Olimpiada Szachowa

Chess Olympiad jest co dwa lata międzynarodowy konkurs szachowy między reprezentacjami. Zorganizowana przez Międzynarodową Federację Szachową (FIDE), pierwsza edycja odbyła się w 1927 roku w Londynie . Przerwane w czasie II wojny światowej igrzyska zostały wznowione w 1950 roku i od tego czasu odbywają się co roku. Od 2008 roku reprezentacje narodowe składają się z czterech zawodników i rezerwowego. 43 rd  Olimpiady, która odbyła się w Batumi , Gruzja w wrzesień-październik 2018, wygrały Chiny, wyprzedzając Stany Zjednoczone i Rosję.

Największą liczbę zwycięstw jest utrzymywany przez ZSRR z 18 zwycięstwami w 19 udziałów (od 1952 do 1990), przed Stanami Zjednoczonymi i Rosją, 6 zwycięstw, następnie Węgry i Armenii, wiązanej z 3 zwycięstw.

Olimpiada szachowa to bardzo niejednorodne zawody, w których selekcje składały się z najlepszych graczy na świecie (w 2016 i 2018 roku drużyna amerykańska miała trzech graczy w pierwszej dziesiątce na świecie) obok selekcji złożonych z graczy amatorów. Wszystkie mistrzami świata w XX th  wieku i XXI th  wieku od José Raúl Capablanca zasłynął w olimpiadzie.

Mimo że zespoły są prawie w całości męskie, konkurencja jest mieszana (na przykład Judit Polgár grała dla węgierskiej drużyny, która zajęła drugie miejsce w 2002 i 2014 roku). Jest też olimpiada specyficznie kobieca, organizowana od 1957 roku. Od 1976 roku odbywa się w tym samym czasie i miejscu, co olimpiada mieszana.

Historia

Pochodzenie

Przy okazji indywidualnego turnieju szachowego zorganizowanego w Londynie w 1922 r. przez Brytyjską Federację Szachową, Znosko-Borovski, rosyjski gracz mieszkający w Paryżu, ogłosił życzenie federacji francuskiej, aby z okazji Igrzysk Olimpijskich wypromować duży turniej drużynowy. Igrzyska, które odbędą się w Paryżu dwa lata później. Ta zapowiedź została przychylnie przyjęta przez wszystkich obecnych wielkich mistrzów.

Te pierwsze nieoficjalne mistrzostwa odbyły się w Paryżu w 1924 roku z udziałem zawodników z 18 krajów (Argentyny i 17 krajów europejskich). Z tej okazji pod przewodnictwem Francuza Pierre'a Vincenta powstała Międzynarodowa Federacja Szachowa (FIDE), której pierwszym wybranym prezydentem został Holender Alexander Rueb .

W 1926 r. w Budapeszcie zorganizowano szereg działań z okazji kongresu FIDE, w tym turniej drużynowy, który zgromadził tylko cztery narody.

Te dwa pierwsze konkursy nie uzyskały miana olimpizmu, ponieważ z jednej strony nie były organizowane przez FIDE; z drugiej strony, klasyfikacje były ustalane na innych zasadach niż te, które wtedy obowiązywały w oficjalnych zawodach.

Pierwsze oficjalne Igrzyska Olimpijskie (1927-1928)

Pierwsza oficjalna olimpiada została zorganizowana w Londynie w 1927 roku z okazji kongresu FIDE. Te drużynowe mistrzostwa świata zgromadziły szesnaście drużyn. Wyrażenie „Olimpiada Szachowa”, które było używane bardzo wcześnie na określenie tych zawodów, zostało konsekrowane dopiero w 1952 roku przez FIDE. W 1927 roku tylko jedna drużyna nie była europejska: Argentyna. Wśród ważnych narodów europejskich, które były nieobecne, była Polska, będąca jeszcze członkiem FIDE, oraz ZSRR, który przystąpił do FIDE dopiero po II wojnie światowej . Zespoły rywalizowały na czterech deskach i miały prawo do zastępstwa. Wystartowali najlepsi europejscy zawodnicy: Geza Maroczy (który zdobył 75% punktów) dla Węgier (mistrz); Orla Hermann Krause dla Danii (drugi); Henry Atkins , Frederick Yates i George Alan Thomas za Anglię (trzeci), Max Euwe (który zdobył 70% punktów) za Holandię (czwarte); Richard Réti (który zdobył 76,7% punktów) dla Czechosłowacji (piąty); Ernst Grünfeld (który zdobył 73,1% punktów) i Hans Kmoch dla Austrii (szóste miejsce); Siegbert Tarrasch i Jacques Mieses za Weimar Niemcy (siódme); Hans Johner ze Szwajcarii (ósmy); Borislav Kostic dla Jugosławii (dziewiąty); André Cheron dla Francji (trzynasty); Georges Koltanowski dla Belgii (czternasty).

Na kongresie FIDE w 1927 r. postanowiono, że w 1928 r. w Hadze w olimpiadzie wezmą udział tylko amatorzy, ale ocena statusu zawodników spoczywać będzie na federacjach narodowych. Anglia i Jugosławia odmówiły udziału w tej edycji. Argentyna i Stany Zjednoczone (które zajęły drugie miejsce) były jedynymi drużynami spoza Europy. Węgry (bez Maroczego) ponownie wygrały olimpiadę.

Lata 30. XX wieku

Od 1930 roku usunięto klauzulę zakazującą wykonywania zawodu. W Hamburgu jedyną pozaeuropejską drużyną były Stany Zjednoczone. W mistrzowskiej drużynie Polski znaleźli się dwaj zawodnicy, którzy od dawna w Polsce nie mieszkali: Akiba Rubinstein (który zdobył 88,2% punktów) i Xavier Tartakover (który zdobył 75% punktów); Na drugim miejscu Węgry miały Maroczego, który zdobył 66,7% punktów; Niemcy, trzecie, ustawiły Carla Ahuesa i Friedricha Sämischa  ; Czechy ( 5 th - 7 th ) dysponował Salomon Flohr zdobył 85,3% punktów; Stany Zjednoczone (szóste) ustawiły Isaaca Kashdana, który zdobył 82,4% punktów i Franka Marshalla, który zdobył 73,5% punktów; Szwecja (dziewiąta) mogła liczyć na Gideona Stahlberga , Gösta Stoltza i Erika Lundina (który zdobył 70,6% punktów), natomiast dwunasta Francja miała mistrza świata Alexandre Alekhine'a, który wygrał wszystkie ich mecze.

W pierwszych trzech igrzyskach olimpijskich kolejność czterech graczy, którzy zmierzyli się ze sobą w każdej rundzie, nie była z góry ustalona. Dopiero olimpiada w Pradze 1931.

Od 1931 do 1937 roku igrzyska olimpijskie były zdominowane przez Stany Zjednoczone z Frankiem Marshallem , Isaakiem Kashdanem , Reubenem Finem i Samuelem Reshevskym . Przed II wojną światową Związek Radziecki nie wstąpił do federacji międzynarodowej i nie brał udziału w igrzyskach olimpijskich.

Od 1 st do19 września 1939, olimpiada 1939 odbyła się w Buenos Aires z udziałem mistrzów świata José Raula Capablanca i Alexandre Alekhine oraz nieobecności Stanów Zjednoczonych. Wraz z wybuchem II wojny światowej w Europie pierwsze miejsce zajęły Niemcy, które anektowały Austrię w 1938 roku (z Austriakiem Erichem Eliskasesem na pierwszej szachownicy), a drugie najechana przez Niemcy Polska (z Xavierem Tartakoverem i Miguelem). Najdorfa na pierwszych szachownicach), a za nią Estonia, jeszcze niezależna przed jej aneksją przez Związek Radziecki (z Paulem Keresem na pierwszej szachownicy). Wielu graczy, takich jak Najdorf, Stahlberg (Szwecja) i cała niemiecka drużyna pozostało w Argentynie podczas II wojny światowej.

Po II wojnie światowej

Po przerwaniu II wojny światowej igrzyska olimpijskie wznowiono dopiero w 1950 r. w Dubrowniku w Jugosławii. ZSRR po raz pierwszy wziął udział w igrzyskach olimpijskich w 1952 roku. Podczas zimnej wojny , od 1958 do lat 70. (w latach 1954 i 1956 Stany Zjednoczone były nieobecne), olimpiada dała początek starciom o wysoką stawkę między ZSRR a Stanami Zjednoczonymi , z drużyna wygrywająca olimpiadę jest uważana za drużynę mistrza świata. Samuel Reshevsky lub Bobby Fischer na przemian grali na pierwszej szachownicy Stanów Zjednoczonych (Fischer startował w igrzyskach olimpijskich w 1960, 1962, 1966 i 1970), podczas gdy ZSRR ustawiał panującego mistrza świata na pierwszej szachownicy ( Michaił Botwinnik w 1954, 1956 , 1958 i 1962; Michaił Tal w 1960, Tigran Petrossian w 1964, 1966 i 1968; Borys Spasski w 1970; Anatolij Karpow w 1980 i 1982; Garry Kasparow w 1986 i 1988). Kiedy radziecki mistrz świata był nieobecny, zastąpił go pretendent do mistrzostw świata: w 1952 r. ( Paul Keres zastąpił Botwinnika na pierwszej szachownicy); w 1972 (Borys Spasski został zastąpiony przez Tigrana Petossian), w 1974 (Anatolij Karpow grał na pierwszej szachownicy zamiast Spasskiego), w 1978 (Karpow został zastąpiony przez Spasskiego).

Ten konkurs pokazuje tym wyższości ZSRR (później Rosji) w szachowym świecie w drugiej połowie XX -go  wieku. Spośród 26 edycji zorganizowanych w latach 1952-2002 (ostatni udział Kasparowa w olimpiadzie), było 18 zwycięstw ZSRR przed 1992 r. z drugim miejscem, a następnie sześć zwycięstw Rosji w latach 1992-2002. Tylko drużyna Węgier zdołała pokonać ZSRR w 1978 roku (pod nieobecność mistrza świata Anatolija Karpowa). W 1976 r . kraje bloku wschodniego zbojkotowały Olimpiadę w Hajfie; 48 drużyn rozegrało trzynaście rund według systemu szwajcarskiego . a drużyna Stanów Zjednoczonych wygrała Olimpiadę 1976 pod nieobecność ZSRR. Ponadto kontrolimpiada (nieoficjalna), zorganizowana w Trypolisie w Libii, zgromadziła w 1976 roku 34 drużyny.

W 1990 roku w Nowym Sadzie (Jugosławia) po raz pierwszy krajowi gospodarzowi pozwolono wystawić trzy drużyny w rozgrywkach mieszanych (dwa lata przed rozpadem Jugosławii). W 1992 roku w Manili, po rozpadzie ZSRR, na podium Olimpiady znalazła się drużyna z Rosji (na pierwszym miejscu), drużyna z Uzbekistanu (drugie) i drużyna z Armenii (trzecie).

Od 2004 r. Ukraina z Vassili Iwanczuk zdobyła dwa tytuły (2004 i 2010), Armenia z Levonem Aronianem , trzy olimpiady (2006, 2008 i 2012) i Chiny z Ding Liren , dwa tytuły (w 2014 i 2018).

Olimpiada Kobiet

Podczas turnieju olimpijskiego w Paryżu w 1924 roku w brytyjskiej drużynie wystąpiła zawodniczka: Anne Hattaway. W 1950 roku francuski zespół wyrównał Chantal Chaudé de Silans .

Igrzyska Olimpijskie Kobiet istnieją od 1957 roku (pierwsza edycja wygrana przez ZSRR). Druga olimpiada odbyła się w 1963 r. Od 1963 do 1972 r. co trzy lata odbywała się olimpiada. Od 1972 roku Olimpiada Kobiet odbywa się co dwa lata. Od 1976 roku odbywa się w tym samym czasie i miejscu, co turniej „otwarty” (olimpiada mieszana). Edycje 1966 i 1974 odbyły się w innym mieście niż olimpiada mieszana (w Oberhausen w 1966 iw Medellin w 1974).

W latach 1957-1974 mecze rozgrywano na dwóch planszach (na pierwszej olimpiadzie drużyny nie miały rezerwowych). Od 1976 do 2006 roku mecze rozgrywano na trzech planszach. Od 2008 roku mecze rozgrywane są na czterech planszach. System szwajcarski jest używany od 1980 roku. Od 1963 do 1969 olimpiada była turniejem „każdy z każdym” . W 1957 i od 1972 do 1978 roku obowiązywał system pul kwalifikacyjnych i finałów.

Olimpiada internetowa

W 2020 roku w internecie organizowana jest Olimpiada Online . Zwycięstwo jest dzielone między dwie drużyny finalistów, Rosję i Indie.

