Philippe caubere
Philippe caubere

Philippe Caubère w 2011 roku.
Philippe Caubère , jest aktorem , dramatopisarzem i reżyserem urodzonym we Francji21 września 1950w Marsylii ( Bouches-du-Rhône ).
Biografia
Rodzina
Philippe Caubère jest starszym bratem aktorki Isabelle Caubère ( 1954 - 2010 ), autora zdjęć Pascala Caubère oraz projektanta graficznego Davida Caubère.
Kariera artystyczna
Zaczął grać w 1968 roku w Teatrze Testowym w Aix-en-Provence . W latach 1970-1977 był jednym z filarów Théâtre du Soleil w reżyserii Ariane Mnouchkine, gdzie brał udział w przedstawieniach 1789 , 1793 i Złotym Wieku jako aktor-improwizator, następnie w filmie Moliera, w którym zagrał m.in. tytułowej oraz do Dom Juana tego samego autora, którego gra i reżyseruje, zanim zdecyduje się stanąć na własnych nogach.
Po pobycie w Atelier Théâtre Jean Vilar w Louvain-la-Neuve , w reżyserii Armand Delcampe w latach 1978-79, gdzie grał Lorenzaccio przez Alfreda de Musset w Awinionie festiwalu i Les Trois Soeurs de Tchekhov w scenie ustawienie z Otomar Krejča , zwraca się do pisania. Zaczynając od improwizacji autobiograficznych w reżyserii Jean-Pierre Tailhade i Clémence Massart , tworzy wlipiec 1981na Festival d'Avignon La Danse du diable , „komiczny i fantastyczny utwór” o swojej matce i dzieciństwie w Marsylii.
Le Roman d'un aktor , któremu poświęcił kolejne 10 lat, to monumentalne dzieło autobiograficzne, które pisze, reżyseruje i gra przy współpracy Clémence Massart, Véronique Coquet (z którą w 1985 roku założył firmę produkcyjną La Comédie nouvelle) i Pascal Caubère (jego brat). Składający się z jedenastu trzygodzinnych spektakli opowiada historię młodego Ferdynanda Faure - alter ego Caubère'a - od jego przybycia do Théâtre du Soleil aż do decyzji o napisaniu i wyprodukowaniu własnych spektakli.
Autor Caubère nie zaprzecza wpływom Prousta i Céline , ani komedii dell'arte i Felliniego : zakres dzieła, świat, który przedstawia (lata 1950 do 70), mnogość postaci może przyprawić o zawrót głowy, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że po stopniowym tworzeniu spektakli, od 1981 do 1993 roku, grał je w tym samym czasie w tempie jednego na dzień. Zakłada to, że poza ruchami, efektami inscenizacyjnymi oraz głosami i postawami wszystkich postaci, mamy w pamięci prawie 36 godzin tekstu. Ale aktor Le Roman d'un to coś więcej niż zwykły teatralny maraton. Ton jego spektakli oscyluje, jak mówi, „między Tintinem a poszukiwaniem straconego czasu ” i przechodzi od burleskiego komizmu do żałosnego.
W 1999 roku Philippe Caubère opublikował wraz z Denoëlem Zeszyty młodego mężczyzny 76/81, które z dnia na dzień przypominają genezę pracy; to po wyreżyserowaniu i zagraniu Aragona (w dwóch częściach, Le commune i Le fou ) w 1996 roku; jak będzie on tworzyć w 2003 przykryć ją światła przez Alaina Montcouquiol and Urgent Crier! przez André Benedetto w 2011 roku.
W 2000 roku, dwadzieścia lat po pierwszym pokazie, Philippe Caubère ponownie uruchomił arcydzieło La Danse du diable , zaczynając od ówczesnych improwizacji, aby przekształcić ten 3-godzinny program w nowy cykl L 'Homme qui danse , tym razem składający się z ośmiu spektakli po 3 godziny każdy, z których dwa ostatnie, La Ficelle i La Mort d'Avignon , stanowią, jak sam przyznaje, epilog „autobiografii teatralnej, komicznej i fantastycznej”.
W 2012 roku stworzył Marsiho przez André Suares , drugi koncert w Południowej (po Pilne Crier! ).
27 marca 2018 r., aktorka Solveig Halloin składa skargę przeciwko Philippe Caubère o gwałt. Aktor nie neguje związku seksualnego, ale zdecydowanie odrzuca oskarżenia o gwałt. Mówi o dobrowolnym związku, „zakochanym”, „niebieskim kwiecie” i składa skargę o zniesławienie. 18 lutego 2019 r., prokuratura klasyfikuje dochodzenie bez działań następczych.
