| Produkcja | David szybki |
|---|---|
| Scenariusz | David szybki |
| Główni aktorzy |
Hayley Mills |
| Firmy produkcyjne | Walt Disney Productions |
| Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 134 min. |
| Wyjście | 1960 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Pollyanna jest amerykański film przez David Swift wydany w 1960 roku . Jest to adaptacja powieści Pollyanna autorstwa Eleanor H. Porter ( 1913 ).
Pollyanna, sierota córka misjonarzy, przybywa do małego miasteczka Harrington, aby zamieszkać ze swoją zamożną ciotką Polly Harrington. Pollyanna jest młoda i gejowska, koncentruje się na dobru życia i dzięki temu zyskała wielu przyjaciół w społeczności, w tym hipochondryka M me Snow i gorzkiego pustelnika pana Pendergasta.
O ile nie zaznaczono inaczej, informacje pochodzą z następujących źródeł: Leonard Maltin , John West i IMDb
Źródło: Leonard Maltin, Dave Smith , John West i IMDb
O ile nie określono inaczej, poniższe informacje pochodzą z internetowej bazy danych filmów .
Film podejmuje historię Pollyanny napisaną w 1913 roku przez Eleanor H. Porter o sierocie przygarniętej przez ciotkę Polly w Harrington około 1912 roku. Poprzednia adaptacja powstała w 1920 roku z Mary Pickford , Pollyanna (1920).
Pollyanna to pierwszy występ w produkcji Disneya aktorki Hayley Mills , córki aktora Johna Millsa i reżyserskiego debiutu Davida Swifta . Walt Disney był podobno pod wrażeniem występu Hayley Mills w The Eyes of the Witness (1959), w którym zagrała u boku swojego ojca i który Walt rozważał zatrudnienie do tytułowej roli w The Robinsons of the Seas. South . David Swift był pracownikiem biurowym w studiu Disneya od lat trzydziestych XX wieku, który został asystentem animatora obok Warda Kimballa . Po opuszczeniu studia w latach czterdziestych XX wieku, aby pisać scenariusze dla telewizji, w tym serialu Mr. Peepers (1952-1955), Disney zaoferował jemu i Pollyannie szansę wyreżyserowania swojego pierwszego filmu fabularnego. Powierza Szybkiemu adaptację książki Eleanor Porter, do której właśnie nabył prawa. Jane Wyman i Agnes Moorehead wystąpiły razem w filmie Johnny Belinda (1948).
David Swift pisze 60-stronicowy pierwszy scenariusz ze szkicem tego, jak wyglądałby film, i wysyła go do Walta Disneya, nawet jeśli dla niego styl jest bliższy Saturday Evening Post , uważa to za swoją najlepszą historię. Walt Disney docenia tę historię do tego stopnia, że przyznaje się, że uronił łzę, a kiedy Swift wraca z ostatnim scenariuszem, który uważa za zbyt długi, Walt Disney mówi mu, że to on ucina, jeśli to konieczne. David Swift i Winston Hibler byli zszokowani, widząc Walta Disneya płaczącego podczas oglądania dzienników . To jeden z trzech filmów, na które Walt Disney ma tak silną reakcję (pozostałe dwa to Danny, The Little Black Sheep , 1948 i Calloway the Trapper , 1965) z powodu małego miasteczka na Zachodzie. Stany Zjednoczone na początku z XX th century bardzo blisko swoich wspomnień.
Chociaż Pollyanna jest pierwszą produkcją Swifta, Walt Disney daje jej duży budżet w wysokości 2,5 miliona dolarów oraz zaplecze techniczne studia Disneya uważanego przez Swifta za najlepsze w Hollywood. John West podkreśla , że David Swift , podobnie jak reżyser Alfred Hitchcock , świetnie się bawi, kręcąc sceny w swoich filmach: tutaj gra strażaka, który krytykuje Kevina Korkorana na scenie pożaru w sierocińcu. Swift żałuje tylko, że film jest o 25 minut za długi. Ale Walt Disney docenił każdy milimetr filmu i odmówił usunięcia ani jednego; Ze swojej strony Swift wyciąłby sceny relacji między doktorem Chiltonem i ciocią Polly.
Z zewnątrz filmu zostały nakręcone w Santa Rosa oraz w Napa Valley w Kalifornii , miejsca, które wyglądają jak Leonard Maltin z „zadowalająco” w Nowej Anglii na początku XX th wieku . Burbank Disney Studio został również używane głównie do wnętrz. Większość wiktoriańskich domów i stacja kolejowa znajdują się w okolicy Santa Rosa, a studio musiało zwrócić się o pomoc do straży pożarnej, aby wypełnić basen, który został opróżniony z powodu suszy. Dom Jane Wyman jest właściwie domem M me Julliarda McDonalda znajdującego się w Santa Rosa, repliki domu zbudowanego przez jego rodzinę przed wojną secesyjną dla Natcheza w Mississippi z 1877 roku . Dom McDonalda jest o jedną historię krótszy niż ten w filmie, dodany dzięki matowej pracy artysty Petera Ellenshawa .
Atmosferę wzmacniała stara lokomotywa i stary dworzec kolejowy. Od tego czasu stacja odzyskała swój opuszczony stan, a David Swift wrócił tam w latach 90. wraz z rodziną, tylko po to, by odkryć, że tory zostały usunięte, okna zostały rozbite, a sieci nośne usunięte. Realizmu dodają dekoracje wnętrz, w tym kościół (Leonard Maltin zakłada, że to prawdziwy kościół) i bogaty dom cioci Polly. Kostiumy i kierownictwo artystyczne wymagały zatrudnienia ludzi z innych studiów, w tym Waltera Plunketta i Roberta Clatworthy'ego, w celu rozwinięcia umiejętności. Filmowanie wymagało 150 statystów, 30 owiec, 18 koni i 6 skrzyń z żywymi kurczakami.
Film Pollyanna był początkowo postrzegany jako kiepska, łzawo sentymentalna komedia, ale ponieważ został pomyślany jako film skierowany do szerszej publiczności, został wbrew oczekiwaniom bardzo dobrze przyjęty. Czasopisma Time , Newsweek i inni krytycy zgodzili się, że taki projekt byłby katastrofą; łzawą historię przedstawioną przez mistrza słodyczy. To, co zaskoczyło krytyków (ich opinie były jednomyślne), to fakt, że film był jednym z najlepszych, jakie kiedykolwiek wyprodukowano. Ale niewielu liczyło na przekleństwo książki, która wtedy miała kiepską reputację ”. Kiedy film nie przyniósł oczekiwanych sześciu milionów dolarów, Walt Disney odpowiedział: „Film byłby lepiej zmontowany pod innym tytułem. Kobiety i dziewczęta przychodziły do niego, ale mężczyźni go unikali, ponieważ wydawał się zbyt słodki i ujmujący. W odwrotnej recenzji The Time widzi go jako „jeden z najlepszych filmów Disneya, jakie kiedykolwiek powstały”, ale dodaje, że jest to „ Niagara idiotyzmu i arcydzieło pochlebstwa”. "
Magazyn Variety postrzega ten film jako osobisty triumf Hayley Mills. Londyński magazyn Observer uważa, że bardzo przyjemnie jest widzieć i słyszeć Hayley, a ponieważ wydaje się ona utalentowana w wydobywaniu talentów swoich partnerów, film jest czarujący i zabawny. Arthur Knight z Saturday Review pisze, że Pollyanna ma klimat „ Americana ”, nostalgiczny klimat prostszego, łagodniejszego stylu życia, który charakteryzuje większość filmów Disneya.
Mimo jakości wykonania i dobrych recenzji film nie uzyskał oczekiwanego rezultatu. Przy przychodach na poziomie 3,75 mln USD jest to dalekie od oczekiwanych sześciu milionów. Jednak Hayley Mills dostał specjalną Oscara za rolę: nie będąc obecny na ceremonii , Shirley Temple przedstawił trofeum do jej wymiany, Annette Funicello .
Następnie, film został pokazany w telewizji w serialu Walta Disneya Wonderful World of Color na NBC w trzech odcinkach, 1 st grudnia , 08 grudnia i15 grudnia 1963. Film został wydany na wideo w 1982 i 1993 roku. Studio wyreżyserowało także różne filmy telewizyjne, jeden wyreżyserowany przez Roberta Day The Adventures of Pollyanna (1982) i dwa wyreżyserowane przez Debbie Allen Polly (1989) i Polly Comin 'Home (1990).
Leonard Maltin bierze większość tekstów opublikowanych, gdy film wychodzi sam. Pollyanna to jeden z najdłużej wyświetlanych filmów Disneya, ale według Maltina jego długość jest uzasadniona cierpliwie przygotowanym scenariuszem, który oferuje coraz to nowe spojrzenie na historię. Scenariusz Swifta zawiera wiele wspaniałych akcentów, które są zarówno zabawne, jak i przejmujące. Oprócz scenariusza Swift jako reżyser dodał wiele szczegółów, aby wyglądać, jakbyś był w małym amerykańskim miasteczku w 1912 roku. Według Jimmy'ego Johnsona, pierwszy występ Hayley Mills w filmie Disneya był sukcesem wśród krytyków, ale pozostaje skromny na poziomie kasowym. Dla Stevena Wattsa Pollyanna jest najlepszym przykładem filmu, w którym studio Disneya prezentuje pozytywną i optymistyczną wrażliwość zwykłego obywatela i jego skuteczną rolę społeczną. Zdolność młodej Pollyanny do znajdowania rozwiązań problemów i pomagania innym pomaga wpływać na relacje, poprawiając życie ludzi w małym miasteczku Harrington. Ten nacisk na indywidualną uczciwość i wolę był jednym ze znaków rozpoznawczych studia Disneya w latach pięćdziesiątych . Steven Watts uważa, że wizerunek kobiety, która powróciła do filmu Pollyanna, jest najbardziej fascynującym przedstawieniem domowej ideologii Disneya w okresie zimnej wojny . Film odrzuca sztywne i staromodne myślenie wiktoriańskie na rzecz otwartości, optymizmu, radości i osobistego szczęścia. Watts pisze, że ten film Disneya podkreśla pozytywne myślenie i popularną filozofię społeczno-religijną, którą można powiązać z moralną ikoną Ameryki Zimnej Wojny : Normanem Vincentem Peale . I pomimo wystroju z początku XX wieku, ukazuje się wizerunek współczesnej idealnej kobiety.
Plik 25 października 1987, Jerry Griswold z San Diego State University napisał w New York Times : „Próba reanimacji Pollyanno została wykonana w 1960 roku przez Walt Disney adaptacji książki do filmu. John West uważa, że film jest doskonały, z ostrym oddaniem atmosfery powieści Eleanor Porter, co czyni go jednym z najlepszych filmów Disneya.