Operacje SAS w Bretanii

Ogólne informacje

Przestarzały	5 czerwca -sierpień 1944
Miejsce	Bretania
Wynik	Sojusznicze zwycięstwo

Wojujący

Francuskie Siły Wewnętrznych Francja Popularne (elementy 8 th armii brytyjskiej )

nazistowskie Niemcy

Dowódcy

Roddy Mac Leod Pierre Bourgoin Pierre Sicaud

Wilhelm Fahrmbacher (XXV e )

Generał Koltitz (LXXIV e )

Zaangażowane siły

2 e RCP / 4. SAS (450 mężczyzn)

3 e RCP / 3. SAS (82 mężczyzn)

Jakiś brytyjski łącznik SAS francuski wewnętrzny opór

XXV TH corps army

LXXIV się wojska 2 e Airborne Division 3 e Airborne Division 5 th Airborne Division (85 000 żołnierzy) elementy przyszłość armii Własowa Bezen Perrot francuskiej Milicji

Straty

SAS: 77 zabitych
200 rannych, kilku jeńców
FFI : 116 zabitych, kilku rannych, jeńców, deportowanych

Operacja Overlord ( II wojna światowa )

Bitwy

2 nd kampanii we Francji

Front zachodnioeuropejski

Front wschodnioeuropejski

Kampanie afrykańskie, bliskowschodnie i śródziemnomorskie

Bitwa o Atlantyk

Wojna na Pacyfiku

Wojna chińsko-japońska

Te operacje SAS w Wielkiej Brytanii były operacje prowadzone przez SAS francuskim w Wielkiej Brytanii od nocy z 56 czerwca 1944, w celu wsparcia desantu w Normandii podczas II wojny światowej . Celem tych spadochroniarzy Wolnej Francji było uniemożliwienie oddziałom niemieckim z Wielkiej Brytanii przyłączenia się do nowego frontu otwartego w Normandii. Były to pierwsze oddziały alianckie zaangażowane na terytorium Francji w ramach operacji Overlord. Operacje te zakończyły się, gdy natarcie aliantów umożliwiło wyzwolenie większości terytorium bretońskiego, wsierpień 1944, z wyjątkiem portów Brześć , Lorient i Saint-Nazaire .

Opis operacji

kontekst

W styczniu 1942 roku w Egipcie, brytyjskiego majora Stirling , założyciel i CEO integruje SAS z jego jednostki, oderwania się L z SAS Brygady , spadochroniarzy z wolnej Francji od 1 st Piechoty Spółkę Air kapitana Bergé . Ci ludzie mają następnie wykonywać misje sabotażowe i nękać siły Osi na Krecie , Libii i Tunezji . Z powrotem w Wielkiej Brytanii wkwiecień 1943 19Dwa bataliony w końcu pojawiają się w listopada: 3 th Air Infantry Battalion (BIA) pod dowództwem kapitana Petera Chateau-Jobert , nazywany Conan i 4 th BIA kierowana przez komandora Pierre-Louise Bourgoin przydomek "pingwina". Ostatecznie te dwie francuskie jednostki spadochronowe zostały włączone do brygady SAS pod dowództwem generała Roddy'ego McLeoda (zastępującego Stirlinga, więźnia) pod nazwami 3. SAS i 4. SAS.

Cele i środki

Gdy jako miejsce lądowania wybrano Normandię, dla powodzenia operacji kluczowe było to, aby Niemcy nie wzmocnili szybko frontu. Operacja Fortitude miała na celu uwierzenie Niemcom, że inwazja na Normandię jest tylko dywersją, a drugie lądowanie zaplanowano w Pas de Calais , gdzie pozostają tam wojska niemieckie stacjonujące w północnej Francji i Górnej Normandii . Aby zapobiec ryzyku szybkiego dołączenia wojsk niemieckich stacjonujących w Bretanii (w tym pomocników ukraińskich, gruzińskich i rosyjskich) do frontu normańskiego, alianci postanawiają, że w noc przed lądowaniem francuski SAS zostanie zrzucony w Bretanii, by tam dowodzić. i operacje partyzanckie.

