Towarzystwo Oratorium Jezusa | |
Motto: Wejdź kto może, wyjdź kto chce | |
Papieski porządek prawny | |
---|---|
Papieska aprobata |
10 maja 1613 r autorstwa Pawła V |
Instytut | społeczeństwo życia apostolskiego |
Rodzaj | apostolski |
Duchowość | francuska szkoła duchowości |
Cel | przygotowanie duchownych ( seminarium ), edukacja. |
Struktura i historia | |
Fundacja |
11 listopada 1611 Paryż |
Założyciel | Pierre de Bérulle |
Skrót | PO |
Inne nazwy | Oratorium Francji |
Stronie internetowej | oficjalna strona |
Lista zakonów | |
Społeczeństwo Oratorium Jezusa i Maryi (w języku łacińskim: Congregatio Oratorii Iesu et Mariae ), zwany także Oratorium Francji, tworzy społeczeństwo życia apostolskiego na prawie papieskim . Stanowi stowarzyszenie córki, odrębne i niezależne od Zgromadzenia Oratorium .
Oratorium Jezusa i Maryi Niepokalanej we Francji zostało założone na 11 listopada 1611przez kardynała Pierre de Bérulle , w celu podniesienia poziomu religijną, duchową i moralną z francuskiego duchowieństwa i dedykowany w szczególności do nauczania.
Zgromadzenie zostało założone w Paryżu , przy rue Saint-Jacques . W 1616 roku firma macierzysta przeniosła się do Hôtel du Bouchage , naprzeciwko Luwru . Ojcowie Oratorium zbudowali tam od 1621 r. kościół z widokiem na rue Saint-Honoré, który w 1811 r. stał się protestancką świątynią Oratorium Luwru . W 1618 roku powierzono im seminarium Saint-Magloire i parafię kościoła Saint-Jacques-du-Haut-Pas .
Oprócz tych dwóch domów oratorianie mają pod starym reżimem w Paryżu, w faubourg Saint-Michel, „Instytucję Oratorium”, założoną w 1655 roku dla nauczania swoich przyszłych księży dzięki hojności skarbnika Nicolasa Pinette od Gaston d'Orléans (1608-1660), brat króla (patrz Saint-Vincent-de-Paul Hospital przy 72, avenue Denfert-Rochereau ).
Towarzystwo Oratorium odniosło oszałamiający sukces i dwadzieścia lat po jego założeniu miało już siedemdziesiąt jeden zakładów we Francji.
Zlikwidowana w 1792, kongregacja została ponownie założona w 1852 przez ks. Josepha Gratry'ego .
Od XVII -tego wieku , Oratorium znak kolegium ich rywalizacja w Francji z edukacją jezuitów . To był decydujący w tworzeniu Francuskiej Szkoły Duchowości , zwany także Szkoła Berullian w XVII th wieku i XVIII -tego wieku.
Firma została zlikwidowana podczas Rewolucji w 1792 r., a następnie przywrócona w 1852 r. pod egidą ks. Josepha Gratry'ego . Dyrekcja została zesłana do Szwajcarii w 1903 r. Oratorium francuskie zostało odtworzone w 1920 r. podczas generalatu ks . Courcoux .
Oratorium Francji ma obecnie 42 członków obecnych w 13 lokalizacjach, w tym w swojej siedzibie w kościele Saint-Eustache w Paryżu .
Biblioteka Oratorium zawierała dużą liczbę rękopisów w językach orientalnych, zwłaszcza w języku hebrajskim, nabytych przez Achille de Harlay de Sancy . Rękopisy te zostały opisane przez Salomona Munka i są przechowywane wraz z jego notatkami w Bibliotece Narodowej Francji .
Tradycyjnie oratorianie nosili zapinaną sutannę, wiązany pasek i gallikańską klapę, czarną obszytą bielą.