Reaktor z wrzącą wodą

Reaktor wrzenia wody lub BWR (w języku angielskim BWR do wrzącej wody reaktor ) jest rodzajem jądrowej mocy reaktora obecnie stosowane w niektórych elektrowni jądrowej w Ameryce, Japonii, Niemczech, Szwecji, Finlandii, Rosji i Szwajcarii w szczególności. Jest to termiczny reaktor neutronowy, w którym moderatorem jest zwykła woda. W żargonie przemysłu jądrowego termin „  łańcuch reaktorów z wrzącą wodą” oznacza łańcuch działalności przemysłowej związanej z eksploatacją tych reaktorów. Reaktory wodne wrzące stanowią obok reaktorów wodnych ciśnieniowych ( PWR ), reaktorów CANDU i RBMK jedną z głównych kategorii (strumieni) reaktorów eksploatowanych na świecie.

Historia

Po II wojnie światowej Kongres Stanów Zjednoczonych przegłosował „ Ustawę o energii atomowej”  (w) utworzenie nowej agencji rządowej, Komisji Energii Atomowej Stanów Zjednoczonych (w języku angielskim „Komisja Energii Atomowej Stanów Zjednoczonych (AEC)”) odpowiedzialnej za rozwój wojskowe i cywilne zastosowania atomu. Pierwszą eksperymentalną produkcję energii jądrowej uzyskano 20 grudnia 1951 r. z reaktorem prędkich neutronów EBR-1, zbudowanym przez Idaho National Laboratory . Reaktor wyprodukował tego dnia wystarczającą ilość energii elektrycznej, aby zapalić cztery żarówki, a następnego dnia cały budynek.

Prezydent Stanów Zjednoczonych Eisenhower wygłasza przemówienie „Atomy dla pokoju” na Zgromadzeniu Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 8 grudnia 1953 r., w którym apeluje o rozwój wykorzystania wody, energii jądrowej do celów cywilnych, a w szczególności do produkcji Elektryczność. W ten sposób otwiera drogę do rozwoju cywilnej energetyki jądrowej w Stanach Zjednoczonych, a także na całym świecie.

Pod kierownictwem admirała Hymana Rickovera Stany Zjednoczone opracowują reaktor wodny pod ciśnieniem (PWR) do użytku w marynarce wojennej (zwłaszcza na okrętach podwodnych). PWR wykorzystuje jako paliwo wzbogacony tlenek uranu i jest moderowany i chłodzony zwykłą wodą. Budowa prototypowego reaktora morskiego Mark 1 rozpoczęła się w marcu 1953 roku w Idaho, a pierwszy okręt podwodny o napędzie atomowym, USS Nautilus, został zwodowany w 1954 roku. W 1959 roku Stany Zjednoczone i ZSRR uruchomiły jednocześnie swój pierwszy okręt nawodny o napędzie atomowym . Doświadczenie z wykorzystaniem reaktora Mark 1 w marynarce wojennej skłoniło Komisję Energii Atomowej Stanów Zjednoczonych do upoważnienia Westinghouse do budowy reaktora demonstracyjnego Shippingport w Pensylwanii , o mocy 60  MWe , oddanego do użytku w 1957 roku i eksploatowanego do 1982 roku.

Wraz z Westinghouse, przemysłowiec General Electric , przy wsparciu dwóch laboratoriów badawczych, Knolls Atomic Power Laboratory i Argonne National Laboratory , również przygotowuje się do wejścia w ten nowy przemysł z nowym typem reaktora, we wrzącej wodzie. Reaktor demonstracyjny, Vallecitos , został zbudowany w 1956 i oddany do użytku w 1957. Mimo że Westinghouse miał poparcie rządu USA, to elektrownia Vallecitos otrzymała pierwszą licencję na komercyjną eksploatację.

Opis i działanie

Ogólny opis reaktora z wrzącą wodą

Reaktor na wodę wrzącą to reaktor z neutronami termicznymi, w którym woda krążąca w rdzeniu pełni zarówno funkcję chłodziwa, jak i moderatora . Kontrolę neutronową rdzenia zapewniają tylko grafitowe pręty sterujące. Woda chłodząca jest częściowo odparowywana w rdzeniu. Jeśli chodzi o ciśnieniowy reaktor wodny, ta woda krąży pod ciśnieniem, ale pod niższym ciśnieniem, od 70 do 80 barów wobec 155 do 160 barów.

Pierwszy typ: dwa obwody z wytwornicą pary

Pierwszy typ REB wyprodukowany w latach 60., BRW-1, oparty był na zasadzie podwójnego cyklu Rankine'a . Para wytwarzana w sercu została oddzielona w balonie parowym do turbiny. Nasycona woda z kolby przechodziła następnie przez wytwornicę pary, która w części wtórnej wykorzystywała parę pod ciśnieniem nieco niższym niż ciśnienie pierwotne. Na wylocie turbiny po skropleniu woda była kierowana do zbiornika i wtórnego wytwornicy pary. Zawór regulujący przepływ pary w obwodzie wtórnym umożliwił regulację turbiny w zależności od mocy neutronów.

Drugi typ: pojedynczy obieg z separacją pary w zbiorniku i recyrkulacją wody nasyconej

Od modelu BRW-2 obieg pary został uproszczony tak, że tylko wytwarzana para jest turbinowana. Zbiornik został zatem zmodyfikowany, aby umożliwić recyrkulację nieodparowanej wody na wylocie serca poprzez wprowadzenie separatorów, suszarek i pierścieniowej przestrzeni umożliwiającej mieszanie przepływu recyrkulacyjnego z wodą zasilającą. Aby poprawić szybkość przepływu w sercu, obwód wykorzystuje część wody, aby ponownie wstrzyknąć ją do rodzaju dyszy zwanej eżektorem (pompą strumieniową). Zasada ta pozwala na znaczne zwiększenie przepływu pierwotnego przy jednoczesnym pobraniu tylko części strumienia wody z przestrzeni pierścieniowej (około 30%).

Tak więc, jak pokazano na schemacie obok, w przeciwieństwie do reaktora ciśnieniowego wodnego, reaktor wrzący ma tylko jeden obieg wody zasilającej i pary wytworzonej po odparowaniu w zbiorniku. Krążącą wodę i parę można nazwać „pierwotną”, ponieważ płyn, o którym mowa, przeszedł przez rdzeń, aby wydobyć wytworzone ciepło.

Woda zasilająca pobierana ze skraplacza jest pompowana pod ciśnieniem w zbiorniku przez główne pompy zasilające i wpuszczana do tych ostatnich na obrzeżu koszyka wsporczego rdzenia. Jest mieszany i ponownie podgrzewany przez duży przepływ nasyconej wody pochodzącej z separacji emulsji para-woda wytworzonej w rdzeniu.

Po opuszczeniu rdzenia mieszanina pary wodnej jest rozdzielana statycznie grawitacyjnie i przez odwirowanie. Wyprodukowana para kierowana jest do kolektorów pary i turbin znajdujących się za nimi, natomiast nasycona woda jest zawracana w celu zmieszania z zimniejszą wodą zasilającą.

