Przebudzenie Azusa Street jest wydarzeniem Awakening która odbyła się w Los Angeles w Kalifornii , od 1906 roku i jest źródłem ruchu zielonoświątkowego . Kierował nim afro-amerykański pastor William J. Seymour i trwał do 1915 r. Charakteryzowały się duchowymi doświadczeniami, którym towarzyszyły świadectwa cudownego uzdrowienia fizycznego , kultu i mówienia językami . Krytykowany wówczas przez media i wielu teologówChrześcijan za to, co uważał za skandaliczne i niekonwencjonalne zachowanie, to budzik jest obecnie uważana przez historyków jako główny katalizator dla rozprzestrzeniania zielonoświątkowego w XX -tego wieku.
W 1905 roku, William J. Seymour , syn uwolnionych niewolników, potem 34, działając był pastor małego kościoła Ruchu uświęcenie w Topeka , Kansas, i był również studentem Topeka kaznodzieja Charles Parham , pastor i założyciel teologa Pentekostalizm. Neely Terry, Afroamerykanka, członkini oddziału Ruchu Uświęcenia w Los Angeles, pod koniec 1905 roku pojechała odwiedzić swoją rodzinę w Houston . Tam uczestniczyła w nabożeństwie w kościele, w którym głosił William Seymour. Jej kazanie dotyczyło przyjęcia Ducha Świętego ze znakiem mówienia obcymi językami i chociaż nie doświadczyła tego osobiście, pani Terry była pod wrażeniem charakteru i przesłania pastora Seymoura. Po powrocie do Kalifornii zasugerowała i uzyskała zaproszenie pastora Seymoura do przemawiania w miejscowym kościele. Seymour przyjął zaproszenie do dniaLuty 1906Otrzymał też pomoc finansową i błogosławieństwo od Parhama na swój miesięczny plan odwiedzin.
Seymour przybył do Los Angeles w dniu 22 lutego 1906, a dwa dni później głosił w kościele pastor Julii Hutchins na rogu Dziewiątej Ulicy i Santa Fe Avenue w Los Angeles. W tym pierwszym kazaniu potwierdził, że mówienie językami jest pierwszym biblijnym znakiem ( „biblijnym świadectwem” ) świadczącym o napełnieniu wierzącego Duchem Świętym , ale przyznał, że sam tego nie doświadczył. W następną niedzielę4 marca, wrócił do kościoła i zauważył, że Julia Hutchins zamknęła drzwi na kłódkę. Rada prezbiterialna odrzuciła naukę Seymoura, głównie dlatego, że jeszcze nie doświadczył tego, o czym mówił. Potępienie to podzieliło także Stowarzyszenie Kościołów Ruchu Uświęcenia Południowej Kalifornii, do którego należała ta parafia. Jednak niektórzy członkowie Kościoła Hutchins nie odrzucili kazań Seymoura. Został zaproszony do zamieszkania w domu członka okręgu Edwarda S. Lee i zaczął tam prowadzić studia biblijne i spotkania modlitewne.
Pastor Seymour i jego niewielka grupa nowych zwolenników wkrótce przeprowadzili się do domu Richarda i Ruth Asberry przy 216 North Bonnie Brae Street. Miejscowe białe rodziny z lokalnych kościołów Ruchu Uświęcenia zaczęły uczestniczyć w nabożeństwach, co sprawiło, że nabożeństwa były wielorasowe. Grupa spotykała się regularnie i modliła się o przyjęcie chrztu w Duchu Świętym . Plik9 kwietnia 1906, po pięciu tygodniach głoszenia i modlitwy, której przewodniczył Seymour, oraz po trzech dniach postu, Edward S. Lee po raz pierwszy przemówił językami. Na następnym spotkaniu Seymour podzielił się świadectwem Lee i wygłosił kazanie na temat Dz 2: 4, a wkrótce sześciu innych ludzi zaczęło mówić językami, w tym Jennie Moore, która później została żoną Williama Seymoura. Kilka dni później12 kwietniaPo całonocnej modlitwie Seymour po raz pierwszy przemówił językami.
