Rodzaj | Pałac |
---|---|
Styl | Architektura renesansowa |
Architekt | Martino Longhi Starszy |
Adres |
Via della Conciliazione Rzym Włochy |
---|
Informacje kontaktowe | 41°54′07″N, 12°27′36″E |
---|
Pałac Cesi-Armellini , czasami nazywany po prostu Pałacem Cesi , to późnorenesansowy budynek w Rzymie, ważny ze względów historycznych i architektonicznych. Pałac, którego nie należy mylić z Pałacem Cesi-Gaddi, Pałacem Muti-Cesi czy zniszczonym Pałacem Cesi, również znajdującym się w Borgo w pobliżu południowej kolumnady Placu Świętego Piotra , jest jedną z nielicznych renesansowych budowli rione Borgo aby przetrwały zniszczenie centralnej części obszaru ze względu na budowę w XX th wieku via della Conciliazione , alei prowadzącej do Bazyliki św .
Pałac znajduje się w Rione z Borgo w Rzymie pomiędzy Via della Conciliazione i Borgo Santo Spirito , z jego głównej fasady wzdłuż południowej stronie starej ulicy. Pałac stoi na wschód od najbardziej wysuniętej na południe z dwóch Propylei wzniesionych przez Marcello Piacentiniego w 1950 r., aby obramować widok na Piazza Pio XII, który jest dziedzińcem Placu Świętego Piotra. Od wschodu graniczy z Pałacem Serristori , kolejną renesansową budowlą.
Pierwszy pałac w tym miejscu został wzniesiony w latach 1517-1520 przez kardynała Francesco Armelliniego , prawdopodobnie według projektu Giulio Romano lub jego uczniów. Armellini, urodzony w Perugii , jest sprytnym finansistą. Po przeprowadzce do Rzymu stał się niezwykle bogaty i został mianowany kardynałem i doradcą przez papieża Leona X Medici, który go adoptował. Głowa domu Medyceuszy w Rzymie, po prawie utracie całego dziedzictwa za pontyfikatu papieża Adriana VI , został skarbnikiem u swego następcy Klemensa VII Medici. Armellini był pośrednio odpowiedzialny za splądrowanie Rzymu w 1527 r., gdyż w 1525 r. nierozważnie doradził papieżowi odprawienie prawie wszystkich swoich żołnierzy, pozostawiając miasto niemal bezbronne. 6 maja 1527, Że lansquenets z germańskim rzymskiego cesarza Karola V wpadł do miasta przez burzenie muru w ogrodzie pałacu, jak stara się pogrzebać swoje klejnoty i skarby papieża tam. Pałac zostaje splądrowany przez żołnierzy, a Armellini z trudem może uciec do Zamku Świętego Anioła , przetransportowany w koszu. Pałac wzniesiony przez kardynała jest luksusowy, obsługiwany przez 130 służących i dekorowany przez artystów takich jak Martino da Parma, Giovenale da Narni i Anderlino da Mantova.
Po śmierci Armellini w 1529 roku od zarazy , krewni odziedziczył pałac, aw 1565 roku, sprzedał go do rodziny Cesi, szlachtę z Umbrii pochodzenia . Angelo Cesi , biskup Todi , i jego brat Pierdonato , zajęli się jego restauracją, opierając się na nowym projekcie na Martino Longhi Starszym , który w latach 1570-1588 nadzorował renowację w obecnej formie. Dwaj bracia są miłośnikami sztuki i trzymają w pałacu wiele antyków i dużą kolekcję książek. Paolo Emilio Cesi , bratanek Pierdonato, a także patron , zbudował fasadę pałacu w 1587 roku; jego wuj nie mógł dokończyć dzieła z braku pieniędzy, które przeznaczył na powiększenie jego kolekcji sztuki. W 1618 roku pałac na krótko stał się siedzibą Akademii Lynceans , założonej przez Federico Cesi w 1603 roku i do tej pory gościł w Palazzo Cesi Gaddi przy via della Maschera d'Oro, w rione Ponte .
Budynek pozostawał własnością Cesi aż do wyginięcia rodziny w 1799 roku. W 1819 roku kupili go bracia Giovanni Battista i Giuseppe Grazioli, potomkowie innej szlacheckiej rodziny rzymskiej. Po kolejnych zmianach właścicielskich pałac został kupiony w 1895 r. przez instytut zakonny salwatorianów , który wykorzystywał go jako swoją siedzibę.
W 1939 roku, podczas otwarcia via della Conciliazione, pałac, który do tej pory miał główną fasadę na Borgo Vecchio , uniknął zniszczenia, ale został przebudowany według projektu Marcello Piacentiniego i Attilio Spaccarelli. Prowadzi to do zmniejszenia liczby okien z dwunastu do ośmiu, zmniejszenia dziedzińca (co było typowym przykładem dziedzińca renesansowego) oraz zniszczenia m.in. skrzydła wschodniego z monumentalną klatką schodową i narożnikiem wieża. Podczas niemieckiej okupacji Rzymu w czasie II wojny światowej w pałacu mieszkało wiele osób (głównie Żydów ) uciekających przed Niemcami. Ukrywa je tam II przełożony generalny salwatorianów, o. Pancrazio Pfeiffer, który również odegrał decydującą rolę w podjęciu decyzji o ogłoszeniu Rzymu miastem otwartym . W latach 1944-1946 wzniesiono kolejne skrzydło budynku wzdłuż Borgo Santo Spirito. W 2004 roku część pałacu została przekształcona na hotel, a od 2015 roku budynek nadal należy do Kurii Generalnej Towarzystwa Boskiego Zbawiciela.
Pomimo jego restrukturyzacji w XX -tego wieku, pałac zachował swój charakter późnego renesansu, a pałac Torlonia , Della Rovere i Serristori, jest jednym z czterech renesansowym pałacu Borgo, którzy przeżyli zagładę Spina między 1937 i 1950 roku z cegły elewacja , która na parterze ma rustykalną okładzinę , mieści kilka witryn sklepowych. Główny portal, który został przesunięty przy zmniejszeniu fasady z 12 do 8 przęseł, flankowany jest dwoma kolumnami doryckimi , z belkowaniem z metopami złożonymi z elementów architektonicznych rodu Cesi. W zworniku drzwi widnieje monumentalny marmurowy herb rodu Cesi. Górna elewacja z odsłoniętą cegłą jest poprzecinana podwójnymi lizenami , które dzielą ją na kwadraty z oknami, w ramach których widnieje napis P.DONATUS. SAMOCHÓD. CEZJUS., Imię Pier Donato Cesi po łacinie . W zachodnim narożniku na tarczy znajduje się protom przedstawiający głowę lwa.
Dziedziniec miał pierwotnie kształt kwadratu, z pięcioma arkadami wspartymi na filarach. Niosą na kapitały toskańskie parterze i kapitele jońskie na parterze . Podczas remontu, zachodnie skrzydło, ozdobione freskami z XVI -tego wieku przedstawiające putta i krajobrazów, został skrócony do dwóch łuków, tak że sąd jest prostokątny. Dziedziniec loggia wciąż ozdobione cyklu renesansowymi freskami przedstawiającymi życie króla Salomona , na przemian z Tonda reprezentujące kobiety i skrzydlate putta. Za loggią kilka pomieszczeń zostało udekorowanych w renesansie freskami i kunsztownymi kasetonami sufitowymi, z których najbardziej godny uwagi jest ten ozdobiony herbem domu Cesi. W 1950 roku salon na parterze ozdobiono dziesięcioma freskami przedstawiającymi siedziby zakonu salwatorianów na całym świecie.