Nienasycona mieszanina wody (zimna woda zasilająca i nasycona woda recyrkulacyjna) spływa wzdłuż ściany zbiornika, gdzie jest pobierana przez pierwotne pętle na zewnątrz zbiornika przez pompy pierwotne, która jest kierowana do rdzenia i przechodzi przez rdzeń, gdzie wytworzone ciepło jest odbierane powodując ogrzewanie do nasycenia i odparowania.

Podczas pracy z pełną mocą masowe natężenie przepływu wody i wrzącej pary przechodzącej przez rdzeń jest zazwyczaj 7 razy większe niż nominalne natężenie przepływu wytwarzanej pary.

Tak więc, ze ściśle funkcjonalnego punktu widzenia, z punktu widzenia wytwarzania pary, zbiornik i serce BWR są bardzo podobne do konwencjonalnego kotła z wymuszoną recyrkulacją.

Trzeci typ: pojedynczy obwód z recyrkulacją przez pompę z mokrym wirnikiem

Następnie cztery pętle recyrkulacyjne zostały zastąpione mokrymi pompami wirnikowymi zainstalowanymi bezpośrednio na zbiorniku w jego dolnej części. Jest to zasada działania S90 szwedzkiej grupy ABB Atom, która została przyjęta dla ABWR (Zaawansowany reaktor z wrzącą wodą) General Electric i projektu Kerena (dawny SWR 1000) grupy Areva NP .

Ta modyfikacja

  • upraszcza zbiornik
  • minimalizuje liczbę obwodów, a tym samym wielkość obudowy.
  • zmniejsza ryzyko przerwania pierwotnego rurociągu
  • ogranicza promieniowanie gamma
Czwarty typ: pojedynczy obwód bez pompy recyrkulacyjnej

General Electric i Energatom (Rosja) oferują również reaktory, których obieg na statku odbywa się całkowicie w naturalnej konwekcji:

  • ESBWR GE
  • jak również rosyjski VK 300

Serce i paliwo

Pastylki

Paliwem jądrowym używanym w rdzeniu BWR jest tlenek uranu. Stopa wzbogacenie stosowane w reaktorach BWR są takie same w 1 st  kolejności jak te stosowane w PWR.

Dwutlenek uranu stosowany jako paliwo jest pakowana w postaci granulek ceramicznych o wysokiej odporności na wysokie temperatury (powyżej 2000  ° C ). Ich produkcja obejmuje kilka etapów. Pierwotny materiał, heksafluorek uranu , jest ogrzewany w piecu obrotowym w obecności pary wodnej i wodoru i w ten sposób przekształcany jest w tlenek uranu UO 2 i fluorowodór HF. Następnie dodaje się oktatlenek triuranu U 3 O 8 (pochodzący z utleniania UO 2 ) w celu ułatwienia tworzenia się porów. Rezultat jest zredukowany do proszku, do którego dodaje się smar ( stearynian cynku ) w celu ułatwienia granulowania, który jest następnie uzyskiwany przez prasowanie w matryce. Peletki są cylindryczne o wysokości 13,5  mm i średnicy 8  mm . Są one następnie wypalane w piecu w tak zwanym procesie spiekania , w temperaturze 1700  °C , w atmosferze redukującej z wodorem , obrabiane maszynowo w celu dostosowania ich kształtu i ułatwienia wprowadzenia do osłon, a na koniec kontrolowane.

Ołówki

Pelety paliwowe są umieszczane w rurze o długości około 4 metrów, zawierającej stos około 360 peletek, tworzących tzw. ołówek. Osłonka otaczająca kulki i stanowiąca otoczkę ołówka wykonana jest ze stopu cyrkonu. Zaletą tego materiału jest to, że jest odporny na wysokie temperatury i bardzo korozyjne środowisko oraz nie absorbuje neutronów.

Zircaloy-2 (Zy-2) był głównie stosowany w reaktorach z wrzącą wodą. Składa się z 97,5% masowych cyrkonu z dodatkiem cyny (1,2 do 1,7%), żelaza (0,7 do 0,2%), chromu (0,05 do 0,15%), niklu (0,03 do 0,08%), tlenu (0,09 do 0,16%) i krzemionka (0,005 do 0,012). Zawiera również zanieczyszczenia w bardzo niewielkich ilościach, takie jak glin , bor , kadm , węgiel , kobalt czy hafn . Osady hafnu (<0,01%) powinny być usuwane, gdy tylko jest to możliwe, ze względu na ich wysoki współczynnik absorpcji neutronów. Dokładny skład faktycznie zależy od producentów.

Stop dostarczany jest przez producentów w postaci gąbki cyrkonowej. Jest to przekształcane przez ogrzewanie w elektrycznym piecu łukowym we wlewki, które poprzez kucie , obróbkę cieplną i hartowanie są następnie formowane w cylindryczne kęsy o średnicy 20  cm . W celu przekształcenia w rurę, sztabka poddawana jest obróbce przez wytłaczanie na gorąco, walcowanie na zimno i wyżarzanie. Rura osłonowa jest następnie uzyskiwana poprzez precyzyjne walcowanie do uzyskania wymaganych wymiarów: średnicy zewnętrznej 9,5  mm i grubości 0,57  mm . Compagnie Européenne du Cyrkon (Cezus), podmiot zależny od AREVA, jest światowym liderem w produkcji okładziny ze stopu cyrkonu dla rur montażowych paliwa.

Pierwszym REB, który zastosował zyrcaloy-2, był drezdeński BWR-1 w 1960 roku. Problemy z korozją okładziny pojawiły się od początku eksploatacji. W 1988 r. i kilka lat później kilka reaktorów BWR doświadczyło awarii płaszcza cyrkonowego, które uległy degradacji, powodując znaczne uwalnianie produktów rozszczepienia i ługowanie paliwa. Te pęknięcia powłoki cyrkonowej były głównie spowodowane słabą odpornością tych materiałów na korozję w środowisku wrzenia zarodkowego i wodoru. Oprócz korozji po stronie wody występowały również korozja wewnętrzna spowodowana produktami rozszczepienia, oddziaływaniami pelet-okładzina i kruchością płaszcza w wyniku absorpcji wodoru (uwodornienia). Aby poprawić odporność osłony na korozję, Siemens (obecnie Areva NP ) opracował powłokę ze stopu Zr-Fe zawierającą 0,4% żelaza. GE i Westinghouse Electric Sweden również dodały żelazo do swojego stopu, ale w mniejszych proporcjach, ale inne środki również poprawiły odporność płaszcza, takie jak redukcja wilgoci resztkowej w granulce tlenkowej, uran, ciśnienie w atmosferze helowej pręta lub wykonanie powłoki dwuwarstwowej, proces General Electric, warstwa zewnętrzna (90% grubości) wykonana jest z cyrkonu-2, a warstwa wewnętrzna z czystego i miękkiego cyrkonu, co pozwala na wchłonięcie chropowatości granulek. Zircaloy-2 jest nadal używany w REB.

