Joseph Michel Antoine Servan

Joseph Michel Antoine Servan Funkcjonować
Zastępca
Biografia
Narodziny 3 listopada 1737
Romans-sur-Isere
Śmierć 3-5 listopada 1807
Saint-Rémy-de-Provence
Narodowość Francuski
Zajęcia Prawnik , polityk , pisarz
Rodzeństwo Joseph Servan
Małżonka Thérèse Étiennette Césarine Dupoirier

Joseph Michel Antoine Servan , urodzony dnia3 listopada 1737w Romans-sur-Isère i zmarł między 3 a 3 rokiem5 listopada 1807w Saint-Rémy-de-Provence jest francuskim sędzią, pisarzem, prawnikiem, prawnikiem karnym i filozofem.

Jego ulubionymi przedmiotami były także nauczanie i edukacja. Wpływ Oświecenia był decydujący w jego myśleniu. Krytyczny wobec jezuitów , wspierany przez encyklopedystów , przyjaciel Woltera , który nazwał go Cyceronem Delfinowym , podziwiał Chiny i potęgował ducha rodzinnego. To zdecydowanie krytykuje braki szkolnictwa wyższego w XVIII -tego  wieku, zwłaszcza na wydziałach prawa. Wielbiciel Prus Fryderyka II i uczący w Niemczech , Servan znany jest nie tylko w tym kraju, ale także w Szwajcarii , Stanach Zjednoczonych i Rosji . W przeciwieństwie do nauczania prawa w języku łacińskim , jest zwolennikiem edukacji publicznej. Od 1781 r., A następnie w 1789 r. Pojmował wychowanie jako szkołę patriotyzmu, podobnie jak Rousseau, którego znał w 1768 r. Ale od Lessinga przejął akcję na rzecz roli kobiet w polityce. Korespondent z Rœderer , Neufchâteau i Guilbertem , Servan znał również w Szwajcarii pedagoga Johanna Heinricha Pestalozziego i być może Philippa Alberta Stapfera . Komentator Montaigne , stara się zdefiniować edukację i popiera nauczanie języków starożytnej greki i języków nowożytnych.

Biografia

Po studiach prawniczych objął stanowisko prokuratora generalnego w parlamencie Grenoble w 1759 r. Wkrótce dzielił z Voltairem , Brissotem , fizjokratą Le Trosne, a nawet sędziami Boucher d'Argis fils, Mercier-Dupaty, François Michel Vermeil i Gabriel Seigneux de Correvon, wszyscy uczniowie Beccarii, dążenie do reformy wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych we Francji. Jego elokwentna i odważna mowa o wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych (Genewa [Lyon] 1767) jest kwestionowaniem całego systemu represjonowania zbrodni i wykroczeń pod rządami Ancien Régime; będzie czytany w całej Europie i rozsławi go tak, jak obrona protestanckiej kobiety porzuconej przez męża, który skorzystał z dyskryminujących zasad wynikających z uchylenia edyktu nantejskiego .

W 1771 r., Podobnie jak Wolter, poparł reformę instytucji prawnych kanclerza Maupeou . Ale w 1772 roku, kiedy parlament odmówił przychylenia się do jego prośby o uchylenie rujnującego zobowiązania, udzielonego śpiewakowi pod wpływem gorąca namiętności przez wielkiego pana, za niemoralność, zrezygnował z urzędu prawnika. - generał i odchodzi z ławka.

Odtąd był wycofywany z życia publicznego, ale to nie przeszkodziło mu zostać jednym z pierwszych członków Académie Delphinale w 1772 roku; ten „były prawnik generalny w parlamencie Dauphiné, zamieszkały w St-Remi en Provence” został członkiem stowarzyszonym Académie de Lyon (1781) , a następnie członkiem Académie du Gard (1801) .

On również nadal angażować się w politycznych debatach dzięki jego publikacji, takich jak Apologii Bastylii (1784), który pod fałszywym okładce odpowiedzi na Memoire sur la Bastille przez Nicolasa Linguet , jest krytyka. Radykalne, cierpki i ironia więziennictwa Ancien Régime. W kwietniu 1789 r. Został wybrany na posła do Stanów Generalnych przez trzeci stan senechaussee Aix-en-Provence, a następnie przez Arles, odmówił mandatów ze względów zdrowotnych; ale poprzez swoje pisma i różne projekty uczestniczy on jednak w debacie dotyczącej deklaracji praw człowieka i obywatela.

Ściśle rzecz biorąc, nie wyemigrował, ale zamieszkał w Lozannie 5 czerwca 1789 r., Był tam jeszcze w 1795 r.

W 1804 r. Został powołany przez Senat do Kolegium Ustawodawczego, odmówił przyjęcia tego mandatu również ze względów zdrowotnych. Swój testament napisał w 1805 roku.