Rok Number
of
Nations 		System Złoty medal Zwrotnica Srebrny medal Zwrotnica Brązowy medal Zwrotnica Czwarty (e) Zwrotnica
2020 162
Pule kwalifikacyjne Faza finałowa z 12 drużynami 		Rosja Indie (wspólny tytuł)

- Półfinaliści: Stany Zjednoczone Polska


Przepisy prawne

W zawodach biorą udział czteroosobowe reprezentacje narodowe (po ośmiu zawodników w drużynie podczas nieoficjalnej olimpiady w 1936 r.), uzupełnione rezerwowym (od 1930 do 1939 i od 2008) lub dwoma rezerwowymi (od 1950 do 2006). Kolejność graczy w zależności od ich założonej siły ( 1 ul , a następnie 2 bd , 3 rd i 4 p  szachownica) nie był stały aż do 1931 w Pradze  : podczas IO w London 1927 , Haga 1928 i Hamburg 1930 , rozmieszczenie o graczach na szachownicy decydował kapitan każdej drużyny; co więcej, niektóre drużyny nie miały zmiennika, inne miały (w 1928 r. tylko kilka drużyn korzystało z dwóch zmienników: Czechosłowacji, Szwajcarii, Holandii i Francji).

Od 1927 roku każdy mecz międzynarodowy odbywał się więc na 4 planszach. Formuła uległa zmianie wraz ze wzrostem liczby uczestniczących narodów, z jednej puli (od 1927 do 1937 i 1950), do formuły z rundą eliminacyjną ( „eliminacje” ) i kilkoma sekcjami finału (w 1939 i od 1952 do 1976 r.), a następnie wracając od 1976 r. do jednej puli z systemem szwajcarskim .

Do 2006 r. punkty przyznawane za każdą rundę odpowiadały sumie indywidualnych wyników (cztery punkty za cztery wygrane mecze). W przypadku remisu w klasyfikacji końcowej rozstrzygnięcie remisu opierało się na wynikach meczów. Później zastosowano system Buchholza .

Od 2008 roku obie olimpiady (mieszana i żeńska) są rozgrywane według szwajcarskiego systemu jedenastu rund. Drużyny składają się z czterech graczy i rezerwowego. Klasyfikacja dokonywana jest według liczby punktów meczowych (2 punkty za wygrany mecz, 1 punkt za remis i 0 za porażkę), następnie według remisu Sonneborn-Berger, a następnie tylko według liczby punktów zdobytych na szachownice.

Nagrody

Mieszane Olimpiady

Zwycięzcy oficjalnych igrzysk mieszanych 18 zwycięstw6 zwycięstw3 wygrane2 wygrane1 zwycięstwo Nieoficjalne Igrzyska Olimpijskie

Ranking Olimpiady 1924 jest przedmiotem dyskusji, ponieważ ranking został uzyskany przez dodanie punktów graczy z każdego narodu (od jednego do czterech graczy), a większość narodów reprezentowała mniej niż czterech graczy. Ponadto podczas turnieju spotkali się również gracze z tego samego kraju. Ta olimpiada, która nie została zorganizowana przez Międzynarodową Federację Szachową , została nazwana „Igrzyskami Olimpijskimi” .

W 1926 r. podczas kongresu FIDE zorganizowała w Budapeszcie „turniej narodów” . Przeciwstawił się tylko czterem drużynom na czterech planszach.

W 1936 roku dodatkowa olimpiada zmierzyła się ze sobą 21 drużyn na ośmiu planszach. W 1976 roku olimpiada w Trypolisie zmierzyła się ze sobą 34 drużyn.

Rok Lokalizacja Number
of
Nations 		System Złoty medal Zwrotnica Srebrny medal Zwrotnica Brązowy medal Zwrotnica Czwarty (e) Zwrotnica
1924 Paryż 18 Turniej indywidualny
(54 graczy, 13 rund) 		 Czechosłowacja 31 /52  Królestwo Węgier 30 szwajcarski 29 Łotwa (3 graczy) Argentyna 27,5
1926 Budapeszt 4 Przez cały czas  Królestwo Węgier 9 /12 Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców 8  Królestwo Rumunii 5 Republika Weimarska 2
1936 Monachium 21 Cały
(na ośmiu planszach) 		 Królestwo Węgier 110,5 /160  Polska 108  Rzesza Niemiecka 106,5 Królestwo Jugosławii 104,5
1976 Trypolis 34 System szwajcarski
(13 rund) 		Salvador 38,5 / 52 Tunezja 36 Pakistan 34,5 Irak 33,5
Igrzyska olimpijskie uznane przez FIDE