Zespoły

Pręty są pogrupowane w zespoły paliwowe lub skrzynie o przekroju kwadratowym. W celu zapewnienia osiowej cyrkulacji wody wewnątrz zespołów zachowano kanały wodne, co nie ma miejsca w przypadku PWR. Pierwszy wykonany zestaw składał się z rzędów po 6 ołówków, a zatem składał się z 6 × 6 = 36 ołówków. Jednak był używany tylko w pierwszym modelu rdzenia BRW-1 oraz w JPDR-1 (Japan Power Demonstration Reactor), który działał od 1960 do 1963 w Japonii.

Już w 1970 roku w reaktorach BWR-2 stosowano zespoły 7×7, czyli 49 prętów. Tak jest w przypadku reaktorów Tsuruga-1 w Japonii. Powstały także zespoły 8×8, 9×9, 10×10 i 11×11. Ciśnieniowe reaktory wodne wykorzystują zespoły składające się z większej liczby prętów: 13 × 14, 14 × 14, 15 × 15, 15 × 16, 16 × 16, 17 × 17 i 18 × 18.

Niektóre mieszanki miały bardzo specyficzne zastosowania. Tak więc reaktory Big Rock punkt miał zespoły 2,13  m długości rozmieszczone 7 x 7, 8 x 8, 10 x 10 x 11 i 11, wykonanych specjalnie w tym reaktorze.

Charakterystyki wymiarowe zespołów do reaktorów wodnych wrzących różnią się w zależności od producenta i jego przeznaczenia. W Stanach Zjednoczonych w 1993 r. długości zespołów reaktorów wodnych wrzących wahały się od 2,13  m do 4,48  m . Ich szerokość wahała się od 13,8 do 16,6  cm , przy czym te największe były najczęściej używane. 65% floty składało się z zespołów o wymiarach 4,48 × 0,138  m, a 32% z zespołów o wymiarach 4,35 × 0,138  m .

W Stanach Zjednoczonych w 1993 roku wyprodukowano 131 różnych typów zespołów.

Każdy zespół jest identyfikowany za pomocą numeru seryjnego, który umożliwia śledzenie go przez cały okres jego eksploatacji. W Stanach Zjednoczonych liczba ta została ujednolicona przez American National Standards Institute (ANSI) w 1978 roku.

Paski poleceń

Główne różnice między rdzeniami REB i REP dotyczą systemu kontroli neutronów rdzenia:

  • w PWR mechanizmy manewrujące absorbentami kontrolującymi reakcję jądrową są umieszczone nad sercem,
  • w REB mechanizmy operacyjne znajdują się poniżej rdzenia i mają ogólną konstrukcję podobną do tej w bateriach basenowych.
Operacje przeładunku paliwa

Czołg

Zbiornik REB jest na ogół zbiornikiem o dużych rozmiarach, głównie dlatego, że rdzenie REB mają dużą objętość i zwykle są dwukrotnie większe niż rdzenie PWR.

Przechowalnia

W wielu REB:

  • obudowy bezpieczeństwa wyposażone są w system tłumienia ciśnienia / spinania, w szczególności z wykorzystaniem systemów barbotażowych
  • obudowy znajdują się w atmosferze obojętnej, w zasadzie w atmosferze azotu.

Obwód chłodniczy skraplacza turbiny

Jak każdy typ reaktora termicznego (płomień jądrowy lub konwencjonalny), kondensator turbin parowych BWR jest chłodzony dużą ilością zimnej wody pompowanej z rzeki lub morza.

W pobliżu BWR chłodzonego rzeką lub rzeką znajduje się również wieża chłodnicza do chłodzenia wody używanej w obwodzie skraplacza turbin poprzez odparowanie wody z rzeki i wymianę ciepła z powietrzem zewnętrznym podczas przepływu rzeka lub rzeka nie wystarcza do zapewnienia chłodzenia jednofazowego.

Obwody zabezpieczające

Obwody bezpieczeństwa instalacji różnią się w zależności od modelu reaktora; nie jest łatwo podać uniwersalny opis wszystkich reaktorów w układzie wrzącej wody; możemy jednak powiedzieć:

  • że chłodzenie odcinające jest w zasadzie zapewnione przez jednofazowe chłodzenie wody zawartej w zbiorniku z wykorzystaniem pierwotnych pętli recyrkulacyjnych, możliwie pasywnych (które mogą działać bez elektryczności); tak jest w przypadku reaktorów Mark ( elektrowni jądrowej Fukushima-Daiichi i innych elektrowni, zwłaszcza amerykańskich)
  • że chłodnictwo awaryjne jest na ogół organizowane przez kondensację pary z powrotem skroplonej wody do zbiornika lub do skrzynki kondensacyjnej z w tym przypadku ponownym zatłoczeniem wody do zbiornika
  • że istnieją obwody wstrzykiwania wody do zbiornika bezpieczeństwa, które są dość niezawodne w tym sensie, że mają de facto podobny charakter lub pochodzą z obwodów wody zasilającej reaktor; mogą to być na przykład obwody rozruchowe instalacji, które są zatem testowane przy każdym rozruchu; ponadto w BWR istnieje bardzo niezawodny pomiar poziomu w zbiorniku, który służy do sterowania wtryskiem bezpieczeństwa

Schemat obok pokazuje jako przykład obwody bezpieczeństwa zaprojektowane dla projektu SWR 1000 / KERENA. Podobnie jak w przypadku ESBWR, projekt SWR 1000 wprowadza dużą rezerwę wody bezciśnieniowej umieszczoną nad obudową i wykorzystywaną do pasywnego chłodzenia reaktora i obudowy bezpieczeństwa. Jest to prosta i bardzo skuteczna innowacja czy prawidłowo wdrożony (w czasie katastrofy w Fukushimie , operatorzy reaktora n O  1 pojawiła się nie wiedzieć, że musieli ręcznie otworzyć bramy IC ( Izolacja skraplacza ), który automatycznie zamknięte podczas awarii zasilania wywołane przez tsunami.Zawory te zostały otwarte zbyt późno, a następnie ponownie zamknięte, gdy według niektórych ekspertów byłoby lepiej pozostawić je otwarte, nawet po utracie całej wody chłodzącej z tych skraplaczy).

Dystrybucja globalnej floty

W 31 grudnia 2009The Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej wymieniono 92 reaktorów wrzącej wody w czasie pracy na świecie, czyli 21% światowej floty reaktorów który wyniósł 437. Podział według sektorów i przez kontynentu została przedstawiona w poniższej tabeli..

