Aby wprowadzić narcyzm

Aby wprowadzić narcyzm
Autor	Zygmunt Freud
Kraj	Austria
Uprzejmy	Psychoanaliza
Tytuł	Zur Einführung des Narzissmus
Kolekcja	Jahrbuch der Psychoanaliza
Data wydania	1914
Tłumacz	Jean Laplanche
Redaktor	Ptyś
Data wydania	1969

Wprowadzenie narcyzm (w języku niemieckim Zur Einführung des Narzissmus ) jest wypracowanie przez Sigmunda Freuda na narcyzm , który po raz pierwszy pojawił się w 1914 roku w Jahrbuch der Psychoanalyse .

Historia

.

To było w 1914 roku , że Sigmund Freud opublikował w Jahrbuch der Psychoanalyse  (DE) eseju Zur Einführung des Narzissmus w jego ostatecznej wersji. 16 marca 1914Freud pisał do Karla Abrahama  : „Jutro wysyłam ci narcyzm; to był trudny poród” : plan sporządził rok wcześniej podczas pobytu w Rzymie we wrześniu 1913 roku .

Rok 1913 obfitował w wydarzenia dla Freuda, nawet jeśli według Jonesa wydarzeniem w stolicy było „jego ostatnie zerwanie z Jungiem  ” we wrześniu podczas kongresu w Monachium. Jest też „wielkie wydarzenie rodzinne ” , małżeństwo drugiej córki Freuda, Sophie, z Maxem Halberstadtem z Hamburga , zięciem, zauważa Jones, „tak dobrze widzianym jak mąż Matyldy” . Freud pisze Totem i tabu , a jeśli nie, dużo podróżuje, czy to z rodziną, czy na konferencje. To właśnie w towarzystwie Ferencziego, który dołączył do Freuda w Dolomitach, gdzie rodzina jest w sierpniu - Karl Abraham również tam przebywał przez kilka dni - Freud na początku września udał się na Kongres Monachijski. Po Kongresie natychmiast wyjechał do Rzymu, tym razem ze swoją szwagierką Minną Bernays, która dołączyła do niego w Bolonii . Minna nie chce przez cały dzień odwiedzać miejsc, które jej szwagier chce zobaczyć lub zobaczyć ponownie, Freud może poświęcić wiele czasu swojej pracy i dlatego właśnie podczas „tych siedemnastu pysznych dni w Wiecznym Mieście” , od 10 do 27" wrzesień 1913, że „nakreśla pełny zarys swojego długiego artykułu o narcyzmie” .

Z pierwszych linijek swojego eseju Freud deklaruje, że zapożyczył termin „narcyzm” od Paula Näcke, który użył go w 1899 roku do opisania perwersji ; powrócił do tego twierdzenia w 1920 roku w notatce dodanej do Trzech esejów o teorii seksualności , przypisując stworzenie słowa Havelockowi Ellisowi . Słownictwo psychoanalizy zawiera następujące wyjaśnienie: Nacke ukuł termin Narzissmus , ale wypowiedzieć się na temat poglądów Havelock Ellis w Autoerotism, psychologicznego Study (1898), gdzie opisuje on przewrotny zachowanie w stosunku do mitu o Narcyzie .

Freud podjął się w 1909 roku, podczas dyskusji w Wiedeńskim Towarzystwie Psychoanalitycznym , zdefiniować narcyzm jako „niezbędny etap rozwoju w przejściu od autoerotyzmu do miłości obiektu  ” . Zgodnie z zawiadomieniem OCF.P termin „narcyzm” został wprowadzony w 1910 r. w przypisie do drugiego wydania Trzech esejów o teorii seksu . W „długim artykule” reprezentowanym przez Wprowadzić narcyzm , pisze Jones, Freud „ustanawia […] nie tylko nową opozycję między libido ego a libido przedmiotu, ale także pojęcia ego. ideał i ideał ego  ” .

Według Élisabeth Roudinesco i Michela Plon, Freud opracował W celu wprowadzenia narcyzmu w oparciu o wkład Karla Abrahama dotyczący psychoz: w 1908 r. w Psychoseksualne różnice między histerią a przedwczesną demencją Abraham „opisał proces dezinwestycji obiektu i wycofania libido na ten temat ” , charakterystyczne dla przedwczesnej demencji .

Jeśli Freud zaczął używać terminu narcyzm kilka lat przed „wprowadzeniem” tego pojęcia, esej z 1914 roku oznacza z drugiej strony, że teraz zamierza wprowadzić pojęcie narcyzmu „do całości teorii psychoanalitycznej” . W swoim badaniu zajmie się w szczególności „inwestycjami libidinalnymi” : w szczególności psychozą, którą następnie nazywa „  nerwicą narcystyczną  ”, pokazuje, w jaki sposób libido może „ponownie zainwestować w ego poprzez wyzbywanie się obiektu” .

Kompozycja tekstu

Według Michela Vincenta Freud wprowadził narcyzm do psychoanalizy, aby wyjaśnić jego cztery różne aspekty: narcyzm, perwersję seksualną, narcyzm na etapie rozwoju, narcyzm jako libidinalną lokatę ego i narcyzm jako wybór przedmiotu . Ideał Ego jest opisywany jako spadkobierca dziecięcego narcyzmu i przykład samoobserwacji.

Tekst składa się z trzech części:

• W pierwszej części, to jest dla Freud, aby pokazać „że teoria libido dotyczy” parafrenia „” , do tego stopnia, wyjaśnia, gdzie libido wycofane ze światem zewnętrznym zostały zgłoszone. Do Mnie . Freud rozróżnia zatem „libido ego” i „libido przedmiotu ” oraz „im więcej jedno się wchłania, tym bardziej drugie jest zubożone”.
• W drugiej części do badań nad narcyzmem podchodzą „te” choroby organiczne, hipochondria i życie miłosne obojga płci „” . Przy okazji tego ostatniego Freud zajmuje się „wyborem przedmiotu”  : wyborem przedmiotu poprzez wsparcie na wzór „kobiety, która karmi, mężczyzny, który chroni” i który byłby „charakterystycznym dla mężczyzny”. , zostałby dodany „wybór według typu narcystycznego: kim jest się sobą, kim był się sobą, kim chciałby być sobą, osobą, która była częścią samego siebie” , tego typu narcyzem wybór bardziej charakterystyczny, zdaniem Freuda, dotyczy kobiety, „której narcyzm, podobnie jak dzieci (w których rodzice projektują swój własny narcyzm), koty , zwierzęta drapieżne, komicy czy główni przestępcy, działałby jako potężna atrakcja” .
• Część trzecia rozpoczyna „teoretyczne wzbogacenie prekursora modyfikacji drugiej topografii w 1923 roku” . To właśnie w tej ostatniej części wprowadzane są pojęcia idealnego ego ( Idealich ) i ideału ego ( Ichideal ): Freud przypisując represję „poczucie własnej wartości ( Selbstachtung ), że Ja”, on definiuje „ideał”, „do którego każdy mierzy swoją rzeczywistą jaźń” . Pisze on: „Do tego idealnego ego zwraca się teraz miłość własna, którą prawdziwe ego cieszyło się w dzieciństwie”, a „władza psychiczna musi” dopilnować, aby była zapewniona płynąca z niego narcystyczna satysfakcja. Ja' ” . Freud łączy ten przypadek obserwacji „z „sumieniem moralnym”” , które według Alaina de Mijolla zapowiadałoby przyszłe „  Superego  ”.

Esej z 1914 roku o historii ruchu psychoanalitycznego i twórczości Freuda

W tym samym czasie, co Wprowadzić narcyzm , pojawia się także w tym samym numerze Jahrbuch „Przyczynki do historii ruchu psychoanalitycznego”, w których Ernest Jones podkreśla ciągłość z esejem o narcyzmie. Według Jones, 1914 eseju o narcyzm, kiedy okazało się, wzbudziła „musowanie” wśród „uczniów Freuda, oszołomieni gęstości i nowość jego treści . ” James Strachey przypomina, że ​​Freud napisał Aby wprowadzić narcyzm „pod presją wewnętrznej konieczności, koncepcja narcyzmu stanowi” alternatywę dla pozbawionego seksualności „libido ” Junga i „męskiego protestu” Adlera ” . Według Freuda pisanie „ Wprowadzić narcyzm” rzeczywiście odpowiada okresowi zerwania z Carlem Gustavem Jungiem i jego krytyki „przeciw teorii libido  ” , Jung sądząc, że „nie zgłosił przedwczesnej demencji  ” .

Początek psychozy

Jean Laplanche podkreśla fakt, że w przeciwieństwie do Junga, Freud rozróżnia dwa stopnie w wycofaniu libido: od życia fantazmatycznego odpowiadającego introwersji Junga oraz od „tego uprzywilejowanego obiektu, jakim jest ego  ” . Według Laplanche’a introwersja, wprawdzie zdolna do wyjaśnienia pewnych aspektów neurotycznej egzystencji, sama w sobie nie jest w stanie wyjaśnić odwrócenia spowodowanego przez psychozę, która tworzy rodzaj „świata poza lustrem” tylko w „sferze jaźni”, gdzie odtworzony zostaje nowy świat fantasy. Z „końca świata” uwalniającego energię libidinalną, faktycznie następuje w sferze ego, gdzie nastąpiło wycofanie, próba „połączenia” w dwóch formach: delirium wielkości z powiększeniem jaźni. ego do granic kosmicznych, lub przeciwnie, jego zwężenie do wymiarów cierpiącego narządu w hipochondrii . „Psychotyczny walka” na swych początków, mających na celu powstrzymanie procesu przepełnienie niepokoju , „zawsze przedstawia się jako rozpaczliwą próbę zdefiniowania nowego terytorium ponownie” , pisze Jean Laplanche.

Związek z psychologią dziecięcą i ludami prymitywnymi

Wprowadzenie narcyzmu pozwala Freudowi przywołać „  psychologię dziecka i ludów prymitywnych” , przy czym ta ostatnia pojawiła się po rozwoju totemu i tabu, gdzie można było im przypisać pewne cechy wynikające z izolacji, takie jak przecenianie wszechmocy pragnienia i akty psychiczne: „wszechmoc myśli” i magiczna siła słów , z techniką taką jak magia jako „ konsekwentne stosowanie tych megalomańskich założeń” w świecie zewnętrznym.

Ważny moment dla zdefiniowania siebie

W przełomowym okresie 1914-1915 wprowadzenie narcyzmu wniosło nowy wkład w definicję ego , w odniesieniu do pojęcia identyfikacji i różnicowania w samym ego „idealnych” składników, które rozwinęły się od tego momentu. :

• Ego nie ma od początku: aby się ukonstytuować, wymaga „nowego działania psychicznego” .
• Reprezentuje jedność w stosunku do anarchicznego i fragmentarycznego funkcjonowania autoerotyzmu .
• Jest to obiekt miłości ofiarowany seksualności w taki sam sposób, jak obiekt zewnętrzny, co w odniesieniu do wyboru obiektu skłania Freuda do postawienia „sekwencji: autoerotyzm, narcyzm, wybór. obiektu homoseksualnego, wybór obiektu heteroseksualnego” .
• Definicja siebie jako temat „związku z tym zabrania mylić z całego świata wewnętrznego z zastrzeżeniem  ” (stąd różnica w stosunku do zamknięcia w sobie z Jung ).
• Z ekonomicznego punktu widzenia ego jest „wielkim rezerwuarem libido  ”, z którego libido jest wysyłane do obiektów, ale pozostaje „gotowe do wchłonięcia libido płynącego z tych obiektów” : jest miejscem „a „trwały zastój” libido. Freud posługuje się obrazem „zwierzęcej kuli protoplazmatycznej”, aby ją scharakteryzować.
• Wreszcie, Freud nie tylko opisuje „wybór narcystycznego obiektu”, dla którego obiekt miłości jest definiowany przez jego podobieństwo do własnego ego jednostki – jak to znajdujemy w niektórych przypadkach męskiego homoseksualizmu , ale jest również zmuszony do zmiany rodzaju wyboru. obiektu poprzez podparcie .

Publikacje, wydania, tłumaczenia

1914: Publikacja Zur Einführung des Narzissmus w Jahrbuch der Psychoanalyse , 6, s.  1-24 .

Wydania niemieckie

• 1924: Leipzig-Wien-Zürich, Internationaler Psychoanalytischer Verlag
• 1925: Gesammelte Schriften , t.  VI , s.  155-187
• 1946: Gesammelte Werke , t.  X , s.  138-170
• 1975: Studienausgabe , t.  III , s.  41-68

Tłumaczenia

Po angielsku

• 1957: O narcyzmie: wstęp , w Standard Edition , t.  XIV , s.  73-102

Po francusku

• 1969: Aby wprowadzić narcyzm , przekład Jeana Laplanche w S. Freud, Życie seksualne , Paryż, Puf, s.  81-105
• 2005: Wprowadzenie narcyzmu , przekład Jeana Laplanche, w Complete Works of Freud / Psychoanalysis ( OCF.P ), t.  XII 1913-1914, Paryż, Puf, ( ISBN  2 13 0525 17 2 ) , s.  213-245

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Jahrbuch der Psychoanalyse  ”, czyli«Rocznik psychoanalizy», pojawia się dwa razy w roku w Bad Cannstatt przez Frommann-Holzboog, wydawnictwo założone w 1727 roku i specjalizuje się w dziedzinie naukowej. Poświęcona jest niemieckojęzycznym pismom psychoanalizy i nosi podtytuł Beiträge zur Theorie, Praxis und Geschichte : „Wkład w jej teorię, praktykę i historię”.
2. Podane tutaj informacje o publikacji, wydaniach i tłumaczeniach Wprowadzać narcyzm ( Zur Einführung des Narzissmus ) odnoszą się do ogłoszenia o Dziełach wszystkich Freuda/Psychoanalizy , tom XII, 2005, s.  214 .

Bibliografia

1. Ernest Jones , Życie i twórczość Zygmunta Freuda , 2 / Lata dojrzałości 1901-1919, Paryż, PUF, 1988, "1913-1914": s.  103-112 .
2. Uwaga do Freuda, Aby wprowadzić narcyzm , w OCF.P , XII, PUF, 2005, s.  214-215 .
3. Laplanche i Pontalis 1984 , s.  263.
4. Roudinesco i Plon 2011 , s.  1049.
5. Laplanche i Pontalis 1984 , s.  261.
6. Vincent 2005 , s.  1131.
7. Mijolla 2005 , s.  1317.
8. Mijolla 2005 , s.  1317-1318.
9. Mijolla 2005 , s.  1318.
10. A. de Mijolla 2005 , s .  1317.
11. Laplanche 1970 , s.  109-110.
12. Laplanche i Pontalis 1984 , s.  248.

Zobacz również

Bibliografia

 : dokument używany jako źródło tego artykułu.

• Ernest Jones , Życie i twórczość Zygmunta Freuda , 2 / Lata dojrzałości od 1901 do 1919, przekład francuski przez Anne Berman (1961), Paryżu, PUF, 4 th edition: 1988 ( Dostępny  13 lutego 041 481 8 ) , p .  103-112 .
• Jean Laplanche , „Le moi et le narcissisme” , w Życie i śmierć w psychoanalizie , Flammarion,1970, s.  103-129.
• Jean Laplanche i Jean-Bertrand Pontalis , „Me, Narcissism” w Słowniku psychoanalizy , PUF,1984( ISBN  2 13 0386210 ) , s.  241-255, 261-263.
• Alain de Mijolla , „Wprowadzić narcyzm”, w: Alain de Mijolla (reż.), Międzynarodowy słownik psychoanalizy 2.MZ , Paryż, Hachette, 2005 ( ISBN  201279145X ) s.  1317-1318
• Jean-Michel Quinodoz , „Aby wprowadzić narcyzm”, S. Freud (1914c), w Lire Freud , Puf, 2004, s.  151-157 .
• Alain Rauzy, Notice à Freud, Aby wprowadzić narcyzm , w OCF.P , tom XII, Paryż, Puf, 2005 s.  214-215 .
• Elisabeth Roudinesco i Michel Plon, „Narcyzm” , w Słowniku psychoanalizy , Fayard,2011( ISBN  978-2-253-08854-7 ) , s.  1048-1053.
• Jacques Sédat , „  Od Freuda do Junga, Transmisja, strata i zysk  ”, Imaginaire & Unconscient , tom.  42,2018, s.  57-70 ( czytaj online )
• James Strachey , Uwaga wydawcy do „O narcyzmie: wprowadzenie” James Strachey, Standardowe wydanie kompletnych dzieł psychologicznych Zygmunta Freuda, tom XIV (1914-1916): O historii ruchu psychoanalitycznego, artykuły o metapsychologii i Inne prace, 67-102.
• Michel Vincent, „Narcyzm” , w: Alain de Mijolla (reż.), Międzynarodowy słownik psychoanalizy, 2. MZ , Hachette,2005( ISBN  201279145X )

Powiązane artykuły

• Narcyzm
• Idealne ego - idealne ego
• nerwica narcystyczna
• Pierwotny narcyzm

Linki zewnętrzne

• Zygmunt Freud: Zur Einführung des Narzissmus. 1914. auf archive.org