Narodziny |
24 lutego 1709 Grenoble |
---|---|
Śmierć |
21 listopada 1782 r(w wieku 73 lat) Paryż |
Zajęcia | Inżynier , wynalazca automatów |
Pole | Wynalazca automatów ( d ) |
---|---|
Zakon religijny | Kolejność minimów |
Członkiem | Akademia Nauk |
Trawienie kaczki |
Jacques Vaucanson , lub Jacques de Vaucanson , urodzony dnia24 lutego 1709w Grenoble i zmarł dnia21 listopada 1782 rw Paryżu , jest francuskim wynalazcą i mechanikiem . Wynalazł kilka automatów, w tym kaczkę Vaucanson .
Jacques Vaucanson jest dziesiątym dzieckiem rodziny rękawiczników z Grenoble . Jego przepisy dotyczące mechaniki ujawniają się bardzo wcześnie. Jego matka zabiera go w każdą niedzielę, aby zobaczyć się z pewnymi starszymi paniami, które mają zwyczaj pozbycia się go, sprowadzając go do niezamieszkanego pokoju, którego głównym meblem jest duży i zabytkowy zegar. Uderzone równym i nieustannym ruchem wahadła, dziecko chce przeniknąć przyczynę i udaje się, aż do wykonania, przy pomocy noża i kilku kawałków drewna, zegara, który działa dość regularnie.
Zaczyna od naprawy zegarów i zegarków w swojej okolicy. W latach 1717-1722 był uczniem College de Juilly. W 1725, pod wpływem matki, wstąpił do nowicjatu u minimów lyońskich i pragnął realizować swoje powołanie zakonne (śluby złożył w 1727 r.). Kościół będąc wówczas odległy od nauki i techniki, woli się w końcu poddać. Następnie kontynuował w Paryżu, od 1728 do 1731, studia mechaniki, fizyki, anatomii i muzyki.
Próbuje mechanicznie odtworzyć główne funkcje ludzkiego organizmu, do czego zachęcają chirurdzy Claude-Nicolas Le Cat i François Quesnay, którzy chcą w ten sposób lepiej te funkcje zrozumieć. Nie udaje mu się realizować swoich konstrukcji.
Od 1733 lub 1735 do 1737 lub 1738 zbudował swój pierwszy automat , automat flecista , który grał na flecie poprzecznym. Wyglądał na naturalnej wielkości, ubrany jak dzikus i bawił się siedząc na skale. Wywarł silne wrażenie na publiczności, która mogła go zobaczyć na targach Saint-Germain, a następnie w Hôtel de Longueville. Duża część mechanizmu automatu została umieszczona na cokole; ten, napędzany ciężarem, składał się z drewnianego cylindra pokrytego kolcami, który za pomocą piętnastu dźwigni, łańcuchów i lin mógł modyfikować przepływ powietrza, kształt warg i ruchy palców. Przepływ wytwarzało dziewięć miechów o różnej mocy, rodzaj sztucznego języka otwierającego lub zamykającego przejście. Flet jest dla automatu tylko instrumentem, który można zastąpić innym, a ruchy ust, palców i kontrola oddechu pozwalają mu grać muzykę, jak człowiek. PLC Magpie zniknął na początku XIX -go wieku.
Jego drugim automatem jest także flecista i tamburyn wielkości człowieka, przebrany za prowansalskiego pasterza. Ale jego instrument, galoubet , jest bardziej skomplikowany w użyciu: instrument wymaga modulacji silnego oddechu, skomplikowanego palcowania ( trzeba odsłonić trzy otwory fletu, aby zagrać właściwą nutę), ruchów, precyzyjnego języka. Jacques Vaucanson mówi, że gra na galoubecie lepiej niż ludzie: „Automat przewyższa wszystkich naszych graczy na tamburynach, którzy nie potrafią poruszać językami wystarczająco lekko, aby wykonać całą miarę w pełni wyartykułowanych szesnastek. Zatapiają połowę, a mój Tamburyn gra całą melodię, liżąc każdą nutę ”. Gracz tamburyn , który także zniknął na początku XIX -go wieku, jest przedstawiony wraz ze swoją trzecią książką.
Następnie zbudował swój najbardziej wyrafinowany automat: trawiącą kaczkę , wystawioną w 1744 roku w Palais-Royal , która potrafi jeść i trawić, plotkować i symulować pływanie. Mechanizm, umieszczony w imponującym postumencie, pozostawiono widoczny dla wszystkich, aby pokazać złożoność wykonanej pracy. Głównym osiągnięciem było trawienie zwierzęcia: wydaje się, że po prawdziwym trawieniu oddaje to, co połknął. Podejrzewa się, że ten punkt jest przesadą ze strony Vaucansona, a między innymi Jean-Eugène Robert-Houdin potępia go jako mistyfikacje. Możliwe, że ta mistyfikacja miała miejsce tylko w przypadku późniejszych replik kaczki Vaucansona. Bez względu na to, jak działa to trawienie, reszta mechanizmu pozostaje bardzo złożona, skrzydła są na przykład odtwarzane kość po kości. Świadectwa świadczą o tym, że ruchy kaczki były „prawie naturalistycznym realizmem”.
