Géza Maróczy

Géza Maróczy w latach 1905-1906. Biografia

Narodziny	3 marca 1870 Szeged
Śmierć	29 maja 1951(81) Budapeszt
Pogrzeb	Cmentarz Narodowy Fiumei út
Imię w języku ojczystym	Maróczy Géza
Narodowość	język węgierski
Zajęcia	Szachista , eseista

Inne informacje

Sport	Szachy
Tytuł szachowy	Międzynarodowy Wielki Mistrz (od1950)

Widok na grób.

Géza Maróczy (3 marca 1870w Szeged , Węgry -29 maja 1951w Budapeszcie ) jest węgierskim szachistą , nauczycielem matematyki i inżynierem . Chociaż nigdy nie grał w meczu o mistrzostwo świata w szachach, przez czterdzieści lat ( 1895 do 1936 ) należał do światowej elity szachistów . Mistrz Węgier w 1932 r. , Wygrał olimpiadę szachową z Węgrami w 1927 i 1936 r. I zajął drugie miejsce na olimpiadzie w 1930 r. Międzynarodowa federacja przyznała mu tytuł międzynarodowego arcymistrza szachów, gdy ten tytuł został utworzony w 1950 r .

Biografia i kariera

Géza Maróczy nauczył się grać w szachy w wieku piętnastu lat. Studiował inżynierię na Politechnice w Zurychu, a następnie uczył matematyki w Budapeszcie. Później stał się ekspertem w kilku dziedzinach nauk społecznych.

Maroczy weszła w międzynarodowych turniejach, wygrywając turniej amatorski pod Hastings w 1895 roku i zajął drugie bardzo silnych turniejach Norymberga w 1896 i Londynie w 1899 roku za mistrzem świata Emanuel Lasker i zanim najlepszych graczy w końcu XIX th wieku i początku XX th century : Steinitz, Chigorin, Janowski, Tarrasch, Pillsbury, Schlechter, Blackburne, Charousek, Winawer, Showalter, Teichmann. Ze względu na swoje zobowiązania Maroczy był nieobecny na międzynarodowych turniejach w Sankt Petersburgu rozgrywanych w okresie luty-marzec 1909 oraz kwiecień-maj 1914 , z turniejów w Saint-Sébastien rozgrywanych w okresie luty-marzec 1911 i 1912 . W bardzo mocnym turnieju szachowym w 1924 roku w Nowym Jorku zdobył połowę punktów (10/20) i zajął szóste miejsce w turnieju.

W czasie I wojny światowej cierpiał z powodu blokady ustanowionej przez aliantów. Pod koniec wojny wyjechał do Holandii i Anglii. Uczył szachów w Hastings i jako uczennica Vera Menchik , pierwsza mistrzyni świata w szachach, i László Szabó .

Po 1936 rozegrał tylko jeden turniej, w Baarn w 1947, gdzie zajął ostatnie miejsce.

Nagrody

Pierwsze nagrody

Pomiędzy 1893 a 1897 rokiem Maróczy wygrał mecz meczowy z Rudolfem Charouskiem , uzyskując 16 punktów na 18 punktów. W 1895 roku wygrał amatorski turniej Hastings rozgrywany równolegle z 1895 Hastings , wyprzedzając Henry'ego Atkinsa . Wygrał turnieje

Budapeszt 1899 ,
Wiedeń 1899-1900 (pomnik Kolischa),
Monte-Carlo 1902 ( remis z Pillsbury) i 1904 (przed Schlechterem, Marshallem i Gunsbergiem),
Barmani 1905 ( związany z Janowski)
Ostenda 1905 (19,5 / 26, +16-3 = 7; z 1,5 punktu przewagi nad Janowskim i Tarraschem, przed Schechter, Marco, Teichmann, Burn, Marshall),
Budapeszt 1905 (turniej klubowy w Budapeszcie wygrał 21,5 na 22 punkty),
Wiedeń 1908 ( remis z Durasem i Schlechterem, 1 punkt przed Rubinsteinem, przed Spielmannem, Tartakoverem, Marshallem).

Po I wojnie światowej wygrał turnieje

Utrecht 1920 (przed Tartakover)
Amsterdam 1922 (8,5 punktu na 9),
Carlsbad 1923 (11,5 / 17, remis z Alechinem i Bogoljubovem, przed Grünfeldem, Réti, Nimzowitschem, Treybalem , Yatesem, Teichmannem, Tartakover, Tarrasch, Rubinstein, Bernstein, Wolf, Sämisch, Thomas, Chajes i Spielmann),
Hastings 1924-1925 (z 7 na 8 punktów),
New York 1926-1927 (przed Kashdan),
Kopenhaga 1927 (przed Nimzowitsch)
Budapeszt 1932 (Mistrzostwa Węgier).