Wydział moderator płyn chłodzący akro. inż. podział według kontynentów Całkowity Proporcja
Afryka Ameryka Azja Europa
Reaktory wodne ciśnieniowe lekka woda woda pod ciśnieniem PWR 2 71 83 109 265 60,6%
Reaktory z wrzącą wodą lekka woda wrzątek BWR 37 36 19 92 21,1%
Reaktory ciśnieniowe na ciężką wodę ciężka woda ciężka woda PHWR 20 23 2 45 10,3%
Reaktory chłodzone gazem grafit gaz GCR 0 0 18 18 4,1%
Reaktory chłodzone lekką wodą, moderowane grafitem grafit lekka woda LWGR 0 15 0 15 3,4%
Reaktory powielające neutrony prędkie bez płynny metal FBR 0 1 1 2 0,5%
Łączna suma 2 128 158 149 437

Ponadto trzy inne reaktory były w trakcie budowy, jeden w Japonii i dwa na Tajwanie, podczas gdy 55 budowano na całym świecie, wszystkie pozostałe to reaktory wodne ciśnieniowe .

Reaktory z wrzącą wodą zlokalizowane są w dziesięciu krajach: 35 w Stanach Zjednoczonych, 30 w Japonii, 7 w Szwecji, 4 na Tajwanie, 6 w Niemczech, 2 w Hiszpanii, 2 w Finlandii, 2 w Indiach, 2 w Meksyku i 2 w Szwajcarii . W ten sposób Stany Zjednoczone i Japonia mają blisko 70% floty reaktorów z wrzącą wodą.

Sytuacja ta wynika z następujących głównych przyczyn:

  • REP wynikają bezpośrednio z reaktorów atomowych okrętów podwodnych . W konsekwencji, związana z tym technika była wyraźnie bardziej dojrzała niż ta z BWR w latach 60. i 70., podczas których nastąpił pierwszy rozwój energetyki jądrowej na świecie,
  • BWR rozwijają się wolniej, co jest związane m.in. z trudnościami w uzyskaniu szczelnego płaszcza paliwa jądrowego, który będzie trwał w eksploatacji. Skutkowało to w szczególności negatywną oceną radiologiczną w eksploatacji oraz większym napromieniowaniem personelu niż w przypadku PWR. Ten punkt jest zresztą jednym z powodów wyboru sektora PWR we Francji w połowie lat 70. Ta sytuacja nie ma już znaczenia dzięki postępowi poczynionemu przez BWR, zwłaszcza w zakresie uszczelniania płaszcza. . W obecnej sytuacji porównawcza ocena radiologiczna jest wyważona, a nawet w wielu przypadkach raczej na korzyść BWR .

(Niższa gęstość mocy rdzenia BWR oznacza, że ​​paliwo jest bardziej hermetyczne w BWR niż w PWR; skutkuje to większą czystością obwodów i mniejszym napromieniowaniem personelu)

Obecne typy reaktorów wrzących i zmiany w sektorze

Reaktory ABWR

Reaktor ABWR

Reaktory ESBWR

Ciekawa ewolucja koncepcji BWR jest obecnie badana przez różnych producentów, polegająca na dalszym uproszczeniu systemu poprzez wyeliminowanie pierwotnych pomp recyrkulacyjnych i związanych z nimi pętli lub wypukłości zbiornika (w szczególności ESBWR ) reaktora ESBWR . Odpowiada to takiemu samemu rozwojowi jak w przypadku kotłów z wymuszoną lub naturalną recyrkulacją. Jest to znaczne uproszczenie, generujące znaczne dodatkowe oszczędności inwestycyjne, które nie zostało jeszcze osiągnięte na skalę przemysłową. .

Projekt KERENA firmy Areva

Projekt KERENA firmy AREVA jest kontynuacją projektu Siemens SWR 1000 , który sam w sobie jest ekstrapolacją mocy projektu SWR 600 .

Projekty SWR 600, potem SWR 1000, obecnie KERENA, koncentrują się na wzmocnieniu bezpieczeństwa poprzez:

  • stworzenie dużej rezerwy zimnej wody znajdującej się nad obudową separacyjną zamiast basenów magazynujących paliwo, które są przemieszczane
  • wdrożenie kilku pasywnych systemów do usuwania mocy resztkowej z rdzenia i kondensacji pary zabezpieczającej, wykorzystującej omawianą rezerwę wody

Reaktory wodne w stanie nadkrytycznym

Generacji Forum IV zachował pojęcie „ nadkrytycznym reaktora wodnego  ” (ResC) jako jeden pojęć jest opracowanie (technikę nadkrytycznym wody / pary dla wytwarzania energii elektrycznej jest już w odniesieniu do niektórych elektrowni cieplnych. Węgiel ) .

W energetyce jądrowej ma na celu wykorzystanie najlepszych technik BWR (kontrola umiaru, sprawność termodynamiczna) i PWR (ujemny współczynnik próżni, ale nie nadmiernie, aby nie ryzykować znacznego wznowienia reaktywności w przypadku załamania się pęcherzyki obecne w sercu). Wymaga to szczególnych środków ostrożności ze względu na bardziej korozyjne właściwości wody nadkrytycznej na stale węglowe narażone na radioaktywność.

Koncepcja reaktora wodnego w stanie nadkrytycznym jest de facto ewolucją reaktora REB w kierunku wysokich temperatur, a zatem w kierunku najlepszych wydajności termodynamicznych, ponieważ możliwa jest wówczas praca w parze przegrzanej.

W perspektywie należy wskazać na możliwość zwiększenia szybkości konwersji paliwa uranowego 238 na pluton 239 z być może osiągnięciem izogeneracji (czyli sytuacji, w której produkcja netto materiałów rozszczepialnych na końcu rdzenia życie byłoby równe lub bardzo zbliżone do tego zainwestowanego na początku jego życia).

