| Narodziny | Nieznana data |
|---|---|
| Śmierć | W kierunku 40 pne J.-C. |
| Czas | Okres hellenistyczny |
| Czynność | Suwerenny |
| Dziecko | Lysanias |
Ptolemeusz syn Mennaeus (Mennæus) lub Ptolomaeus (w języku greckim : Πτολεμαῖος), to hellenistyczny władca w starożytnym Bliskim Wschodzie , w czasach Juliusza Cezara , a we wczesnych latach działalności swego siostrzeńca Oktawiana, cesarz przyszłego Augusta . Był władcą lub Tetrarchą z Iturée i Chalkis od około 85 roku pne. AD, kiedy zmarł około 40 pne. AD .
Jest ojcem Filipiona i Lysaniasa de Chalcis .
Ptolemeusz urodził się w rodzinie, która przez jakiś czas panowała na równinie Bekaa w Libanie oraz w kraju Iturea położonym na wschodnich zboczach Antylibanu . Nie wiadomo, czy rodzina przybyła do kraju po podbojach Aleksandra Wielkiego i czy miała pochodzenie semickie czy aramejskie .
Historyk Polibiusz wspomina, że półtora wieku wcześniej Menajusz sprawował urząd polityczny w regionie Libanu, prawdopodobnie jeden z przodków Ptolemeusza, syna Menajasza. Flavius Josephus mówi o co najmniej dwóch synach Ptolemeusza Filipiona i Lizaniasza z Chalkidy .
Ptolemeusz rozpoczyna swoje panowanie od utraty miasta Damaszku na korzyść króla Nabatejczyka Arétasa III (króla Petry ). W 84 roku p.n.e. król Seleucydów Antiochos XII Dionizos rozpoczął wyprawę na Arabię Petraea ( Petrę ). Ale Arétas III wycofał swoje siły w miejsce sprzyjające walce, na południe od Morza Martwego , a następnie zawrócił dziesięć tysięcy kawalerii i „rzucił się na wojska Antiocha , zanim zdążyły wstać. Trening. „ Antioch zostaje zabity w konfrontacji, a jego żołnierze puszczają nogę. Prawie wszyscy zostali zmasakrowani na polu bitwy, a niewielka liczba, którzy schronili się w wiosce Kana, w końcu zmarła z głodu po tygodniach oblężenia.
„Mieszkańcy Damaszku wykorzystują to, aby wezwać Arétasa i posadzić go na tronie Celesyrii , z nienawiści do Ptolemeusza, syna Menneusza. "
Syria następnie przeżywa prawdziwy anarchii. Seleucydzi, w wyniku swoich odwiecznych walk rodzinnych, stracili tam wszelką władzę. „Mieszkańcy Damaszku, aby znaleźć opiekuna pośród tej anarchii, oddali się przywódcy Nabatejczyków, Aretasowi (Al-Harith)”. Korzystając z tej anarchii i idąc za jego przykładem, inni przywódcy arabscy zajęli następnie kilka regionów Syrii .
Twierdza Ptolemeuszy, Iturea ze swoją stolicą Chalkis ( dziś Anjar ), znajdowała się na północny zachód od Damaszku , w górach Libanu ( dziś częściowo w Libanie, częściowo w Syrii ). Król Chalkis za czasów Juliusza Cezara i Oktawiana przez pewien czas odgrywał niewielką rolę w walce o dominację na Bliskim Wschodzie .
Cały region znalazł się wówczas na przecięciu interesów Rzymu i Partów. Po upadku imperium Seleucydów te wielkie mocarstwa walczyły o dominację w regionie, a lokalne władze równolegle podejmowały wysiłki, aby zmaksymalizować swoją władzę po obu stronach, aby uzyskać maksymalną niezależność.
Dynasty Mennaeus z Iturea starał się skorzystać z tej sytuacji, aby poszerzyć swoją regionalną stan zasilania i wykuć taktyczne sojusze z innymi regionalnymi potęgami, w tym królewskim Hasmoneuszy domu.
Ptolemeusz próbował rozszerzyć swoje królestwo wyprawami wojennymi, rządził Libanem , omal nie zdobył Damaszku , podbił kilka dzielnic na wybrzeżu fenickim, a nawet raz miał Banijasza w swoich rękach. W rzeczywistości cała Galilea była kiedyś w posiadaniu Iturejczyków, ale została im odebrana w 103 rpne. AD przez Arystobul I st .
Żydzi, którzy wierzą, że są uciskani przez Ptolemeusza, Arystobul II , będąc jeszcze młodym księciem, są wysyłani przez swoją matkę, królową Salome Aleksandrę , w celu podjęcia wyprawy na Damaszek, aby ochronić ją przed Ptolemeuszem. Około 64 pne. AD rzymski generał Pompejusz zniszczył twierdze Ptolemeusza w Libanie i prawdopodobnie zdobył przyłączenie miast hellenistycznych, jak to miało miejsce w Judei .
Jednak kiedy żydowski książę Arystobul II został otruty wiosną 49 roku pne. AD przez zwolenników Pompejusza , podczas gdy Juliusz Cezar powierzył mu dwa legiony, aby przywrócić spokój w regionie, Ptolemeusz Menneusz udzielił azylu w swoim księstwie trzem ocalałym dzieciom: Antygonie II Mattathiah , dziewczynie o imieniu Aleksandra i innej dziewczynie, której imię jest nieznane .
Filipion, syn Ptolemeusza, zostaje wysłany przez swojego ojca do Askalonu , gdzie wdowa po Arystobulusie i jej dzieci przebywały na wygnaniu, prawdopodobnie z eskortą wojskową, i eskortował rodzeństwo do Iturea. Z tej okazji Filipion zakochał się w Hasmoneańskiej Księżniczce Aleksandrze i poślubił ją. „Później Filipion został zabity przez swojego ojca Ptolemeusza, który następnie poślubił Aleksandrę i pozostał obrońcą jej brata i siostry. "
Ptolemeusz poparł również starania Antygony II , syna Arystobulosa, o uznanie go za króla Judei . Ptolemeusz kupuje pomoc namiestnika Damaszku Fabiusza i namiestnika Marion w Tyrze , ale ich armia ściera się z Herodem Wielkim, który odzyskuje podbite terytorium i wypycha Antygonę z kraju.
Być może Żydowska Partia Narodowa w tym czasie zależała od poparcia Iturejczyków z Chalkidy. Być może do tego właśnie odnosi się poniższe stwierdzenie:
„17 dnia miesiąca Adar , reszcie Soferim ( grupa mędrców okresu Drugiej Świątyni ) w mieście Chalkida zagroziło niebezpieczeństwo i było to zbawienie dla Izraela”
- Megillat Ta'anit , XII
Ptolemeusz zginął tuż przed inwazją Partów na Judeę. Następuje po nim jego syn Lysanias .