Imię urodzenia | Josephine-Eugénie Vallin |
---|---|
Narodziny |
8 września 1886 r. Montalieu- Vercieu ( Francja ) |
Śmierć |
22 listopada 1961(w wieku 75 lat) Millery ( Francja ) |
Podstawowa działalność |
Liryczny artysta sopranowy |
Styl | Opera |
Lata działalności | 1911-1953 |
Małżonka | Eugenio Pardo |
Joséphine-Eugénie Vallin znana jako Ninon Vallin to francuska piosenkarka ( sopran liryczny ), urodzona w Montalieu-Vercieu ( Isère )8 września 1886 r.i zmarł w Millery ( Rodan ) dnia22 listopada 1961.
Urodzona z Marie Champier i Félixa Philippe'a Vallina, notariusza Montalieu, Ninon spędziła dzieciństwo w różnych wioskach Isère . W szkole z internatem w Saint-Laurent-en-Brionnais wykazała się talentem muzycznym i po raz pierwszy zaśpiewała publicznie w wieku 10 lat. Planuje wstąpić do Konserwatorium Muzycznego w Lyonie, gdzie została przyjęta w 1903 roku. Jeden z jego nauczycieli śpiewu, M me Mauvernay, to dyrygent Witkowski . Ninon Vallin jednogłośnie zdobyła pierwszą nagrodę Konserwatorium w Lyonie wCzerwiec 1906. Dawała pierwsze koncerty w regionie i śpiewała w Annonay przed Vincentem d'Indy . Ten ostatni bierze ją pod swoją opiekę i wysyła do Paryża na początku 1907 roku.
Chodziła tam na lekcje deklamacji lirycznej. Jego początki były trudne, ale Gabriel Pierné zatrudnił go w 1909 roku w orkiestrze koncertowej Colonne . Claude Debussy zauważył ją i uczynił ją śpiewać jedną ze swoich kompozycji, La Damoiselle Elue , mając przed nią zatrudniony jako dubler dla Rose Feart który miał stworzyć Le martyre de Święty Sebastian . Dzieło zostało potępione przez arcybiskupa Paryża, a Rose Féart wycofała się z produkcji na kilka godzin przed premierą,22 maja 1911. Zastępuje ją Ninon Vallin i triumfuje tam anonimowo, krytycy nie zdając sobie sprawy z odejścia Féarta, który przejmuje rolę w kolejnych przedstawieniach. Debussy, który cenił Vallina, udzieli mu jednak wiernego wsparcia.
Ninon Vallin jest zaangażowany przez Alberta Carré w Opéra-Comique , ,20 czerwca 1912 r. Zadebiutowała tam w październiku, śpiewając Micaëlę w Carmen . Jej występ docenia znajdująca się na widowni Madame Bizet-Straus, wdowa po kompozytorze, która teraz radzi jej, by zaśpiewała rolę Cyganki. Gustave Charpentier powierzył mu tytułową rolę Louise , stworzoną jedenaście lat wcześniej. Dla Ninon Vallin rozpoczyna się wyjątkowa kariera, w której jej głos sopranu lirycznego o szerokim zakresie od E 2 do Cis ( C 5 ), jej wrażliwość i jej kultura muzyczna, jej nienaganna wymowa francuskiego i włoskiego oraz wola hiszpańskiego. pozwól mu przejść od sukcesu do sukcesu. Latem 1913 Ninon Vallin poślubiła włoskiego impresaria, któremu towarzyszyła w podróżach zagranicznych. Po wypowiedzeniu wojny i zamknięciu Opéra-Comique pojechała za mężem do Hiszpanii, a następnie, w 1916 roku, do Ameryki Południowej. Na scenie teatru Colón w Buenos Aires jest triumfem i zostaje przyjęty przez publiczność południowoamerykańską. W następnym roku wróciła do Paryża i została zatrudniona w La Scali w Mediolanie . Po wojnie śpiewała na wszystkich ważniejszych scenach Europy. Manuel de Falla powierzył mu kreacje La vida breve i El amor brujo . Kolejnym triumfem było tournée po ZSRR, Moskwie , Kijowie i Piotrogrodzie (obecnie Sankt Petersburg ) w 1921 roku .
Od 1925 roku, po tym jak Albert Carré opuścił Opéra-Comique po raz drugi, kariera Ninon Vallin trwała przez dziesięć sezonów za granicą, szczególnie w Buenos Aires. Columbia zatrudniła ją do licznych nagrań, aż do momentu, gdy kłótnia z Georgesem Thillem spowodowała zerwanie kontraktu.W 1931 zaprosiła młodego i utalentowanego pianistę Pierre'a Darcka , który będzie jej towarzyszył w trasach koncertowych po Ameryce Południowej i aranżuje muzykę do swoich recitali. (Chopin, Gounot itp...)
30 lipca 1938 rna inaugurację antycznego teatru w Vienne wykonała „ Potępienie Fausta” Berlioza w obecności prezydenta Republiki Alberta Lebruna .
Podczas II wojny światowej Ninon Vallin mieszkała w swojej posiadłości w La Sauvagère w Millery , niedaleko Lyonu, gdzie urządziła zielony teatr.
Od 1943 r. ukrywał i przechowywał bibliotekę muzyczną François Langa , zamordowanego w deportacji do Auschwitz . W 1945 wznowiła karierę zawodową w Paryżu, a następnie za granicą. Po pożegnaniu z Operą Paryską odbyła dwa duże tournée po Australii (1947) i Nowej Zelandii (1949).
W koncercie, ona jest „ambasadorem” od Fauré , Chausson , Debussy'ego , Marguerite Kanału i Reynaldo Hahna , jest również zainteresowany hiszpańskiej i południowo amerykańskiej muzyki i mnoży motywie przewodnikiem na wszystkich najważniejszych scenach Europy i Ameryki.
W 1953 utworzyła Konserwatorium Muzyczne w Montevideo, gdzie uczyła śpiewu. Po recitalach w La Sauvagère , Cannes i Deauville wycofała się ze sceny w 1957 roku, w wieku 71 lat. Następnie uczyła śpiewu w Conservatoire de Lyon aż do swojej śmierci w 1961 roku, w wieku 75 lat. Jest pochowana w Millery .
Ten uprawiany i muzyk o wielkiej wrażliwości, uważany za jednego z największych francuskich śpiewaków XX th wieku , przeprowadzonych w ponad czterdziestu lat kariery prawie pięćdziesiąt ról, zarówno liryczny sopran, lekki lub dramatyczna niż mezzosopran i miał m.in. Enrico Caruso , Georges Thill , Beniamino Gigli , Tito Schipa .
Ninon Vallin będzie szkolić Anne Germain do śpiewania .
Ninon Vallin brał udział od 1913 roku w ponad 450 nagraniach, w tym: