Paweł Jowisz

Paweł Jowisz Obraz w Infoboksie. Funkcje
biskup katolicki
od 17 kwietnia 1533
Biskup diecezjalny
diecezja Sarno
od 13 stycznia 1528
Domenico giacobazzi Giulio Giovio ( w )
Biografia
Narodziny 21 kwietnia 1483(?)
Komo
Śmierć Pomiędzy 11 grudnia 1552 i 12 grudnia 1552 lub 12 grudnia 1552
Florencja
Imię w języku ojczystym Paolo Giovio
Dom Museo di Giovio do Borgovico ( w )
Trening Uniwersytet w Padwie
Zajęcia Historyk , biograf , lekarz , muzealnik,
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Rzymski „La Sapienza”
Właściciel Portret Andrei Dorii w Neptunie ( w ) , Seria Giovio ( d ) , Museo di Giovio w Borgovico ( w )
Religia Kościół Katolicki
Konsekratorzy Gabriele Mascioli Foschi ( d ) , Pedro Flores ( en ) , Rodolfo Pio

Paolo Giovio , znany po francusku jako Paul Jove , urodzony nad brzegiem jeziora Como ( Włochy )21 kwietnia 1483i zmarł we Florencji dnia12 grudnia 1552Jest to lekarz , historyk i duchowny włoski XV th i XVI th  stulecia.

Elementy biografii

Najpierw był lekarzem, absolwentem Uniwersytetu w Pawii , przybył do Rzymu w 1512 roku i został prywatnym lekarzem wielu osobistości, w tym kardynała Jules de Medicis . Staje się jego doradcą, gdy zostaje papieżem pod imieniem Klemens VII.

Spędził 37 lat w służbie różnych papieży w Watykanie , i podróżował po hierarchii kościelnej aż tytule sufragan biskup z Nocera de „Pagani ( Kampania ), za który został konsekrowany przez papieża Klemensa VII w 1528 roku .

Zbudował w Borgo Vico, nad brzegiem jeziora Como , budynek, w którym od 1538 roku mieści się galeria portretów wybitnych ludzi: licząca blisko 400 portretów, jest to pierwsze „muzeum”. W 1546 wydał pierwszy tom Pochwał ludzi wybitnych poświęcony portretowanym przez siebie pisarzom, a w 1551 drugi tom poświęcony wojownikom.

Profesor filozofii, legat papieski i dyplomata, Paolo Giovio jest także ważnym historykiem swoich czasów. Opublikował Historię swoich czasów, krytyczną wobec Charlesa Quinta, którego uważał za odpowiedzialnego za Sac de Rome z 1527 roku, którego był świadkiem.

Jest też jednym z pierwszych teoretyków godła swoją książką Dialogo delle imprese militari e amorose , która zostanie przetłumaczona z języka włoskiego i wydana w Lyonie w 1561 roku. Proponuje tam „emblematy nawiązujące do idei i motta postaci. martwy lub żywy ” .

Giovio historyk

Wraz z Guichardinem pisał kroniki wojen we Włoszech . Najważniejszym z jego dzieł jest Historia sui temporis ab anno 1494 ad annum 1547 (Paryż, 1553), przełożona na francuski przez Denisa Sauvage (1555). Napisał też Pochwałę sławnych pisarzy ( Elogia doctorum virorum ), a zoologią zainteresował się publikacją pracy o rybach De Romanis piscibus (Rzym, 1524).

Anegdoty

Pantaléon Thévenin cytuje go w swoim komentarzu do La Semaine de Guillaume du Bartas .

Publikacje

Uwagi i referencje

  1. Christian Duverger, Cortès et son double , Éditions du threshold,2013, 364  s. , s.  86-91
  2. Emmanuelle Pujeau, "  Konstytucja tożsamości w początkach XVI th  wieku, dzieło Paolo Giovio, odbiciem pewnej ery.  "
  3. Michel Pastoureau, „Ilustracja książki: rozumieć czy marzyć? »W HJ Martin i R. Chartier, Historia wydania francuskiego , t. ja, s. 520
  4. Paul Iove, Historie Paolo Iovio, comois, biskupa Nocera, przeł. z łaciny w François przez sygnatariusza Parcq-Champenois [Denis Sauvage], Lyon, Guillaume Roville, 1555, 2 tomy.
  5. Dialogo delle imprese militari e amorose

Załączniki

Linki zewnętrzne