Parlament Dauphiné lub parlamentu Grenoble , jest suwerenny sąd sprawiedliwości pod Starym francuskiego reżimu .
Jest tworzony na 29 lipca 1453przez Delfina Ludwika II, późniejszego króla Ludwika XI , podczas jego pobytu w Delfinem w latach 1447-1456. Zatwierdzony dnia4 sierpnia 1455przez edyktu Karola VII , ojciec delfina, to trzeci parlament Francji przejmuje od Rady Delphine stworzonej przez Humbert II22 lutego 1337. Jest zatem główną instytucją wywodzącą się z księstwa delfińskiego, która staje się suwerennym sądem sprawiedliwości, o ile osądza w ostateczności co do meritum. Ona będzie siedzieć w swoim debiucie w pałacu Dauphin, która pozostaje nic, wówczas początku XVI -go wieku aż do września 1790 w konkretnym budynku, ponownie powiększone, Pałac Parlamentu Dauphiné z położonego w Grenoble .
W XVIII -tego wieku , sprężyna Parlamentu przecina granice prowincji Dauphine i enklawie pomarańczowej kraju , pomimo amputacji poprzez ustanowienie présidiales oczywiście ustawić w Walencji w 1639 roku i Gap w 1641 roku.
W 1558 r. parlament rozpatrzył sześćset spraw cywilnych i trzysta spraw karnych i dziedzicznych. Galery, powieszenia, odcięte głowy i pięści, dokładna wiedza o karach wymierzanych tym, którzy złamali prawa królestwa, rzucają bardzo surowe i surowe światło na społeczeństwo tamtych czasów.
W 1628 Ludwik XIII odłączył Izbę Obrachunkową Dauphiné od parlamentu.
Podczas gdy monarchia francuska próbowała narzucić zasadę zerowej ziemi bez lorda , to znaczy, że cała ziemia musiała być pod bezpośrednią kontrolą lorda, który panował w królestwie Francji, tamtejszy parlament Dauphiné sprzeciwia się nazwę „Statutu Delfińskiego” nadaną przez Humberta II swoim poddanym podczas „Transportu” w 1349 r. i udało mu się zachować zasadę allodialności, czyli wolności słowa . W Parlamencie Delfinów nie może być władcy bez tytułu. Od czasu statutu delfinalnego wszyscy ludzie byli uważani za wolnych, a lord nie mógł narzucić swojej bezpośredniości tylko wtedy, gdy mógł przedstawić pisemne uznanie na jego korzyść, w przeciwnym razie teren uważano za bez alleu. Edykt zPaździernik 1658 uznał, że „w naszej prowincji Dauphiné wolne alleu ustala się zgodnie z wykorzystaniem dowolnego obserwowanego czasu”.
Pomimo ustanowienia w Grenoble w 1679 r. intendenta , znaczenie parlamentu wciąż rośnie.
Parlament ma prawo do zarejestrowania lub odmówić królewskie edykty i kontrolowania aktów prawnych, które doprowadzą go podczas drugiej połowy XVIII e wieku , aby pełnić rolę siły licznika.
Gdyby wszystkie te umiejętności były klasyczne, Parlament Dauphiné jest z drugiej strony jedynym, który cieszy się potęgą militarną. Jest „urodzonym komandorem” prowincji. Oznacza to, że pod nieobecność gubernatora i generała-porucznika funkcje szefa armii w prowincji przejmuje Pierwszy Marszałek Sejmu. Ta moc jest wielokrotnie wykonywana podczas XVIII -tego wieku . I odwrotnie, gubernator i generał-lejtnant mają prawo zasiadać w parlamencie, podobnie jak biskup miasta.
Z drugiej strony związek między Sejmem a bardzo starą Izbą Obrachunkową istnieje od 1368 r. do 1628 r., kiedy to edykt przekształca ją w sąd rozliczeniowy . Ma zupełnie inny charakter niż sąd pomocy .
W chwili powstania w skład parlamentu wchodził prezydent, czterech radnych, dziewięciu sekretarzy, prokurator i prokurator generalny. Wokół wszystkich tych członków pracują pomocnicy wymiaru sprawiedliwości (prawnicy, urzędnicy, komornicy). Do 1541 r. instytucja miała tylko jednego prezesa.
Pod koniec XVII -tego wieku , Parlament konta Dauphine:
Od 1702 r. przy dworze było dwóch kawalerów honorowych, reprezentujących łącznie siedemdziesięciu sędziów. Reforma sądownicza Maupeou w 1771 r. zmniejszyła parlament do czterdziestu trzech urzędów, ale zlikwidowane urzędy zostały przywrócone trzy lata później przez Ludwika XVI .
Z siedemdziesięcioma sędziami, grupa funkcjonariuszy Parlamentu Dauphiné jest średniej wielkości w porównaniu do innych, takich jak Besançon , Aix-en-Provence , Dijon i Pau. Firmy z Bordeaux , Rennes , Rouen , Metz i Tuluzy obejmują sto, a paryskich ponad dwieście.