Rok wydania		 Miasto Równo-pes System Złoty medal Punkty
zdobyte
w finale 		Srebrny medal Zwrotnica Brązowy medal Zwrotnica Czwarty Pts
1 1927 Londyn 16 Przez
cały czas 		 Królestwo Węgier 40 /60 Dania 38,5 Anglia 36,5 Holandia 35
2 1928 Haga 17  Królestwo Węgier 44 /64 Stany Zjednoczone 39,5  Polska 37 Austria 36,5
3 1930 Hamburg 18  Polska 48,5 / 68  Królestwo Węgier 47 Republika Weimarska 44,5 Austria 43,5
4 1931 Praga 19 Stany Zjednoczone 48 /72  Polska 47 Czechosłowacja 46,5 Królestwo Jugosławii 46
5 1933 Folkestone 15 Stany Zjednoczone 39 /56 Czechosłowacja 37,5 Szwecja 34  Polska 34
6 1935 Warszawa 20 Stany Zjednoczone 54 /76 Szwecja 52,5  Polska 52  Królestwo Węgier 51
7 1937 Sztokholm 19 Stany Zjednoczone 54,5 / 72  Królestwo Węgier 48,5  Polska 47 Argentyna 47
8 1939 Buenos Aires 27 4 kury, a następnie finał A do 15  Rzesza Niemiecka (Austria i Niemcy) 36 /56  Polska 35,5 Estonia 33,5 Szwecja 33
9 1950 Dubrownik 16 Przez cały czas Jugosławia 45,5 /60 Argentyna 43,5 Zachodnie Niemcy 40,5 Stany Zjednoczone 40
10 1952 Helsinki 25 3 kury, a następnie finał A do 9 związek Radziecki 21 /32 Argentyna 19,5 Jugosławia 19 Czechosłowacja 18
11 1954 Amsterdam 26 4 pule, potem Finał A do 12 związek Radziecki 34 /44 Argentyna 27 Jugosławia 26,5 Czechosłowacja 24,5
12 1956 Moskwa 34 związek Radziecki 31 /44 Jugosławia 26,5  Węgry 26,5 Argentyna 23
13 1958 Monachium 36 związek Radziecki 34,5 / 44 Jugosławia 29 Argentyna 25,5 Stany Zjednoczone 24
14 1960 Lipsk 40 związek Radziecki 34 /44 Stany Zjednoczone 29 Jugosławia 27  Węgry 22,5
15 1962 Warna 58 związek Radziecki 31,5 / 44 Jugosławia 28 Argentyna 26 Stany Zjednoczone 25
16 1964 Tel Awiw 50 7 puli, potem finał A do 14 związek Radziecki 36,5 /52 Jugosławia 32 Zachodnie Niemcy 30,5  Węgry 30
17 1966 Hawana 52 związek Radziecki 39,5 / 52 Stany Zjednoczone 34,5  Węgry 33,5 Jugosławia 33,5
18 1968 Lugano 53 związek Radziecki 39,5 / 52 Jugosławia 31  Bułgaria 30 Stany Zjednoczone 29,5
19 1970 Siegen 60 6 kur, a następnie finał A do 12 związek Radziecki 27,5 / 44  Węgry 26,5 Jugosławia 26 Stany Zjednoczone 24,5
20 1972 Skopje 63 8 kur, potem finał A do 16 związek Radziecki 42 /60  Węgry 40,5 Jugosławia 38 Czechosłowacja 35
21 1974 Miły 75 8 kur, potem finał A do 16 związek Radziecki 46 /60 Jugosławia 37,5 Stany Zjednoczone 36,5  Bułgaria 36,5
22 1976 Hajfa 48 Szwajcarzy
(13 rund) 		Stany Zjednoczone 37 /52 Holandia 36,5 Anglia 35,5 Argentyna 33
23 1978 Buenos Aires 56 Szwajcarzy
(14 rund) 		 Węgry 37 /56 związek Radziecki 36 Stany Zjednoczone 35 Zachodnie Niemcy 33
24 1980 Valletta 82 związek Radziecki 39 /56  Węgry 39 Jugosławia 35 Stany Zjednoczone 34
25 1982 Lucerna 92 związek Radziecki 42,5 / 56 Czechosłowacja 36 Stany Zjednoczone 35,5 Jugosławia 34
26 1984 Saloniki 88 związek Radziecki 41 /56 Anglia 37 Stany Zjednoczone 35  Węgry 34,5
27 1986 Dubai 108 związek Radziecki 40 /56 Anglia 39,5 Stany Zjednoczone 38,5  Węgry 34,5
28 1988 Saloniki 107 związek Radziecki 40,5 /56 Anglia 34,5 Holandia 34,5 Stany Zjednoczone 34
29 1990 Nowy Sad 108 związek Radziecki 39 /56 Stany Zjednoczone 35,5 Anglia 35,5 Czechosłowacja 34,5
30 1992 Manila 102 Rosja 39 /56 Uzbekistan 35 Armenia 34,5 Stany Zjednoczone 34
31 1994 Moskwa 124 Rosja I 37,5 / 56 Bośnia i Hercegowina 35 Rosja II 34,5 Anglia 34,5
32 1996 Erewan 114 Rosja 38,5 / 56 Ukraina 35 Stany Zjednoczone 34 Anglia 34
33 1998 Elista 110 Szwajcarzy
(13 rund) 		Rosja A 35,5 /52 Stany Zjednoczone 34,5 Ukraina 32,5 Izrael 32,5
34 2000 Stambuł 126 Szwajcarzy
(14 rund) 		Rosja 38 /56 Niemcy 37 Ukraina 35,5 Węgry 35,5
35 2002 Bled 135 Rosja 38,5 / 56 Węgry 37,5 Armenia 35 Gruzja 34
36 2004 Calvia 129 Ukraina 39,5 / 56 Rosja 36,5 Armenia 36,5 Stany Zjednoczone 35
37 2006 Turyn 148 Szwajcarzy
(13 rund) 		Armenia 36 /52 Chiny 34 Stany Zjednoczone 33 Izrael 33
38 2008 Drezno 146 Szwajcarzy
(11 rund) 		Armenia 19 /22 Izrael 18 Stany Zjednoczone 17 Ukraina 17
39 2010 Chanty-Mansyjsk 149 Ukraina 19 /22 Rosja 1 18 Izrael 17 Węgry 17
40 2012 Stambuł 157 Armenia 19 /22 Rosja 19 Ukraina 18 Chiny 17
41 2014 Tromsø 177 Chiny 19 /22 Węgry 17 Indie 17 Rosja 17
42 2016 Baku 181 Stany Zjednoczone 20 /22 Ukraina 20 Rosja 18 Indie 16
43 2018 Batumi 184 Chiny 18 /22 Stany Zjednoczone 18 Rosja 18 Polska 17
44 2020 Olimpiada początkowo planowana w Chanty-Mansyjsku i Moskwie, a następnie odwołana i zastąpiona olimpiadą internetową w 2020 r.
i olimpiadą osób niepełnosprawnych w 2021 r.
45 2022 Moskwa
46 2024 Budapeszt
Szczegółowe wyniki krajów francuskojęzycznych (mieszane)

