Iturea jest nazwa greckiego regionu graniczącego Palestynę w okresach hasmonéeenne , Heroda i rzymskich, w Libanie i na Antyliban wokół równinie Bekaa .
Iturea jest wymieniona tylko raz w Nowym Testamencie , w Ewangelii według Łukasza (III, 1), pojawia się również z imionami niektórych jej królów w Talmudzie . Z drugiej strony wspomina o nim wiele źródeł historycznych. Imię Itureans (greckie: Ἰτουραῖοι lub Ἰτυραῖοι ), które pochodzi od imienia teścia Mojżesza, Itur, czyli Jethro (lub Hobab), zostało po raz pierwszy użyte przez Eupolemosa jako jedno z plemion podbitych przez króla Dawida , a po nim autorzy tacy jak Strabon , Pliniusz Starszy , Flawiusz Józef i Dion Kasjusz. Przedstawiają Iturejczyków jako naród arabski Nabatejczyków . Rzymianie znają ich jako lud grabieżców i są cenieni za ich wielkie umiejętności łucznicze. Iturea została podbita przez króla Hasmoneuszy Aleksandra Jannée i została siłą nawrócona na judaizm .
Inskrypcja wskazująca, że „Quintus Æmilius Secundus” mówi, że został „wysłany przez Kwiryniusza przeciwko Iturejczykom”, prawdopodobnie świadczy o tym, że bunt Judy Galilejczyka (rok 6 ) rozciągnął się aż do Iturei.
Wielu starożytnych autorów chrześcijańskich, w tym Euzebiusz z Cezarei , mówi o tym na podstawie fragmentu Ewangelii według Łukasza . Według Flawiusza Flawiusza królestwo Iturean znajdowało się na północ od Galilei w 105 roku pne. BC , Arystobul I st , po pokonaniu go, przyłączył część swojego terytorium do królestwa Judei , narzucając judaizm . Strabon (XVI, 2, § 10) obejmuje terytorium Itureans w królestwie Ptolemeusza, syna Menneusza, którego rezydencja znajdowała się w Chalkisie i który panował od 85 do 40 pne. AD To Ptolemeusz został zastąpiony przez jego syna Lysaniasza , jak Dio Cassius nazywa „ Itureans królem ”. Około 23 pne J. - C., Iturea wraz z okolicznymi terenami padła według Flawiusza Flawiusza w ręce wodza zwanego Zénodorus, syn Lysaniasa. Trzy lata później, po śmierci Zenodorusa, August przekazał Itureę Herodowi Wielkiemu , który z kolei przekazał ją swemu synowi Herodowi Filipowi II .
Położenie Iturea w rejonie góry Liban potwierdza inskrypcja z 6 roku naszej ery. AD , w którym Quintus Amilius Secundus donosi, że został wysłany na misję przez Kwiryniusza przeciwko Iturejczykom na górze Liban. W 38 roku Kaligula dał Itureę niejakiemu Sohemusowi , synowi tetrarchy Lysaniasza II (tego wspomnianego w Ewangelii Łukasza), synowi Ptolemeusza Menneusza , którego Dion Kasjusz i Tacyt nazywają „królem Iturejczyków”. Po śmierci Sohemusa w 49 roku, jego królestwo zostało włączone według Tacyta do rzymskiej prowincji Syrii . Odtąd Iturejczycy dostarczali wojska pomocnicze armii rzymskiej; skrzydło i kohortę Iturejczyków są oznaczone w Germanii epigrafią.