Pozycjonuj dokumenty
W lipiec 2013potępia w dzienniku Wyzwolenie politykę prowadzoną przez minister kultury i komunikacji Aurélie Filippetti , w szczególności odwoływanie różnych dyrektorów instytucji kulturalnych.
Jest zaangażowany przeciwko karaniu klientów prostytutek. Philippe Caubère jest samozwańczym klientem prostytutek. W 2011 roku opublikował w Liberation felieton zatytułowany „Ja, Philippe Caubère, aktor, feminista, żonaty i klient prostytutek” w reakcji na projekt ustawy przewidujący karanie klientów prostytutek zaproponowany przez Roselyne Bachelot , ówczesną Minister Solidarności i Społeczeństwa. Spójność. Następnie jest zapraszany do różnych telewizorów, aby przedstawić swój punkt widzenia. WPaździernik 2013, jest także jednym z 19 sygnatariuszy „Touche pas à ma pute!” Manifest 343 „bękartów” „w proteście przeciwko sankcjom, które mogą dotknąć klientów prostytutek.
W październik 2019podpisał z 40 osobistościami ze świata rozrywki i kultury, m.in. Denisem Podalydèsem , Pierrem Arditi , byłą minister kultury Françoise Nyssen czy dziennikarzem Patrickiem de Carolis , apelem przeciwko zakazowi walk byków nieletnich, którego chciała posłanka Samantha Cazebonne wprowadzić w projekcie ustawy o dobrostanie zwierząt .
Filmografia
Kino
Telewizja
Teatr
Aktor
-
1970 : 1789 , kolektywna kreacja Théâtre du Soleil pod dyrekcją Ariane Mnouchkine , Piccolo Teatro di Milano następnie Cartoucherie de Vincennes
-
1972 : 1793 , kolektywne stworzenie Théâtre du Soleil pod dyrekcją Ariane Mnouchkine , Cartoucherie de Vincennes
-
1975 : L'Âge d'or , kolektywna kreacja Théâtre du Soleil pod kierunkiem Ariane Mnouchkine , Cartoucherie de Vincennes
-
1977 : Don Juan albo Kamień Feast of Moliera , Vincennes Cartoucherie
-
1979 : Lorenzaccio przez Alfreda de Musset , Pałacu Papieskiego , Festival d'Avignon : Lorenzo
-
1981 : Diabelski taniec Philippe Caubère, La Condition des Soies, Festival d'Avignon
-
1986 : Ariane ou l'Âge d'or Philippe Caubère, Théâtre Tristan-Bernard
-
1988 : Dzieci Słońca , Philippe Caubère, Théâtre Hébertoté
-
1989 : Święto miłości i triumf zazdrości Philippe Caubère, Théâtre Hébertot
-
1991 : Le Chemin de la mort i Le Vent du Gouffre Philippe Caubère, Théâtre de la Renaissance
-
1992 : Le Champ de beets , Le Voyage en Italie i Le Bout de la nuit , Teatr Renesansowy
-
1993 : Schody Pałacu Philippe Caubère, Teatr Daniel-Sorano (Tuluza)
-
1996 : Aragon przez Philippe Caubère, Festival des Îles (Marsylia)
-
1999 : Suarès Philippe Caubère wg André Suarès, Théâtre des Salins (Martigues)
-
2000 : Claudine i Théâtre de Philippe Caubère, kamieniołom Boulbon, Festival d'Avignon
-
2001 : 68 wg Ferdinanda Philippe Caubère, Théâtre du Chêne Noir , Festival d'Avignon
-
2003 : Przykryj to światłem , Philippe Caubère według Alaina Montcouquiola, Arènes de Nîmes
-
2005 : Ariane et Ferdinand Philippe Caubère, Théâtre de la Minoterie (Marsylia)
-
2006 : Tańczący człowiek lub prawdziwy taniec diabła (pierwsze 3 części)
-
2007 : L'Épilogue Philippe Caubère, Théâtre du Rond-Point
-
2009 , 2010 : Jules i Marcel na podstawie korespondencji Raimu i Marcela Pagnola , reżyseria Jean-Pierre Bernard , Théâtre Hébertot , z Michelem Galabru , nakręcony w 2011 roku .