W 1924 roku podczas turnieju olimpijskiego w Paryżu (nieoficjalna olimpiada) Szwajcaria zajęła trzecie miejsce z osiemnastu drużyn; Francja zakończyła 7 th - 8 th i Belgii dziewiąty; Kanada nie brała udziału. W 1936 roku, kiedy Monachium extra Olimpiada Szwajcaria skończył 17 th z 21 zespołów i Francji XX; inne narody francuskojęzyczne nie brały udziału w tej „olimpiadzie” . W latach 30. Francja korzystała z obecności mistrza świata Aleksandra Alechina, który grał na pierwszej szachownicy (w latach 1930, 1931, 1933, 1935 i 1939). W 1950 r. Francja miała wzmocnienie Xaviera Tartakovera i Nicolasa Rossolimo .

1927 1928 1930 1931 1933 1935 1937 1939 1950 1952 1954 1956 1958 1960 1962
Francja 13 11 12 14 8 10 / 10 9 / 21 21 23 31 30
Belgia 15 12 / / 13 / 17 / 6 / 19 16 24 33 19
Kanada / / / / / / / 17 / / 14 / 15 / /
szwajcarski 8 7 / 12 / 19 / / / 22 13 9 8 / 22
Liczba drużyn 16 17 18 19 15 20 19 27 16 25 26 34 36 40 37

W latach 1950 i 1976 kraje bloku wschodniego nie brały udziału w igrzyskach, co tłumaczy mniejszą liczbę drużyn biorących udział w igrzyskach i wyższą pozycję w rankingu drużyn francuskojęzycznych. Co więcej, od 1976 roku turniej jest systemem szwajcarskim, w którym wszystkie drużyny rywalizują w tej samej puli.