Echa tych wydarzeń z North Bonnie Brae Street szybko krążyły wśród mieszkańców Los Angeles, Afroamerykanów, Latynosów i białych, a przez kilka nocy różni mówcy przychodzili, aby głosić tłumowi z ganku domu Asberry. . Publiczność obejmowała szeroki wachlarz klas społecznych i środowisk religijnych. Z kolei Julia Hutchins mówiła językami, gdy cały jej zbór zaczął przychodzić na zebrania. Wkrótce tłum urósł, a ulica zapełniła się ludźmi mówiącymi językami, krzycząc, śpiewając i jęcząc. W końcu frontowa weranda zawaliła się, zmuszając grupę do poszukiwania nowego miejsca spotkań. Mieszkaniec okolicy tak opisuje wydarzenia z 216 North Bonnie Brae: „Płakali przez trzy dni i trzy noce. To była Wielkanoc. Przybywali ludzie z całego świata. Następnego ranka nie można było podejść do domu. Kiedy przybyli ludzie, znaleźli się pod kontrolą Boga, a całe miasto pogrążyło się w chaosie. Krzyczeli, dopóki nie zawaliły się fundamenty domu, ale nikt nie został ranny. "
Grupa North Bonnie Brae Street ostatecznie odkryła konstrukcję dostępną w centrum Los Angeles przy 312 Azusa Street ( 34 ° 02 ′ 54 ″ N, 118 ° 14 ′ 28 ″ W ). Pierwotnie był to afrykański kościół metodystów , zbudowany w biednej części miasta. Był w złym stanie, a czynsz wynosił 8 dolarów miesięcznie. Od czasu przeprowadzki kościoła afrykańskiego budynek służył jako hurtownia, magazyn, skład drewna, składowiska, nagrobek sklepowy, a ostatecznie służył jako stajnia z pokojami do wynajęcia na piętrze. Był to niewielki prostokątny budynek z płaskim dachem, około 18 metrów długości i 12 metrów szerokości, o łącznej powierzchni 220 m2. Jedynym znakiem, który przypominał o jego dawnym statusie kościoła, było gotyckie okno nad głównym wejściem.
W środku-Maj 1906Od 300 do 1500 osób próbowało zmieścić się w budynku podczas nabożeństw, które gromadziły osoby różnego pochodzenia: mężczyzn, kobiety, dzieci, wszystkich ras i różnych środowisk. Przybyli do Los Angeles zarówno ze sceptycyzmem, jak iz chęcią uczestnictwa. Mieszanie się ras i udział kobiet w kierownictwie były wybitnymi cechami ruchu przeciwko nurtowi ówczesnego społeczeństwa, ponieważ byliśmy w 1906 r. Na szczycie ruchu segregacji rasowej „ Jim Crow ” i czternastu lata przed przyznaniem prawa wyborczego amerykańskim kobietom.
Uwielbienie było częste i spontaniczne na Azusa Street 312, a czasami prawie nieprzerwanie 24 godziny na dobę. Ten ruch Odrodzenia przyciągał nie tylko członków Ruchu Świętości , ale także baptystów , menonitów , kwakrów i prezbiterian . Obserwator z jednego z nabożeństw tak to opisuje: „Nie używa się żadnego instrumentu muzycznego. Nie ma takiej potrzeby. Żadnego chóru - niektórzy słyszeli anioły w duchu. Żadne kolekcje nie są pobierane. Nie ogłoszono żadnych plakatów zapowiadających spotkania. Żadna organizacja kościelna nie wspiera ruchu. Wszyscy, którzy są w kontakcie z Bogiem, gdy tylko wchodzą, uświadamiają sobie, że to Duch Święty kieruje ”
Los Angeles Times nie było tak pozytywne: „Posiedzenia odbywają się w zniszczonym schronisku na Azusa Street, a wielbiciele tej dziwnej praktyce doktryny najbardziej fanatyczni obrzędy, głoście szalone teorie i umieścić się na ... Nawet w stan szalonego podniecenia w ich wyjątkowej gorliwości. Zgromadzenie tworzą Afroamerykanie i kilku białych, a noc w sąsiedztwie straszą wyciem wiernych, którzy godzinami kołyszą się w nerwowej postawie modlitwy i błagania. Twierdzą, że mają „dar języków” i potrafią zrozumieć „Babels”. "
W pierwszym wydaniu gazety La Foi Apostolique stwierdzono, że większość odwiedzających spotkała się z podobną reakcją: „Dumni i dobrze ubrani duchowni przyszli„ zbadać ”. Bardzo szybko ich wyniosłą minę zastąpiło zdziwienie, potem przekonanie, i bardzo często znajdowano ich tarzających się po brudnej ziemi, proszących Boga o wybaczenie i uczynienie ich jak małe dzieci. "
Z relacji z pierwszej ręki wynika, że osoby niewidome odzyskują wzrok, choroby są natychmiast leczone oraz imigranci mówiący po niemiecku, jidysz lub hiszpańsku, a wszystko to jest tłumaczone przez niewykształconych Afroamerykanów rozmawiających z nimi w ich języku ojczystym, ze względu na „nadprzyrodzone zdolności”.