Zalety i wady

Zalety reaktora z wrzącą wodą

  1. BWR są atrakcyjne z ekonomicznego punktu widzenia, a ich niższy koszt może zrekompensować dodatkowe koszty szkolenia operatorów, gdy tylko uruchomiona zostanie seria kilku reaktorów.
  2. REB ma tylko jeden obwód, co jest gwarancją prostoty w porównaniu do REP. Np. 4-pętlowy PWR (typ N4 lub Konvoy lub EPR) zawiera oprócz zbiornika 5 dużych pojemności typu kocioł (4 wytwornice pary + ciśnieniomierz). W REB zbiornik jest z pewnością większy, ale zwymiarowany przy ciśnieniu znacznie 2 razy mniejszym. Co więcej, ze względu na mniejszą liczbę dużych elementów, dla tej samej dostarczanej energii elektrycznej, obudowa obudowy BWR jest mniejsza niż obudowa PWR.
  3. Przekłada się to na koszt inwestycyjny całej jednostki (wyspa jądrowa + wyspa konwencjonalna) (inżynieria lądowa i komponenty), który jest o około 15 do 18% niższy dla BWR w porównaniu do PWR o równoważnej mocy. Ponieważ koszty paliwa i eksploatacji są podobne w obu sektorach, koszt energii elektrycznej z BWR jest nieco niższy niż koszt energii elektrycznej z PWR. Jednak różnica pozostaje bardzo niewielka.
  4. Pierwotne ciśnienie robocze BWR jest znacznie o połowę niższe niż PWR (zwykle 78 do 80 barów w porównaniu do 155 barów). Temperatura pracy BWR jest od 25 do 30  °C niższa niż temperatura PWR na poziomie obwodu pierwotnego jako całości i ponad 50  °C w porównaniu ze sprężarką. Ten zakres pracy BWR jest korzystniejszy niż PWR pod względem korozji obwodów pierwotnych przez wodę zdemineralizowaną.
  5. Zużycie energii elektrycznej niezbędnej do działania BWR jest mniejsze niż to konieczne do działania PWR (różnica wynika głównie z mocy pobieranej przez podstawowe pompy PWR, które są bardzo mocne). Moc wymagana dla bloku („zużycie własne”) jest rzędu 5,4% mocy netto dostarczanej do sieci dla PWR wobec 4,3% w przypadku BWR. W efekcie sprawność netto instalacji wzrasta o około 1,0% w wartości względnej (wartości te pochodzą ze statystyk pracy niemieckich elektrowni jądrowych Kernenergie Aktuell 2008, publikowanych przez Deutsches Atomforum eV).
  6. Ze względu na brak generatorów pary i ciśnieniomierza, oprzyrządowanie BWR jest mniej spójne niż PWR (brak czujników poziomu GV / ciśnienia, brak powiązanej regulacji itp.).
  7. BWR nie są testowane z rozpuszczonym kwasem borowym . Rzeczywiście, stałe utrzymywanie zawartości boru w zbiorniku zakładałoby przepływ wody zasilającej pozbawionej kwasu borowego, co wiązałoby się z niedopuszczalnym ryzykiem przedwczesnego zalania rdzenia czystą wodą. To:
    • eliminuje problem zarządzania zawartością kwasu borowego w obiegu pierwotnym, będącym źródłem poważnych obaw w reaktorach sterowanych rozpuszczonym kwasem borowym.
    • znacznie ogranicza ścieki płynne emitowane przez instalację.
    • eliminuje główne źródło produkcji trytu w reaktorach PWR, które jest głównym źródłem uwolnień radioaktywnych z tych reaktorów.
    • odpowiada bezpieczniejszemu projektowi, ponieważ w analizach bezpieczeństwa ryzyko utraty kontroli nad stężeniem boru w przypadku PWR jest jednym ze zdarzeń uznawanych za dominujące pod względem ryzyka; w przypadku BWR dodanie czystej wody do zbiornika podczas wypadku nie ma znaczenia; podobnie nie należy brać pod uwagę ryzyka krystalizacji kwasu borowego.
    • zmniejsza ryzyko korozji powodowanej przez kwas borowy, który był przyczyną poważnych problemów z niektórymi PWR. Wydarzenie elektrowni jądrowej Davis-Besse w 2002 roku. REP może być również kontrolowany bez użycia rozpuszczonego kwasu borowego, jak wykazało wiele badań i realizacji, ale w obecnej sytuacji w większości przypadków tak nie jest.
  8. W razie wypadku związanego z utratą chłodziwa pierwotnego (APRP), w reaktorach wodnych konieczne jest wstrzyknięcie wody do naczynia w celu zapewnienia, że ​​paliwo jest trzymane pod wodą, aby zapobiec jego degradacji, która może posunąć się nawet do częściowego połączenie;
    • w przypadku BWR to wtryskiwanie wody do zbiornika odbywa się przede wszystkim przez stale pracujące w zakładzie pompy żywnościowe, których dostępność jest stale monitorowana.
    • w przypadku PWR są to dostępne akumulatory ciśnieniowe lub pompy rezerwowe.
  9. Główne pętle pierwotne reaktora PWR podłączonego do naczynia i orurowanie odciągu pary w reaktorze PWR mają dość porównywalną średnicę, ale:
    • z jednej strony, w przypadku zerwania pętli PWR, masowe natężenie przepływu w początkowych fazach awarii (w wodzie, a następnie w mieszaniu dwufazowym) jest znacznie większe niż w przypadku BWR, gdzie przepływ jest początkowo w parze i gdzie orurowanie znajduje się w górnej części zbiornika
    • z drugiej strony znacznie łatwiej jest zastosować lokalne ograniczenie na poziomie wylotu pary na zbiorniku w przypadku BWR niż na pętlach wodnych PWR redukujących parę lub dwufazowy przepływ masowy, które należy uwzględnić w zdarzenie zerwania . Te elementy oznaczają, na przykład, że akumulatory ciśnienia gazu niezbędne w PWR do szybkiego ponownego zalania serca w przypadku pęknięcia pierwotnych pętli, nie są konieczne w BWR. Orurowanie wody zasilającej BWR - o znacznie mniejszej średnicy niż kolektor parowy - może zawierać zawór zwrotny umieszczony w pobliżu ściany zbiornika, praktycznie eliminując ryzyko odwodnienia rdzenia w przypadku pęknięcia.
  10. Oprócz systemów pracujących w normalnej sytuacji, jak wspomniano w poprzednim punkcie (w przypadku BWR woda zasilająca stanowi de facto system wtrysku wody bezpieczeństwa do zbiornika w trybie ciągłej pracy), istnieje zarówno w obu BWR, jak i PWR, systemy wtrysku bezpieczeństwa w zbiorniku, których poziomy niezawodności są dość równoważne w różnych sektorach. Jednak:
    • z jednej strony w przypadku PWR ciśnienie, do którego te systemy muszą dostarczyć w celu uzyskania wtrysku, może być większe niż w przypadku BWR, nawet jeśli w większości wypadków ciśnienie pierwotne spada (szczególnie w przypadku średnic większy niż 1 cal),
    • z drugiej strony w przypadku BWR systemy te wtryskują bezpośrednio do zbiornika (z tego prostego powodu, że nie ma wyboru ...), a nie w innym punkcie obwodu pierwotnego i zazwyczaj w pętlach, jak w wielu PWR; układ bezpośredniego wtrysku do zbiornika jest korzystny w tym sensie, że eliminuje dość dużą liczbę wspólnych trybów, szczególnie w przypadku awarii obwodów połączonych z głównymi pętlami pierwotnymi (pewna liczba PWR, takich jak Babcok techniki lub pochodne (ABB), mają jednak bezpośredni bezpieczny wtrysk do zbiornika, na przykład: elektrownia jądrowa Mülheim-Kärlich w Niemczech lub elektrownia jądrowa Oconee w Stanach Zjednoczonych.
  11. Obudowa REB znajduje się na ogół w atmosferze obojętnej, co ma tę zaletę, że w przypadku poważnego wypadku eliminuje ryzyko pożaru podczas normalnej eksploatacji oraz wszelkie reakcje chemiczne z wodorem emitowanym w wyniku reakcji woda-cyrkon. Jednak taki układ stwarza niedogodności operacyjne/konserwacyjne w dostępie do przedziału silnika i wiąże się ze zwiększonym ryzykiem uduszenia operatorów, jednak łagodzonym przez fakt, że pewna liczba ciężkich elementów wymagających znacznej konserwacji, takich jak główny pokład przeładunkowy. przykład są umieszczone na zewnątrz obudowy. Uwaga również:
    • że umieszczenie w obojętnej atmosferze jest obecnie preferencyjnym wyborem, ale nie jest konieczne
    • że w razie potrzeby głośniki REP można również umieścić w neutralnej atmosferze
    • że doświadczenia Fukushimy w marcu 2011 roku pokazały, że nie można wykluczyć ryzyka spalania wodoru w razie poważnego wypadku...
  12. Możliwości zmiany moderacji w rdzeniach REB są przynajmniej potencjalnie większe niż w przypadku REP. W konsekwencji możliwości zwiększenia stopnia konwersji uranu 238 do rozszczepialnego plutonu 239 są potencjalnie większe w przypadku BWR niż w przypadku PWR. Ogólnie rzecz biorąc, BWR lepiej wykorzystują uran niż PWR, co może okazać się interesujące w przypadku długotrwałego niedoboru naturalnych źródeł uranu, ale możliwości istnieją również w przypadku REP.
  13. Realizacja cyklu toru 232 // uranu 233 jest potencjalnie możliwa w reaktorze typu REB. Tak jest również w przypadku reaktora typu PWR, ale w mniej dogodny sposób a priori, ponieważ umiar jest „naturalnie mniejszy” w przypadku BWR.

Wady reaktora z wrzącą wodą

Jako kontrapunkt do zalet wymienionych powyżej, REB mają kilka wad w porównaniu do PWR:

  1. Energii (elektrycznej) jednostka PWR jest raczej większa niż BWR, ale różnica jest bardzo ważne, a nie przekracza 15% (na przykład 1550  MW dla ESBWR i 1650  MW dla EPR - z możliwością wyboru w 1,800  MW ).
  2. Kontrola reaktywności reaktorów BWR jest bardziej złożona w porównaniu z reaktorami PWR, głównie z tego powodu, że w wodzie/parze krążącej w rdzeniu reaktorów BWR występuje wysokie podciśnienie, mimo że woda jest obecna w rdzeniu reaktora REP. jest w pełni płynny przy pierwszym zamówieniu. Konieczność posiadania ujemnego współczynnika podciśnienia ze względów bezpieczeństwa implikuje znaczne wznowienie reaktywności w przypadku zapadnięcia się pęcherzyków pary obecnych w rdzeniu w następstwie np. gwałtownego zmniejszenia natężenia przepływu pary wydobywanej z reaktora (z zamknięciem zawory parowe). W rzędzie wielkości efekt ten jest rzędu 4000 cfm, który musi być zatem skompensowany wzrostem temperatury i manewrowaniem prętami.
  3. Kara dla BWR wynika z konieczności posiadania szczególnie szczelnego płaszcza paliwowego. Skoro tak, ponieważ gęstość mocy rdzenia BWR jest w przybliżeniu połowę PWR (o gęstości mocy w rdzeniu BWR nie przekracza 50  mW / m 3 , aby wielkości), to jest w rzeczywistości szczelność zapewniona w czasie normalnej pracy. Temperatura rdzenia paliwa jest niższa w BWR niż w PWR Ponadto w przypadku zaobserwowania utraty szczelności płaszcza podczas eksploatacji, która wiąże się z potencjalną obecnością produktów rozszczepienia (PF) (w szczególności gazowych, ale nie tylko) w turbinowej części obiegu, w której przepływa woda i para pierwotna, nie ma bezpośrednich poważnych konsekwencji dla reaktora generatora naziemnego; Niezbędne jest jednak szybkie odcięcie odciągu pary, co można wykonać za pomocą wystarczającej liczby zaworów odcinających na parze - których w razie potrzeby może być dużo - bez znaczącej kary za normalną pracę instalacji.
  4. Wytwarzana para jest radioaktywna, co utrudnia dostęp do turbinowni podczas pracy; jednak po wyłączeniu, biorąc pod uwagę, że główne korpusy utworzone przez napromieniowanie wodą mają bardzo krótki czas (mniej niż 10 sekund), nie ma prawdziwego problemu z czynnościami konserwacyjnymi. Z wyjątkiem przypadkowych przypadków, w których naruszona zostałaby szczelność płaszcza paliwowego i gdzie, na przykład, gazowe produkty rozszczepienia byłyby następnie przenoszone do turbiny i skraplacza. Hala turbin BWR jest zatem obszarem kontrolowanym jądrowo w bardziej rygorystycznym i bardziej złożonym sposobie dostępu i wentylacji niż hala maszyn w PWR.
  5. Przy danej równej mocy BWR ma większą liczbę elementów paliwowych (zwykle 4 razy więcej) i absorbenty kontrolne. Ładowanie rdzenia REB jest zatem dłuższe niż rdzenia REP.
  6. Mechanizmy manewrowania absorbentami kontrolującymi reaktywność są umieszczone w dolnej części zbiornika, jak to ma miejsce w wielu bateriach basenowych. Wkładanie absorbentów do serca w przypadku zatrzymania awaryjnego nie jest po prostu grawitacją, jak w przypadku PWR lub zwykle odcięcie zasilania elektrycznego do elektromagnesu, aby spowodować upadek. Każdy absorbent wyposażony jest w oleopneumatyczny system wprowadzania do serca, którego niezawodność jest wysoka (jest to system „pasywny”), ale który jest bardziej złożony niż system konwencjonalnie stosowany w PWR. Badane architektury BWR eliminują te kary, dostarczając absorbenty manewrowane przez pokrywę statku i spadające grawitacyjnie, takie jak na przykład opracowywany rosyjski reaktor VK300, ale nie osiągnięto jeszcze etapu wdrożenia przemysłowego.
  7. Wykładziny wewnętrzne zbiorników są bardziej skomplikowane niż w przypadku PWR, głównie ze względu na konieczność zorganizowania:
    • separacja pary
    • recyrkulacja wody nasyconej Należy jednak pamiętać, że ta względna złożoność zbiornika wewnętrznego staje się zaletą, jeśli chodzi o radzenie sobie z pierwszymi momentami awarii rury związanej ze zbiornikiem, ponieważ w tej hipotezie cała wewnętrzna objętość zbiornika ipso facto znajduje się w szerokiej komunikacji i równowaga ciśnieniowa, co nie ma miejsca w przypadku wielu PWR lub tych różnych przypadków wypadków, w zależności od tego, czy rozważane naruszenie jest powiązane z pętlą „gorącą” czy „zimną” (pętla w pętli zimnej jest bardziej penalizująca)
  8. Oprzyrządowanie wewnątrz zbiornika jest nieco bardziej skomplikowane w przypadku BWR niż PWR
  9. Przepusty na dnie zbiornika reprezentowane przez przepusty dla mechanizmów napędowych stanowią większą słabość systemu niż w przypadku PWR, ponieważ znaczny wyciek lub wyrwanie na tym poziomie zwiększa ryzyko odwodnienia rdzenia. Należy zauważyć, że REB w badaniach eliminują tę wadę (rosyjski projekt VK300)
  10. Zarządzanie gazami do radiolizy wody w rdzeniu (produkcja wodoru) jest bardziej niewygodne w BWR niż w PWR, co w przeszłości prowadziło do różnych incydentów; punkt ten, związany m.in. ze szczegółowym rysunkiem wnętrza górnego zbiornika, jest regulowany, jednak bez większych trudności
  11. Gospodarka wodna po stronie turbiny jest bardziej rygorystyczna i złożona niż w przypadku PWR, ponieważ jest to woda pierwotna; na przykład :
    • filtracja i oczyszczanie wody przed powrotem do zbiornika jest bardziej rygorystyczne niż w przypadku wody wtórnej z PWR
    • turbiny muszą być całkowicie lub kontrolowane szczelnie (nieskraplające się gazy wydobywane z potencjalnie radioaktywnej turbiny itp.)
  12. W BWR częściowo parowa forma moderatora (ciekła woda parująca w górnej strefie rdzenia) jest mniej korzystna (i mniej łatwa do kontrolowania i modelowania) z punktu widzenia sprzężenia zwrotnego do skoku mocy niż w PWR. Modelowanie zjawisk termicznych hydraulicznych i neutronowych w BWR jest znacznie bardziej skomplikowane niż w przypadku PWR, BWR Utrudnia to zwłaszcza przy dążeniu do zwiększenia mocy.
  13. Obecność obwodu wtórnego pomiędzy rdzeniem a turbiną, jak to ma miejsce w przypadku PWR, stanowi dodatkową barierę w przypadku incydentu/wypadku. Podczas pracy turbina znajduje się w zamkniętej przestrzeni
  14. W przypadku braku źródła zimna umieszczonego geometrycznie nad rdzeniem (w szczególności w przypadku Westinghouse GV ), naturalna cyrkulacja przez termosyfon nie jest możliwa. W przypadku utraty pomp recyrkulacyjnych chłodzenie odbywa się zatem tylko poprzez odprowadzenie pary do toroidu „tłumiącego ciśnienie”, co w konsekwencji powoduje utratę masy wody, która musi być w stanie skompensować, pod groźbą doprowadzenia do topnienia serca. Jednak ta poważna wada została wyeliminowana w ostatnich projektach BWR, takich jak ESBWR lub KERENA, w których odprowadzanie oparów jest kierowane do skraplacza wewnątrz obudowy ( skraplacz izolacyjny ) i zawracane grawitacyjnie do zbiornika.

Równoważne aspekty reaktorów BWR i PWR

Pod względem pewnej liczby punktów oba kursy można uznać za równoważne

  1. Szybkość spalania paliwa: Chociaż neutronika i termohydraulika BWR są a priori bardziej złożone niż PWR, szybkości spalania paliwa osiągane przez BWR są de facto prawie takie same jak w przypadku PWR
  2. Zmiany mocy w przypadku BWR uzyskuje się poprzez zmianę natężenia przepływu w pętlach recyrkulacyjnych, co samo w sobie nie jest bardzo proste. W przypadku PWR, gdzie regulacja na pierwszy rzut oka może wydawać się łatwiejsza, obciążenie następcze było przedmiotem wielu badań i ma wiele ograniczeń.
  3. Ogólna dostępność. Porównania publikowane przez zakłady energetyczne nie wykazują istotnych różnic w zakresie ogólnej dostępności jednostek PWR w porównaniu z jednostkami BWR.
  4. Na przykład przemysł jądrowy w krajach takich jak Japonia, które mają na swoim terytorium oba typy reaktorów PWR i BWR, znajduje się w dobrej sytuacji konkurencyjnej w stosunku do światowego rynku reaktorów lekkowodnych.

Porównawcza sprawność termodynamiczna

W BWR nie ma wymiany ciepła między pierwotnym obiegiem wody ciekłej a wtórnym obiegiem pary wodnej, jak w PWR .

Wydajność termodynamiczna BWR jest nieco lepsza niż PWR , pozostając bardzo podobną z następujących powodów:

  • dwa typy reaktorów wytwarzają suchą parę nasyconą w bardzo podobnych temperaturach; możliwość przegrzania pary w celu zwiększenia sprawności termodynamicznej nie została wdrożona przemysłowo ani przez PWR, ani przez BWR, podczas gdy w tym drugim przypadku warunki wymiany ciepła byłyby lepsze a priori
  • ciśnienie wytwarzanej pary nasyconej można łatwiej regulować do wartości optymalnej pod względem sprawności termodynamicznej cyklu w parze nasyconej, tj. około 80 bar w przypadku BWR, ponieważ jest to ciśnienie, przy którym reaktor pracuje wtedy nawet że w przypadku PWR, aby uzyskać taką samą prężność pary, konieczne jest działanie pierwotnego obiegu reaktora w wyższej temperaturze (zwykle około 25 do 30  °C ), a zatem przy znacznie wyższym pierwotnym ciśnieniu, aby wspomniany obieg był ciekły w danych temperaturach. Zazwyczaj ciśnienie robocze obwodu pierwotnego PWR (155 barów) jest zatem dwukrotnie wyższe niż w BWR. Należy zauważyć, że w reaktorze EPR (PWR) wzrosła – w porównaniu do poprzednich generacji PWR – wartość ciśnienia pary wytworzonej przy pełnej mocy do 78 bar, co zasadniczo odpowiada wartości optymalnej dla sprawności obiegu pary nasyconej, jak to się robi dość powszechnie – można by powiedzieć „naturalnie” – wszystkie reaktory BWR
  • własne zużycie energii elektrycznej niezbędnej do działania BWR jest mniejsze niż niezbędne do działania PWR (różnica wynika głównie z mocy zużywanej przez pompy pierwotne PWR, które są bardzo mocne ze względu na prędkości przepływu w pętle). Moc wymagana dla bloku jest rzędu 5,4% mocy netto dostarczanej do sieci dla PWR wobec 4,3% w przypadku BWR. W efekcie sprawność netto instalacji wzrasta o około 1,0% w wartości względnej (wartości te pochodzą ze statystyk pracy niemieckich elektrowni jądrowych Kernenergie Aktuell 2008, publikowanych przez Deutsches Atomforum eV).

Uwagi dotyczące porównania BWR i PWR w przypadku zastosowania generatora naziemnego

Ćwiczenie porównawcze jest bardzo trudne; oba kanały mają zalety i wady.

Porównanie należy przeprowadzić z uwzględnieniem możliwej ewolucji pojęć. Pod tym względem sektor REB, który poczynił ogromne postępy w ciągu ostatnich 20 lat, ma margines postępu raczej większy niż sektor PWR.

Przeważają aspekty ekonomiczne i pod tym względem zarówno w budownictwie, jak iz punktu widzenia oszczędności paliw, sektor REB jest raczej w lepszej sytuacji.

