Nicolas Marie Potain | |
Prezentacja | |
---|---|
Narodziny |
1723 Paryż |
Śmierć |
1790 Choisy-le-Roi |
Narodowość | Królestwo Francji |
Ruch | Architektura klasycystyczna |
Zajęcia | Architekt króla |
Trening | Angel-Jacques Gabriel |
Grafika | |
Osiągnięcia |
Kościół Saint-Germain w Saint-Germain-en-Laye , Château de Montboissier (Eure-et-Loir) |
Nagrody | Grand Prix Rzymu ( 1738 ) |
Publikacje | Traktat porządków architektonicznych (1767) |
Środowisko rodzinne | |
Tata | François Potain (° 1688 ) |
Matka | Claude Renée Morel (° v.1693 ) |
Rodzina |
Pierre Rousseau (zięć), Philippe-Laurent Roland (zięć), Gabriel de Lestrade (szwagier) |
Nicolas Marie Potain to francuski architekt urodzony w Paryżu w 1723 roku, zmarł w Choisy-le-Roi on29 grudnia 1790. Grand Prix de Rome w 1738 roku był bliskim współpracownikiem Ange-Jacquesa Gabriela w służbie królewskich budynków . Przedstawiał różne projekty budynków cywilnych lub religijnych, z których niewiele zostało zbudowanych, był odpowiedzialny za kontrolę zamku Fontainebleau , a także budował budynki dla klientów prywatnych w większości zniknęły. Jednym z prekursorów klasycystycznej architektury , jest on autorem traktatu o zamówieniach architektury ( 2 th Edition, 1767 ), w której starał się zrehabilitować korzystanie z kolumny . Był teściem architekta Pierre'a Rousseau i rzeźbiarza Philippe-Laurenta Rolanda oraz szwagrem architekta Gabriela de Lestrade .
Nicolas Marie Potain był synem François Potaina ( 1688 ), mistrza stolarskiego- jura króla i Claude'a Renée Morel (v. 1693 ); jego matka powiązała go z rzeźbiarzami Nicolasem i Guillaume Coustou . Jedna z jego sióstr wyszła za mąż za architekta Gabriela de Lestrade, a druga, przedsiębiorca Charles-Pierre Pécoul , teść malarza Davida .
Ożenił się z Marie-Louise Le Saché (ok. 1725 - 1816 ), córką sekretarza Ange-Jacquesa Gabriela i siostrzenicą królewskiego architekta i stereotomisty Jean-Baptiste Delarue . Ona urodziła mu pięcioro dzieci, dwie córki i trzech synów, między 1754 i 1759 :
Potain zmarł w Choisy-le-Roi w 1790 r. „W jednym z pięknych domów zbudowanych przez Peyre l'Aîné lub Lemoine de Couzon, które nadal istnieją, rue Auguste-Blanqui”. Jego wdowa napisała w „ Pamiątkach ”: „Miałam nieszczęście utraty męża, a Ludwik XVI dał mi zakwaterowanie w Choisy-sur-Seine, które odebrała mi Rewolucja . "
Prawnukiem architekta był profesor medycyny Pierre Charles Édouard Potain ( 1825 - 1901 ), wynalazca „odkurzacza Potain”, używanego w leczeniu niektórych opłucnej .
Potain był student Królewskiej Akademii Architektury w 1738 roku wygrał w Grand Prix de Rome z tematem: „wejściu czy raczej bramą do dużego miasta, otoczony fosą dwadzieścia toises szerokiej, z mostu do krzyża. rów, aw mieście ulica, która reaguje na wspaniałość ”.
W Rzymie Potain został przyjacielem grawera Charlesa-Nicolasa Cochina i znał architektów Jean-Laurenta Legeaya , Maximiliena Brébiona i Nicolasa-Henri Jardina , prekursorów neoklasycyzmu . WSierpień 1741, upadł podczas odwiedzania dachów i złamał obojczyk . Pod koniec 1745 roku Ange-Jacques Gabriel zlecił mu sporządzenie planów głównych teatrów we Włoszech .
W 1748 roku Gabriel wybrał Potaina na pierwszego projektanta swojego biura, zastępując Louisa-Adama Loriot . The King Prime Architect obsługiwane jego współpracownik przed rywalami i plagiatorów, posuwając się aż do pojawienia się sporu pomiędzy nim a Charles Dupuis , o stronniczość, która została mocno skrytykowana przez markiza de Marigny . Kiedy Ludwik XV położył pierwszy kamień w Szkole Wojskowej ,1 st czerwiec 1769Potain przedstawił go z vermeil koryta zawierający zaprawy natomiast Duc de Choiseul umieścił kielnią w ręku króla. Potain miał więc dał się poznać jako bardzo bliski współpracownik Gabriel, i to nie jest zaskakujące, że wielu autorów przypisują mu ważną rolę w tworzeniu placu Ludwika XV (obecnie Place de la Concorde ) w Paryżu , między 1754 i 1770 . Wiemy, że markiz de Marigny docenił projekty, które przedstawił na Place Louis-XV.