Śpiew był sporadyczny i a capella , a czasami w językach. Czasami zdarzały się długie okresy ciszy. Niektórzy słuchacze mieli okresy pokłonów. Goście składali swoje zeznania, a członkowie czytali na głos te przesłane pocztą. Odbyła się modlitwa o dar języków. Modlono się w językach za chorych, za misjonarzy i wszelkie prośby przychodziły od słuchaczy lub poczty. Miał spontaniczne przepowiadanie i wezwania do zbawienia , uświęcenia i chrztu Duchem Świętym. Laurent Catley, którego rodzina uczestniczyła w Przebudzeniu, powiedział, że w większości nabożeństw głoszenie polegało na czytaniu Biblii przez Seymoura i spontanicznym przemawianiu wiernych w celu głoszenia lub świadectwa, że byli prowadzeni przez Ducha Świętego. Wiele osób nieustannie krzyczało podczas spotkań. Członkowie misji nigdy nie błagali, ale przy drzwiach stał kosz dla tych, którzy chcieli wesprzeć Przebudzenie, aby przekazać darowiznę. Rzeczywistych członków Azusa Street Mission nigdy nie było więcej niż 50 do 60 osób, a setki i tysiące ludzi odwiedzały lub tymczasowo przebywały na przestrzeni lat.
W Październik 1906, Charles Parham został zaproszony do wystąpienia na spotkaniach w Azusa Street, ale to zaproszenie zostało szybko usunięte. Parham był w konflikcie z Seymourem i chciał być liderem wyłaniającego się ruchu, ale przywódcy misji wiary apostolskiej byli powolni w podejmowaniu decyzji lub zmianie metod lub urzędników.
W sceptycznym „jednym” zatytułowanym „Dziwna wieża Babel języków”, reporter Los Angeles Times próbował opisać to, co wkrótce będzie znane jako Przebudzenie Azusa Street: „Wygłaszając dziwne słowa i wyrażając wiarę, której„ żaden rozsądny śmiertelnik nie może rozumiem, ostatnia sekta religijna powstała w Los Angeles ”. Inna lokalna gazeta donosiła wWrzesień 1906ten opis wydarzeń: „… haniebna mieszanka ras… płaczą i wyją przez cały dzień i noc. Biegają, skaczą, drżą ze wszystkich stron, krzyczą na całe gardło, krążą, padają na pokrytą trocinami podłogę, walczą i tarzają się. Niektórzy tracą przytomność i nie ruszają się godzinami, jakby byli martwi. Ci ludzie wydają się być szaleni, niezrównoważeni psychicznie lub pod wpływem zaklęcia. Twierdzą, że są napełnieni Duchem Świętym. Ich głównym kaznodzieją jest niepiśmienny jednooki Murzyn, który przez większość czasu siedzi na kolanach, z głową schowaną między drewnianymi skrzynkami mleka. Nie mówi dużo, ale czasami słychać okrzyki „Pokutuj” i to on rzekomo wszystkim kieruje… Wielokrotnie śpiewają tę samą piosenkę „Przyszedł Pocieszyciel”. "
Chrześcijanie w wielu tradycjach byli bardzo krytyczni, mówiąc, że ruch był hiper-emocjonalny, przejął Pismo Święte i stracił swój chrystocentryzm przez wyolbrzymianie znaczenia Ducha Świętego. Bardzo szybko pastorzy ostrzegli swoje parafie przed misją Azusa Street. Niektórzy złożyli skargę na policję i próbowali zamknąć budynek.
Jest również w Wrzesień 1906która została uruchomiona przez gazetę „Wiara apostolska”, organ odrodzenia Azusa Street. Liczby pojawiały się nieregularnie doMaj 1908, w większości napisane przez pastora Seymoura i kobietę o imieniu Clara Lum, członkini Misji Wiary Apostolskiej. Gazeta została rozprowadzona bezpłatnie w tysiącach egzemplarzy. Wydrukowano pięć tysięcy egzemplarzy pierwszego numeru, a nakład sięgnął ponad 40 tysięcy egzemplarzy w 1907 roku.