Rodzina

Jest najstarszym synem Josepha Servana, otrzymującego rozmiary w elekcji Rzymian i Anny Henry. Jest bratankiem (lub wnukiem) Jeana Antoine Servana, odbiornika przycinania z okazji wyboru Valence, który przekazuje mu domenę i zamek Roussan w Saint-Rémy de Provence, gdzie osiadł.

W 1778 roku, kiedy mieszkał już w Saint-Rémy de Provence, ożenił się w Besançon z Thérèse Étiennette Césarine Dupoirier, córką Claude'a Mathieu Dupoiriera, radnego na bailiwizie i prezydium Besançon i Thérse Françoise Guillemin.

Ma dwóch słynnych braci i kilka sióstr, wszyscy urodzeni w Rzymianach:

Pracuje

Uwagi i odniesienia

  1. W nocy z 3 na 4 listopada, według Jacques-François Lanier, „ Michel SERVAN (1737-1807) ” Dictionary of journalists , (1600-1789), wydanie poprawione i poprawione - The BnF ( Sheet of Joseph-Michel- Antoine Servan ) podaje datę śmierci na 3 listopada, a Słownik Migne z 1849 roku ( s. 1317 ) powoduje, że umiera 4 listopada. Wreszcie Adolphe Rochas, w Biography of Dauphiné , T2, 1860, s. 405 daje 5 listopada.
  2. Jego oficjalne listy rezerwowe z datą zwolnienia od wieku od 30 listopada 1758 r. Servan wpłynęły do ​​firmy 1 lutego 1759 r. M. Pilot-Dethorey, Podsumowanie spisu archiwów departamentalnych sprzed 1790 r. Isère, Archiwa Cywilne. Seria B (ciąg dalszy) , Grenoble, F. Allier père et fils, 1868, tom 2, s. 57-58. Praca zdigitalizowana .
  3. Zobacz list wysłany przez Brissota (który właśnie opublikował Theory of Criminal Laws ) do Servana 22 października 1781, opublikowany przez Claude Perroud, JP Brissot: korespondencja i papiery , Paryż, A. Picard & fils, 1912, str. 26 i następne („Strażnik Pieczęci nie lubi, gdy ludzie piszą o ustawodawstwie; jeszcze mniej lubi pisarzy, którzy wprowadzają innowacje i doradzają reformy…”).
  4. Clarisse Coulomb, „Niepowodzenie sługi króla Vidaud de La Tour, pierwszego przewodniczącego parlamentu Maupeou w Grenoble”, Histoire Économie & Société , 2006, s. 377. Zdigitalizowany artykuł na temat Persee .
  5. Jego następca, Christophe François Pajot de Marcheval, otrzymał listy z przepisami automatycznie 13 stycznia 1773 roku. 58.
  6. Jean-Baptiste Dumas, Historia Królewskiej Akademii Nauk, Belles Lettres et Arts de Lyon , Lyon, Giberton and Brun, tom 1, 1839, str. 362.
  7. https://academiedenimes.org/site/wp-content/uploads/2013/04/LISTE-ALPHABETIQUE-DES-FAUTEUILS.xls
  8. Projekt deklaracji zaproponowany posłom gmin do Stanów Generalnych Francji , sl, 1789.
  9. List z dnia 12 Nivôse XII do Roussan - St-Remy, uzasadniający jego odmowę, został opublikowany w Journal de Paris , 29 Nivôse rok XII (20 stycznia 1804), s. 738. Dziennik zdigitalizowany .
  10. Fragmenty są publikowane na stronie http://jean.delrieux.free.fr/Famille/SERVAN/SERVAN.pdf
  11. Archiwa miejskie Besançon, BM GG 296, rejestr parafii Saint-Paul de Besançon 1778, widoki 59-61 / 78, 13 października 1778, małżeństwo Servan-Dupoirier. Dokumentuj online .
  12. Jean Yves Baxter, Klasztor Sainte-Ursule de Romans , Rzymianie, Romans historique, 2014, s. 141.
  13. O rodzinie Prunelle, patrz katalog kolekcji 7 J 1-23, przechowywany w archiwach Rodanu i założony przez E. Decuqa i P. Fréona. Zeskanowany dokument .
  14. Jean Paul François Marie Félix Lyonnet, Szkic biograficzny o Abbé Michel de Servan, byłym kanonie regularnym Zakonu Saint-Antoine, rycerzu maltańskim, kanonie honorowym prymatu , Lyon, L. Boitel, 1837, s. 15.
  15. Joseph-Michel-Antoine (1737-1807) Servan , Przemówienie pana Servana, rzecznika generalnego w parlamencie Grenoble, w sprawie protestanckiej kobiety ,1767( czytaj online )

Bibliografia

Linki zewnętrzne