Poggibonsi

Z geologicznego punktu widzenia terytorium Poggibonsi ukształtowało się w ostatnim trzeciorzędu, a zwłaszcza w pliocenie . Najstarsze znaleziska archeologiczne odnoszące się do osadnictwa ludzkiego pochodzą z prehistorii ( neolitu ), ale najważniejsze pochodzą z czasów etruskich i rzymskich, o czym świadczą liczne małe nekropolie rozproszone w pobliżu obecnych mieszkań, na wzgórzach dzielnicy w kierunek północny, północny wschód, skąd m.in. pochodzi najbogatsza kolekcja starożytnej ceramiki w całej Val d'Elsa. Pochodzenie toponimów zachowuje ślady obecności człowieka w starożytności: jeśli Talciona odsyła nas do świata etruskiego, tak jak i Marturi ( Maris , etruska nazwa Marsa lub Mars-Turan , czyli diada Mars-Wenus w języku etruskim), nazwy Luco ( locus , czyli sanktuarium), Megognano, Gavignano, Cedda, Cinciano, Sornano i Gaggiano są pochodzenia łacińskiego. To łacińskie pochodzenie dotyczy również sieci drogowej.

Pod koniec starożytności (okres panowania Ostrogotów ) wzniesiono gliniane domy, których lokalizację zidentyfikowano w fundamentach murów obronnych zbudowanych pod Medyceuszami , na poggio di bonizzo , następnie budowano wówczas chaty z Longobardów i Franków .

Jednakże przyrost ludności pierwotnej, który przyniósł ekspansję rdzeni mieszkalnych, interweniował między X TH i XII th stulecia, kiedy Poggibonsi, dzięki nowej trasie Via Francigena , przyszedł na spotkanie bezpośrednio umieszczone na tej bardzo ważnej arterii drogowej.

Jest to X th wieku zaczyna rozwój Borgo di Marte, potem o nazwie Marturi i Borgo Vecchio, dzisiaj Poggibonsi.

Teorie historyków dotyczące początków starożytnego Borgo Marturi są różnorodne. Najbardziej akceptowana jest ta o etruskich korzeniach, pomimo legendy, że miasto zostało zbudowane przez rzymskich żołnierzy, którzy przeżyli klęskę Katyliny , która wydarzyła się w Pistoi w 62 roku pne. J.-C.