Druga i trzecia nagroda

Oprócz wielu sukcesów Maroczy zajął drugie miejsce w turniejach im

Norymberga 1896 (za Laskerem i przed Pillsbury, Tarrasch, Janowski, Steintitz, Walbrodt, Schlechter, Tchigorine, Schiffers),
Budapeszt 1897-1898 (zwycięstwo Charouska)
Londyn 1899 ( związany z Janowskiego i Pillsbury, za Lasker),
Monachium 1900 (dwunasty niemiecki kongres , Maroczy, 1 st - 3 rd , zajął drugie miejsce po utraconym tie przeciwko Pillsbury)
Monte-Carlo 1903 (zwycięstwo Tarrascha),
Wiedeń 1905 ( tematyczny turniej na gambit króla wygrany przez Schlechtera),
Ostenda 1906 (zwycięstwo Schlechtera),
Kopenhaga 1907 (zwycięstwo Miesesa),
Carlsbad 1907 (zwycięstwo Rubinsteina),
Budapeszt 1912 (zwycięstwo Vidmar),
Amsterdam 1920 (zwycięstwo Retiego),
Amsterdam 1921-1922 (turniej klubowy VAS wygrany przez Maxa Euwe ),
Liverpoll 1923 (zwycięstwo Miesesa)
Hastings 1923-1924 (za Maxem Euwe),
Chicago 1926 (zwycięstwo Marshalla),
Scarborough 1930 (zwycięstwo Colle),
Scheveningue 1933 (zwycięstwo Flohr)

Ukończył również 3 th - 4 th turnieju w Paryżu w roku 1900 (zwycięstwo przed Lasker Pillsbury) oraz turniej w Wiedniu w 1907 roku .

W swoim ostatnim dużym turnieju, w 1936 roku, zajął trzecie miejsce w turnieju w Dreźnie wygranym przez Alechine przed Bogoljubovem. Po tym turnieju zagrał dopiero w turnieju Baarna w 1947 roku (zajął ostatnie miejsce).

W meczu pokonał Rudolfa Charouska 9-5 w Budapeszcie w listopadzie-grudniu 1895 roku . Zremisował z Maxem Euwe w Bad Aussee i Budapeszcie 6-6 w 1921 roku .

Olimpiada szachowa

Na pierwszej oficjalnej Olimpiadzie Szachowej w Londynie w 1927 roku Maroczy zdobył 9 z 12 punktów (+6 = 6) i zdobył drużynowy złoty medal z Węgrami.

Na Olimpiadzie Szachowej w Hamburgu w 1930 roku zdobył 8 z 12 punktów, a Węgry zajęły drugie miejsce w rozgrywkach za Polską.

W 1933 Chess Olimpiady Folkestone zdobył 2.5 6 punktów i Węgry zakończeniu 3 rd - 5 th (piąty wyłącznika wiążące).

Na nieoficjalnych igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1936 r. Maroczy zdobył 6 z 11 punktów, a Węgry wygrały turniej.

Styl

Jako obrońca, był w stanie wygrać przede wszystkim z atakującymi graczami, takimi jak Frank Marshall (+11-6 = 8) i Joseph Henry Blackburne (+5-0 = 3).

Jego zwycięska obrona przed duńskim gambitem przeciwko Jacques'owi Miesesowi , a także partie Karla Hellinga, w których zwraca materiał przeciwko przewadze czasu i pozycji, są opisane jako model obronny przez Maxa Euwe i Haije Kramer w ich podwójnym tomie pośrodku grę . Aaron Nimzowitsch w My System przedstawił przewagę Maróczy'ego nad Hugo Süchtingem ( Barmen , 1905 ) jako model ograniczenia przeciwnika przed przebiciem się przez jego obronę. Jej mistrzostwo w finałach kobiet , jak w meczu z Frankiem Marshallem ( Karlowe Wary , 1907 ), było postrzegane jako lepsze. Czasami potrafił też rozgrywać olśniewające mecze, w tym słynne zwycięstwo nad atakującym graczem Davidem Janowskim ( Monachium , 1900 ).

Wkład do teorii otworów

Maróczy nadał swoją nazwę imadłu Maróczymu , białemu pionkowi, który występuje w obronie Sycylii . Polega ona na ustawianiu twoich pionków na e4 i c4, co nieznacznie zmniejsza siłę ataku białych, ale znacznie ogranicza możliwości kontrataku czarnych.

Uwagi i odniesienia

(w) Harry Golombek (redaktor) The Penguin Encyclopedia of Chess , Penguin, 1981.
François Le Lionnais i Ernst Maget , Słownik szachów , wyd. PUF, 1967, s. 238-239.
(w) Jacques Mieses-Géza Maróczy (Monako, 1903 Danish Gambit zaakceptował C21).
(w) Géza Maróczy Karl Helling (sierpień 1936 Scandinavian Defence , nowoczesny wariant B01).
(w) Géza Maróczy Hugo Süchting (Turniej Masters Barmen 1925 Odrzucony Gambit Królowej , Obrona Prawosławna, Wariant Rubinsteina D61).
(w) Géza Maróczy-Frank James Marshall (Karlsbad, 1907. Strona hiszpańska , Four Knights Game , wariant Rubinstein C48).
(w) David Janowski-Géza Maróczy (Monachium, 1900 Queen's Gambit Declined , przeciwko gambitowi Albin- D08).

Zobacz też

Maróczy - Tartakover (Teplitz-Schönau, 1922)