Piérolapithèque ( „ pierolapithecus catalaunicus” ) wymarły rodzaj małp catarrhines należących do podrodziny z homininae . Żył w Hiszpanii w środkowym miocenie , około 13 milionów lat temu, a znany jest tylko jeden gatunek, Pierolapithecus catalaunicus .
Gatunek został opisany przez zespół hiszpańskich paleoantropologów pod kierownictwem Salvadora Moyà-Solà ze skamieliny ekshumowanej wgrudzień 2002. Znalezisko obejmuje 83 kości z twarzy i szkieletu pozaczaszkowego (kręgi, miednica, nadgarstki i śródręcza, promień i żebra). Po raz pierwszy ogłoszono w czasopiśmie Science on19 listopada 2004. Nazwa ogólna odnosi się do wioski, w której została odkryta, Els Hostalets de Pierola , położonej w pobliżu Barcelony , która jest nazwą charakterystyczną dla regionu katalońskiego .
Pierolapithecus jest datowany między 13 a 12,5 miliona lat temu. Wykazuje przystosowanie do poruszania się poprzez wznoszenie pionowe, podobnie jak u ludzi i innych hominidae : szeroką i płaską klatkę piersiową, sztywny kręgosłup w dolnej części, elastyczne nadgarstki i łopatki ułożone wzdłuż grzbietu. Cercopithecidae przedstawienie bardziej ogólne charakterystyki.
Pierolapithecus wykazuje jednak bardziej prymitywne osobliwości, takie jak skośna twarz, a także krótkie palce u rąk i nóg. Nie ma żadnej zdolności do poruszania się przez brachowanie , to znaczy przez zwisanie się z gałęzi.
Globalne ocieplenie z pierwszej połowy miocenu widział rozszerzenie lasów nad południowej części Eurazji, zanim trend chłodzenia zaczęło się od 14,5 mln lat temu. Jednak hominidae w Europie rozwijały się aż do wczesnego późnego miocenu.
Filogeneza z obecnym rodzajów z hominidami według Shoshani et al. (1996) oraz Springer i in. (2012):
Hominidae |
|
||||||||||||||||||
Pierolapithecus to najstarszy przedstawiciel Dryopithecini znaleziony do tej pory w Europie. Driopiteki są jednym z homininae plemion wraz z Gorillini, a goryl plemienia , a hominini , plemienia grupowania razem ludzi i szympansów .