Francuski SAS, opierając się na lokalnym ruchu oporu , musi przeprowadzić wojnę partyzancką przeciwko wojskom niemieckim oraz sabotować operacje dróg i środków komunikacji. 150 000 niemieckich żołnierzy i oddziałów pomocniczych, czyli osiem dywizji, musi utknąć w Bretanii podczas bitwy o Normandię .

W tym celu, J-1 , cztery paluszki SAS odpowiednio rozkazy porucznika Pierre Marienne , Henri Deplante , Botella i Deschamps rozpocząć dwa cztery silnikiem Short Stirling z RAF do Wielkiej Brytanii . Zrzucane są po dwie na południu i północy półwyspu bretońskiego w celu przygotowania gruntu pod kolejne spadochrony, które pojawią się w następnych dniach.

Pierwsze dwie drużyny zostają zatem zrzucone na spadochronach do Morbihan na6 czerwca o 12:30 czasu brytyjskiego (22:30 wieczorem) 5 czerwcaw Bretanii), niedaleko Plumelca ; pozostałe dwa są „ upuszczane ” w lesie Duault w Côtes-d'Armor . Ich misją jest założenie dwóch baz do prowadzenia operacji partyzanckich, których kryptonimy to odpowiednio Dingson i Samwest .

Operacje

Operacja Samwest

Pod dowództwem poruczników Deschamps i André Botelli, 18 żołnierzy piechoty powietrznej z francuskiego 4 SAS zostało zrzuconych na spadochronach w pobliżu lasu Duault w Côtes-du-Nord , około trzydziestu kilometrów od Guingamp . Pierwszym etapem misji było założenie bezpiecznej bazy na półwyspie Breton o kryptonimie Samwest , a następnie ustanowienie stref spadochronowych i lądowania dla batalionu. Dopóki11 czerwca114 francuskich SAS zostało zrzuconych na Samwest . Zdając sobie sprawę z potencjału miejscowego ruchu oporu, postanowiono zintegrować go z działaniami partyzanckimi przeciwko wojskom niemieckim.

ten 12. czerwca, armia niemiecka szturmuje wiec, SAS dołącza do Dingsona .

Operacja Dingson

Pierwsza grupa 18 łowców spadochronów ( kije poruczników Marienne i Deplante) została zrzucona na spadochronach między Plumelec i Guehenno , w Morbihan, niedaleko Vannes . Ich celem było utworzenie bazy w Dingson, gdzie inne SAS-y będą następnie zrzucane na spadochronach. Zaraz po skoku spadochronowym musieli walczyć z wojskami niemieckimi (w tym Ukraińcami i Gruzinami z armii Własowa ). Godzinę później kapral Émile Bouétard , Breton, pierwsza ofiara rozpoczęcia operacji Overlord , został ranny w pobliżu Plumelca, a następnie zabity. Podczas operacji Marienne zgubiła również trzy radia. 14 z 18 spadochroniarzy było w stanie dotrzeć do makii Saint-Marcel , oddalonej o 15 km, z pomocą miejscowego ruchu oporu. Dopóki18 czerwca, 160 francuskich żołnierzy 4. SAS (w tym jego dowódca Bourgoin, któremu Anglicy zaoferowali trójkolorowy spadochron) zostało zrzuconych na spadochronie na bazę Dingson zainstalowaną w tej maquis.

Co noc do strefy zrzutu „Whale” (znajdującej się podobnie jak PC na farmie La Nouette w mieście Sérent zrzucano na spadochronach duży zapas sprzętu ), w tym na krótko przed niemieckim atakiem cztery jeepy i karabiny maszynowe. Karabiny maszynowe zostały uszkodzone, gdy spadły na ziemię: siła ognia eskadry zmotoryzowanej została zmniejszona. Część ocalałych z Samwest dołączyła do bazy Dingson, a także kilka koonie , które przybyły, aby się przezbroić. Miejscowa obrona niemiecka zaatakowała maquis 18 czerwca . Straty po stronie francuskiej to około 30 ofiar, Niemcy dobijali rannych. Po bitwie wojska niemieckie, wspomagane przez francuskich kolaborantów , korzystając z odzyskanego munduru SAS, wytropiły SAS i partyzantów .