Porównywany punkt Wyjaśnienie korzyści „Najlepsza technologia według tego kryterium
Prostota obwodu wymiany ciepła REB
Energia elektryczna wymagana do działania (zużycie własne) Pompy pierwotne PWR są bardzo wydajne REB
Zwartość rdzenia i zbiornika Gęstość mocy rdzenia PWR jest dwukrotnie większa niż w przypadku rdzenia BWR REPREZENTANT
Kompaktowość obudowy reaktora REB ma tylko jedną pojemność ciśnieniową: zbiornik na 5 lub 6 dla PWR REB
Niebezpieczeństwo pierwotnych wycieków Jeśli obwód pierwotny jest pod ciśnieniem, przecieki mogą mieć poważniejsze konsekwencje REB
Odporność na przecieki Obecność obwodu wtórnego jest zabezpieczeniem REPREZENTANT
Korodujący płyn przenoszący ciepło Problem stwarzany przez zastosowanie kwasu borowego w chłodziwie REB
Modelowanie wymiany ciepła Łatwiej jest modelować ciecz, gdy jest daleka od temperatury wrzenia REPREZENTANT
Ogólna efektywność energetyczna Praca z dwoma obwodami, których wysokie ciśnienie niekorzystnie wpływa na ogólną sprawność REB
Utrzymuje turbiny i maszynownię Trudniejsze, jeśli płyn chłodzący jest radioaktywny REPREZENTANT
Generowanie materiału rozszczepialnego Grając z umiarem możemy również produkować rozszczepialny pluton lub rozszczepialny U233 (z toru 232) REB
czas przeładowania Rdzenie REB mają więcej elementów paliwowych REPREZENTANT
Chłodzenie pasywne Oba sektory są zdolne do pasywnych systemów odprowadzania ciepła resztkowego. Nowa generacja PWR i REB

Poważne awarie i incydenty jądrowe

Poważny incydent w Forsmark (2006)

W dniu 25 lipca 2006 r. bardzo poważny wypadek dotknął elektrownię Forsmark w Szwecji, wyposażoną w 3 reaktory z wrzącą wodą. Całkowita i długotrwała utrata energii elektrycznej zasilającej jeden z 3 reaktorów jest przyczyną potencjalnej wagi tego zdarzenia.

Energia do uszkodzonego wafla została odzyskana przed wystąpieniem odwodnienia rdzenia.

Co równie ważne, wydarzenie to nie kwestionuje powyższych wniosków w zakresie bezwzględnego i porównawczego bezpieczeństwa BWR i PWR, ponieważ pytanie, jakie stawia to wydarzenie, to przede wszystkim niezawodność zapasowych jednostek diesla i ogólniej, że niezawodność źródła i dostawy energii elektrycznej.

Pewne jest, że reaktor jądrowy w dłuższej perspektywie nie może obejść się bez dostaw energii elektrycznej. Należy zapewnić wszelkie niezbędne rozwiązania i związane z nimi redundancje, aby utrata zasilania była mało prawdopodobna. Dostępne źródła zasilania rezerwowego powinny być okresowo testowane. Dotyczy to w takim samym stopniu PWR, jak i BWR.

Wypadki w Fukushimie (2011)

Trzęsienie ziemi w Japonii z 11 marca 2011 r., które dotknęło elektrownie Onagawa , Fukushima Daiichi , Fukushima Daini . Centralna Fukushima Daiichi najbardziej dotknięte dłuższy utraty systemów zabezpieczenia mocy, co doprowadziło do wybuchu w budynku reaktora n o  1 i 3, i spowodował częściowe stopienie rdzeni reaktora 1, 2 i 3 (według ASN Urząd ds. Bezpieczeństwa Jądrowego)

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. EBR-1 to skrót od „Experimental Breeder Reactor-I”

Bibliografia

  1. s.  27
  2. s.  28
  1. str.  67
  2. str.  68
  • Pierre Cachera, Reaktory wrzącej wody , Techniques de l'Ingénieur, 10 stycznia 2000, ( Czytaj online )
  1. ust. 2.2
  2. Parag 1.4
  1. (w) „  Experimental Breeder Reactor-I  ” na www.inl.gov/ (dostęp 26 marca 2011 )
  2. (w) „  Atoms for Peace  ” na www.iaea.org (dostęp 26 marca 2011 )
  3. (w) „  Zarys historii energii jądrowej  ” na www.world-nuclear.org/ (dostęp 26 marca 2011 )
  4. (w) „  Historia bezpieczeństwa elektrowni jądrowych  ” na http://users.owt.com/smsrpm (dostęp 26 marca 2011 )
  5. „  Wrzące reaktory wodne  ” , na www.asn.f (dostęp 14 kwietnia 2011 )
  6. (w) PL Rittenhouse, „  Metalurgia zycaloy-2  ” na www.osti.gov/ ,15 listopada 1960(dostęp 16 kwietnia 2011 )
  7. [PDF] (en) Peter Rudling, Alfred Strasser, Friedrich Garzarolli, „  Spawanie stopów cyrkonu  ” , Advanced Nuclear Technology International (Szwecja),październik 2007(dostęp 16 kwietnia 2011 ) s.  12
  8. (w) PL Rittenhouse, „  Wytwarzanie paliwa jądrowego  ” [ archiwum26 lipca 2011] , pod adresem http://world-nuclear.org/ (dostęp 16 kwietnia 2011 r. )
  9. (en) Mary Eagleson, „  Zwięzła chemia encyklopedii  ” (dostęp 16 kwietnia 2011 )
  10. „  Cezus Montreuil-Juigné: tablice z cyrkonu  ” (dostęp 19 kwietnia 2011 )
  11. [PDF] (en) Peter Rudling, Alfred Strasser, Friedrich Garzarolli, „  Spawanie stopów cyrkonu  ” , Advanced Nuclear Technology International (Szwecja),październik 2007(dostęp 16 kwietnia 2011 ) s.  13
  12. (w) "  Badanie po napromieniowaniu próbek zużytego paliwa - zarys JPDR-I  " na www.oecd-nea.org (dostęp 19 kwietnia 2011 )
  13. (w) (w) Badanie po napromieniowaniu próbek zużytego paliwa - Tsuruga-1  " na www.oecd-nea.org (dostęp 19 kwietnia 2011 )
  14. spędzony Nuclear Fuel zrzutów z reaktorów w USA (1993) , s.  81
  15. Zrzuty zużytego paliwa jądrowego z reaktorów amerykańskich (1993) , s.  83
  16. Zrzuty zużytego paliwa jądrowego z reaktorów amerykańskich (1993) , s.  115-116
  17. Zrzuty zużytego paliwa jądrowego z reaktorów amerykańskich (1993) , s.  82
  18. Arte (2013), Raport pt. „Fukushima, kronika katastrofy” 2013-03-07, z rekonstrukcji wykonanej w Japonii w 2012 r., Japonia, 2012, 47 min, pierwsza emisja: 7 marca 2013, 10 :52, druga transmisja: 16 marca 2013, 16:50
  19. (w) „  Reaktory w eksploatacji, 31 grudnia 2009  ” na www-pub.iaea.org/ (dostęp 30 marca 2011 )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia