Pointe de la Torche | |||
![]() Mogiła , obcięty, ujawnia Dolmen . | |||
Lokalizacja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||
Informacje kontaktowe | 47 ° 50 ′ 12 ″ północ, 4 ° 21 ′ 16 ″ zachód | ||
Zbiornik wodny | Zatoka Audierne | ||
Geografia | |||
Powierzchnia | 0,9 ha | ||
Długość | 500 m | ||
Szerokość | 100 m | ||
Wysokość | 16 m | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Końcówki palnika ( Pocz roku DORCHENN , nazwa Breton ) jest naturalnym półwysep zakazu południowo-wschodnim krańcu w Audierne Bay , w gminie Plomeur w Bigouden w Finistère , w Bretanii . Ten cypel zachował ślady obecności człowieka w mezolicie ( kopce muszlowe ) i neolicie ( tumulus ). Jezioro jest bardzo popularne wśród miłośników sportów deskowych .
Po północnej stronie półwyspu rozciąga się plaża Tréguennec , która rozciąga się na kilka kilometrów wzdłuż całej zatoki, aż do plaży Tronoan (Tronoën), a nawet dalej do Plozevet ; po południowo-zachodniej stronie znajduje się plaża Pors Carn (gmina Penmarc'h ), przedłużona do Saint-Guénolé , gdzie znajduje się muzeum prehistorii Finistère , świadczące o bardzo starożytnym istnieniu człowieka w tym kraju.
Zrywające się fale i gwałtowne prądy sprawiają, że morze w pobliżu Torche Point jest czasami bardzo niebezpieczne.
Plaża Tronoan widziana z Pointe de la Torche.
Półwysep jest częścią, od dekretu 12 kwietnia 1989ze sklasyfikowanego obszaru przyrodniczego, który stanowi zatokę Audierne, od Plovan do Saint-Guénolé.
Geologicznie, końcówka jest częścią Południowej Armoryka Massif Armorican naznaczonym ścinanie Południowa Armorican. Ta ogromna usterka objawia się głównie poprzez magmowych granite- typu skał uzbrojeniu reliefy które stanowią podnóża o wysokim kraju Bigouden .
Praktycznie wyznaczając południowy kraniec zatoki Audierne , Pointe de la Torche składa się z leukogranitu znanego jako Pont-l'Abbé. Ten leukogranit jest jasnym granitem z dwoma mikami ( biotyt i muskowit ); najczęściej jest gruboziarnisty, ale może również mieć bardziej laminowany wygląd lub być pęknięty przez połączenia , a następnie z powodu erozji, nadając skałom spektakularne kształty, takie jak te z Saint-Guénolé en Penmarch.
W niektórych miejscach w pobliżu Pointe de la Toche linia brzegowa cofnęła się do 35 metrów w latach 2014–2021; ustąpienie wydmy odsłoniło dzikie wysypisko śmieci (w latach 60. XX w. zakopywano tam, w dawnej piaskowni, odpady z gmin Plomeur i okolic). W marcu 2021 r. Odpady te zostały częściowo usunięte.
Torchenn oznacza „poduszkę”, a torgenn „kopiec, wzniesienie, wysokość, wzgórze”. Beg an Dorchenn można zatem przetłumaczyć jako „punkt poduszki”, podczas gdy Beg an Dorgenn oznaczałoby „wierzchołek kopca”. Nazwa jest nieprawidłowo przetłumaczona jako „Pointe de la Torche”.
Cypel był odwiedzany przez długi czas w mezolitu , gdy poziom morza był niższy niż obecnie. Mieszkańcy pozostawili tam duży kopiec muszli , który praktycznie zniknął w wyniku erozji i wykopów. Ci ludzie jedli ostrygi , małże , sercówki , winkles , wąsonogi , a także kraby , ryby , przegrzebki , grzebienie i noże . Byli także łowcami dzików i jeleni . Znaleziono ślady kominków, narzędzi i żywej konstrukcji.
Znacznie później na szczycie granitowego cypla wzniesiono kurhan składający się z dwóch nałożonych na siebie kopców . Górny kopiec zawiera dwa megalityczne pomniki :
Uśpione koło (część stała) i koło znalezione na miejscu La Torche ( Muzeum Prehistorii Finistère w Penmarc'h ).
Po obcięciu tumulus odsłania teraz dwa pomniki.
Pointe de la Torche zawsze żywiło wyobraźnię ludzi i fantazjowane opowieści, których rzeczywistość historyczna jest wątpliwa, w szczególności dotyczących istnienia niszczycieli ; na przykład w 1892 roku nieznany autor podpisując się pod pseudonimem Paracelsus pisze:
„W zimowe noce, kiedy sztormowy wiatr spycha statki na wybrzeże, spotykamy się w grupach od sześciu do ośmiu, zawsze uzbrojonych w straszne kły z wodorostów,„ te z Palud de Tréguennec ”; mają nadzieję na ludzkie wraki wzdłuż Pors-Carn, ukryte między skałami tego punktu Pochodni (...). To tam operowali niszczyciele, których zbójnicy są godnymi synami. Przywiązali latarnie do rogów swoich krów; oscylujący chód zwierząt sprawił, że zagubieni nawigatorzy pomylili te latarnie ze światłami jakiegoś statku na kotwicy, wstrząśniętego kołysaniem. Tym bardziej, że czubek Torche wyłania się niewidocznie w ogromnej zatoce Audierne i podwajając przylądek Penmarch, marynarze przypuszczali, że przypływają do bezpiecznego portu, w którym zakotwiczono łodzie. Dlatego między punktem Pen'march a punktem Torche zatoka nazywa się Pors-Carn , port z padliną, w którym nieszczęśnicy, jak kotwica zbawienia, znaleźli statek rozbity na skałach. kieł rybaków wodorostów. Na szczycie Pointe de la Torche znajduje się wartownia, teraz w ruinie, wzniesiona, aby utrudnić te napady. Również potomkowie starych niszczycieli nadal cieszą się bardzo złą opinią; jeśli nie rozpalają już morderczych pożarów, nadal błąkają się nocą po wybrzeżu Pors-Carn, aw biały dzień nie jest dobrze zapuszczać się bez dobrego karabinu do Palud de Tréguennec, zwłaszcza jeśli `` mamy jakiś pozorny klejnot . Musisz mieć się na baczności przed wysokimi dwudziestoletnimi facetami, którzy przychodzą do ciebie w tych samotności z kłem w jednej ręce, wyciągając drugą, by poprosić bez rumienia się o złoty guennec , sou. Kto obroni podróżnika zagubionego na tej pustyni? Nie potrzeba pięciu minut, aby wykopać sześciostopowy grób w piasku na brzegu , a za kwadrans podnoszący się przypływ zniweluje wszystko! "
Wrak statkuOkolice Pointe de la Torche doświadczyły wraków statków. Na przykład3 grudnia 1918statek towarowy PLM 9 zarejestrowany w Le Havre , parowiec o masie 3150 ton, przypływający z Saint-Nazaire , zbliża się do skał Basse Pennoza dwie mile na południowy wschód od Guilvinec ; kapitan na próżno próbował dotrzeć do zatoki Pors Carn, ale jego statek zatonął przed Pointe de la Torche na5 grudnia 1918 ; załoga była cała i zdrowa.
Druga wojna ŚwiatowaPodczas II wojny światowej , gdy Niemcy zbudowany zrąbów tam , uszkadzając Dolmen. Jeden z bloków był do lat 80. schroniskiem dla bezdomnych . Obecnie jest przekształcona w punkt pierwszej pomocy .
Półwysep został zaklasyfikowany jako zabytek historyczny dekretem z13 czerwca 1960.
Na przestrzeni wieków wiele statków zatonęło w pobliżu Pointe de la Torche. Wśród nich La Calliope , trójmasztowa korweta o długości 39 metrów i szerokości 9,7 m, z 32 działami (24 dział 8-funtowych i 8 dział 4-funtowych), zbudowana w Honfleur w 1791 roku, montowana przez załogę liczącą około 220 ludzi, który eskortował konwój 18 francuskich statków, został zaatakowany16 czerwca 1797z Penmarc'h przez angielskie fregaty, a po ośmiu godzinach bitwy jej kapitan, porucznik Deshayes, musiał zdecydować, że załoga ewakuuje statek po podpaleniu. Wrak, odkryty około 1980 roku, leży na głębokości 7 metrów przed Pointe de la Torche, w pobliżu trawlera V720 , uzbrojonego przez Niemców i zatopionego w 1944 roku przez samoloty brytyjskie i kanadyjskie.
La Torche jest popularnym miejscem do uprawiania sportów deskowych i żeglarskich, w tym surfingu , windsurfingu , kitesurfingu , jazdy na falach , bodyboardingu i żeglarstwa piaskowego na płaskiej, ogromnej plaży. Istnieje również możliwość połowu okonia morskiego i płastugi ( sola , skarpa itp.).
Przez długi czas (80-90) spot La Torche był znany na całym świecie z uprawiania windsurfingu , w szczególności jako gospodarz Pucharu Świata Funboard w 1986 roku. Od 2000 roku windsurferzy zostawiają coraz więcej miejsca dla surferów, takich jak Thomas Joncour, wicemistrz Europy i Ian Fontaine, czwarty w mistrzostwach świata juniorów .
Latem La Pointe de la Torche jest domem dla jedynej w Bretanii kolonii lęgowej pszczołożerców .
Plaża i wydmy pochodni.
Rocher mówi „Strażnik”.
„Le Veilleur”, burzliwy dzień.