Partie operacji Cooney

58 spadochroniarzy podzielonych na 18 kijów po 3 do 5 mężczyzn zostało zrzuconych na spadochronach w nocy z 7 do8 czerwcaw ramach operacji Cooney Parties . Zrzucane głównie na Morbihan i Côtes-d'Armor bez komitetu przyjmującego, były odpowiedzialne za sabotowanie sieci kolejowej Breton, a także sieci elektrycznej i komunikacyjnej, równolegle z operacjami Samwest i Dingson . Te 18 kijów , wypełniona ich misja, miało kilka dni później dołączyć do baz Dingson lub Samwest , aby uzbroić się, nadzorować maquisardów lub uczestniczyć w innych misjach sabotażowych. Po demontażu Samwest na12. czerwca, drużyny dołączyły do Dingson , inne pozostały na miejscu, nawiązując kontakt z ludnością cywilną, nadzorując mniejszy opór i kontynuując akcje sabotażowe.

Operacja Grog

Ta operacja rozpoczęła się w dniu 13 czerwcapo rozproszeniu bazy Samwest .

Kapitan Deplante opuszcza sektor Saint-Marcel i zakłada bazę „Grog” w okolicach Guern koło Pontivy . Baza ta zapewni przegrupowanie SAS z baz rozproszonych oraz zapewni wyszkolenie i uzbrojenie batalionów FFI i FTP sektora.

Operacja utracona

Operacja Lost polegała na zrzuceniu na spadochronie siedmiu SAS w nocy z 22 na 2223 czerwcanad Bretanią , po rozproszeniu bazy Dingson ( Saint-Marcel ). Brytyjski major Carry Elwes otrzymał zadanie ponownego połączenia się z komandorem Bourgoinem, aby poinformować dowództwo alianckie, bez wiadomości od bitwy pod Saint-Marcel. Misja ta obejmowała również powrót do Wielkiej Brytanii francuskiego oficera odpowiedzialnego za raportowanie.

Zespół radiowy, kierowany przez sierżanta Marty'ego, otrzymał zadanie dołączenia do kapitana Marienne w celu zastąpienia jego brakującego zespołu. Za bezpieczeństwo grupy odpowiadał porucznik Fleuriot i jego kij.

Operacja Derry

Ta całkowicie niezależna od poprzedniej, prowadzona była przez dowódcę 2 kompanii E 3 batalionu SAS Chateau-Jobert , od 5 do18 sierpnia 1944 r. Jego celem było przygotowanie się do wyzwolenia Finistère , w oczekiwaniu na natarcie aliantów. Ta eskadra , pod rozkazami kapitana Sicaud , podzielona na 5 kijów , została zrzucona na spadochronie w nocy z 4 do .5 sierpnia. Z 82 zaangażowanych mężczyzn 4 zginęło, a 3 zostało rannych.

niemieckie reakcje

Oprócz prób okrążenia baz Samwest i Dingson , Niemcy wytropili bojowników ruchu oporu i spadochroniarzy. ten12 lipcaw szczególności, z pomocą grupy współpracowników związanych z gestapo, w tym Maurice'a Zellera , Niemcy odkrywają i zaskakują PC Pierre'a Marienne'a w Kerihuel , wiosce Plumelec. Kapitan Marienne i 17 jego ludzi (6 spadochroniarzy, 8 bojowników ruchu oporu i 3 miejscowych rolników) zostało rozstrzelanych o świcie. Zwiększyli represje wobec więźniów, ale także wobec miejscowej ludności oskarżonej o wspieranie SAS i ruchu oporu.