Ta gazeta donosiła całemu światu o wydarzeniach na Azusa Street. Pierwsza liczba brzmiała: „Nadeszła Pięćdziesiątnica”. W wydaniu z 1907 roku napisano: „Znakiem nadejścia Pana jest to, że łączy On wszystkie rasy i narody razem i są one wypełnione mocą i chwałą Bożą. On chrzci ich jednym Duchem i łączy je w jedno ciało, aby uformować ludzi, którzy będą gotowi na spotkanie z Nim, gdy powróci ”. Wiara apostolska zwracała coraz większą uwagę na wydarzenia z Azusa Street i rodzący się ruch wyłaniający się z tego przebudzenia.
Do 1913 roku Przebudzenie Azusa Street straciło swoją moc, a media nie interesowały się nim od 1915 roku. Seymour i jego żona zostali w tyle i nadal służyli małej afroamerykańskiej parafii Azusa Street. pomagać innym przebudzeniom. Po śmierci Seymoura na zawał serca w 1922 r. Jego żona Jennie służyła jako pastor wspólnoty do 1931 r., Kiedy to parafia została eksmitowana z budynku.
Tysiące ludzi przybyło na Azusa Street, aby na własną rękę być świadkami Przebudzenia i wyjechało z zamiarem ewangelizacji daleko. Pastor KEM Spooner uczestniczył w Przebudzeniu w 1909 roku i stał się jednym z najskuteczniejszych misjonarzy Kościoła Uświęcenia Pięćdziesiątnicy w Afryce, pracując wśród ludu Tswana w Botswanie .
AG Garr i jego żona zostali wysłani z Azusa Street do Kalkuty , gdzie rozpoczęli Małe Przebudzenie. Jednak mówienie w innym języku nie dawało im dostępu do bengalskiego . Następnie Garrs udał się do Hongkongu i zaczął szerzyć pentekostalizm w Chinach. Mogli w tym celu polegać na innych kościołach i organizacjach protestanckich już obecnych w Chinach. Garr pomógł także naprawić doktryny zielonoświątkowe, reformując doktrynę „biblijnych dowodów” i zmieniając naukę mówienia językami z narzędzia ewangelizacji na dar „duchowej mocy”.
Misjonarz Bernt Bernsten przybył szczególnie z północnych Chin, aby dowiedzieć się, co się dzieje na Azusa Street, po tym, jak usłyszał, że wypełniają się przygotowania z Dziejów Apostolskich 2: 4. Coraz więcej odwiedzających opuszczało Azusa Street każdego miesiąca, aby nieść przesłanie do wszystkich części świata, w takiej liczbie (38 misjonarzy pozostało wPaździernik 1906), że w ciągu mniej niż dwóch lat ruch rozprzestrzenił się na ponad pięćdziesiąt krajów, w tym Wielką Brytanię, kraje skandynawskie, Niemcy, Holandię, Egipt, Syrię, Palestynę, Republikę Południowej Afryki, Hongkong i Chiny kontynentalne, Cejlon i Indie.
Pod koniec 1906 r. Większość przywódców Azusa Street opuściła ją, aby stworzyć nowe społeczności. Na przykład Apostolska Misja Wiary 51. Ulicy, Hiszpanie MSZ czy Włoska Misja Zielonoświątkowa… Te społeczności składały się głównie z imigrantów lub mniejszości etnicznych. Południowo Stany Zjednoczone był najważniejszym obszarem wzrostu, ponieważ podejście Seymour pomogły zracjonalizować charyzmatyczną duchową atmosferę , która już zwykle panował w tych regionach.
Wiele istniejących Metodystycznych Stowarzyszeń uświęcających przyjęło przesłanie zielonoświątkowe. Nowe parafie powstały również ze względu na różnice teologiczne między metodystami a zielonoświątkowcami, takimi jak zgromadzenia Boga utworzone w 1914 r. Lub zielonoświątkowy kościół Boży utworzony w 1919 r. Kontrowersje doktrynalne bardzo wcześnie doprowadziły do rozłamu między trynitarnymi zielonoświątkowcami a unitarnymi zielonoświątkowcami, którzy założyli Zielonoświątkowy zwoje Świata w 1916 roku.
Obecnie członkostwo zielonoświątkowe dociera do 500 milionów ludzi na całym świecie i jest uważane za najszybciej rozwijającą się gałąź chrześcijaństwa. Przebudzenie Azusa Street jest uważane za moment powstania współczesnego pentekostalizmu.