Olimpiada 1974 została zorganizowana przez Francję w Nicei. Szwajcaria zorganizowała Igrzyska Olimpijskie 1968 w Lugano i 1982 w Lucernie .

W latach 80. Francja korzystała z obecności byłego mistrza świata Borysa Spasskiego, który grał na pierwszej szachownicy (w 1984, 1986 i 1988). Szwajcaria była w stanie wykorzystać obecność byłego sowieckiego gracza Viktora Kortchnoï w 1978, 1982, 1988-1994 iw 2000 roku.

1964 1966 1968 1970 1972 1974 1976 1978 1980 1982 1984 1986 1988 1990 1992
Francja 34 26 44 / 48 28 26 36 17 29 7 10 31 15 27
Belgia / 25 26 33 30 30 24 47 40 50 40 30 34 53 50
Kanada 12 23 13 11 19 24 8 11 9 18 20 23 37 30 54
szwajcarski 30 18 21 37 16 27 7 10 31 26 49 29 20 35 15
Liczba drużyn 50 52 53 60 63 75 48 66 82 92 88 108 107 107 102

W 1994 roku w Moskwie liczba drużyn gwałtownie wzrosła wraz z przybyciem drużyn z republik byłego Związku Radzieckiego .

1994 1996 1998 2000 2002 2004 2006 2008 2010 2012 2014 2016 2018
Francja 34 25 26 16 24 23 7 22 10 23 13 8 9
Belgia 46 54 54 54 44 58 70 70 60 89 67 53 71
Kanada 65 29 42 29 33 38 34 28 37 52 54 11 23
szwajcarski 31 58 31 10 12 13 27 51 65 70 51 40 34
Liczba drużyn 124 116 110 126 135 129 148 146 149 157 177 180 184