Koniec operacji

W sierpniu 1944 r. Amerykanom udało się dzięki przełamaniu Avranches przedostać się do Bretanii. Powszechne powstanie zostało wywołane przez ruch oporu i Bretania szybko się wyzwoliła, z wyjątkiem fortecznych portów: Brześcia, Lorientu i Saint-Nazaire. Spośród 450 SAS zaangażował 4 th Batalionu SAS, 70 zginęło, a 197 zostało rannych. FFI , którzy brali udział, nadzorowany przez SAS, miał również doznał poważnych strat: 116 zabitych, w tym 30 w Saint-Marcel Maquis . Niektóre z tych forma sił w 1944 roku 41 th RI , którego banderę nosi napis „Saint Marcel 1944”. SAS z 3. do 4. dołączył do Vannes , gdzie przegrupował się. Ci z 3 wrócili do Anglii przez Normandię, w oczekiwaniu na drugi zrzut spadochronowy we Francji. 4-ci SAS (lub 4 p czołgów piechoty z powietrza (BIA)) stały się 2 th spadochron Regimentu myśliwych wkwiecień 1944i został wysłany do innego teatru działań, nad Loarą : była to operacja Spencer, która mogła rozpocząć się pod koniec sierpnia po przyjęciu w dniu5 sierpniaw Locoal-Mendon 10 szybowców Waco, każdy z jeepem i 3 SAS, co znacznie zwiększyło mobilność i siłę ognia spadochroniarzy. 3-ci SAS ( 3 e BIA) zmieni nazwę i stać się 3 th myśliwych Parachute Regiment.

Inspiracje

Różne filmy lub filmy telewizyjne zostały zainspirowane tymi operacjami do ich scenariusza:

Le Jour le plus long ( Najdłuższy dzień , 1962): scena z filmu pokazuje francuski SAS w akcji, interweniujący przed amerykańskimi zrzutami na Cotentin. Trzech spadochroniarzy SAS ląduje w pobliżu oporu, który faluje lampą. Jeden z nich, noszący na rękawie krzyż Lotaryngii, pyta go, czy się spóźnili ( po francusku w angielskiej wersji filmu). Wytrzymały kieruje ich następnie do wytrwałego, który czeka na nich na linii kolejowej. SAS zabija 2 niemieckich żołnierzy na warcie i sabotuje drogę. Eksplozja wykolei pociąg.

Le Bataillon du ciel (1947), film Alexandra Eswaya z Pierre Blancharem i Raymondem Bussièresem (2 części: "To nie są anioły" - "Terre de France").

Dzień przed świtem (1994), film telewizyjny Jacquesa Ertauda z Xavierem Delucem i Jean-Pierre Bouvier , śledzący operacje Samwest i Dingson , a także bitwę pod Saint-Marcel i śmierć kapitana Pierre'a Marienne'a.

Le 16 à Kerbriant (1971), telenowela Michela Wyna , z Louisem Velle jako niemieckim oficerem, Tsillą Chelton jako bojowniczką ruchu oporu i Jean-Pierre Castaldi jako sierżantem spadochronowym SAS. Ta czarno-biała telenowela oddaje atmosferę lata 1944 roku w Bretanii. Powietrzne lądowanie francuskich spadochroniarzy z6 czerwca a bitwa pod św. Marcelem zapowiada długo oczekiwane wyzwolenie.

Uwagi i referencje

Wkład sił specjalnych w strategiczne przechwytywanie i misje fiksacyjne: przykład SAS w Bretanii.
François Malye, bitwa Korsarzy , Le Point , str. 70 , n o 1916, 4 czerwca 2009 r.
Biografia pułkownika Bourgoina na stronie Orderu Wyzwolenia
Biografia pułkownika Bourgoina na stronie Zgromadzenia Narodowego
" D-Day: Emile Bouétard pierwszy umrzeć dla Francji " , na France 24 ,5 czerwca 2014(dostęp 10 czerwca 2020 r. )
Zobacz historię porucznika SAS André Botelli, http://callac.joseph.lohou.fr/botellarecit.html
C Prime, „ Des paras tricolores ”, Historia ,czerwiec 2019, s. 24
Jean Paulin, radio spadochroniarz SAS: la rage au coeur (1958), junior marabout.
Muzeum spadochronów w Pau (Pyrénées-Atlantiques) „Camp d'Astra”.
Henry Corta (1921-1998), porucznik spadochroniarz SAS: czerwone berety (1952), związek byłych spadochroniarzy SAS.
Corta i in. 1997
Zdjęcia w archiwum wydziałowym Morbihan
Lucien Neuwirth , Mais, après tout… (Moja wojna w wieku 16 lat), Actes Sud, 1994.
Leroux 1990 , s. 505

