Imię urodzenia | Núria Perpinyà Filella |
---|---|
Narodziny |
25 maja 1961 Lleida , Hiszpania |
Podstawowa działalność | Pisarz , eseista , krytyk literacki |
Język pisania | Kataloński , hiszpański |
---|---|
Gatunki | Powieść (literatura), teatr , esej |
Núria Perpinyà (wymowa: ['nuria perpi'μa]; urodzony w Lleidzie w 1961 r.) Jest katalońską pisarką, profesorem na Uniwersytecie w Lleidzie . Jego powieści i sztuki cechuje ironia, rygor formalny i eksperymentalizm. Jest to część perspektywy , zgodnie z którą każde zjawisko może otrzymać kilka interpretacji. Pisze powieści po katalońsku , eseje krytyczne po hiszpańsku , angielsku, francusku i katalońsku.
Núria Perpinyà Filella urodziła się w Lleida (Lerida) dnia25 maja 1961, gdzie mieszkała w tym mieście do końca studiów uniwersyteckich nad literaturą katalońską w 1984 roku, zanim przeniosła się do Cáceres , Londynu , Madrytu i Barcelony . Uczy na Uniwersytecie Lleida literatury kataloński , z teorii literatury i literatury porównawczej .
Specjalizuje się w pracy Gabriela Ferratera , katalońskiego poety lat sześćdziesiątych.
W 1998 roku opublikowała swoją pierwszą powieść Un bon error , „która wyraża złożoność, jaka będzie charakteryzować jej inne powieści”. W Une casa per compondre ( Dom do komponowania ) z 2001 roku znajduje się w połowie drogi między opowiadaniem a powieścią. Następnie pojawia się Mistana (2005), fantastyczna powieść, która otrzymuje Nagrodę Katalońskich Krytyków Narodowych. Wreszcie, dzięki Els privilegiats ( Les Privilégiés ), 2007, autorka angażuje się w powieść teatralną, zanim skomponuje sztukę, w 2010 roku z Les Calligraphes .
Jego dwie ostatnie książki wywołały debatę na temat zalet i wad sieci komputerowej , a także innych zaburzeń zachowania, takich jak jadłowstręt psychiczny .
Twórczość Núrii Perpinyi definiuje ironia. Jego styl ma być „magmowy”, „poprzez kontrolę kompozycji, precyzję językową i oryginalność działań”. Każda książka oferuje formalne eksperymenty, zwłaszcza w Una casa par compondre (Une Maison à composer ), 2007, gdzie bada „fragmentaryczną powieść”, która choć ma podobieństwa do „skomponowanej powieści” lub cyklu opowiadań (in) , przekształca każde opowiadanie w rozdział powieści. Maggie Dunn i Ann Morris (1995) badały gatunek literacki powieści złożonej, w której opowiadania łączy powtarzalność motywów lub postaci. Zgodnie z tą teorią połowa książki Perpinyi to powieść złożona (cykl opowiadań), druga połowa to powieść.
Internetowa powieść i zabawa z 2018 r. To społeczność i wirtualne wspólne pisanie online. Są to książki napisane jako kolaż tweetów, aforyzmów z Twittera .
A Good Error (1998) opowiada historię młodego naukowca, który idzie do pracy w londyńskim laboratorium, homoseksualną historię miłosną, która stawia kwestię płci , w thrillerze zanurzonym w świecie nauki. Powieść bada konflikty między nauczycielami i uczniami, a także problemy rasizmu między czarnymi i białymi.
Une Maison à composer (2001) ma jako portagonistkę Olivię Kesler, mizantropijną pianistkę , rodzaj „kobiecej Ulisses”, która szuka domu, jednocześnie poszukując własnej muzycznej kreacji. Akcja, powolna, przecina światy i sztuki: muzykę, architekturę i literaturę. Znajdujemy tam romantyczną opozycję między artystą a społeczeństwem. Olivia Kesler komponuje, nie znajdując swojej przestrzeni inspiracji w społeczeństwie, które uważa za brzydkie i wrogie.
W Mistana (2005), A powieść fantasy , A psychicznie meteorolog przybywa do wioski zamieszkałej przez upiorne i ekscentrycznych bohaterów zwanych Mistana, wiecznie okryte mgłą . Książka skonstruowana jest jako „in crescendo tragedia delirycznych prozy”, „hipnotyczny” „zawrót głowy”. W tej gęstej mgle znaczeń „rzeczy nie wyglądają, a ludzie nie wiedzą, kim są”.