Kobiety

Zwycięzcy Igrzysk Olimpijskich Kobiet 11 zwycięstw6 zwycięstw
  • Chiny (w latach 1998, 2000, 2002, 2004, 2016 i 2018)
4 wygrane
  • Gruzja (w 1992, 1994, 1996 i 2008)
3 wygrane
  • Rosja (w 2010, 2012 i 2014)
2 wygrane1 zwycięstwo
  • Izrael (w 1976 r.)
  • Ukraina (w 2006 r.)
Ogólne zwycięzcy kobiet
Rok Lokalizacja sprawiedliwe
pes 		Echi-
quiers 		Złoty medal Punkty
zdobyte
w finale 		Srebrny medal Zwrotnica Brązowy medal Zwrotnica Czwarty Zwrotnica
1957 Emmen 21 2 związek Radziecki 10,5 / 14 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 10,5 RDA 10 Węgry 9
1963 Rozdzielać 15 związek Radziecki 25 /28 Jugosławia 24,5 RDA 21 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 18,5
1966 Oberhausen 14 związek Radziecki 22 /26 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 20,5 RDA 17,0 Jugosławia 16,5
1969 Lublin 15 związek Radziecki 26 /28 Węgry 20,5 Czechosłowacja 19 Jugosławia 18,5
1972 Skopje 23 związek Radziecki 11,5 / 14 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 8  Węgry 8 Bułgaria 7,5
1974 Medellín 26 związek Radziecki 13,5 / 16 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 13,5  Bułgaria 13 Węgry 13
1976 Hajfa 23 3 Izrael 17 /21 Anglia 11,5 Flaga Hiszpanii 1945 1977.svg Hiszpania 11,5 Stany Zjednoczone 10,5
1978 Buenos Aires 32 związek Radziecki 16 /21  Węgry 11 Zachodnie Niemcy 11 Jugosławia 11
1980 Valletta 42 związek Radziecki 32,5 / 42  Węgry 32 Polska 26,5 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 26
1982 Lucerna 45 związek Radziecki 33 /42 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 30  Węgry 26 Polska 25,5
1984 Saloniki 51 związek Radziecki 32 /42  Bułgaria 27,5 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 27 Zachodnie Niemcy 26
1986 Dubai 49 związek Radziecki 33,5 / 42  Węgry 29 Flaga Rumunii (1965-1989) .svg Rumunia 28 Chiny 28
1988 Saloniki 56  Węgry 33 /42 związek Radziecki 32,5 Jugosławia 28 Chiny 27
1990 Nowy Sad 64 Węgry 35 /42 związek Radziecki 35 Chiny 29 Bułgaria 26
1992 Manila 62 Flaga Gruzji (1990-2004) .svg Gruzja 30,5 /42 Ukraina 29 Chiny 28,5 Węgry 26,5
1994 Moskwa 81 Flaga Gruzji (1990-2004) .svg Gruzja 32 /42 Węgry 31 Chiny 27 Rumunia 27
1996 Erewan 74 Flaga Gruzji (1990-2004) .svg Gruzja 30 /42 Chiny 28,5 Rosja 28,5 Ukraina 26,5
1998 Elista 72 Chiny 29 /39 Rosja A 27 Flaga Gruzji (1990-2004) .svg Gruzja 27 Holandia 23,5
2000 Stambuł 86 Chiny 32 /42 Flaga Gruzji (1990-2004) .svg Gruzja 31 Rosja 28,5 Ukraina 27
2002 Bled 91 Chiny 29,5 / 42 Rosja 29 Polska 28 Gruzja 27,5
2004 Calvia 87 Chiny 31 /42 Stany Zjednoczone 28 Rosja 27,5 Gruzja 27,5
2006 Turyn 103 Ukraina 29,5 / 39 Rosja 28 Chiny 27,5 Stany Zjednoczone 24,5
2008 Drezno 111 4 Gruzja 18 /22 Ukraina 18 Stany Zjednoczone 17 Rosja 17
2010 Chanty-Mansyjsk 115 Rosja 1 22 /22 Chiny 18 Gruzja 16 Kuba 16
2012 Stambuł 127 Rosja 19 /22 Chiny 19 Ukraina 18 Indie 17
2014 Tromsø 136 Rosja 20 /22 Chiny 18 Ukraina 18 Gruzja 17
2016 Baku 140 Chiny 20 /22 Polska 17 Ukraina 17 Rosja 16
2018 Batumi 149 Chiny 18 /22 Ukraina 18 Gruzja 1 17 Rosja 16
Konkretne wyniki krajów francuskojęzycznych
1957 1963 1966 1969 1972 1974 1976 1978 1980 1982 1984 1986 1988 1990 1992
Francja 16 / / / / / 14 13 15 13 18 15 13 24 46
Belgia 20 13 / 14 / / / / 37 34 37 27 35 42 /
Kanada / / / / / 10 9 18 19 19 17 / 26 54 45
szwajcarski / / / / 17 / 18 / 32 28 14 23 21 27 19
Liczba drużyn 21 15 14 15 23 26 23 32 42 45 51 49 56 65 62
1994 1996 1998 2000 2002 2004 2006 2008 2010 2012 2014 2016 2018
Francja 28 26 27 39 24 5 18 13 16 7 12 14 12
Belgia 70 / / / / / / / / 47 43 43 98
Kanada 52 39 / 59 58 41 41 65 67 64 41 39 38
szwajcarski 37 53 53 44 37 31 38 40 52 60 24 41 32
Liczba drużyn 81 74 72 86 90 87 103 111 115 127 136 140 149

Uwagi i referencje

  1. (en) (ru) Oficjalna strona
  2. (w) Olimpiada Szachowa w 2018 roku, która odbędzie się w Batumi Georgia na chessdom.com.
  3. FIDE: Olimpiada Szachowa 2020 odbędzie się w Moskwie; Chanty-Mansyjsk gospodarzem ceremonii otwarcia na stronie internetowej FIDE.
  4. FIDE odkłada Olimpiadę Szachową na 2021 na chess.com.
  5. Moskwa będzie gospodarzem Olimpiady Szachowej 2022, Budapeszt będzie gospodarzem Olimpiady Szachowej 2024 na chessbase.com

Zobacz również

Bibliografia

  • (en) Árpád Földeák, Olimpiady Szachowe 1927-1968 , Dover, 1969
  • Frits van Seters, Les Olympiades des Echecs 1927-1974, 100 głównych meczów wyjaśnionych amatorom , Marabout, 1976
  • (de) Raj Tischbierek, Sternstunden des Schachs. 30x Olimpia. Londyn 1927 - Manila 1992 , Berlin: Sportverlag, 1993.
  • Michel Benoit, Szachy w Nicei: najpiękniejsze fragmenty partii szachowych 1974 , wyd. Payot, ( ISBN  978-2-228-15210-5 ) , 1974

Linki zewnętrzne