W 1747 Potain opublikował swój traktat o zamówieniach architektonicznych . Publikacja w 1752 roku w Essay on Architecture przez RP Laugier doprowadziły go zrewidować swoją pracę. „Był jednym z pierwszych architektów, którzy poparli jezuicką próbę przywrócenia kolumnom godności i logiki w konstrukcji budynków. Koncepcja ta została opracowana w szczególności przez jego zięcia Pierre'a Rousseau w hotelu w Salm .
„Te pilastry ”, pisał w swej drugiej edycji 1767 „, który wśród Rzymian służyły jedynie do oznaczenia cztery kąty świątyni ściany były następnie wykorzystywane przez nich zrobić dekorację architektoniczną w płaskorzeźby. , Dekoracja znacznie gorsze że z kolumn. Powinniśmy próbować ich używać tylko wtedy, gdy nie możemy zrobić inaczej, ponieważ przedstawiają one tylko słabe wyobrażenie o kolumnach, które są w stanie stworzyć tylko bardzo zimną dekorację. "Swoją książkę zadedykował markizowi de Marigny i uzyskał aprobatę Królewskiej Akademii Architektury , do której został przyjęty w 1756 roku . Okazuje się wrażliwy na filozofię sensualizmu :
„Celem architektury gotyckiej było zadziwiać oczy nadmiarem lekkości. Grecki architektura , przeciwnie, ma swoje zasady, nie tylko w rzeczywistej siły, ale jeszcze widoczne, ponieważ nie wystarczy, aby stały budynek, musi również uspokaja oko widza. "Około 1825 r. Spadkobiercy Potainów planowali opublikować nowe wydanie traktatu , w tym drugą część, która pozostała napisana odręcznie. Ale Pierre Rousseau zauważył, że profile i ozdoby nie są już aktualne i projekt został porzucony.
W Kwiecień 1762Na prośbę biskupa Rennes , M gr Vaureal , udał się do Wielkiej Brytanii w firmie Soufflot aby ocenić stan katedry Saint-Pierre Rennes zagrażających ruinę. Okazało się wtedy, że aby uniknąć całkowitego zawalenia, konieczna była rekonstrukcja całego budynku, z wyjątkiem niedawno wybudowanej, solidnej elewacji. Obaj architekci zalecili odwrócenie orientacji budynku i pozostawienie tylko wież, które byłyby umieszczone przy łóżku . Proponowana Korytarz z7 czerwca 1762relacjonuje ich misję: „Bretania, gorliwa w upiększaniu swojej stolicy, nadal chciała, aby została ozdobiona katedrą zbudowaną w dobrym guście greckiej architektury [...] M. Potain zostanie oskarżony pod dowództwem pana Soufflota z zarządem tego budynku. " Danego projektu przez Potain został zatwierdzony przez Ludwika XV w Radzie w9 marca 1762. Jest przechowywany w Archiwum Narodowym . „Zawstydzony otoczeniem, aby wyciągnąć ramiona krzyża łacińskiego , Potain zaprojektował statek wzdłużny z zabezpieczeniem i możliwością poruszania się . Kolejność jest karbowana jonowa . W absydzie The owalna kaplica Komunii odbywa między gotyckich dzwonnic. Rozbiórka miała miejsce od 1756 do 1768 roku . Niemniej, aby uwolnić fundusze niezbędne do realizacji projektu Potain, należałoby umieścić kilka opactw „w spichlerzach”, pozbawiając ich posiadaczy zysków. Król zawahał się i projekt został zawieszony.