-
2010 : La Femme du Boulanger przez Marcel Pagnol , w reżyserii Alaina Sachs , André Malraux Teatr wykonywania30 grudnia 2010transmisja na żywo we Francji 2
-
2010 : Pilny płacz z tekstów i wierszy André Benedetto , Théâtre des Carmes w Awinionie na przedpremierę , a następnie w 2011 roku w ramach festiwalu Off przez miesiąc jeszcze w Théâtre des Carmes .
-
2011 : Pilny krzyk , Dom Poezji
-
2012 : Marsiho przez André Suares reżyserii Philippe Caubère, Théâtre des Carmes Festival d'Avignon , koncertował w 2013 roku
-
2013 : Jules i Marcel , Théâtre Silvain ( Marsylia )
-
2014 : Diabelski taniec Philippe Caubère, Festival d'Avignon
-
2015 : Bac 68 Philippe Caubère, współreżyseria Théâtre du Chêne Noir .
-
2017 : Pożegnanie Ferdynanda! autorstwa Philippe Caubère, Stworzony w Théâtre de l'Athénée-Louis-Louvet .
-
2019 - 2020 : Obóz naturystyczny w Casino de Namur i La baleine oraz Philippe Caubère w teatrze Rond-Point .
Autor
-
1981 : Diabelski taniec - komiks i fantastyczna historia , La Condition des Soies (Awinion)
-
1986 - 1992 : Powieść aktorska Burlesque w jedenastu odcinkach
-
Złoty Wiek ( 1 st część) „ Children of the Sun, Festiwal Miłości i Triumf Zazdrość nadrobić La Trilogie Amoureuse , która opowiada historię miłosną Clemence i Ferdinand w Théâtre du Soleil. Ariane 1 i 2 przywołują kreację L'Âge d'or w Cartoucherie, a Les Marches du Palais - zerwanie Ariane i Ferdinanda po prezentacji Moliera na Festiwalu Filmowym w Cannes. »Części na stronie Philippe Caubère.
-
Dzieci Słońca -Wrzesień 1988
-
Ariadna lub Złoty Wiek -Kwiecień 1986
-
Dni Gniewu (Ariane 2) -Październik 1986
-
Święto Miłości -styczeń 1989
-
Triumf zazdrości -styczeń 1989
-
Schody Pałacu -Styczeń 1993
-
Belgia ( 2 e część) „Ferdinand Bruno i przygodach teatralnej pracowni Nowym Belgii doprowadziła Armand Delbarre. Le Champ de beets, Le Voyage en Italie i Le Bout de la nuit składają się na Trylogię belgijską, która opowiada historię wędrówki Ferdynanda po krainie buraków po porażce Lorenzaccia w Palais des Papes. »Części na stronie Philippe Caubère.
-
Droga na śmierć (Le Vent du Gouffre 1) -Kwiecień 1991
-
Wiatr Otchłani (2) -Kwiecień 1991
-
Pole buraków -styczeń 1992
-
Podróż do Włoch -styczeń 1992
-
Koniec nocy -styczeń 1992
-
1996 : Aragon , Festiwal Wysp (Marsylia)
-
1999 : Suarès wg André Suarès, Théâtre des Salins (Martigues)
- Marsilho - 1931
- Widoki Europy - 1939
-
2000 - 2007 : Tańczący człowiek lub prawdziwy taniec diabła - teatralna, komiksowa i fantastyczna autobiografia w siedmiu odcinkach
-
Claudine i Teatru ( 1 st część) - Boulbon kariera, Avignon Festival,lipiec 2000
- Claudine czy Edukacja
- Teatr według Ferdynanda
-
68 zgodnie z Ferdinand ( 2 nd część) - Chęne Noir teatru, Festiwal Awinionie,wrzesień 2001
-
Ariane et Ferdinand ( 3 rd część) - Théâtre de la Minoterie (Marseille),styczeń 2005
-
Epilogu ( 4 th części) - Teatr du Rondziewrzesień 2007
-
2003 : Przykryj je światłem według Alaina Montcouquiola, Arènes de Nîmes
-
2015-2018 : Bac 68 – Historia w historii „ La Danse du Diable ” .
- Pierwszą ambicją tego programu jest opowiedzenie współczesnej młodzieży, jak ich rodzice lub dziadkowie zdali maturę w tym symbolicznym roku.