Automat ten został kupiony w 1840 roku przez mechanika Georgesa Tietsa , ale spłonął w 1880 roku podczas pożaru w muzeum Nijni Novgorod . Faktem jest, że niektóre fotografie z połowy XIX th century.
Próbuje zbudować nowy automat, "w którym miał działać cały mechanizm krążenia krwi", ale nigdy nie zostanie on ukończony. Wydaje się, że jedną z pułapek było wytwarzanie układu krążenia z gumy, materiału, który musiał wtedy pochodzić z Gujany . Czasami przypisuje się mu wynalezienie koncepcji węża gumowego.
Vaucanson miał zaledwie 32 lata, kiedy Fryderyk II , który starał się otaczać wszystkimi wielkimi ludźmi w Europie, kazał mu składać wspaniałe oferty, ale Vaucanson nie chciał opuszczać Francji. Niedługo potem kardynał Fleury nagrodził go, przyłączając go do administracji i powierzając mu w 1741 r. stanowisko generalnego inspektora fabryk jedwabiu , król pragnący zreorganizować ten przemysł, co doprowadziłoby do zaprzestania prac nad automatami.
Może Październik 1742, Jacques Vaucanson, w towarzystwie specjalisty od jedwabiu z Lyonu, Sieur Montessuy, dokonuje inspekcji fabryk we Francji, ale także we Włoszech. Następnie udoskonalono różne maszyny, w tym młyn organowy , który działał przy użyciu niekończącego się łańcucha zwanego „łańcuchem Vaucansona”, dla którego wynalazł maszynę produkcyjną.
Między innymi, od 1745 do 1755 roku udoskonalił krosna tkackie z Basile Bouchon i Jean-Baptiste Falcon , automatyzację ich hydraulicznie i sterowanie nimi za pomocą siłowników, podobnych do tych z jego automatów. Te modyfikacje zainspirują następnie Josepha Marie Jacquard , który kilka lat później stworzy swoje słynne krosna żakardowe . Jean-Eugène Robert-Houdin opowiada, że jego udoskonalenia w maszynach prowadzące do uproszczenia pracy sprawiły, że Vaucanson stał się wrogiem wśród lyońskich jedwabników, którzy uważali się za jedynych zdolnych do wytwarzania pewnych tkanin, których wzornictwo było wówczas modne. Aby zemścić się na tym ostatnim, który ścigał go kamieniami w Lyonie: „Twierdzicie – powiedział im – że tylko wy możecie zrobić ten rysunek… No, każę to zrobić osiołkowi!” I buduje maszynę, za pomocą której osioł robi kwiecistą tkaninę, którą do dziś można oglądać w Konserwatorium Rzemiosła Artystycznego, z wykonaną częścią rysunku. Jego praca doprowadziła do mechanizacji królewskiej manufaktury jedwabiu Deydier Rodzina , w pobliżu Aubenas i Pélussin gdzie włoski technologii młyny jedwabiu został przywieziony do XVI th wieku przez rodzinę Benay .
W 1746 roku Jacques Vaucanson wstąpił do Francuskiej Akademii Nauk . Od tego dnia aż do śmierci przebywał w Hôtel de Mortagne, mieszczącym się pod numerami 51-53, przy rue de Charonne w Paryżu i zbudował tam dużą część swoich automatów i wiele krosien jedwabnych. Zmarł w Paryżu dnia21 listopada 1782 r, przekazując wszystkie swoje maszyny królowi Ludwikowi XVI, który następnie kupił Hôtel de Mortagne w 1783 r., aby założyć tam Królewski Gabinet Mechaniczny, przodka Narodowego Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła .
Jacques Vaucanson jest pochowany w Paryżu, w kaplicy zwanej „Dusz Czyśćcowych” w kościele Sainte-Marguerite , która była jego parafią. Jego pogrzeb nie jest już dziś widoczny.
Jego jedyna córka, Victoire Angélique de Vaucanson, wyszła za mąż za François de Montrognon de Salvert (1743-1816), stąd jego potomkowie nadal byli reprezentowani.
Znana jest zatem z produkcji automatów , w tym:
Dwaj muzycy kontrolerów zniknęły na początku XIX -go wieku, kaczka została zniszczona w pożarze Muzeum Niżnym Nowogrodzie .
Jest uznawany wynalazku pierwszego metalu, wieży wieża typu szwajcarskiego w 1751 roku.
On zautomatyzowane lub ulepszone maszyny z fabryki jedwabiu .
Stworzył łańcuszek, który nosi jego imię, a także maszynę, dzięki której szwy są zawsze równe.
Jego celem było ułatwienie działalności człowieka, która doprowadziła go do siedzenia w Akademii Nauk i uczestniczyć w Encyclopedia of Diderota i d'Alemberta .