W 1764 roku Potain przedstawił swój najsłynniejszy projekt, projekt kościoła Saint-Germain w Saint-Germain-en-Laye . „To elegancka i ciepła kompozycja; należy do dekady, w której dawni mieszkańcy Académie de France w Rzymie , Peyre l'Aîné , Trouard , Chalgrin , Potain ożywili główne przepisy wczesnych kościołów chrześcijańskich . "
Pierwszy kamień został położony 20 listopada 1766przez Duc de Noailles . Jednak ten projekt nie został uznany za priorytet przez kontrolera generalnego finansów , a Saint-Germain-en-Laye był wówczas w dużej mierze zaniedbywany przez sąd. „Aby uciąć prośby Potaina i trzymać go z dala od tego beznadziejnego projektu, pan d'Angiviller [dyrektor generalny Budynków, Sztuki, Ogrodów i Producentów Króla] zaoferował mu w ramach awansu kontrolę nad Fontainebleau . Z pewną hipokryzją zwrócił uwagę parze Potainów, że ich oficjalne mieszkanie będzie tam większe niż w Wersalu i że znajdą tam wystarczająco dużo pokoi dla swoich chłopców i córek. ”Jego zięć, Pierre Rousseau, przejął miejsce Saint-Germain-en-Laye. Zmęczony Potain dodał go do kontroli Fontainebleau w 1785 roku . Razem, w 1785 - 1786 , zbudowano nowy budynek główny pomiędzy galerii François I st i Diane ogrodzie, aby powiększyć królewskich apartamentów.
W 1765 roku Potain przedstawił projekt teatralny, w którym „ perystyl nie jest pomyślany jako prosta dekoracja urbanistyczna, ale wyraża wewnętrzną strukturę budynku”.
Dla markiza de Marigny , na Zamek w Menars dał projekt dla rotundy pawilon ozdobiony porządku doryckim przeznaczony do miejsca zwanego Rond-de Cour; w tym samym miejscu był jednym z architektów - wraz z Charlesem De Wailly i Michelem-Barthélemym Hazonem - do którego markiz poufnie poprosił w 1768 r. o projekty chińskiego belwederu .
W Paryżu, on zbudowany dla markiz de Castries małym hotelu Castries, n o 76, rue de Varenne , który został wynajęty w 1772 roku do księcia de Rohan aw 1778 do księcia Guines . Ten hotel został zniszczony podczas budowy Ministerstwa Rolnictwa do XIX th century (V. Hôtel de Castries ).
Podzielił się lub zebrał część rzeczy swojego szwagra Gabriela de Lestrade w Dunois , na przykład w zamku Courtalain w Courtalain ( Eure-et-Loir ), gdzie pracował dla domu Montmorency, zanim ustąpił z przodu jego zięcia Rousseau.
Pomiędzy Chartres i Châteaudun zbudował od 1772 roku zamek Montboissier dla wicehrabiny Montboissier, urodzonej jako Marie Charlotte Madeleine Boutin. Była to imponująca ceglano-kamienna budowla z centralną kopułą , którą można porównać do zamku Sourches , zbudowanego dziesięć lat wcześniej przez Gabriela de Lestrade w Saint-Symphorien niedaleko Le Mans . W dużym mieszkaniu Montboissiera Potain zarządzał swoją wyuczoną i rozsądną koncepcją rozkazów . „Według starej zapasów, jadalnia była” urządzone w wielkim toskańskiej architektury „letniej salonie” w Koryncie architektury „to znakomita firma salonie” w greckiej architektury. „ Porządek joński ”. Przedsionek oddzielone głównej klatki schodowej z kapliczki podniebienia na dwóch poziomach. »Sprzedany jako własność narodowa podczas Rewolucji Francuskiej , Montboissier został zniszczony w 1795 roku i jest znany tylko poprzez grawerowanie. Pozostały pawilony wejściowe, brama, fosa , łuk triumfalny i kilka fabryk w parku.
W 1776 roku Potain przedstawił dwa projekty Palais de la Bourse w Nantes na miejscu Île Feydeau , zaproponowane już w tym celu przez Pierre Vigné de Vigny . Graslin wolał jednak zgrupować Giełdę i teatr w tej samej kompozycji urbanistycznej, z której wywiązała się kontrowersja i rezygnacja z projektu Potaina.
W 1776 roku Potain był inspektorem budynków królewskich zarządzającym Château de Fontainebleau . Królowa Maria Antonina chciała zmodernizować swoje mieszkania. Richard Mique wykonał rysunki do buduaru tureckiego, które powierzył Potainowi.
W 1780 roku wziął udział w konkursie na odbudowę pałacu wersalskiego . Jego projekt został zachowany, ale wygląda na to, że nie otrzymał 8 000 funtów przeznaczonych na tę pracę.
Krajowa Szkoła Sztuk Pięknych trzyma sześć rysunków przez niego za „sala widowiskowa”.
Jego praca wywarła wpływ na Jean-François Thomasa de Thomona , zwłaszcza na giełdzie w Sankt Petersburgu ( 1805 - 1810 ).