Załączniki

Linki zewnętrzne

(EN), 38 th grupy RAF
Wolna Francja spadochroniarze SAS 1940 - 1945
[PDF] „62 lata temu… z nieba – w walce: wyzwolenie! »SOE w Bretanii , kluczowych Senmartin, od ESAT dokumentacji Center , magazyn Transmisje , n O 54,Marzec 2008, s. 32-33

Powiązane artykuły

Bibliografia

Henry Corta , Marie Chamming , Joseph Jégo , Noël Créau i Philippe Reinhart , Qui dares Gagné (Francja-Belgia 1943-1945, spadochroniarze 2 e RCP/ 4 SAS) , Służba Historyczna Armii,1997, 296 s. ( ISBN 978-2-86323-103-6 )

Referencje

Henry Corta , Czerwone Berety , Amicale des Anciens Parachutistes SAS,1952, 329 s.
Jean Paulin , Wściekłość w sercu , Marabout junior,1958, 158 pkt.
Henri Deplante , Wolność spadła z nieba , Paryż, Editions Ramsay,1977, 250 pkt. ( ISBN 2-85956-015-7 )
Roger Flamand, Paras de la France libre , Paryż, Press of the city,1976, 316 pkt. ( ISBN 2-258-00036-X )
Jack Quillet , Od maki do spadochroniarzy SAS , Saint-Cloud, Atlante Editions,2008, 203 pkt. ( ISBN 978-2-912671-26-4 i 2-912671-26-4 )
Lucien Neuwirth , Ale mimo wszystko…: Moja wojna w wieku 16 lat , Actes Sud ,1994, 235 pkt. ( ISBN 2-7427-0220-2 )
Edgard Tupët-Thomé , Special Air Service: Epicka historia spadochroniarza w strefie okupowanej 1940-1945 , Grasset ,1980
Marie Chamming's, wybrałem burzę , Éditions France-Empire ,1998, 324 s. ( ISBN 978-2-7048-0819-9 )

Księgi historyczne

David Portier, Spadochroniarze SAS Wolnej Francji 1940-1945 , Nimrod, 2010 ( czytaj online )
Roger Leroux, Le Morbihan en guerre 1939-1945 , Imprimerie de la handling Mayenne,1990, 671 s. ( ISBN 2-85554-042-9 )
Paul Bonnecarrère , Qui ose vaincra , Fayard, 1971, 475 s. ( Miękka oprawa , 1975, 572 s. ( ISBN 2-253-01011-1 ) ).
Pierre Montagnon, Historia komandosów 1944-1945 , t. 2, Paryż, edycje Pigmalion,2002, 332 s. ( ISBN 2-85704-737-1 )
Olivier Porteau, „ Zarys ponownej oceny działań francuskich spadochroniarzy w Bretanii: misja wojskowa i/lub polityczna? » , En Envor, przegląd historii współczesnej w Bretanii ,lato 2013
Olivier Porteau, Combined Action z 2 -go pułku myśliwych spadochronowych i Resistance Breton w strategicznym planie operacji Overlord , w Patrick Harismendy i Erwan Le Gall (red.), Pour une histoire de la France Libre , prasy Uniwersytet w Rennes, 2012, s. 107-123 ( ISBN 978-2-7535-1734-9 )

Anthony Cave Brown ( przekład z angielskiego), The Secret War, The Rampart of Lies, The D-Day and the End of the Third Reich , Paris, Pigmalion / Gérard Watelet editions,Kwiecień 1984, 469 s. ( ISBN 2-85704-098-9 )Rozdział IV. - Powstanie francuskie. zwycięska interwencja maquis przeciwko podziałowi Rzeszy, s. 289 do 303.

Pierre Le Don, Operation Derry: paras FFL in Finistère , Militaria, nr 416, maj 2020, s. 58-61. ( ISSN 0753-1877 )