-
2017 - 2018 : Pożegnanie Ferdynanda! - trzy opowiadania, trzy opowiadania teatralne, „trzy bajki” , nawiązujące do słynnego tytułu Flaubert, podane w ciągu dwóch wieczorów:
- Pierwszy wieczór (który można by nazwać: Clémence ), w dwóch odcinkach: La Baleine (lub Moby Dick ) potem Le Camp naturiste .
- Drugi wieczór (który można by nazwać: Bruno ): Casino de Namur .
-
2019 : Pożegnanie Ferdynanda! Kontynuacja i zakończenie… - Casino de Namur odtąd w dwóch opowiadaniach, „dwóch opowieściach” , rozdawanych przez dwa wieczory. Bruno, filar powieści aktorskiej, i Ferdynand, zawsze znajdujemy pośród belgijskiego bessy i zimy:
- Pierwszy wieczór: Les Pétrieux .
- Drugi wieczór: W kasynie (kreacja 2019 ).
Dyrektor
-
1977 : Don Juan albo Kamień Feast of Moliera , Vincennes Cartoucherie
-
1981 : Diabelski taniec , La Condition des Soies, Festival d'Avignon
-
1986 - 1992 : Powieść aktora
-
1995 : Że cię kocham! Clémence Massart, teatr Carmes (Awinion), a następnie teatr Tristana-Bernarda
-
1996 : Aragon , Festiwal Wysp (Marsylia)
-
1999 : Suares po Andre Suares , Théâtre des Salins (Martigues)
-
2000 - 2007 : Tańczący człowiek lub prawdziwy taniec diabła
-
2003 : Przykryj je światłem według Alaina Montcouquiola, Arènes de Nîmes
-
2010 : Pilny płacz z tekstów i wierszy André Benedetto , Théâtre des Carmes w Awinionie na przedpremierę następnie w 2011, w ramach festiwalu Off przez miesiąc jeszcze w Théâtre des Carmes
-
2018 - 2019 : okładka Que je t'aime! (Courrier du cœur) przez i przez Clémence Massart , Théâtre du Pont Tournant (Bordeaux), a następnie Théâtre Lucernaire (Paryż).
Nagrody
Uwagi i referencje
-
" Oskarżony o gwałt, Philippe Caubère mówi, że jest" przerażony " , na lepoint.fr ,18 kwietnia 2018
-
Według Jean-Michel Decugis 18 kwietnia 2018 o 8:50 rano i Zmodyfikowany 18 kwietnia 2018 w 9:05 pm , „ Aktor Philippe Caubère oskarżony o” gwałcie „: co mówi skarga domniemanej ofiary za ” , na leparisien.fr ,18 kwietnia 2018(dostęp 24 listopada 2019 )
-
„ EKSKLUZYWNE WIDEO – Powód, który oskarża Philippe Caubère o gwałt, zeznaje, że aktor miał nad nią władzę ”, The Huffington Post ,18 kwietnia 2018( przeczytaj online , skonsultowano 19 kwietnia 2018 )
-
„ Oskarżony o gwałt, Philippe Caubère składa skargę o zniesławienie ” , w The Huffington Post ,23 kwietnia 2018(dostęp 24 listopada 2019 )
-
Magazyn Le Point , „ Oskarżenie o gwałt: oddalenie skargi na Philippe Caubère ” , o Le Point ,18 lutego 2019 r.(dostęp 24 listopada 2019 )
-
Aurélie Filippetti: rok czkawki w kulturze , Maxime Pargaud, lefigaro.fr, 15 lipca 2013
-
" Ja, Philippe Caubère, aktor, feminista, żonaty i" klient prostytutek " , o Wyzwoleniu ,14 kwietnia 2011(dostęp 18 kwietnia 2018 )
-
Éric Libiot, Philippe Caubère: „Seks to nie tylko brud” , wywiad w L'Express .
-
Causeur.fr
-
COLLECTIF COLLECTIF , „ Zew 41 osobowości:” Corrida to sztuka i nikogo nie należy wykluczać ” , na Le Figaro.fr ,17 października 2019 r.(dostęp 23 listopada 2019 )
-
Zgodnie z konwencjami typograficznymi słowo „Słońce” jest pisane wielką literą, ponieważ słowo to odnosi się do teatru Słońca.
-
Zgodnie z konwencjami typograficznymi „Palais” jest pisane wielką literą, ponieważ słowo to odnosi się do Palais des Festivals w Cannes .
-
Dekret z dnia 18 grudnia 2020 r. powołujący do Orderu Sztuki i Literatury - NOR: MICA2035059A
Linki zewnętrzne