Duma Baltimore II
| Duma Baltimore II | |
| |
| Rodzaj | Szkuner |
|---|---|
| Olinowanie | szkuner topsail |
| Historia | |
| Architekt | Melbourne Smith |
| Stocznia | G. Peter Boudreau - Baltimore |
| Uruchomić | 1988 |
| Załoga | |
| Załoga | 12 żeglarzy |
| Charakterystyka techniczna | |
| Długość | 47,85 m |
| Długość kadłuba | 29,42 m |
| Mistrz | 7,93 m |
| Wersja robocza | 3,76 m |
| Przesunięcie | 185,5 ton |
| Żagle | 970 m 2 (10 żagli) |
| Napęd | 2 Diesel Caterpillar (140 KM) |
| Kariera | |
| Armator | Stan Maryland |
| Flaga | Stany Zjednoczone |
| Port macierzysty | Baltimore Maryland Stany Zjednoczone |
The Pride of Baltimore II to drewniany szkuner z górnym żaglem zbudowany w 1988 roku w stoczni w Baltimore . Zastępuje on Pride of Baltimore , zbudowany w 1977 roku przez Melbourne Smith, prawdziwy replika z Hunter . Hunter , słynny kliper Baltimore z XIX th century znany jako Pride of Baltimore , był kaper Thomas Boyle , podczas wojny 1812 r anglo-amerykańskich .
Pride of Baltimore
Aby ożywić swój port wewnętrzny , miasto Baltimore zaproponowało w 1975 r. Budowę repliki historycznego statku związanego z historią miasta. Został wykonany przez mistrza okrętowego Melbourne Smitha obok Maryland Science Center, gdzie odwiedzający mogli zobaczyć tę konstrukcję stoczniową wykonaną staromodnymi technikami.
Uroczystości wodowania przewodniczyła poseł Barbara Mikulski27 lutego 1977, dziesięć miesięcy po rozpoczęciu budowy, oddany do użytku w imieniu mieszkańców Baltimore dnia 1 st maja 1977burmistrza Williama Donalda Schaefera .
Pride of Baltimore popłynął prawie 150 tysięcy mil morskich (280.000 km ) podczas jej dziewięciu latach służby na całym świecie.
Plik 14 maja 1986Wracając z Wielkiej Brytanii na karaibskim szlaku handlowym , został uderzony przez huragan 250 mil (463 km ) na północ od Puerto Rico, przez wiatr o prędkości ponad 80 węzłów ( 150 km / h ), powodując jego wywrócenie.
Zatonięcie spowodowało 4 ofiary (kapitan i 3 marynarzy), 8 innych członków załogi dryfowało przez cztery dni na nadmuchiwanej łodzi ratunkowej, zanim zostali odzyskani przez norweski tankowiec Toro .
Pomnik w Inner Harbor przypomina o utracie Pride of Baltimore i czterech członków załogi (Armin Elsaesser, kapitan; Lazarro Vincent, inżynier; Barry Duckwort i Nina Schack, marynarze).
Pride of Baltimore II
Pride of Baltimore II został uruchomiony w 1988 roku po utracie pierwszego Pride of Baltimore , i nadal służy jako ambasador Maryland na promocję swojej turystyki. Jest obsługiwany przez prywatną firmę Pride of Baltimore, Inc., organizację non-profit oferującą krótkie rejsy.
W przeciwieństwie do pierwszego, „ Pride of Baltimore II” nie jest repliką; został zbudowany zgodnie ze współczesnymi standardami komfortu i zdatności do żeglugi.
Zaprojektowany przez Thomasa C. Gillmera, podobnie jak jego poprzednik, jest tradycyjnym szkunerem z górnym żaglem, ale wykorzystuje innowacje techniczne w obsłudze żagli.
W 1996 roku brał udział w 2 nd edycji Fêtes maritimes de Brest w towarzystwie HMS Rose .
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Pride of Baltimore ” ( zobacz listę autorów ) .
Zobacz też
Bibliografia
- Chapman, Wielkie żaglowce świata Otmar Schäuffelen, 2005 (strona 383) ( ISBN 1-58816-384-9 ) .