Les Privilégiés (2007) to komiczna powieść teatralna, w której autorka kwestionuje sztukę, przyjmując punkt widzenia strażników prowincjonalnego muzeum , które stanie się awangardą , przez postawę sceptyczną strażników sztuki współczesnej i ich zawodowych problemy, zwłaszcza jego głównego bohatera, pana Serivà: antybohatera. Ironia koncentruje się na ignorancji publiczności i rynku sztuki.
Les Calligraphes (2010) to tragikomedia, której celem jest tym razem filozofia edukacji i nauki humanistyczne, na wydziale uniwersyteckim poświęconym starożytnej kaligrafii i po uzyskaniu dyplomu z kaligraficznej analizy kryminalnej. Modernizacja programu nauczania powoduje napięcia między nauczycielami, wzbudzając zazdrość i zemstę. Wykonany po raz pierwszy w Lleidzie pod dyrekcją Oscara Sancheza, zinterpretowany przez Immę Colomer, Pep Planas, Ferran Farré i Núria Casado.
W 2013 roku ukazała się powieść romantyczna Dans le vertige . Bohaterowie, idealiści, żyją poza społeczeństwem: Irena Besikova jest samotną alpinistką. Powieść stawia dwa ważne pytania: pasję i feminizm . Dans le vertige łączy powolność malarstwa pejzażowego z frenetyczną pasją. „Perpinyà jest Reinholdem Messnerem literatury katalońskiej. (...) W niektórych rozdziałach proza autora nabiera precyzji i potęgi symbolicznej tak ogromnej jak K2. ”. „Każda książka Núrii Perpinyà jest wyzwaniem: wymazuje świat zewnętrzny, aby przywrócić rzeczywistość”, podsumowuje Julià Guillamon w La Vanguardia .
Les Calligraphes jest scenerią jego eseju Więcej niż maszyna . Obie książki dotyczą edukacji .
To partnerstwo płci pojawia się ponownie w 2018 roku, gdzie ta sama historia o uzależnieniu od Internetu pojawia się w wersji teatralnej ( The Vice ) i romantycznej ( Et sudain, le paradis ).
Krypty krytyki. Twenty Lectures from the Odyssey (2008), zajmuje się szkołami krytyki literackiej . Ten "demistyfikujący esej" zastosowany do Homera oferuje pastisz dwudziestu odczytów z Odysei , na wzór każdej ze szkół krytycznych, ukazując w ten sposób różnorodność interpretacji, jakie może otrzymać tekst. Perpinya broni także humanistycznego relatywizmu w swoich powieściach, wprowadzając kalejdoskop postaw na ten sam temat.
Więcej niż maszyna (Prix international d'Essai Siglo XXI, 2010) skupia się na ścieżkach wiedzy i edukacji , od Oświecenia do współczesności, w oparciu o spór między Emmanuelem Kantem a Julienem Offrayem de la Mettrie . Przywiązując dużą wagę do systematycznych metod, stawia kreatywnych nauczycieli przeciwko innym, którzy pozostają więźniami tradycji.
W 2014 r Perpinya publikuje swoje badania na temat romantyzmu , Ruins, nostalgia i brzydota (2014), gdzie analizuje zainteresowanie średniowiecza do XVIII -tego wieku przez serialu Gra o Tron . Tak więc jedna z tez książki polega na potraktowaniu malarstwa romantycznych ruin jako precedensu, któremu awangarda zastąpi brzydotę .
W 2019 roku autorka opublikowała esej o teatrze absurdu , katalońskiego, francuskiego i międzynarodowego: Le Fauteil cassé . Książka analizuje sto lat awangardy teatralnej od początku XX wieku do współczesności. Perpinyà jest refleksją nad scenograficzną , polityczną, eksperymentalną i feministyczną rewolucją teatru, która stoi na czele. Obecna jest tam praca Alfreda Jarry'ego , Ionesco , Becketta , Adamova i Artauda w języku francuskim .
Jego książka Chaos, virus, calm , to studium porządku i chaosu, w którym teorię chaosu porównuje się z awangardą i politycznym i społecznym chaosem, ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji relatywizmu i post-prawdy oraz upadku 2020 pandemia koronawirusa .