (en) Erik Garin, „  Francja - trenerzy klubów pierwszej i drugiej ligi  ” , na rsssf.com , Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation
74. "  Plik Franza Platko  " , na footballdatabase.eu
75. "  Raymond Dubly arkusz  " , na FFF .fr
76. "  Arkusz Julesa Dewaqueza  " , na FFF .fr
77. zbiorcze "  min pięć z Verriest  " nożna , N O  17413 kwietnia 1933, s.  6-7
78. "  Arkusz Jean Florin  " , na footballdatabase.eu
79. "  RC Roubaix 1936-1937  " , na footballdatabase.eu
80. "  RC Roubaix 1937-1938  " , na footballdatabase.eu
81. "  RC Roubaix 1938-1939  " , na footballdatabase.eu

Załączniki

Bibliografia

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.

• Philippe Waret i Jean-Pierre Popelier, Roubaix: Une ville de Sport , Saint-Cyr-sur-Loire, Alan Sutton , coll.  "Sport - Miasto Sportu",2005, 128  pkt. ( ISBN  2-84910-155-9 )
• Kolektyw (pod kierunkiem Thierry'ego Berthou), Słownik historyczny francuskich klubów piłkarskich , t.  2, Créteil, Pages de foot,1999( ISBN  2-913146-02-3 ) , „CO Roubaix-Tourcoing, Excelsior Roubaix i RC Roubaix”, s.  361-366
• Collective, 75 th rocznica Racing Club de Roubaix , Racing Club de Roubaix,1970, 66  pkt. ( przeczytaj online )

Powiązane artykuły

• Piłka nożna we Francji
• Klub Olimpijski Roubaix-Tourcoing
• Stadion Roubaix
• Excelsior Athletic Club de Roubaix