Na szczycie hierarchii tych oficerów, Monsignor Pierwszy Prezydent, wyznaczony przez króla do reprezentowania go. Potem przychodzi dziewięciu Prezydentów Moździerzy, którzy przewodniczą Komnatom, rozpoznawalni po fryzurze i bogato ubrani w długie gronostajowe płaszcze, i wreszcie doradcy zwani „Mistrzami”. Z wyjątkiem Pierwszego Prezydenta i Prokuratora Generalnego mianowanego przez króla, wszyscy ci notable posiadają swój urząd, który z czasem staje się dziedziczny, ku wielkiej rozpaczy rodzin, które mają nadzieję umieścić tam syna i tym samym uzyskać szlachtę. sukienka .
Prokuratura , składający się z rzeczników generalnych i prokuratora, to termin, który pochodzi z faktu, że ten ostatni nie siedzieć na tej samej wysokości co sąd.
Młodszy personel asystuje sędziom:
Niektóre wielkie osobistości tych oficerów wyróżniły się w historii Parlamentu Grenoble, jak np. Guy Pape, autor pierwszej książki wydrukowanej w Dauphiné w 1490 roku, Pierre Bucher , także architekt Pałacu Parlamentu Dauphiné, Claude Expilly , Prunier de Saint-André, les Bérulle, Joseph Michel Antoine Servan , dynastia Rabotów z Ennemondem Rabotem, Pierwszym Prezesem od 1584 do 1603, Abel Servien , czy nawet Denis Salvaing-Boissieu, pierwszy prezes Izby Obrachunkowej.
Funkcjonowanie parlamentu Dauphiné jest nietypowe dla innych parlamentów, ponieważ nie obejmuje specjalizacji między wielką izbą, turnelle (izba karną), izbami śledczymi i izbą wniosków.
Sędziowie są podzieleni na cztery izby ponumerowane od 1 do 4. Tylko pierwsza, nadal pod przewodnictwem Pierwszego Prezesa, specjalizuje się w sprawach policyjnych i interesu publicznego. Ale w przypadku ważnej sprawy odnosi się do pozostałych trzech i to w zmontowanych komorach problemy są rozwiązywane.
Pierwszego dnia parlamentu prezydenci wybierają, według kolejności starszeństwa, izbę, w której będą pełnić swoją funkcję. Trzech prezesów służy w pierwszej izbie i dwóch w pozostałych trzech izbach. Ze swej strony doradcy służą wspólnie w grupach (dwie trzynastoosobowe i dwie czternastoosobowe), ale ich grupa co roku zmienia salę naprzemiennie, stąd przydatność numeracji sal.
Rok sądowy zaczyna się dnia 12 listopada i kończy się na 9 września. Po tym terminie pokój wakacyjny przejmuje na dwa miesiące. Istnieją inne krótkie okresy świąteczne, takie jak tydzień po Niedzieli Palmowej, tydzień Pięćdziesiątnicy, wigilia św. Tomasza i dzień po Królach.
W czasie przerwy parlamentarnej izba wakacyjna, złożona z dwóch prezydentów i dwudziestu dwóch radnych, zajmuje się pilnymi sprawami cywilnymi i karnymi, ale nie ma jurysdykcji w sprawach publicznych.
W roku 1788 parlament Grenoble zaprotestował przeciwko edyktom Loménie de Brienne , ministra Ludwika XVI , planującym podnieść nowe podatki i zmniejszyć władzę parlamentów. Parlament został wówczas odsunięty na urlop, a książę Clermont-Tonnerre , generał porucznik prowincji, nakazał przymusową rejestrację tych edyktów w dniu10 maja 1788 r.
Parlamentarzyści jednak spotykają się w dniu 20 majaw Prezydencji Hôtel de la Première , domu Pierwszego Prezydenta Alberta de Bérulle , który głosi, że jeśli utrzymane zostaną edykty Loménie de Brienne, ich rejestracja będzie nielegalna i że „ parlament Dauphiné będzie uważał się za całkowicie wolny od swoich lojalność wobec swojego suwerena ”.
W odpowiedzi 7 czerwca 1788, książę Clermont-Tonnerre , generał porucznik z Dauphiné, powierza patrole żołnierzy z listami pieczętnymi, które mają być wręczone parlamentarzystom z Dauphiné, aby oznaczyć ich wygnanie na ich ziemie. Ale brzmi toksyna. Ludność jest gromadzona przez pomocników wymiaru sprawiedliwości, szczególnie wściekła z powodu utraty parlamentu, który reprezentuje dużą część ich zasobów. Grenoblois następnie przejmują bramy miasta, inne montowane na dachach, rzucają na żołnierzy dachówkami i różnymi przedmiotami. Budynek rządowy zostaje splądrowany, rozlewa się krew, a pod koniec popołudnia buntownicy, panowie miasta, ponownie wprowadzają parlamentarzystów do budynku parlamentu . Dzień dachówek właśnie zakończył, a wraz z nim Rewolucja Francuska zaczyna . Prowincje kraju zostały wkrótce podzielone na 83 departamenty, a parlament Dauphiné, podobnie jak wszystkie inne, został rozwiązany w 1790 roku i zastąpiony przez sąd. W 1794 r. dwóch ostatnich pierwszych przewodniczących parlamentu, ojciec i syn Bérulle, zostali zgilotynowani w Paryżu.